Kayıp Tanrıça!

***
Bu bir kehanet görevidir, başlık Melez Konseyi Başkanı Stella Fabiano'dan izin alınarak açılmıştır. Tüm kulübe liderlerinin katılımlarını önemle rica ediyoruz, kurguya bağlı kalma konusunda titiz davranırlarsa sevinirim. Farkındayım çok resmi bir açıklama oldu ama, bozmayayım dedim

Kehanet:
Güneşin doğmadığı hazan vaktinde sekiz kahraman,
Çıkacaklar bir yola bu seferki durum pek yaban!
Karanlığın bekçileri bile görevlerini bırakmışken,
Seçilecekler, en hilebaz olanın tarafından.
Başlarına gelecek sayısız zorluğun üstesinden,
Kimi gelecek mertçe, kimi isyan edecek çaresizce.
Başaracak istenileni, direnişi yürekleri dağlayan.

Kurgu:
Tanrıça Hestia'nın kaybolması üzerine, Tanrı Zeus tarafından melez konseyi toplanır. Konsey konuşmalarının ilerleyen saflarında, Poseidon kulübe lideri Rosamarie gelip, Hades oğlu Robert'in de kaybolduğunu haber verir. Bunun üzerine, işler trajedik bir şekil alır... Laudermia, kampa yeni gelmiştir ve annesinin kayıp olduğunu öğrenmesi üzerine, şok olmuş bir vaziyette onu aramak için bir ekip kurulmasını talep eder, kendisi de ekibe katılır (tabii bu kurgu onun için uygunsa ). Lucianna, arkadaşını yalnız bırakmak istemeyerek, olaya dahil olur. Rosamarie'nin verdiği haber üzerine, Poseidon kızı ile birlikte, Hades kızı Stella, göreve katılmayı talep eder, kardeşi Hector'un da gelmesini ister. Grubun çok kalabalık olmasından rahatsızlık duyan Tanrıça Athena, Koç Hedge'nin onlara eşlik etmesini uygun bulur. Diğer liderler de bu görevi onaylar, kahin Rachel Elizabeth'in yolu tutulur...

Kurguya Katılacaklar:
Tanrı Zeus
Tanrıça Hestia
Toynaklı İhtiyarlar Heyeti Başkanı satir Hedge
Tüm kulübe liderleri.
***

Uyku sersemi gözlerimi açıp, karşımda Stell'i görünce şok olmuştum. Bana deli gibi bağırmaya başlamıştı:

"Lucy, koş! Tanrı Zeus kampa gelmiş ve tüm kulübe liderlerinin toplanmasını istemiş! Büyük evde bizi bekliyorlar! Çok vahim bir olayla karşı karşıyayız anlaşılan!"

Aceleyle hazırlandım ve arkadaşımla birlikte büyük evin yolunu tuttum. İçeri girdiğimde, o bilindik yuvarlak masa şövalyeleri yine tam takım, karşımda durmaktaydı. Bu sefer tabloya kızı Jenny'nin yanında oturan Tanrı Zeus da eklenmişti. Annem Athena düşünceli bir edayla -ne enteresan, değil mi?- camdan dışarı bakmaktaydı. Hemen gidip kendime ayrılan sandalyeye oturdum ve tüm konsey, Tanrı Zeus'un konuşmasını beklemeye başladık.

Tüm konsey değil aslında, Rose ortalıkta görünmüyordu. Umursamadım, büyük ihtimalle uyuyakalmıştı, az sonra kapıdan içeri girer ve pısırıkça özrünü dileyip yerine geçerdi. Yanıldığımı birkaç saat içinde öğrenecektim...


(Tanrı Zeus.)

Birkaç gündür Olimpos’ta göremediğim kardeşim Hestia için artık endişelenmeye başlamıştım. Aslında artık onu aramak için bir ekip kurmanın vakti gelmişti ve geçiyordu ama diğer Olimposluların endişelenmelerini istemiyordum. Fikrimi Athena’ya açtım.

“Hestia’nın yokluğunu diğerleri de fark ettiler. Çok daha büyük karmaşaya yol açmadan onu kurtarmak zorundayız… Keşke nereye gittiğini bilseydik”

Athena’da derin derin düşünmeye başlamıştı. Onu uzun zamandır bu kadar çok düşünürken görmemiştim.

“Bu görevi melezlere verebiliriz. Lucy’yi kurtarma görevinde çok başarılı olmuşlardı” dedi en sonunda.

“Athena, Hestia’nın hiç bulunamama riskini göze alamayız. Bize daha kuvvetli bir grup gerekiyor” dedim. Athena bu lafıma kızdı.

“Melezlerim gayet yetenekliler ve Hestia’yı bulabilirler! Ama sen melezlerin dışında kime güvenebileceksin bilmiyorum baba!” dedi. Haklıydı.

“Tamam, o zaman göreve melezlerin gidecek. En yetenekli melezlerini seç ve karşıma getir” dedim. Athena güldü.

“Madem bunun önemli bir görev olduğunu söylüyorsun, o halde diğer önemli görevlerde olduğu gibi Melez Konseyini toplar ve görevi veririz. Göreve katılmak isteyen melezleri de seçeriz. Ama madem bu kadar çok önemsiyorsun bu görevi, neden gelip görevi kendin vermiyorsun?”

Athena'ya laf yetiştirmek yerine hazırlanmaya karar verdim. Onun inadı başka hiçbir tanrıda olamazdı.

Konseyi açtığımızda yanıma oturan kızıma gülümsedim. Bana içten bir gülümsemeyle karşılık verdi o da. Hades’in kızıyla aramızda nefret dolu bir bakışma oldu ama hemen arkasından onunda bakışları merakla doldu. Herkes benim Melez Kampına inmeme sebep olacak kadar önemli görevin ne olduğunu merak ediyor olmalıydı.

“Tanrıça Hestia kayıp” dedim lafı hiç dolandırmadan. Sonra da birazcık bekleyip tepkilerini ölçtüm. Çoğunluk daha önce Hestia’yı görmemiş oldukları için sadece birbirlerine bakınıp ‘O hangi tanrıça?’ diye soruyorlardı. Ama Hestia’yı tanıyanlar hiç ses çıkartmadan dikkatlice beni süzüyorlardı. O sırada masanın karşı ucunda oturan melezlerden bir tanesinden hıçkırığa benzer bir ses duyuldu. Sözlerime devam ettim.

“Bana Hestia’yı kurtarmaya gönüllü yetenekli melezler gerekiyor. Bildiğiniz gibi kendisi Ocak Ateşi Tanrıçasıdır ve hepimize lazımdır. Kimler katılmak ister?”

Daha katılmak isteyenler ellerini kaldıramadan kapıdan içeriye koşarak bir melez girdi...

(Rosamarie)

(*rpout* Tanrı Zeus, Rose'un bölümünden önce Hestia görevini tartışıp diğer liderlerin konuşma kısmını alsak daha iyi olur sanırım, izninizle düzenliyorum: herhangi bir kulübe lideri yazabilir, online olursa da Lau )

Melez Konseyi'nin toplanacağı haberiyle doğru dolabıma ilerledim.Üstüme elime ilk geçen şeyleri giyip kapıya ilerledim ve koşturarak büyük eve girdim.

İçeri girip doğruca Lucianna'nın yanına ilerledim.Tanrı Zeus ve Tanrıça Athena tartışıyordu.Bir şeyler dönüyordu ve içimden bir his Lucy'in daha çok şey bildiğini söylüyordu.Tabii,Tanrı Zeus'un yanına oturmaya cesaretim yoksa...


''Lucy ,neler dönüyor?'' geçen Lucy ve Stell'i kurtarmaya gittiğimiz zamanı hatırladım.Ama hayal dünyamdan ayırdı.


''Hestia kayboldu!'' Birden ağzım açık kaldı.Tanrıça mı kaybolmuştu?Melezlerden beklerdim ama Tanrı/Tanrıçalardan beklemezdim.Ağzımdan sadece şu sözler çıktı.


''Artemis gibi...'' Artemis'te kaybolmuştu.Tabii çok eskiye dayanıyordu ama aklıma ilk o gelmişti.Lucy heyecanla başını salladı ve Tanrı Zeus ve Tanrıça Athena'yı izlemeye başladı.



(malesef Lucy ben vardım sorun olur mu? )

Uyandığımda Melez Konseyinin toplanacağını duydum. İlk kez melez konseyine katılacaktım. Bakalım ne olmuştu. Hemen üstüme düzgün kıyafetler geçirdim ve Büyük Ev’in yolunu tuttum.

İçeri girdiğimde Tanrı Zeus’un da orada olduğunu gördüm. Bu beni gerçekten çok şaşırtmıştı. Zeus’ta burada olduğuna göre çok önemli bir şey olmuştu. Athena ve Zeus’un çok telaşlı oldukları yüzlerinden okunuyordu. Hemen bir yere oturdum ve :

‘Neler oluyor ? Zeus’un melez kampına gelmesini sağlayan bu büyük olay ne?’ diye sordum. Lucy bana cevap verdi.

‘Tanrıça Heista kayboldu !’ dedi.

‘Artemis gibi !’ diye ekledi Ange Ağzım bir karış açık kaldı……

Sabahın köründeki bu patırtıda neydi? Saate baktım. Sabahın yedi buçuğuydu. "Kahretsin!" Söylenirek pencere kenarına gittim. O sıradan kim olduğunu bilmediğim bir melezi çağırıp sorular sormaya başladım. "Hey! Bu patırtı ne için?" Çocuk bilmediğim bu bilgi için bana şaşkınlıkla baktı. "Tanrı Zeus geldi ve melez konseyini çağırıyormuş." Melez konseyi mi? Lanet olsun! Aceleyle üstüme bir kot pantolon ve beyaz bir gömlek geçirirken Zeus'un neden burada olabileceğini düşünyordum. Onu buraya getiren önemli bir sebep olmalıydı. Ama asıl sorun bu sebep neydi? İçimden bir ses iyi bir haber olmadığını söylüyordu. Ne yazık ki içimdeki ses çok sık doğru çıkardı. Bu sefer doğru çıkmaması umuduyla Büyük Ev'e doğru ilerledim.

Melezler yavaş yavaş toplantının yapıldığı odaya doluşuyor, yuvarlak masa ritüelimiz tamamlanıyordu. Zeus masanın en başına oturmuştu. Melez kızını bir yanına tanrıça kızı Athenayı diğer yanına almıştı. Bana ayrılan yere otururken bir yandan tanrı Zeus'u süzüyor bir yandan da tanrıça Athena'nın yüzündeki endişeli ve donuk bakışı anlamaya çalışıyordum. Büyük ihtimalle hislerim beni yanıltmamıştı. Kendimce arada sırada sıkıldığımda yaptığım gibi gözlerimi devirdim. Beklemekten sıkılmıştım. Sonunda toplantı başladığında derin bir oh çekmemek için kendimi zor tuttum. Tanrı Zeus doğrudan konuya daldı. “Tanrıça Hestia kayıp.” Pekala bu fazlasıyla kötü bir haberdi. Kendi kendine kaybolmuş olması mümkün olamazdı. Arada bazılarının bana odaklanmış olan endişeli bakışlarına denk geldim. Sinirilerim iyice bozuldu bunun üzerine. Yüzümdeki ifadeyi dondurarak bütün toplantı boyunca öyle tutmaya çalışacaktım. Herkes ne bekliyordu hüngür hüngür ağlayıp üzüntüyle feryatlar koparmamı mı? Beni hiç tanımamışlardı. Evet, üzülmüştüm. Hem de çok. Ama herkesi içinde ağlamayacak kadar etkisinde değildim bu üzüntünün. Yani henüz. Ama ben asla burada herkesin içinde ağlamayacaktım. Bu asla olmayacaktı. Ben genellikle kederini içine atan sessiz tiplerdendim.

Ange adındaki Apollon çocuğu "Tıpkı Artemis gibi..." diye mırıldanırken aklıma onun kayboluşu hakkındaki hikaye geldi. Percy Jackson gerçek bir kahramanlık yapıp Artemis'i kurtarmıştı. Bu hikayeyi gayet iyi biliyordum. Bir kaç saniye içinde kendimi toparladım. Sonra konuşmak içim ağzımı açmaya karar verdim. "Ne bekliyoruz peki? Onu kurtaralım. Bir ekip kuralım ve peşine düşelim." dedim. Belki dediğim aptalca bir şeydi. Belki bu tür şeylere alışmaya çalışan dengesiz beynimin söylediği saçma bir şeydi. Ama doğruydu. Elimiz kolumuz bağlı oturacak değildik ya. Sonuçta annem önemli bir tanrıçaydı. Ocak tanrıçası olmakla beraber umududa temsil ediyordu. Onun yokluğu büyük bir sorundu. O bulunmalıydı. Ne pahasına olursa olsun.

(Rp out: Lucy aşkolsun! Sence ben o zırlayan tiplere mi benziyorum? Beni soğuk ve umursamazdan duygusala çevirdin canım. Olmadı ama.)

Uyandığım gibi melez konseyine koştum.Çünkü Tanrı Zeus kulübe liderlerinin orada toplanmasını istemiş.

Koşarak gittim ve içeri girdim.


"Ne oldu?Önemli birşey mi var?"diye sordum.Lau üzgün bir şekilde;

"Tanrıça Hestia kayıp"dedi.

Ne?Bir tanrıça nasıl kaybolur?Çok şaşırmıştım.Lau için üzülüyordum,kampa geldikten birkaç gün sonra annesi kaybolmuştu...

(Rpout: herkes birbirinin kopyası rp'ler yazıyor, biraz değişik şeyler yazsanız... )

(Rp out:Bencede Benim zırladığımı ya da üzgün göründüğümü yazmayı bırakın! Ben duygusuz caninin tekiyim! Ve kimsenin önünde ne zırlarım ne de üzüntümü belli ederim ben! Adamı psikopata bağlatmayın! )

(Rp out:Ben üzüleceğini sanmıştım,özür dilerim!!!)

Laudomia L'Aquila demiş ki:

(Rp out:Bencede Benim zırladığımı ya da üzgün göründüğümü yazmayı bırakın! Ben duygusuz caninin tekiyim! Ve kimsenin önünde ne zırlarım ne de üzüntümü belli ederim ben! Adamı psikopata bağlatmayın! )

(RP Out:Bağlaman gerekmiyor zaten. )

(Rp Out: Başlığı meşgul etmesene sen.)

(Rpout: bir daha buraya kimse 'rpout' şeklinde başlayan kurgu dışı mesajlar yazmasın. Ve... Aleda gel sen de artık.)

Aceleyle Büyük Ev'e giderken, bir mendille gözlerimi kuruluyordum. Kapıdan içeri girdiğimde, tüm suratlar bana döndü. Ben sadece birilerini bulup Tanrıça Athena'nın nerede olduğunu sormayı planlıyordum ama, Tanrı Zeus'un da dahil olduğu bir konsey çıkmıştı karşıma!

Benim için fark etmezdi. Aceleyle Tanrıça Athena'nın önünde reverans yaptım ve konuşmaya başladım...

"Tanrıça'm, sizden bir arama görevine gitmek için izin istiyorum. Robyn... 2 gündür kayıp!" sözlerim beraberinde biraz daha göz yaşı getirmişti...

Stell'in bir an nefessiz kaldığını gördüm. Robyn'in yokluğunun farkındaydı ama durumun ne kadar kritik olduğunu bilmiyordu!

"Başka bir kayıp daha mı?" dedi Athena.

'Diğer kayıp kim?' dercesine Jenny'nin suratına baktım.

"Biz de burada Tanrıça Hestia kayıp olduğu için toplanmıştık, Rose." dedi dudaklarının titremesine engel olamayarak.

O an, istediğim tek şey ölmekti. Engelleyemediğim hıçkırıklar arasında bağırmaya başladım:

"Robyn! O... o en son... Tanrıça Hestia'nın yanına gidecekti! Nasıl olur bu?!..."

Lucy üzgün bir şekilde benim sandalyeme oturmama yardımcı oldu. Titrememe engel olamıyordum ve Tanrı Zeus'un beni süzen bakışları yüzünden çıldırmak üzereydim. Konseyde yeni bir yüz dikkatimi çekti, katı bakışlara sahip güzel bir kız. Ona kim olduğunu sorardım, eğer Robyn kayıp olmasaydı.

Stell konuşmayı devraldığında rahat bir nefes aldım. Umarım... umarım Robyn ve Tanrıça Hestia'yı kısa zamanda bulabilirdik. İçimdeki lanet olasıca ses konuştu:

"Ah, inan bana o kadar kolay olmayacak."

"Kes sesini." dedim, bazıları bana şaşkınca bakmış olsa da, iç sesimle konuştuğumu söylemeye niyetim yoktu. Zaten Stell de beni önemsememiş, konuşmasına devam ediyordu.


(*rpout* Stell, sen kendinin ve Hec'in göreve katılma isteğini belirtip benim ve Jenny'nin de ekibe dahil olacağını belirt. Sonra, Tanrıça Athena da Hedge'yi aramıza katsın ve konsey bitsin. Katılmaya lütfetmeyen diğer liderleri bekleyemeyeceğim.)

Robyn'in de Hestia ile birlikte kaybolmuş olması tesadüf olamayacak kadar yakın zamanlarda gerçekleşmiş bir olaydı.

"İzninzle sayın tanrım, bende göreve katılmak istiyorum" diye atladım. Uzun zamandır Zeus'la kibar konuşmuyordum. Bu onunda dikkatini çekti. Bir an şaşkınca yüzüme baktı, ama kendini çabuk toparlayıp başını salldı.

"Bende katılmak istiyorum" dedi Hector. Ona döndüğümde 'Robyn'i bulacağız' der gibi gülümsedi bana. Bende başımı salladım.

"Bende... Bende varım" dedi Rose kekeleyerek. Onu rahatlatmak istedim ve gülümsemeye çalıştım ama yüzüm gerilmekten ve daha çaresiz bir ifade alıp Rose'u üzmekten başka bir işe yaramadı.

"Bende katılacağım" dedi Jenny. Zeus öfkeyle kızına döndü.

"Jenny..."

"Baba, lütfen. Tanrıça Hestia'ya yardım etmek ve Robyn'i kurtarmak istiyorum" dedi. Zeus başını salldı.

"Öyle olsun. Katılacaklar kızım Jenny, Poseidon'un kızı, Hades'in çocukları, Hestia'nın kızı Hermes'in oğlu ve Athena'nın kızı. Görevinizi biliyorsunuz. Sizi gönderdiğimiz sayıyla dönmeye çalışın" dedi. Birden ürperdim. Ne de güzel destek oluyordu!

(Tanrıçam )

"Dur Zeus." dedim aceleyle, "Çok kalabalık bir grup oldu, onları savunmasız gönderemeyiz. Hımm... Toynaklı İhtiyarlar Heyeti Başkanı Hedge de onlara eşlik etsin."

Hedge laflarım üzerine bembeyaz kesildi ve itiraz etmek için ağzını açtığı sırada, elimi kaldırarak onu durdurdum.

"Çok zorlu bir görev sizi bekliyor çocuklar ve bu maceranızda yalnız olacaksınız. Olimpos'ta işlerin ne kadar karışık olduğunu biliyorsunuz... Size gerektiği durumlarda yardımcı olabileceğimizden emin değilim. Yani, bize güvenmeyin." diyerek ayağa kalktım.

Birşey söylemek isteyenin olup olmadığını sorduğumda, tam Hedge ağzını açacakken yine susmasını işaret ettim. Konseyin dağılmasına, göreve çıkacakların da en kısa zamanda hazırlanıp kampın girişinde buluşmasını istedikten sonra, Laudomia'ya benimle gelmesini işaret ettim.

"Çok üzgün olduğunu ve dünyanın sarsıldığını biliyorum Hestia kızı... ama güçlü olmaya çalışmalısın." dedim şefkatle.

Bana ne cevap verse beğenirsiniz?

"Üzgün olduğumu kim söyledi? Ben gayet iyiyim. Şimdi, izninizle. Katılmam gereken bir görev var."

Bilgelik Tanrıçası'nı bile şaşırtmayı başaran bu kızın ardından, tek kaşımı kaldırarak bir süre baktım. Sonra Olimpos'a, Zeus ile konuşmaya gitmek için yol aldım. Bulmam gereken bir kalkan ve şehrimi korumam gereken 2 büyük Tanrı vardı!


(RPOUT! Konsey kapanmıştır!)