Tanrıça Demeter ile kısa bir konuşma

Kampta sıkılmıştım. Yapacak hiçbir şey yoktu. Kardeşlerim bile benimle doğru düzgün konuşmuyordu. Arkadaşlarım farklı işlerle meşguldu. Geriye yapacak tek bir şey kalıyordu. Kamptan kaçmak. Spring Rose'a atlayıp Olimpos'a gideceğimizi söyledim. O da tamam anlamında kişnedi(en azından ben öyle düşünüyorum) Uçarken bir ara evimin üzerinden geçtik. Babamı hatırladım ve bir an gözlerimin yaşardığını hissettim ama sonra geçti ve ben de Olimpos'a geldim. Pegasusumla asansörden çıkmak yerine yukarıdan giriş yapmaya karar vermiştik. Tanrılarım! Gerçekten çok yüksekti ve bir an nefes alamayacağımı sanmıştım. Ayağım yere bastıktan sonra ancak nefes alabilmiştim. Spring Rose'u rahatlatmak için biraz okşadıktan sonra ona iki tane küp şeker verdim. Sonra ilerlemeye başladım. Bilekliğim soğuduğunda arkama döndüm ve bana bakan Tanrıça'yla karşılaştım. Birden gülümsedim. Onu nerede olsa tanırdım. Eğildim. Ardından "Tanrıça Demeter" dedim. Anneannemi gördüğüm için o kadar mutluydum ki eğilirken az daha düşüyordum. Neyse ki sonra toparlandım ve Tanrıça'nın güzel yüzüne bakmaya başladım.

Melez torunumu karşımda görünce şoke oldum.Sanırım ilk melez torunumdu.Bana selam verdi ve az kalsın düşüyordu.Ben ciddiydim ama konu torunlarım ve çocuklarım olunca hiç bir şeyi dikkate almazdım.Gülümsedim.Konuşmaya başladım.
"Ah Jessica Adams sen misin?"
Onu görmeyi uzun süredir bekliyordum.Onu görünce gerçekten sevinmiştim çünkü kızımın Hades'le evliliğinden hiç memnun değildim.Gidip normal bir insandan çocuk yapmasını bile daha iyi bir olay olarak görüyordum.Ardından kızın bir ihtiyacı olduğu için geldiğini sanmıştım.Sordum.
"Bir ihtiyacın mı var torunum?"
Bunu biraz yüksek sesle söylemiştim,hani şu göya abim olan Hades'in duyabilmesi için..

Tanrıça Demeter de beni gördüğünde sevinmiş gibiydi. Bu beni çok daha mutlu etmişti.

-Evet, benim

dedim gülerek. O her ne kadar anneannem olsa da Demeter'e anneanne demek bana garip geliyordu, saygımı da azaltmak da istemiyordum. Ama Tanrıça Demeter'e de nasıl hitap edebileceğimi bilmiyordum.

-Aslında size danışmam gereken bir şey var Tanrıçam.

dedim ve Tanrıça'ya cevabını beklercesine meraklı gözlerle baktım.

Melezlerin özellikle de biricik torunumun ricasını elbette kıramazdım.Ben onun anneannesiydim.Bana böyle demesini istemesem de diyedebilirdi,sonuçta bunda üzülecek bir şey yok;gurur duyulacak bir şey var.

-Tabi torunum.Ne istersen;her zaman.

Torunumun isteğini gerçekleştirecektim ve bu Hades'i daha da sinirlendirecekti.Zaten hayattaki tek amacım kızımı geri almaktı ama madem alamıyorum o zaman onu benden alana ceza ve acı çektirmeyi borç bilirim.

Karşımdaki Tanrıça'ya baktım. O kadar güzeldi ki. Annemin güzelliğini nereden aldığını görebiliyordum. Ne yazık ki ben o kadar güzel değildim. Ama şimdi bunları düşünmeyecektim.

-Tanrıçam, biliyorsunuz Hades bizi pek sevmiyor, zaten benden hoşlanmıyorken ve öldürmek isterken birden üç tane kardeşim gedi. Onları korumam gerektiğini hissediyorum. Tanrıça Athena kampta bizi koruyablir ama Hades bizim yüzümüzden kampı yıkmaya kalkarsa suçluluk duysundan kurtulamam.

Dedim. Tanrıçanın kızı yüzünden Hades'den nefret ettiğini biliyordum. Hem bu yanını hem de bilgeliğini kullanarak bana bazı önerilerde bulunabileceğini düşünüyordum. Tanrıça biraz öfkelenmişti sanırım. Yine de Hades'e aldırmamı. Onun beni her zaman koruyacağını söyledi. Ben de gülümsedim. Fazla kaldığımı düşündüm. Ardından koşarak orada uzaklaştım.