Biraz Kafa Dağıtmak 1

Akşamleyin Mark’la kavga etmiştim. O benim öz ve öz kardeşimdi ama bu sefer beni çok üzmüştü. Hem de yok yere. Sinirle odama kapandım ve yatağıma yattım. Uyumaya çalışıyordum ama gece olmasına rağmen hala uyuyamamıştım. Kardeşlerinden hiç ses gelmiyordu. Anlaşılan onlar uyumuştu. Mark’la olanlar canımı sıkıyordu ve uyuyamıyordum. En sonunda güneş doğmaya başladı. Bu beni birazda olsa rahatlatmıştı. Ne zaman güneşi görsem mutlu oluyordum. Tabii bu durumda sadece sinirim geçmişti. Daha fazla oturmaya dayanamayarak odamdan çıktım. Sonra ne yapacağımı düşünmeye başladım. Aklıma ilk gelen fikri uygulamak için Teo’nun odasına gittim. Mışıl mışıl uyuyordu. Onu şimdi uyandıramazdım. Onun için bir kâğıt aldım ve kalemle "Uyanınca ormana gel. Kardeşin Tiff." yazdım. Sonra bu kâğıdı masanın üzerine bırakıp odadan çıktım. Kulübe çok sessizdi. Bu benim için iyiydi çünkü kimseyle karşılaşmak istemiyordum. Kulübemden çıktım ve ormana doğru yürümeye başladım.

Akşam aşırı antrenmandan dolayı kendimi direk yatağa atmıştım. Bu yüzden de uzun bir süre uyumuştum. Kalktığımda saate baktım ve yattığım saati hatırlamaya çalıştım. Gerçekle yüzleştiğimde duvara çarpmış gibi oldum: 12 saattir uyuyordum. Ama kendimi o kadar dinç hissediyordum ki anlatamam. Üstelik erkenden uyuduğum için saat daha yedi buçuktu. Banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım. Sonra kendime bir sandviç hazırladım ve odama geri döndüm. Tam okumak için bir roman seçecektim ki gözüme bir kağıt parçası ilişti. Üzerinde "Uyanınca ormana gel. Kardeşin Tiff." yazıyordu. Bu yüzden sandviçimi yemeyi bıraktım ve saatimle bilekliğimi kollarıma takarak kulübeden fırladım. Orman'da bir süre Tiff'i aradım. Onu bulduğumda yüzünden düşen bin parçaydı. Bu yüzden biraz telaşlanmış olacağım ki hemen gülümseme çabalarına girişti. Ben de "Ne oldu kardeşim, bir sorun mu var? Yoksa biri seni üzdü mü? Eğer onu bir elime geçirirsem-" diyordum ki Tiff beni durdurdu.

Bir süre yürüdükten sonra ormana varmıştım. Kampın çok ıssız olmasına yetmezmiş gibi orman daha kötüydü. Bayağı ürkütücüydü ama o kadar çok sinirliydim ki garip sesler umurumda bile değildi. Ormanın derinliklerinde bir yer oturdum ve kafamı dinlemeye başladım. Kardeşimin nerede kaldığını merak ediyordum. Bu sata kadar uyunmazdı ki. Yoksa kâğıdı görmemiş miydi? İçimden babama kardeşimin hemen gelmesi için dua ettim. Ona ihtiyacım vardı. Bir süre daha bekledikten sonra Teo’yu beni ararken buldum ve hemen ayağa kalkarak onun yanına gittim. Beni üzgün bir ifadeyle görünce telaşlanmaya başladı. Onu sakinleştirmek için gülümsedim ama bu yeterli olmadı. Teo başladı konuşmaya. "Ne oldu kardeşim, bir sorun mu var? Yoksa biri seni üzdü mü? Eğer onu bir elime geçirirsem-" en sonunda onu elimle durdurdum. Bu kadar yeterliydi. Şimdi konuşma sırası bendeydi. "Dün akşam saçma sapan bir nedenden dolayı Mark’la tartıştık. Bu konu hakkında konuşmak istemiyorum. Canım çok sıkkın." dedim ve bir ağacın altına oturup yaslandım. Teo’da benim yanıma oturdu.

Bir süre sessizlik içinde oturduk. Sonra bu benim huyum olmadığı için, Tiff'i güldürme çalışmalarına başladım. "Mark mı? Hani şu dün geceden beri odasından hıçkırık sesleri gelen Mark mı? Sanırım küçük bir bebek olduğunu hatırladı ve ağlamaya başladı. Eminim pişman olmuştur Tiff, yakında barışırsınız." dedim. Tiff sadece bir gülümsemeyle yetinince de daha fazla düşünmeye başladım. "Hey Tiff, ne diyeceğim? Ben annemle kavga ettiğim zaman arkadaşlarımla birlikte New York'ta bir parka giderdim. Orada paten filan yapardık, çok güzel bir yer. Oraya gidelim mi?" dedim sırıtarak.

Teo benim moralimi yerine getirmek için komiklikler yapmaya başladı. ANcak bunlar bile moralimi eski seviyesine geri getirmiyordu. Sadece gülümsemekle yetiniyordum. Teo en sonunda "Hey Tiff, ne diyeceğim? Ben annemle kavga ettiğim zaman arkadaşlarımla birlikte New York'ta bir parka giderdim. Orada paten filan yapardık, çok güzel bir yer. Oraya gidelim mi?" dedi. Gülümsemesine bakılırsa gerçekten eğlenceli bir yerdi. Hem burada oturmaktan daha iyiydi. "Tamam gidelim." dedim. Teo'nun gülümsemesi iyice yüzüne yayıldıktan sonra "Kulübeye gidip hazırlanalım sonra gideriz." dedi. Kulübeye gitmek istemiyordum çünkü orada Mark'la karşılaşma ihtimali vardı. Bunun için Teo'ya "Sen git hazırlan, Thalia ağacında buluşalım. Ben kuşübeye gitmek istemiyorum." dedim. Teo tam bir şey söyleyecekken yüzümdeki ifadeden susması gerekitğiğini anladı ve kabul etti. O kulğbeye ben ise Thalia ağacına doğru yürümeye başladım.

Devamı Thalia Ağacında!