Tanrıça Demeter ile karşılaşmam...

Lissa'nın sırtına atlayayıp elini ağzına doğru uzattım ve en sevdiği portakallı şekerleri yemesi için ona zaman tanıdım.Şekerlerini bitirdiğine emin olunca kulağına eğilip fısıldadım.

''Liss,bugün çok sıkıldım gezmeye ne dersin?''

kocaman kara gözlerini bana çevirdi ve mutlu mutlu kişnedi.Dümdüz beyaz yelesini okşadım ve ona gülümsedim.Lissa kamptan beri en yakın arkadaşımdı.Yani pegasusumdu ve benim en yakın arkadaşımdı.Her neyse öyle işte.Lissa yavaş yavaş havalanmaya başladı ve birlikte uçtuk gezecek pek fazla yer yoktu zaten.O yüzden Empire State Binası'na gitmeye karar verdim ve bir kez daha Lissa'nın kulağına eğilip

''Lissa,Empire'ye gitmeye ne dersin?''

Liss,başını salladı ve kanadını hafifçe eğip Empire'ye doğru uçtu.Bina'ya vardığında hızla Lissa'dan indim ve artık bir alışkanlık olan adama doğru ilerledim.Oklarımı çıkarmama gerek kalmadan geri çekildi ve hemen içeri girdim.Acaba ne yapsam diye düşünürken Asansör'den indim ve farkında olmadan birisine çarptım.

''Sen...Ahh,üzgünüm Tanrıçam.''

hemen bir kaç adım geri çekildim ve saygıyla eğildim.Karşımdaki Tanrıça Demeter'di.

Apollon kızı babası gibi davranmaya başladığı zaman onu susturacak hamlemi yaptım. "Apollon kızı, babana fazla benzeme. Çünkü ileri gittiği zaman fazla kavga ediyoruz. Bitkimi beğenmemiş olabilirsin ama o kolay bulunan bir bitki değil. Lütfen onun değerini bil. Çocuklarım ve sizin kulübede var sadece. Sence yeterli bir ödül değil mi bu senin için?" Kız gülümsüyordu kendi kendine. Ben de artık buradan gitme vakti olduğunu söyledim. "Az sonra konsey toplanacak. Gelmek için iyi bir gün değildi ama geldin ve seni ağırladık. Her neyse, hoşgeldin ama sanırım gitmelisin." Kız gülerek odamdan çıktı. Çıkarken bana teşekkür ettiği için ona müteşekkirdim doğrusu. Apollon'un kendine bu kadar benzeyen çocuklar doğurtmasına kendi kendime güldüm ve ilahi halime bürünerek konseye doğru yürümeye başladım. Şimdi, ilgilenmem gereken daha önemli meseleler vardı.