Melezlerin Macera Arayışı [Görev 74-1]

Çörek salına salına Gateway Kemeri'ne giden tramvayların biraz uzağına indi. Ardımızdan Missy, Pençe, ήλιο (Eğer bunu bir melez okumuyorsa çeviriyim, Güneş ) ve Fotia indi. Ölümlülere görünmeden inmemiz gerekiyordu. Sis bizi ne kadar korurdu bilemezdik. ''Off, burada bir macera yaşayabileceğimize emin misiniz çocuklar?'' diye sordu Lara, saçlarını düzeltirken. Bu sabah birbirinden ilgisiz beş melez, bir maceraya çıkmaya karar vermiştik. Benim amacım macera değil, gizliden gizliye gezmekti. Gateway Kemeri'ne giderek, mimari bilgimi arttırmak istiyordum. Burada hiç canavar yoktu ki! Buraya ölümlüler gelirdi sadece! Ve ben, şu ana kadar buraya gelmemiş arkadaşlarımı kolaylıkla buraya yönlendirebilmiştim. Bu yaptığım kötü bir şeydi, biliyordum.''Eee, tabii.'' Şansımız varsa bir kaç harpya, o kadar. Pegasusum Çörek'in burnuna bir öpücük kondurdum. Diğerleri de pegasuslarıyla vedalaştılar. İşte maceramıza başlıyorduk.

Uff!Burada ne arıyorduk?Macera dediğin New York'ta alışveriş merkezlerinde yaşanırdı.Bunların önemi neydi?Maya,etrafa merakla bakıyordu.Onun yanına yaklaştım ve ona benzemeye çalışarak etrafa göz gezidrmeye başladım.Buraya pek çok kez geldiğimi söyleyemezdim.

Ölümlülerin başka bir değişle insanların yanında kendimi iyi hissettiğimi söyleyemezdim.Dikkat çekmemeyi çok isterdim ama arkadaşlarımın bu giyiniş tipleri zaten modanın yanına bile yaklaşmıyordu.Ölümlüler kesinlikle bunlar modayı takip etmiyorlar derdi.

Can sıkıntısı ile dolaşırken yolda tatlı mı tetlı,güzel bir kedi miyavlıyordu.Maya'nın omzuna dokundum.''Ah,şu kediye bakın.'' Diye mırıldandım ve kedinin yanına yaklaştım.Kedi ile yolun tam ortasında durduğumuzu söylemişmişmiydim?

Maya bir yandan ''Lara!'' Diye bağırıyor,bir yandanda üstüme gelen arabaları durdurmaya çalışıyordu.

Buraya bir önceki gelişimde en güçlü düşmanım ile karşılaşmıştım. Umarım yine karşılaşmazdım onunla. Maya'ya çaktırmamıştım buraya geldiğimi çünkü o garip canavardan bahsetmek istemiyordum. Etrafı süzerken Maya'nın bağırışını duydum. Lara'ya sesleniyordu. Hızla arkamı döndüm. Lara'nın üzerine arabalar geliyordu. Maya ise Lara'yı kurtarmak için ona doğru koşuyordu. Panikledim. Bunlar birer canavar olsa onları hemen kesebilirdim ama bunlar insanların kullandığı arabalardı. Hemen saksıyı çalıştırdım ve önümüzdeki arabaların planları gözümün önüne geldi. Hemen yerden bir taş aldım ve bir arabaya attım. Araba bir anda dumanlar çıkardı ve durdu. El freni'nin bağlı olduğu kabloyu bozmuştum. Bu yüzden de el freni devreye girmişti ve arabayı durdurmuştu ama hala karşıdan bir araba geliyordu. Lara ise ne olduğunu anlamamış gibiydi.

Hızla Lara'ya doğru atıldım. Pers bir kaç arabayı hallediyorsa bile hepsi durmuyordu. Ve daha Gateway Kemeri'ne çok vardı. Tam onun yanına gidecekken Yon beni engelledi. ''Heyy!'' dedim ona. ''Bırak Maya, ben yaparım. Işık hızımı unutma.'' Aynı bir çocuk gibi ''Hıh!'' dedim ve kollarımı kavuşturdum. Yon ise omuz silkti ve 1 saniyede Lana'yı alıp geldi. Elinde hala o küçük kedi yavrusu vardı. ''Bunu bir yerden hatırlıyorum...'' dedi Yon düşünceli bir şekilde. Birden gözlerim büyüdü. ''Ama bu...'' Pers sözümü kaygılı bir şekilde tamamladı. ''Nemea Aslanı!'' Kedi Lana'nın kucağından atladı ve birden kendisinin on katı oldu. ''Lana! Ondan uzaklaş!'' diye bağırdım. Lana korkarak geri çekildi. Onun nasıl yok edildiğini hatırlamaya çalışıyordum ama yapamıyordum. Ama onu normal silahlarımızla yok edemediğimizi biliyordum.

Koşarak Laraya yardım etmeye gittik. Bu aslan çok güçlüydü. Sanırım bunu yenebilen tek kişi vardı o da Herküldü. Eh bizde Herkül gibi değildik. Acaba bu canavarı nasıl yenecektik ? Herkül'ün bu canavarı nasıl yendiğini hatırlamaya çalıştım fakat aklıma gelmiyordu. Yüksek sesle May'e seslendim. "Bu aslanı sadece Herkül yenmemişmiydi ?" May hayal kırıklığı ile başını salladı. "Peki nasıl yenmişti ?" diye sordum, "Bilmiyorum Pers, hatırlamıyorum!" dedi. Bu sırada Yon kısık sesle küfürler savurdu. "Ben ışık hızına geçiyorum" dedi ve gözden kaybolacak kadar hızlandı. Ben de hemen yüzüklerimi aktifleştirdim, artık bu aslan ile dövüşmeye hazırdık. İlk işimiz Larayı kurtarmaktı. Yon aslana sağdan, soldan sürekli vuruyordu ama canavar birşey hissetmiyor gibiydi. Bende bu sırada canavarın dikkatini dağıtmak için yüzüne kılıcım ile vurdum. Kılıcımı tüm gücümle savurmuştum. Normalde böyle bir saldırıda canavarın yüzünde kocaman bir delik olmalıydı fakat bu canavarda bir şey yoktu. Bir küfür savurduktan sonra kılıcımı yere bıraktım ve Laranın ayağını canavardan kurtarmaya çalıştım. Sinirle canavarın Larayı tuttuğu dişine bir yumruk atınca diş sallanmaya başladı. Böylelikle Lara canavardan kurtulabildi. Hızla Larayı yerden kaldırdım ve May'e doğru götürmeye başladım. Ben May'e doğru ilerlerken Yon canavarın dikkatini dağıtıyordu...

Dikkatini dağıttığım canavada canavardı hani her tarafı altından daha sert bir alaşımla kaplanmış olmalıydı çünkü hala üzerinde bir çizik bile yoktu. Lanet olası hayvanın zayıf noktası neresiydi hatırlamıyordum. Saldırdıkça sadece savunmaya ve haraketlerini ölçmeye çalışıyordum. Ama bir şeyi unutmuştum. Nemea Aslanının kükremesi yüksek kuvvette ses dalgaları yayar ve bu sizsin bir anda afallayıp kendinizi aslanın midesinde bulmanıza neden olurdu. Aslan kükrediğinde başım dönüyor ve midem bulanıyordu. Geriye doğru bir adım atarak kurtarabildim. Ama aslan eğilip bana saldırı pozisyonu almıştı bileç Ölecektim muhtemelen. Bana doğru inanılmaz bir hızda atladı ama ben ışık hızındaydım başım dönmesine rağmen son gücümle ışık olarak dağılıp aslanın arkasında belirip kurtuldum. Ve son güvümle bağırdım güneş gözlüğümü Maya'ya atarak.

" Zayıf noktası ağzı, Perseus onu oyalarken atabildiğin kadar ok at ağzına ve dikkat et sakın kükrerken atma" dedim ve yere yatıp derin derin nefes almaya başladım

Elimde Apollon'un güneş gözlüğüyle kalakalmıştım. Bir yanda Yon zar zor nefes alıyordu, bir yanda Nemea aslanı Yon'u bırakıp diğer arkadaşlarıma saldırıyordu. Acılen şifa yeteneğime ihtiyaç vardı ama savaşmam de gerekiyordu. Ne yapacaktım ben? O kadar telaşa düştüm ki dakikalarca öyle kalakaldım. Pers kılıçlarıyla aslanın ağzına hedef almaya çalışıyordu. ''Maya! Yardım et! Mutlaka ok lazım bize!'' Pers'ün acı çeken yüzünü gördüm ve güneş gözlüğünü aktifleştirdim. Bunu nasıl yapabilmiştim bilemiyordum. Bunu sadece Yon yapamıyor muydu? Ya da babası. Gözlerimi kısarak gökyüzüne baktım. Güneş sanki dikkatimi çekmek için daha çok parlıyor gibiydi. ''Teşekkürler tanrı Apollon...'' diye fısıldadım. Onunda oradan laubali bir şekilde gülümseyip ''Güzel kızlara yardım etmek bir şereftir'' diyerek sululuk yaptığını tahmin edebiliyordum. Artemis'in derslikte bana öğrettiği şeyleri aklıma getirerek yayımı gerdim. Ama Pers atış alanımdaydı ve ne kadar iyi ok atsamda, Pers'ü yaralama riskini alamazdım. ''Percy, çekil!'' Ama Pers yılmıyordu. Aslan onu kolundan yakaladı ve savurdu. Yayımı düşürdüm ve hemen yardıma gittim. ''Pers, iyi misin?'' Kolu kanlar içindeydi ve gözleri kapalıydı. O arada Yon tekrar inledi. Lana da ''Eh, çocuklar, bana biraz yardım etseniz?'' diye inledi. Şimdi aslan onun peşinde olmalıydı. Tanrılarım, ben ne yapacaktım?