Yeni bir başlangıç...

Adımları ormanın dört bir yanında yankılanıyordu. Neşeli insanların arasından sıyrılıp gelmişti ormana. Olmuyordu işte. Ne kadar uğraşırsa uğraşsın normal olamayacaktı. Olamazdı zaten. Doğası böyleydi. Kafasını dinlemek onun için vazgeçilmez bir şeydi. Ormanın orta yerinde durdu. Tehlikeliydi.. Bir sürü canavar olmalıydı burada. Korkmuyordu. Neden korkmalıydı ? Ölümden mi ? Ölüm bir son değildi ki. Yeni bir başlangıçtı sadece. Versaillas'ta yeni başlangıçları severdi. Sessizdi burası. Gizemliydi. Versaillas gibi. Sessizdi gizemliydi. Korkusuzdu. dahada önemlisi Versaillas ölü biri gibiydi... Tekrar yürümeye başladı. Bu ormanda onu bulmak zor olacaktı. Ve oda bulunmak istemiyordu ki. Kaybolmak, fark edilmemek, bir hayalet gibi yaşamak istiyordu. Yürüdü yürüdü sadece yürüdü. Aklını kurcalayan soruları bir kenara atarak. Güzel bir ağacın dibine oturdu. Ayaklarını uzattı ve gözlerini kapattı. O karanlığa odaklandı. Sonsuz bir karanlık... Hiçlik... sonu böyle olabilir miydi ? Yok olmak dedikleri şey bu olabilir miydi ? Fakat bir sorun daha vardı. Versaillas zaten yok olmuştu. Brianna öldüğünde oda ölmüştü. Ancak yaşıyordu. Bedeni hayattaydı. Ancak ruhu...

Bunlar onun canını sıkıyordu. Zar zor bulduğu huzurunu kaçırıyordu böyle düşünceler. Oturduğu yerden kalktı. Ceketinin cebinde duran kalemi aldı. Biraz inceledikten sonra '' İlginç '' diye söylendi kendi kendisine. Kalemin kapağına bastığı anda elinde gümüş bir kılıç belirdi. Kılıcı şöyle bir çevirdikten sonra karnına doğru götürdü. Kılıç tam karnını delip hayatını elinden alacaktı ki... Durdu... Kılıcı eski haline getirdikten sonra etrafına tekrardan bakındı. Kimsenin olmayışı onu rahatlatmıştı. Ağacın dibine tekrar oturduktan sonra cebindeki parayla oynamaya başladı. Nedenini bilmiyordu ama bir şeyler yapıyordu işte. Sebepsiz yere yapılan anlamsız hareketlerdi bunlar. Ve bu çocuklarda... Tanrılar için çalışan insan parçalarıydılar... Versaillas'ta onlar için çalışıyordu. Ancak bunu onları sevdiği için yaptığını söyleyemezdi. Sadece can sıkıntısı, savaşma güdüsü ve canavarlara duyduğu nefret bunları yaptırıyordu ona... Ve ölürse anlamlı bir biçimde ölmüş olacaktı... Yani böyle düşünüyordu... Kulaklıklarını taktı ve müziğin sesiyle birlikte dış dünyayla olan bağlantısını kesti.