nemesisle karşılaşmam

Konu: nemesisle karşılaşmam C.tesi Nis. 16, 2011 9:30 am

Sabah kalktığımda havanın güneşli olduğunu gördüm. Bu durum kampa ayrı bir güzellik getirmişti. Yataktan neşe içinde kalktım ve üstümü değiştirdim. Yatağımı toplayıp odamdan çıktım. Kahvaltıya daha çok vardı o yüzden kampta gezinmeye karar vermiştim. Nereye gideceğimi düşünmeye gerek bile kalmadan belirlemiştim. Long island nehrine gidecektim. Nehrin kenarında bir ağaç vardı ve uzanıp biraz kafa dinlemek için ideal alanı oluşturuyordu. Şarkı mırıldanarak nehre doğru ilerliyordum. Ayrıca bana selam verenleri de göz ardı etmiyordum. ''Selam Happ!'' demişti zell. Ben de ona döndüm ve ''Selam zell bugün nasılsın?'' diye sordum. Gülümsedi ve ''İyiyim sen nasılsın?'' dedi. ''Ben de iyiyim nehre iniyorum gelmek ister misin?''dedim. ''Gelmek isterdim ama işlerim var artık başka bir zamana.'' dedi gülümseyerek. ''Tamam o zaman seni tutmayayım.'' dedim ve o gidince ben de yoluma devam ettim. Nehrin kenarına geldiğimde buranın güneş ışıltıları ile parıldadığını gördüm. Çok hoş bir görüntü sarf ediyordu. Hızla ağacın dibine oturdum ve ayaklarımı uzatarak derin düşüncelere daldım. Nehir beni derin düşüncelere götürmüştü. İlk başta çok mutlu olduğum anılarım gözümün önünden geçmişti. Aslında hayatımın çoğunda neşeliydim o yüzden aşırı mutluluk yaşadığım zamanları görmüştüm sadece. Sonra hayatım boyunca bazı konularda bana pişmanlık yaşatan olayları görmeye başlamıştım. Benim bir aralar hoşlandığımı düşündüğüm ve başkasıyla yakaladığım çocuk... Ondan bir gün mutlaka intikamımı almalıydım belki o gün onu görmeseydim arkadaşım hala yaşıyor olurdu. Bu intikamı alırsam sadece arkadaşım için alacaktım. Ben bunları düşünürken etkileyici bir ses ''İntikam ateş gibidir seni de yakabilir, bir başkasını da. İntikam, adaletin sağlayıcısıdır, bazı şeyleri eşitler.'' dedi. Sesin geldiği yöne doğru baktım. Karşımda kimin olduğunu çok iyi biliyordum ama kim olduğunu kendisi söyledi. ''Ben adalet ve intikam tanrıçası Nemesis.'' dedi.

Tanrıça Mesaj Sayısı : 71 Kayıt tarihi : 28/02/11

Kendimi neden bir kez daha Long Island'da bulduğumdan emin değildim. Titanların dağında kendi işlerimle meşgulken, birden nedenini anlayamadığım bir his beni ayağa kaldırmış, sanki başka biri tarafından yönlendirilen bir kuklaymışım gibi buraya sürükleyivermişti. Aslında bu hayatımda ilk defa başıma gelen bir şey değildi, alışıktım bu duyguya. Ne zaman bir ölümlünün intikam ve adalet istekleri şaha kalksa, istem dışı bir şekilde kendimi onların yanında buluveriyordum. Üstlendiğim görevin sorumluluklarından biri de buydu ne de olsa. Kendi kardeşimle tanışmam da bu şekilde olmuştu, ama onun duyguları, gerçekten de ağzımı sulandıran ve iştahımı kabartan, aç, vahşi, neredeyse ilkel denebilecek şekilde seyir eden duygulardı. O intikamını almış, ama yine de kendisini tatmin edememişti. Şimdi beni bu bölgeye çeken duygular daha masumaneydi, daha... İnsancıl. Evet, arkasında öfke ve yıkım vardı, ama bana ihtiyaç duyan her kimse, kalbi olan ve bu kalpte kararsızlık taşıyan biriydi. Etrafıma bakındıktan sonra, ilerde, arkası bana dönük durumda olan kızı gördüm. Ona doğru yaklaşırken başladım konuşmaya. 'İntikam ateş gibidir seni de yakabilir, bir başkasını da. İntikam, adaletin sağlayıcısıdır, bazı şeyleri eşitler.' Beni dinleyen herhangi biri, şimdi bana doğru dönmüş olan kızı sakinleştirmeye çalıştığımı, bu duygudan vazgeçirmek istediğimi düşünebilirdi, ama ben aslında tam tersini yapıyordum. Görevim buydu: insanların intikam duygusunu ateşlemek ve içlerindeki potansiyeli ortaya çıkarmak. Kızın yüzünden, beni tanıdığını ima eden bir gölge gelip geçti, ama ben kollarımı kavuşturduğumda yine de ona konuşma fırsatı vermedim. 'Ben adalet ve intikam tanrıçası Nemesis.' Kızı dikkatlice süzdüm. Güzel bir kızdı, çehresini baştan aşağı saran hafif, gümüşi bir parıltı da bu güzelliğini tamamlayan bir unsurdu. Kaşlarım biraz yukarı kalktı. Artemis avcısı mıydı yani? 'Bana kendini tanıtmalısın, genç melez. Beni buraya çağıran düşüncelerin sahibini tanımak hoşuma giderdi.' diye devam ettim, bir yandan insan halimden kalma bir alışkanlıkla, ağırlığımı diğer ayağımın üzerine vererek.

Rp Out: Canım, bir daha karakterimi bu kadar uzun uzadıya konuşturma lütfen, o noktaya gelene kadar betimleme yapmak zorunda kaldım ^^

Artemis Avcısı Mesaj Sayısı : 865 Kayıt tarihi : 23/02/11

-Bana kendini tanıtmalısın, genç melez. Beni buraya çağıran düşüncelerin sahibini tanımak hoşuma giderdi. dedi Nemesis.
-Ben Happy Artemis avcısıyım. dedim. Bir şey deme gereksimi duymuyordum. Zaten intikam tanrıçası olduğundan hangi konuda intikam düşündüğümü anlayabilirdi. Nemesis yanıma gelmeden önce tedirgindim, gergindim ama bu gerginlik onun gelmesinden itibaren azalmıştı. Nemesis çevresine intikamın çekiciliğini yayıyordu. Ben bunları düşünürken intikam isteği beni daha çok sarmıştı. Artık intikamımı nasıl alacağım hakkında düşüncelere başlamıştım. Belki de sadece bir ok atmak...İsabet etmezse zorlamazdım. Bu fikir aklıma yatmaya başlamıştı. Nemesis'in çevresine yaydığı intikam ateşi beni sarmalamıştı. Artık tereddütte değildim. İntikamımı alacaktım. Benim için zararları dokunacak olsa da arkadaşımın intikamını alacaktım. Nemesis'e döndüm ve gözlerinin odak noktasında bulunduğumu, bana dikkatle baktığını gördüm. Nemesis'e baktım ve:
-Arkadaşımın intikamını alacağım. Bu benim için çok önemli. dedim. Gülümsedi herhalde tek oklu intikam planımı anlamıştı. Fazlasıyla çocukçaydı ama bir insanı düzinelerce ok atarak öldürmek veya bir insana o şekilde zarar vermek istemiyordum. Arkadaşımın ölmesinden sorumlu olsa dahi bunu yapmak istemezdim. Nemesis bana döndü ve
-İntikam hakkında belki de daha çok şey öğrenmelisin. dedi. Öğrenmem gereken şeyleri Nemesis'ten öğrenmek benim için büyük onur olurdu. Gülümsedim ve
-Lütfen bana yardım edin tanrıça Nemesis dedim.

Tanrıça Mesaj Sayısı : 71 Kayıt tarihi : 28/02/11

Yüzümdeki gülümsemenin biraz daha belirginleştiğini hissettim. Harika, tam da benim istediğim gibi. Bir melez, üstelik Artemis avcısı olan bir melez benden yardım istiyordu, hem de almak istediği intikam küçük, basit bir olayın intikamı değildi. Yapılmış olan haksızlığın onda yarattığı karanlık, tatsız duyguları yoğun bir biçimde hissedebiliyordum. Tabii ki benim varlığım da onu... hım, nasıl desem, benim açımdan olumlu, ama pek çok kişinin açısından olumsuz yönde etkiliyordu. 'Lütfen bana yardım edin tanrıça Nemesis.' dedi kız, sesinde neredeyse çaresiz olarak tanımlayabileceğim bir tını vardı. İstifimi bozmadan, 'Benden nasıl bir yardım talep ediyorsun, genç melez? Tam olarak ne yapmamı istersin senin için?' diye sordum. Kendim birkaç tane güzel yöntem düşünüyordum ama ondan duymak istiyordum nasıl bir şey hayal ettiğini. İntikamın da çeşitli türleri vardı nasılsa. Ben onun adına intikamını alabilir, gerek ölümlülerin, gerek ölümsüzlerin yüreğine korku salabilirdim, ya da kendi intikamını kendi elleriyle, keyfini çıkararak alması için içindeki huzursuz duyguların dozajını artırabilirdim. Aklıma bu genç kızın yapabilecekleri, potansiyeli geldiğinde içimdeki heyecanın kat kat arttığını hissederek derin bir nefes aldım. Okyanusun tuzlu ve neredeyse sarhoş edici olan kokusunun tadını çıkarırken, Happy'nin dudaklarının bir kez daha aralandığını gördüm ve bütün dikkatimi bir kez daha ona çevirdim. Söyleyeceklerini ve vereceği kararı çok merak ediyordum doğrusu.

» Annemle İlk Karşılaşmam
» Tanrıça Aphrodite ile ilk karşılaşmam.
» Hermes'le ilk karşılaşmam
» Tanrıça Artemisle karşılaşmam...
» Artemisle ilk karşılaşmam