Tanrıça Artemisle karşılaşmam...

Melez kampında geçirebileceğim en güzel günleri yaşıyordum. Bugün güneş gökyüzünde dans ederken ben tek başıma geziyordum. Kardeşlerim sabah kalktığımda odada yoktu. Nerede olduklarını öğrenmek istemedim. Lia cep telefonuma mesaj atsa da geri dönmedim. Bugün yalnız kalıp düşünme günümdü.

Kendimi bir yere gitmek için şartlamadım. Ayaklarım beni nereye götürürse orası kabulümdü. Ben beynimin içinde cirit atan düşünceleri dizginlemeye çalışırken denizin temiz kokusu ve dalgaların foşş sesi kulaklarıma doldu. Gözlerimi dikkatle çevrede gezdirdim. Burasu bir sahil kıyısıydı. İçlere doğru baktığımda Poseidon Kulübesi'ni gördüm. İşte o zaman Long Island Kıyısı'nda olduğumu anladım. Lia kulübelerinin arka taraflarında olduğunu anlatmıştı. Onun söylediği kadar beni büyülemese de güzel bir yerdi. Long Island Kıyısı'nı biraz gezmek ve Lia'yı büyüleyen güzelliğin beni de içine çekmesini bekledim ama olmadı. Ne kadar dolaştıysam da beni etkilemedi. Deniz, kum, güneş, denizin kokusu, dalga sesleri, kumun sıcaklığı, yumuşaklığı... Hepsi aynıydı.

Yüzümü denizin uçsuz bucaksız görüntüsüne döndüm. Güneş, denizin üstünde gökyüzünden daha fazla dans ediyordu. Bu huzur verici güzelliğin beni etkilemesini umarken birisinin bana yaklaştığını duydum. Ayakları hafifçe yere basıyordu. Ben daha arkamı dönmeden o konuşmaya başladı.

Güneş varken akşam olduğumdan daha güçsüz oluyordum bu yüzden avlanmanın bir anlamı yoktu. Oturmak da yoktu. En iyisi kampta dolaşmaktı. Belki avcılarımdan birini görürdüm. Zaten okçuluk dersleri de boş geçiyordu. İyi. Bugün boştum.

İşe kıyıdan başlayabilirdim. Oklarımı ve yayımı bıraktım ama silahsız kalınca çıplak kalmış gibi hissettiğimden onları tekrar yanıma aldım. Ama görünmemelerini sağlayacak şekilde üzerime aldığım pelerinin altına sırtıma astım. On beş yaşındaki kız görünümümü alarak üzerimdeki kot pantalon, beyaz t-shirt ve gümüş ceketime baktım. Beni görenlerin çoğu yeni avcı olduğumu sanacaktı. Kimliğimi bilenler dışında. Çünkü üzerimdekiler her avcının giydiği kıyafetlerdi.

Okçuluk alanından çıktıktan sonra bir süre yürüdüm. Melezlerle ilgilenen Athena ile bir süre sohbet ettim. Sohbetten sonra gülümseyerek oradan ayrıldım ve Long Island'a gitmenin en iyisi olacağını düşündüm.

Kumsalda oturan kızı gördüğümde neredeyse geri dönmek üzereydim. Güneş kızıl saçlarıyla karışıyor, parlamasına ve turuncu gözükmesine sebep oluyordu. Çok geçmeden Persephone'nin kızı olduğunu anladım ve yüzümü bir gülümseme kapladı. "Merhaba" dedim o bana doğru dönerken. "Sen Persephone'nin kızı Glau olmalısın. Yanılmıyorum değil mi?" diye sordum.