Garip ilk Gün.

Olimpos'ta tanrıça Artemis'in yanında yıllarca yaşadıktan sonra artık melez kampına gitme zamanım gelmişti. Tanrıça Artemis her melez ve avcı gibi benimde eğitim görmemi istiyordu. Gerçi yanında yıllarca çalıştığım ok atma tekniklerinden sonra bu bana biraz garip gelsede onun sözünden asla çıkmazdım. Olimpos'ta son kez tanrıçamın -manevi annemin- gözlerine baktıktan sonra kampa ışınlandım. Bir an olimpos'ta iken herşey altüst oldu ve büyük bir evin önünde buldum kendimi. Etrafıma göz gezdirip ortamı tanımaya çalışırken biranda ortaya çıktığımı gören melezlerin şaşkın bakışlarını görmezden geldim ve yürümeye başladım. Tanrıçamın bana anlattığı gibi kulübelerin içinden gümüş renkli olanının önüne geldim ve uzun bakışlarla kulübeyi süzdüm. Daha sonra kulübeyi dikizleme bölümünü geçip kapıya yöneldim. Kapının kolunu çeviripkapıyı açtım. İlk başta içerde kimse yoktu. Salon'a doğru yürüdüm ve kulübenin iç dizaynına baktım. Her tarafta gümüş ok figürleri,annemin resimleri ve annemin kutsal hayvanı gümüş renkli geyiğin motifleri vardı. Gerçekten güzel bir evdi. Burada sanırım rahatça kalabilirdim. Etrafa biraz daha göz gezdirdikten sonra salondaki rahat bulduğum koltuklardan birine otururak avcıları beklemeye başladım. Annem avcılara varlığımdan bahsetmemişti. Bu görevi bana vermişti. Nedense bu görevi yaparken beni izlediğinde aşırı şekilde eğleneceğindende emindim. Bir süre daha sıkıntıyla tavandaki noktaları saydım ve sıkıntıdan patlamayı bekledim. Tam patlayıp kulübeyi berbat edeceğimi düşünürken kapı açıldı ve içeri gümüş kamuflaj kıyafetli kızlar girdi. İlk başta beni farketmeden gülüşerek salona doğru yürüdüler. Salon'un ortasına tamamen geldiklerinde ise içlerinden birisi beni görüp dondu kaldı. Diğerleride onu taklit ederek dondu. Kızlara sırıttım ve ''Selam'' diyerek göz kırptım. Kızlardan biri hırlıyarak hızlı bir şekilde ok ve yay'ını gerip bana doğrulttu. İlk başta ne yaptığını anlamadan kıza doğru baktım. Kız neden ona öyle baktığımı merak eder gibi kafasını sinirle yana eğdi. Ayağa kalkıp ellerimi havaya kaldırıp yavaş olun dercesine sallamaya başladım. ''Hey bu kadar sinirlenmeye gerek yoktu ama. Neden bu kadar sinirlisiniz?'' diye sordum. Kızlardan biri ''Birde soruyormusun? Bizim kutsal bekaret evimize bir erkeğin girmesi yasaktır!'' diye bağırdı. Diğer kızlardan biride ''Happy haklı! Onu buracıkta öldürelim! Sat'ın bize kızacağını sanmam!'' dedi. Kızlara bir kez daha gülümseyip ''Ha o zaman sorun yok'' dedim. Adını Happy olduğunu düşündüğüm avcı ''Ne demek istiyorsun?!'' diye sordu. Bu sefer kahkahalarla gülüp ''Ben Lucas Matthew Price. Tanrıça Artemisin manevi oğlu'' dedim ve o şaşkın ifadelerinin tadını çıkarmaya başladım.