Yeni bir arkadaşla su yatağı alıyoruz

Avcılıktan ayrıldıktan sonra Zeus kulübesinde geçirdiğim altıncı gündü ve şunu rahatlıkta söyleyebilirdim ki, burada olmak beni delirtiyordu! Tek kız kardeşim Jennifer da Yunanistan'daydı, bu yüzden kocaman kulübede yanlızca bir kız olarak kalmıştım! Yanlızca kulübedeki değil Carter'larda da tek kız bendim bu yüzden bütün erkek kardeşlerim -evet, üç tane vardı- üzerime titriyorlardı. Bu beni iyice çileden çıkarmıştı. Bu yüzden bugün erkenden kendimi kulübeden atmıştım ve öylece kamp alanında geziniyordum. Belki de bir yerlerden bir iris mesajı gelir de bir tanrı bana bir görev verir diye düşünüyordum. Tanrıların ayak işlerini yapmak bütün gün kulübede kardeşlerimle beraber oturmaktan çok daha iyiydi. Gözlerimi yerden ayırmayarak bunları düşünürken birinin bana çarptığını hissettim. ''Hey! Dikkat etsene!'' Başımı kaldırıp çarptığım her kimse ona ters bakışımı atmaya hazırlandım. Karşımda sarı saçlı mavi gözlü ve benim çıkışmamdan biraz korkmuş bir kız duruyordu. Onu daha önce hiç görmemiştim. Kimbilir, belki yeniydi veya hiç kulübesinden çıkmayan bir melez dahaydı. Başımı yan yatırdım ve kıza sordum. ''Kimsin sen?''

Kulübeden dışarıya nadir çıkışlarımdan biriydi bu.Etrafa hayranlıkla bakıyordum.ok dikkatliydim ama dalgınlıma geldi sanırım bir kızla çarpıştım.Tam özür dileyecekken ''Hey! Dikkat etsene!'' dedi.Biraz ürkmüştüm. Birden bana baktı ve biraz bekledi.''Kimsin sen?'' dedi. Kendime gelip cevap verdim. "Chelsea.Chelsea Evans." dedim. Kimin çocuğusun? dedi. Haklıydı bunu sormakta çünkü buralarda kimsin denildiğinde kimin çocuğu olduğunu da söylemeliydin. "Tanrı Dionysos'un.Sen ?" dedim.Daha dikkatli bakıyordum ona.Kumral, güleç biriydi.Baştaki sertliği kalmamıştı artık. "Adyali Zenobia Carter. Tanrı Zeus'un Çocuğuyum." dedi. "Tanıştığımıza memnun oldum." dedim gülerek.

Dionysos'un kızı hah? Dionysos'un bir kızı olabileceğini hiç düşünmemiştim. Bana hep tuhaf gelmişti yani, her zaman Dionysos'un çocuklarını onun minik kopyaları olan çocuklar olarak düşünmüştüm. Ama Chelsea hiç mi hiç babasına benzemiyordu. Ayrıca çok da güzeldi. Onunla iyi anlaşabilirim belki de, kimbilir. ''Ben de memnun oldum.'' dedim Chelsea'ye. Biraz lafladık, kamp hakkında, tanrılar hakkında. İyi bir dinleyiciydi, konu erkek kardeşlerime gelince hiç sözümü kesmeden dinledi. Sorunlarımı birine anlatmak bana çok iyi gelmişti, kenidim daha da hafiflemiş hissediyordum. Konuşacak konu bitince Chelsea muzurca bana baktı. Bu haliyle daha çok bir Hermes çocuğuna benziyordu. ''Ne oldu?'' dedim.

Sıkılmadan gün boyu onu dinleyebilirdim.Onu dinlemek beni de rahatlatmıştı.Konuşması bitince ona munzurca bir bakış attım. "Ne oldu?" dedi. "Aklıma bir şey geldi.Tabii kabul edersen?" dedim. O bakışın benzeri de yüzündeydi. "Görev listesinden bir şey seçelim ve onu yapalım?" dedim.Sanırım ve onun da aklına yatmıştı bu fikir. "Kafamı dağıtmam için iyi fikir.Dur bakalım listeye." dedi ve listeyi çıkartıp baktı.Onu bekliyordum acaba ne seçecekti ?
Birden "Su yatağı almaya ne dersin?" dedi. Su yatağı mı ? "Neden olmasın ? " İlk görevime çıkıyordum.Heyecanlandım birden. "Şimdi ne yapmamız gerek ? Bir şeyler falan hazırlayacak mıyız?"

Ben omuz silktim. ''Zaten ben yanıma gereken şeyleri almıştım, her an göreve çıkmaya hazır bir melezim ben.'' Bana gülümsedi. ''O zaman ben gidip kulübeden bir şeyler alayım.'' Tam gidecekti ki durakladı. ''Ne almalıyım ki?'' dedi. Daha önce göreve çıkmamıştı anlaşılan. Anlayışla gülümsedim. ''Bir çanta al, içine kullandığın silahı koy, biraz nektar veya ambrosia ve ne olur ne olmaz bir kaç drahmi de. Belki İris Mesajı göndermeye ihtiyacımız olur diye. Bu kadar.'' O başını sallayıp uzaklaşırken, ben de bir ağacın altına çöktüm. Bir şey söylemeyi unuttum mu diye düşünüyordum. Kız daha çaylaktı ve ben bir uyarıyı gözden kaçırdım diye ölecek olursa, Kherion bana çok kızacaktı, emindim. Kollarımı başımın altına koydum ve yatma pozisyonuna geçerek göğe baktım. Bulutlar yavaşça geçiyordu, hava çok açıktı. Ortalık hayret verici bir şekilde öyle sakindi ki, gözlerim yarı yarıya kapanmıştı. Chelsea başımda dikidiğinde uykuyla uyanıklık arasında bir yerdeydim. ''Hey, uykucu! Gidiyor muyuz gitmiyor muyuz?'' Homurdanarak ayağı kalktım. Uykumun bölünmesini hiç sevmezdim. ''Tamam, tamam. Şimdi pegasus ahırlarına gidip pegasuslarımızı almamız lazım. Gideceğimiz yere ancak öyle uçarız. Bu arada, nereye gitmek istiyordun?''

Yanına gittiğimde, biraz uzun sürmüştü hazırlanmam,uyukluyordu. ''Hey, uykucu! Gidiyor muyuz gitmiyor muyuz?'' dedim.Bir şeyler söyledi ama tam anlayamadım.Haklıydı uyuyan biri uyandırılmadı ama ne yapalım görev yapacaktık. ''Tamam, tamam. Şimdi pegasus ahırlarına gidip pegasuslarımızı almamız lazım. Gideceğimiz yere ancak öyle uçarız. Bu arada, nereye gitmek istiyordun?'' dedi. "Aslında aklımda net bir yer yoktu.Nereye dersen oraya gidecektim." dedim. Canım sıkılmıştı kampta.Dışarıda biraz macera yaşamak güzel olur diye düşünmüştüm ve Adyali ile karşılaşmıştım.Deneyimli biriydi ve bana bu konuda yardım etmeyi de kabul etmişti."Pegasusun var değil mi ?" dedi. Evet yaklaşık bir hafta olmuştu ama vardı. "Evet, bir hafta önce bir tane edindim.Adı patasana." dedim ve ahırlara yürümeye başladık. Pegasusları hazırlamada bana yardım etti. "Hazır mısın?" dedi. " Sanırım." dedim.

Sakince Royces'un yelesini okşadım ve heyecandan yerinde duramayan Chelsea'ye pegasusuna binmesine yardım ettim. ''En iyisi sen Thalia'nın ağacına kadar böyle git, hem pegasusa binmeye iyice alışmış olursun.'' Başını salladı. Pegasus ahırlarından çıktık. Royces hemen çimlere yumuldu, bu aralar iştahı bayağı yerindeydi. Kıkırdadım. ''Pegasusum için kusura bakma, normalde böyle obur değildir.'' Royces yemeye öyle dalmıştı ki, hiçbir tepki göstermemişti. ''Haydi ama oğlum, göreve gidiyoruz!'' Royces görevleri pek sevmediğini gösteren bir ses çıkardı. Kollarımı kavuşturdum ve kaşlarıma çatarak Royces'a baktım. ''Oğlum. Haydi.'' Tehtitkar bir tonla bunu söylemiştim, Royces Zeus'un kızına ters düşmemesi gerektiğini anlamıştı ki, ot yemeyi bırakıp yanıma geldi. Böyle daha iyiydi. Royces engeli de ortadan kalktınca tekrar yürümeye başladık. Chelsea ve pegasusuna yetişmek için biraz koşmamız gerekmişti. ''Ee, aklına bir fikir geldi mi nereye gideceğimiz konusunda? Çünkü benim kafam tamamen boş.'' dedim Chelsea'ye.

Patasana'ya alışmak çok zor olmamıştı.Adya Thalia'nınAğacına kadar onunla gitmemin iyi olacağını söyledi.Kendisi Royces ile uğraşıyordu.Sonunda ikna edip yanımıza geldi. ''Ee, aklına bir fikir geldi mi nereye gideceğimiz konusunda? Çünkü benim kafam tamamen boş.'' dedi. "Los Angeles,Kabuklu'nun Su Yatakları Mağazası nasıl fikir?" dedim heyecanla.İyi fikir demesini için dualar ediyordum."Mükemmel,ben de oraya gitmek istiyordum. E o zaman vakit kaybetmeden gidelim." dedi. "Süpersin Adya." dedim bana uçuş konusunda basit bir iki şey gösterdikten sonra uçmaya başladık.Bu tarif edilemeyecek bir duyguydu.Uçmak özgür olmak gibiydi. Adya bir şeyler söylüyordu ama tam olarak anlayamıyordum.

Rüzgar sesimi yutuyordu. Ona Kabuklu'yu anlatmaya çalışıyordum ama Chels'in bir şey duyduğunu sanmıyordum. Omuz silktim. En azından denedim, diye düşündüm. Royces'un üzerinde rahat bir pozisyon alıp gözlerimi kapattım. Rüzgar yüzüme vururken kendimi en az Zeus kadar kudretli hissediyordum ister istemez. Gökyüzünün hakimi Adyali... Düşünmesi eğlenceliydi. Ben toz pembe hayallerime dalmışken Chelsea'nin bana seslendiğini farketmemiştim. ''Adya. Adyali!'' Ona döndüm. Konusundan tamamen uzaklaştığımı hissetmiştim. ''Ne var?'' diye tersledim onu. İlk önce biraz incilmiş göründü ama sonra kendini toparladı. Parmağıyla aşağıyı işaret etti. ''Geldik sanırım.''