Eğlence Arayışı

Her zamanki gibi sıradan ve monoton bir güne uyandım. Her şey aynı gidiyordu. Kardeşlerim her zamanki gibi uykudaydı. Nedense babam kardeşlerimi sık sık uykuda tutuyordu ama ben diğer kardeşlerim gibi değildim. Tamam ben de normal insanlardan daha uzun bir süre uyurdum ama günümün tamamını uyuyarak geçirmezdim. Biraz eğlence bulmak umuduyla pijamalarımı değiştirip üstüme her zamanki gibi şık bir bluz ve kot pantolon geçirip ve elime ne olur ne olmaz diye iki litrelik ağzına kadar dolu bir su şişesi alıp kulübeden dışarıya çıktım. O anda aklıma bir fikir geldi. Madem eğlence yoktu, ben de kendi eğlencemi yaratırdım.

Bu düşünceyle eğlenceli Hermes çocuklarının bir şeyler yürütmek için en sık gittiği yerlerden biri olan Kamp Marketine gittim. Elime bir alışveriş arabası alıp reyonlar arasında arabayı sürüyordum. Hiç kimsenin olmadığı bir ara reyona geldiğimde karşıdan bana doğru küçük ve koyu renk saçlı bir kız geliyordu. Elindeki alışveriş sepeti bayağı doluydu. Elimde olmadan suratıma muzip bir gülümseme yayıldı. Galiba eğlencemi bulmuştum.

Kulübe temizliğine girişecektik yarın. Ve şanslı kişi ben seçilmiştim, kulübe temizliği için malzemeler almaya çıkmıştım kamp marketine. Üzerime geçirdiğim mavi bluz ve topladığım kızıl saçlarımla beraber market sepetimle beraber temizlik reyonuna doğru ilerliyordum. Daha önce ilgimi çeken şeker reyonundan benim için çikolata araklayan Hermes çocuğuna teşekkürlerimi ilettikten sonra doğrusu çikolatamı ısırarak alışveriş yapmak, bu zevki ikiye katlıyordu. Kendim için eşyalarla şu anda dolmuş olan sepetimle beraber deterjanlara göz gezdirirken karşıdan gelen sarı saçlı ve gözlerinin güzelliği buradan belli olan bir kız gülümseyerek yanıma geliyordu. Bu gülümseme bana oldukça içten gelmişti, ben de ona gülümsedim. Elinde bir şişe su vardı, belki de ona sempatimi arttıran o suydu. Yanıma doğru ilerliyordu, ilk kez biri kendi isteğiyle benimle tanışacak diye gülümsüyordum ben de. Tanışmak için elimi uzattım ama tam o sırada o çok güzel sandığım melez, benim alışveriş sepetimin içine su şişesini boşaltınca çığlığımı basmam ve az önce bomboş olan reyon bölümünün şimdi melezlerle dolu olması bir oldu. Ona bakabildiğim en kötü şekilde baktıktan sonra derin bir iç çektim kaşlarımı olabildiğince çatarak. "Sen ne yaptığını zannediyorsun!?" dedim sinirli bir şekilde. O sırada soluklarım ve kalp atışlarım duyulabiliyordu, herkes bize bakıyordu. Kendime aldığım onca şeker, onca şapka harap olmuştu. Koleksiyonuma eklemek istiyordum oysa ki. İşte beni sinirlendiren en büyük etken de bu olmuştu.

Kızın bana kötü kötü bakmasından etkilenmeyerek şişemin içinde kalan çok az miktardaki suyu da onun yüzüne sıçrattım. Kız iyice sinirlenmiş görünüyordu.

Alaycı bir şekilde "Ne mi yapıyorum? Altı üstü su şişesi elimden kaydı ve senin alışveriş arabana döküldü. Olan bu. Ne kadar da sakarım. Sonra ben de olayları daha iyi görebilesin diye uykunu açmak için kalan suyu yüzüne sıçrattım. İşte olan bu." dedim hanım hanımcık bir sesle ve gözlerini kırpıştırarak.

Kız bu alaycılığımdan dolayı iyice sinirlenmiş görünüyordu. Ona aldırmadım. Çok da fifiydi yani. Ne yapabilirdi ki bu ufak kız bana? Bana bir şey yapmaya kalkarsa karşılığını birkaç yüz katıyla alırdı.

Beni resmen kaale almıyordu. Gözlerini alaycı bir tavırla kapayıp açıyor ve sürekli umursamaz bir tavırla gülümsüyordu. Üzerim başım, sırımsıklam olmuştu. Suyu severdim, ama eğer o anda ıslanmak isteseydim birine ihtiyacım olmadan kendimi de ıslatabilirdim. Burnumdan solumama yol açan ilk kişiydi karşımdaki. "Ne mi yapıyorum? Altı üstü su şişesi elimden kaydı ve senin alışveriş arabana döküldü. Olan bu. Ne kadar da sakarım. Sonra ben de olayları daha iyi görebilesin diye uykunu açmak için kalan suyu yüzüne sıçrattım. İşte olan bu." Doğrusu çok düşünceli (!) bir insandı karşımdaki. Uyku lafı geçince de anlamıştım Hypnos kızı olduğunu. Yüzüne hiç yakışmayacak bir kalbi olduğunu sezmiştim onun benimle pişkin pişkin konuşurken hala sırıtabilmesinden. İnsanları üzmek hoşuna gidiyor olmalıydı ama bunn karşılığını da görecekti o. Elimi cebime attım bir peçete bulmak umuduyla, ama cebimi ellediğimde Fishion'u hissettim, karşımdakinin beni nasıl rezil ettiğine baktım bir kez daha. Kampta daha yeniydim, hayır düşündüğüm şeyi söylememeliydim. Kıza baktım, o güçlü gibi duruyordu, bir de kollarıma baktım. Cılızdılar, nasıl tutabilirlerdi o kılıcı? Son bir kez kıza baktım, hala gülümsemesi beni çileden çıkartınca yutkundum ve sesimi yükselttim. "Benim uykum yoktu güzelim, gözleri kapalı olup etrafını görmeyerek benim gibi bir meleze çattığın için pişman olman gerek. Seni arenada düelloya davet ediyorum." dedim gülümseyerek. Gün gelir devran döner değil mi?

Düello mu? Yoksa bu ufak kız daha da mı rezil olmak istiyordu? Öyle olmalıydı, olmazsa beni neden düelloya davet etsindi ki? Artık resmen kahkaha atabilecek bir noktadaydım. Acaba kimin kızyıdı. Poseidon ya da Amphitrite'nin kızıydı muhtemelen. Çünkü elimdeki suya fazladan ilgi gösterdiğini görmüştüm. Yok ya, muhtemelen Amphitrite'nin kızıydı. Poseidon kulübesine gelmiş olsa bilirdim herhalde.

"Kabul ediyorum tatlım. Yarın ikindi vakti Arena'da görüşürüz, değil mi?" İkindi demiştim çünkü öğlen desem öğlen vakti hayatta uyanamazdım. Ve geç kalıp rezil olurdum.

Kız da "Tamam güzelim." dedi. Bu cevap üzerine kendimden emin adımlarla marketten çıktım.

Kız beni yine küçümsemişti ama bunun karşılığını da rezil olarak ödeyecekti. O bana yalvarırken ben onun kılıcını elinden düşürüp kahkahalar atacak ve ona vermeden kendim alacaktım. Kendime gelen bu güvenin kaynağını bilmiyordum, belki de yavaş yavaş kimliğimin farkına varıyor olmamdır diye düşünmeden edemiyordum da. O adımlarını hızlandırarak kamp marketinden çıkarken ben de hala üzerimi siliyordum. Rezil olmayı sevmiyordum, ama bir dahaki sefere rezil olacak ben olmadığım için de kendime güveniyordum. Üzerimdeki ıslaklık biraz geçince temizlik reyonuna doğru ilerlemeye başladım, ne de olsa ben buraya temizlik malzemeleri almak için gelmiştim, kampa alışmaya yeni yeni başladığım şu günlerde kendime bir düşman edinmek için değil.