Kısa Görüşme.

Saate baktığımda neredeyse öğlen olduğunu gördüm.Yine çok geç uyanmıştım.Kızları daha fazla sinirlendirmemek için hızla kalktım ve yüzümü yıkamaya gittim.Kahvaltı yapmak için mutfağa gittiğimde hiç kimsenin olmadığını gördüm.Yine hepsi benden önce kahvaltı yapmışlardı.Ben de tek başıma bir tost yaptım ve yedim.Üstümü giydikten sonra biraz dolaşmak için dışarı çıktım.Kamp meydanına doğru yürürken Hanna'nın aceleyle bir yere gittiğini gördüm.Sırtında da çantası vardı.Merak ettim ve yanına koştum."Selam." dedim.Hanna biraz üzgün gibiydi ama gülümsemeye çalışarak "Selam." dedi.Merakla "Nereye gidiyorsun?" dedim.İlk başta çekinse de "Annemi görmeye." dedi.Neden bu kadar üzgün olduğunu anlamamıştım.Sonuçta annesini görmeye gidiyordu.Tam tersine sevinmesi gerekirdi."Ee,o zaman neden üzgünsün?" dedim.Hanna ağlayacak gibi oldu ve "O öldü." dedi.Buna gerçekten çok üzülmüştüm.Birini kaybetmenin nasıl bir şey olduğunu bimesemde onu anlıyordum."Ama sen...Yeraltı Dünyası'na mı gideceksin?!" dedim.Sesimi yükselterek "Ama bu çok tehlikeli!" dedim."Benim onu görmem lazım.Ne olursa olsun oraya gideceğim." dedi.Onu durduramayacağımı biliyordum.Bu yüzden daha fazla uyarıda bulunmadım ve "Ben de geliyorum." dedim.Hanna şaşırdı ve "Emin misin?" dedi."Evet,eminim." dedim ve hazırlanmak için kulübeme koştum.

Kulübeme aceleyle girip odama daldım.Sırt çantamı alıp içerisine bir paket bisküvi ve nektar koydum.Yeterince su da aldıktan sonra kılıcımı cebime koyup kulübeden çıktım.Tekrar Hanna'nın olduğu yere doğru koştum.Beni orada bekliyordu."Ben hazırım." dedim.Gülümsemeye çalıştı ve "O zaman gidelim." dedi.Ben "Pegasuslarla mı gideceğiz?" dedim.Hanna "Olabilir." dedi.Ardından hiç konuşmadan ahırlara yürüdük.Ben Marshmallow'u buldum ve dışarı çıkarttım.Hanna da Spencer'ı çıkartıp sırtına bindi.Aynı anda uçmaya başladık.Los Angeles'a vardığımızda heyecanlanmaya başladım.Yer altına daha önce inmemiştim ve beni nelerin beklediğini bilmiyordum.İkimizde yere indiğimizde bir binanın önündeydik.Tabelada "Nakil Sırasında Ölüm Plakçılık" yazıyordu.Heyecanla Hanna'ya baktım ve "Hadi,içeri girelim." dedim.

Los Angeles'a vardığımızda, hava kararmaya başlamıştı.Durduğumuz binanın önünde, NSÖ PLAKÇILIK yazıyordu.Bunun ne anlama geldiğini merak eden gözlerle Ashley'e baktım.O da şaşırmış gibiydi. "Hadi gidelim."dedim.Kafasını salladı.İçeriye girdiğimde en ürkütücü şeyle karşılaştım sanırım.İçerisi tıka basa insan doluydu.Ama bunlar saydamdılar.Çok ilginçtiler.Birbirlerinin içinden geçiyorlardı.Evet,evet resmen hayaletti bunlar.Anneminde onlar gibi olduğunu düşünmek, tüylerimi diken diken etmeye yetti.Ashley'de ürkmüş gibiydi.NSÖ'nün lobisinde ağır ağır ilerlemeye başladık.İleride, güvenlik görevlisine benzeyen bir adam vardı.Adam uzun boylu ve ürkütücüydü.Saçları kısacıktı.Üzerinde takım elbise vardı.Yanına koşar adımlarla gittik.Bizi fark etmiş gibiydi.Çünkü kafasını hemen bize çevirdi."Ama,ama siz ölü değilsiniz! Dışarıda ki kuralları okumadınız mı?"dedi.Ashley hemen lafa girdi."Tanrı Hades'le görüşmeye geldik."dedi gülümseyerek.Adam bizi süzdü."Bu ne cüret! Tanrı Hades'le görüşmek ha?" Yapmacık bir kahkaha attı.Bizi uğraştıracağa benziyordu.Ashley, sanki daha önceden gelmiş gibi hemen olaya el koydu.Çantasını açtı ve içinden 50 drahmi kadar çıkardı.Adamın gözleri fal taşı gibi açıldı."Bak şimdi oldu işte"dedi.Eliyle sandala benzeyen bir şeyi gösterdi."Buyrun"Apar topar sandala oturduk.Yanımıza da ruhlar oturdu.

Ruhların ve ölülerin arasında dolaşmak hiç de eğlenceli sayılmazdı.Etrafta bir sürü yaratık da dolanıyordu ve gözleri bizim üstümüzdeydi.Onlara aldırmadan yolumuza devam etsem de gerçekten korkuyordum.Hanna'ya sokuldum ve "Acele etsek iyi olur.Burda fazla oyalanmak istemiyorum." dedim.Hanna "Ben de." dedi.Onun da korktuğu sesinin titremesinden belliydi.
Biraz daha ilerlediğimizde kalabalık bir alana geldik.Bir sürü ölü sırada duruyordu.Biz de sıranın yanına gittik ve ne yapmamız gerektiğini düşündük.Ben "Bence biz de sıraya girelim." dedim.Hanna "Saçmalama ölü olmadığımızı anlayacaklardır." dedi.O zaman girmenin başka bir yolunu bulmalıydık.Ama düşünmek için yeterli zamanımız yoktu.Ben de Hanna'nın kolundan tuttum ve sırayı geçerek girişe koştum.Bizi yakalayabilirlerdi ama izimizi kaybettirebilirdik.Hanna "Ash olmaz!Başımız belaya girecek." dedi.Ben ona aldırmadan koşmaya devam ettim.Ama Hanna haklıydı.Girişe yaklaştığımda önüme aniden bir canavar çıktı.

Önümüze çıkan şey, köpeğe benziyordu.Ama normal bir köpekten kat kat daha büyüktü.En az 4-5 metre vardı.Bizi görünce boğazından hırıltılar yükselmeye başladı.Onu sinirlendirmiştik."Ash,şimdi ne yapıcaz?"dedim.Hiç bir fikri yok gibiydi."Iı,şey.Aklıma gelen tek şey KAÇMAK"dedi."Kaaç!"Köpeğin bacaklarının arasına doğru koşmaya başladık.Köpek şaşırmışa benziyordu.Etrafına bakındı.Şimdi köpeğin tam altındaydık.Köpek bizi farketmiş olmalıydı ki,yavaş yavaş eğilmeye başladı."Ash,çabuuuk!"dedim.Nefes nefese kalmıştım.Köpeğin altında kalacaktık.Aklıma gelen tek şey, kılıcımı cebimden çıkartıp köpeğin patisine batırmak oldu.Köpek büyük bir acıyla ulumaya başladı.Onu oyalamayı başarmıştım.Nefes nefese köpeğin altından çıktık.Köpeği arkamızda bırakmıştık.Derin bir nefes aldım. "Bu Cerberus muydu?"dedim Ash'a. "Sanırım"dedi."Dedikleri kadar varmış." Bu arada hala yanımızdan ölü ruhlar geçiyordu.Sessiz sessiz bir şeyler fısıldıyorlardı.Annemi görmek zor olacağa benziyordu.

Hanna "Bu Cerberus muydu?" dedi.Ben nefes nefese "Sanırım.Dedikleri kadar varmış." dedim.Ardından Hanna'nın annesini nerede bulabileceğimizi düşünmeye başladık."Asphodel Tarlaları'nda olabilir.Eğer kötü biri değilse." dedim.Hanna sinirlendi ve "Tabi ki de kötü biri değildi." diye bağırdı."Özür dilerim." dedim ve Asphodel Tarlaları'na ilerledik.Oraya vardığımızda diğer yerlerden daha kalabalık olduğunu gördük.Annesini bulamayacağımız konusunda endişeliydim.Hanna'ya döndüm ve "Ee...Bir an önce aramaya başlasak iyi olur." dedim.

Hanna'nın annesinin yanına gittiğimizde onları yalnız bırakmam gerektiğini düşündüm.Yanlarından ayrılıp bir köşede beklemeye başladım.Bir yandan çevreyi izlerken bir yandan da onları dinliyordum.Annesi "Hanna,burada olmamalısın." dedi.Sesi sanki başka bir yerden geliyormuş gibiydi.Hanna'ya baktığımda gözünden yaşlar süzüldüğünü gördüm.Çok üzgün olmalıydı.Onu tam olarak anlayamasam da yanında olmak istiyordum.Yanlarına gittim ve "Geri dönmemiz gerek Hanna." dedim.Onu bir an önce buradan çıkarmak istiyordum.Ama Hanna "Biraz daha duralım,lütfen." dedi.Ardından tekrar annesine döndü.İkisi konuşurken ben de çeverde neler olup bittiğine bakmak için dolaşmaya başladım.Biraz ilerledikten sonra bize doğru üç yaratığın geldiğini gördüm.Hiç düşünmeden arkama döndüm ve Hanna'nın yanına gittim.Nefes nefese "Buradan çıkmalıyız." dedim ve canavarları gösterdim.Hanna aceleyle annesine "Hoşçakal." dedi.Sonra ikimizde arkamıza bakmadan koşmaya başladık.

Furialar gelmeseydi,annemle orada sonsuza dek kalabilirdim.Ona melez kampında neler yaptığımı anlattım.Beni ilgiyle dinledi.Beni çok özlediğini söyledi.Sadece ağladım.Annemin ruhuyla konuşuyordum ! Tam o sırada Ashley geldi."Geri dönmemiz gerek Hanna." dedi. paniklemişe benziyordu. "Biraz daha duralım,lütfen." dedim.Annem bir bana bir Ashley'e bakıyordu.Tam o sırada o 3 Furia'yı görmüştüm.Bana saldıran kapıcımız Mr.Shetzman benziyorlardı. "Buradan çıkmalıyız."dedi nefes nefese.Anneme son bir kez bakıp "Hoşçakal."dedim.Hemen kısa yoldan geçip görevlinin sandalına atladık.Furialar da tıslayarak peşimizden geliyorlardı.Görevli "Onları kızdırmışsınız."dedi ve sandalı hareket ettirdi.Belki başka bir zaman yine gelirim diye düşündüm.Sonra arkama bakıp "Seni seviyorum anne."dedim gözyaşlarımın arasından.

-RP BİTMİŞTİR.-