Olimpos'un Empire State binasının üstünde olduğunu öğrendiğimde ve de babamın da burada olduğunu öğrendiğimde buraya gelmek için sabırsızlanmaya başlamıştım. Ama sonunda buradaydım. Hemen oradaki görevliye gittim. "600. kata çıkacağım." dedim. Adam bana doğru baktı ve gülerek "Evlat, sen çok film izlemişsin. Burada 600. kat yok." dedi. Ben de üzerimden paltomu çıkarttım ve altımdaki Melez Kampı tişörtümü gösterdim. Görevli bana kartı verdi ve asansör boşken kullanmamı öğütledi. Asansörün boşalmasını bir süre bekledikten sonra asansöre bindim. Ve kartı yerine soktum. Asansör yavaş yavaş yükseldi ve 600. kata ulaşınca kapı açıldı. Asansörden dışarıya bir adım attığımda yüerğim ağzıma gelmişti. Burası çok yüksekti ve New York ayaklarımın altındaydı. O kocaman binalar küçücük görünüyordu. Ardından yavaş yavaş ilerlemeye başladım. Ben yürürken buradaki küçün tanrı ve tanrıçalar bana bakıyorlardı. Ve benim burada ne aradığımı merak ediyorlardı. Olimpos'un en büyük binasının içine girecektim ki kapı birden açıldı ve sinirle bir adam dışarı fırladı. Üzerindeki zırhda kulübemizin sembolü işlenmişti. Tereddütle "Baba..." dedim. Bana döndü, beni gördüğüne şaşırmış gibiydi. Ama beni görünce sinirinin yatıştığını hissettim ve gülümseyerek "Merhaba evlat. Sonunda karşılaştık demek." dedi. Oldukça şaşkındım, babam bir Yunan tanrısıydı ve ben de onunla karşı karşıyaydım. Acaba yaptığım kötü şeyleri gördüyse bana ceza verir miydi? Bu ceza nasıl olurdu tahmin bile etmek istemiyordum. "Baba öncelikle beni kabullendiğin için teşekkürler. Ancak sana bazı sorularım olacak. Mesela beni neden bırakıp gittin?" Bu soruları daha önce binlerce kez duymuş olduğu her halinden belliydi. Ve bana Yunan tanrılarını ve onların insanlarla ilişkilerini, melezleri ve tanrıların onlarla ilişkilerini anlatmaya başladı. Bense merakla dinledim. Anlatmayı bitirdiğimde ona az da olsa hak veriyordum. Ama bunlar çok mantıksızdı. Yunan tanrıları ölümlülere aşık oluyor ve onlardan çocuk sahibi oluyorlardı. Ama tanrı oldukları için çocuklarına sahip çıkmıyor. Onları ölümlü ebeveynlerine bırakıyorlardı. Sonra bir gün ortaya çıkıyor ve çocuklarını sahipleniyorlardı. Bu gerçekten büyük haksızlıktı. Ama bunları babama söylersem Ares çocuğu olmanın verdiği avantajları kaybedecekmiş gibi bir hisse kapıldım. Ve de düşüncelerimi kafamdan silmeye çalıştım. Sonra babama bir yerden haber geldi. Ardından bana döndü. "Ah şu insanlar. Hiç rahat durmuyorlar. Yine bir yerlerde ufak bir savaş çıkmış. Savaş tanrısı olarak gidip bir bakayım." dedi. Giderken arkasını döndü ve "Unutma sen Ares'in oğlusun. Asla kendini kaybedeceğin bir savaşa sokma. İnan seni o zaman ben bile kurtaramayabilirim. Ancak benim oğlum olmanın verdiği avantajları iyi kullanırsan yenilmez olabilirsin. Ayrıca unutmadan söyleyeyim. Çoğu kardeşin benden özel bir hediye aldı. Ama sana henüz bir hediye vermedim. Kulübendeki dolabına bir bak. Orada sana da çok güzel bir hediyem var." dedi, bana göz kırptı. Ve birden ortadan kayboldu. Ben de heyecanla hediyenin ne olduğunu merak ederek geri döndüm.
RP Out: Kulübede hediyeyi alışımla devam edeceğim.
Konu: Babamla tanışma 
Paz Nis. 17, 2011 4:30 am