Tanrıça Demeter?

Kampa yeni gelmiştim ve günler gerçekten benim açımdan çok sıkıcı geçiyordu. Arkadaşım olmadığı için bütün gün kulübede duruyor, kitap okuyor veya yatağıma uzanıp tavanı inceliyordum. Bunları yapmak en başta güzel gelse de bir süre sonra bunları yapmaktan bıktım. Biraz gezinsem iyi olacaktı.

Kulübeden çıkıp kampta dolaşmaya başladım. Kamp meydanında bir süre durup etrafa bakındım. Herkes kendi derdindeydi. Kimisi arkadaşlarıyla birlikte bir yerde oturmuş konuşuyor, kimisi benim gibi boş boş geziniyor. Kimi ise aceleyle bir yerlere gitmeye çalışıyordu. Yürürken etrafa da bakıyordum ama görülecek pek bir şey yoktu. Sadece bir yerlere giden veya silahlarıyla çalışan melezleri görüyordum. Yürümeyi bırakıp etrafa bakındığımda Long Island Kıyısı'nda olduğumu gördüm. Buraya daha önce birkaç kez gelmiştim fakat pek fazla durmamıştım. Biraz durup dinlensem iyi olacaktı. Kenara oturup denize bakmaya başladım. Dalgaların sesi bana huzur veriyordu. Buraya artık daha sık gelsem iyi olacaktı. Kenarımda duran bir çiçeği kopardım ve burnuma götürüp gayet güzel olan kokusunu içime çektim. Doğa ne kadar güzeldi. Örneğin bu çiçek bile baştan aşağıya bir mucizeydi. Ben böyle düşüncelere dalmışken arkamdan gelen bir sesle irkildim. Arkamı döndüğümde önümde uzun sarı saçları olan, güzel görünümlü bir bayan gördüm. Kampta daha önce böyle birini görmemiştim. Sanırım bir Tanrıça olmalıydı. Sinirli gibi bir hali vardı. Ben içimden umarım bana sinirlenmemiştir derken o konuşmaya başladı.

Taht odamda oturuyordum, yine Long Island kıyısını izliyordum. Belki bir evladım gelir oraya da, sonra ben de giderim tanışırız diyerekten. Ama maalesef benim evladım yerine, ihtiyar Zeus'un evladı gelmişti. Onu izlemeye başladım, babasına benziyor mu diye. Ama o dalından bir çiçek koparmıştı. Babası ona böyle mi terbiye veriyordu? O güzelim çiçeği yerinden ayırmak matah bir iş miydi sanki? Gururlanmış mıydı böyle yaparak? Zevk mi almıştı, yüzüne bir gülümseme mi koymuştu? Eğlenmiş miydi? O an aklından bitkilerle ilgili güzel şeyler geçirmiş olsa bile bir kere o çiçek yerinden kopmuştu ve güzelliğini kaybetmişti. Anne Sevgisi Tanrıçası'nın bile bu kadar sinirlendirebiliyorlardı işte. Bağıracaktım ama Long Island'a giderek arkasında belirdim. Ardından konuşmaya başladım, kendimi tutamıyordum. "Baban gibisin, kural tanımam diyorsun, ben yazarım diyorsun. Ama unutma Zeus oğlu, senden daha güçlüler de var. Ayrıca her şey dalında güzeldir." dedikten sonra bakmaya başladım. Demeter'i sinirlendirmek, kimsenin haddine değildi, kimsenin!

"Baban gibisin, kural tanımam diyorsun, ben yazarım diyorsun. Ama unutma Zeus oğlu, senden daha güçlüler de var. Ayrıca her şey dalında güzeldir."

Korktuğum başıma gelmişti! Karşımdaki Tanrıça bana kızmıştı. Ama acaba neden kızmıştı? Ben sadece burada oturmuştum ve bir tane de çiçek... Evet, sanırım o çiçeği koparttığım için bana kızmış olmalıydı. Peki niye bir çiçek kopardım diye kızsın ki? Tabii, karşımdaki Demeter değilse. Karşımdaki Demeter olmalıydı. Çünkü bu tür konularda epey hassas olduğunu duymuştum. Onu iyice sinirlendirmek istemiyordum. Bana pek uygun olmamasına rağmen alttan almaya karar verdim. ''Şey, özür dilerim efendim. Sizi sinirlendirmek istememiştim.''

Zeus oğlu kendinden beklenmeyecek bir davranış gerçekleştirmişti; alttan almıştı. Bunu yapmakla iyi etmişti tabi ama ben karşımda kavga edecek bir melez gördüğüm için bu kadar sert çıkışmıştım. Biraz beklemediğim bir şeydi, ama ondan özür dileyecek halim yoktu. "Peki Zeus oğlu, bir daha olmasın." diyerek minicik bir gülümseme attıktan sonra ona kopardığı çiçeği elinden alarak eski yerine diktim. "Sence şimdi daha güzel değil mi yeri?" diye sordum. Gülümseyerek çiçeğe baktıktan sonra bir de Zeus oğluna baktım. Alttan almaya karar vermesi beni şaşırtmıştı, onun gönlünü almalıydım. Neden ona yaranmaya çalışıyorsam, sanırım anaçlığımdan. "Zeus oğlu, al bakalım." diyerek elimde bir bitki oluşturdum ve ona uzattım. Bu bitki konuşan bir bitkiydi ve genelde sahilde karşılaştığım melezlere verirdim. Şimdi de sıra Zeus oğlu Wayle'deydi.

Alttan almam gerçekten işe yaramıştı. Tanrıça'nın bana karşı olan öfkesi biraz dinmiş gibi gözüküyordu. "Peki Zeus oğlu, bir daha olmasın." deyip elimdeki çiçeği aldı ve eski yerine dikti. "Sence şimdi daha güzel değil mi yeri? Eski sinirli hali kaybolmuş gibiydi. Bu beni epey rahatlatmıştı. Demeter'i kızdırmak istemezdim. Aslında, hiçbir Tanrı veya Tanrıça'yı kızdırmak istemezdim. "Zeus oğlu, al bakalım." deyip elinde bir bitki oluşturdu. Daha sonra bana bunu uzattı. Gerçekten güzel bir bitkiye benziyordu, ama Demeter bana bunu verdiğine göre sıradan bir bitki olamazdı. Başka özellikleri de olmalıydı. Şimdi bunun yeri ve zamanı değildi. Bu bitkiyle daha sonra ilgilenirdim. ''Teşekkürler Tanrıçam.'' dedim. ''Şey, ben artık gitmeliyim. Hava kararıyor, beni merak ederler.'' Bana gülümsedi, ''Tamam Zeus oğlu. O bitkiye dikkat et, başına bir şey gelirse hesabını senden sorarım ona göre.'' Ben de Tanrıça'nın önünde bir kez daha eğildikten sonra bitkiyi dikkatle kulübeye götürdüm...

RP BİTMİŞTİR.