Rekabet

Hestia'nın tek melezi öyle mi? Ne kadar hoş. Bu bana bir an olsun eşsiz olmakmış gibi geldi. Kibirim yine en üst seviyelere çıkmıştı galiba. Yazın ortasında güneşten kaçacak delik arıyordum. Ne kadarda normal bir davranış öyle değil mi? Etrafta koşturan çocuğun biri omzuma çarparken nereden öğrendiğimi bile bilmediğim antik yunan dilinde çocuğa "Sersem!" diye bağırdım. Arkasından gelen iri yarı çocukları görünce kenara çekildim. Burada yeni olarak Ares çocuklarından uzak durmalıydım. Çok kavgacı çocuklara benziyorlardı doğrusu. At kuyruğu yaptığım saçlarımı açtım. Güneşle arama koyu renk bir perde çekmeye çalışıyordum. O kadar sinir bozucuyduki bu güçlü ve kavurucu ışık bir kez olsun güneşten kurtulmaya çalışıyordum. Sıkıntıyla derin bir iç çektim. Plaja doğru yürümeye başladım. Yalnızlığın varlığını ilk kez hissediyordum sanırım. Sıkılmıştım. Eziyet edebileceğim tek bir kişi bile yoktu.

Plaja vardığımda yaşadığım derin hayal kırıklığı beynimi esir aldı. gerçektende bu kadar kalabalık olabileceğini hiç düşünmemiştim. Tenha olan bir yer buluncaya kadar yürüdüm. Büyük ihtimalle güneşte bu kadar çok kalmış olduğum için karanlıkta çok koyu görünen ten rengim şimdi zenciymişim gösterecekti beni. Ama koluma baktığımda bunun asla olmayacağını hatırladım. Ben hem koyu tenli hem de açık tenliydim tuhaf bir biçimde.

Sonunda tenha olan ve plajın sonu olan yere geldiğimde derin bir oh çektim. yürümekten bacaklarım sızlar hale gelmişti. Bir an kafa dinleyebileceğimi zannetmiştim. Yanılmışım. Çok fazla konuşan tatlı tiplere benzeyen sarışın bir kız yanımda bitivermişti. "Selam!Ben Satellite.Artemis Kulübesi lideriyim.Sen yeni misin?" Yüzündeki kocaman gülücüğü görmezden gelerek soğuk bir sesle "Laudomia. Hestia Kulübesinin tek melezi ve lideri. " diye kendimi tanıttım. Bakışları denize yönlendirdim. Sadece dalgaları izleyip sakin ve huzurlu bir gün geçirmek istiyordum.

Bana biraz soğuk davrandı.Sanırım geveze biri olduğumu anlamıştı.Ama şunu bilmeliydi ki ben aptal sarışınlardan değildim.Aksine gayet akıllı,hırslı ve çalışkandım.Okulda da notlarım iyiydi.
Bu geveze imajını düzeltmek için ben de soğuk bir hava takınmaya çalışarak:
"Tek Hestia çocuğu olmalısın.Daha önce Hestia çocuğuyla tanışmamıştım.Ben de tek Artemis çocuğuyum." diyerek cool takınmaya çalışmıştım ama yine de fazla konuşmuştum.
Bir süre geçtikten sonra denize doğru yol aldım.Hava çok sıcaktı ve biraz yüzmek ve balıklarla oynaşmak istiyordum.
"Geliyor musun?" diye sordum.Yine gülümsemiştim ve bu gülümsemem bana aptal bir hava katsa da aptal değildim.Ve gerektiği zaman kibirli de olabilirdim ama yalnızlık çektiğim bir yerde asıl aptallık bu olurdu.

Gülümsememin onu rahatsız ettiğinin farkındaydım.Bu yüzden cool bir hava takınmaya karar vermiştim.En azından Laudomia'nın yanında.
Denize girerken boyumun uzunluğu yüzünden her zaman biraz daha fazla yürümek zorundaydım.Laudomia bana derin sulardan korkup korkmadığımı sorunca sabrım iyice taşmıştı.Çünkü ben yüzmeyi çok seviyorum ve yüzmede de en azından ok atmadaki kadar iyiydim ve soğuğu da severdim. "Derinlerden korkmak mı?Drakonları bile yere seriyorum derinden korkacak değilim." diyerek daldım.Ve Laudomia'nın biraz uzağından çıktım."Biraz daha ilerleyemez misin?" dedim ve bence bu gayet sert olmuştu.

Biraz daha ilerlemek öyle mi? Benim yüzme potansiyelim bu kadarcık değildi ama. Hızımı iyice arttırdım. Daha hızlı yüzmek için kafamı daldırdım. Nefes almak için başımı sudan çıkardığımda elbette geçmiştim. "Bence karşındakinin potansiyelini bilmeden konuşma kızım." Sinsi bir gülümseme yollarken suya tekrar daldım ve aynı hızla yüzmeye devam ettim. Kim olduğunu sanıyordu bu Barbie bebek? Dünyanın en büyük melezi falan mı? Elbette benimde kibirli davranışlarım vardı. Ama yinede bu bazı zamanlarda aşırıya kaçan bir şeydi. Ben her zaman kibirli olmazdım. Oldukça değişken olan yapım bazen bir şeytana bazense bir iyilik meleğine dönüşüyordu. Ama fazlasıyla şeker olan davranışlar sinirlerimi bozardı ve Satellite yüzünden asabileşmiştim. Hala arkamda olan Artemis avcısına baktım. "Görünüşe bakalırsa drakonları yenmekte yüzmekten daha iyisin." dedim. Aramızda belki de yedi sekiz metre vardı. Bir an bana gelmesini bekledim.

Bana meydan okuyordu.Drakonları da yenebilirdim,yüzede bilirdim.Bir daldım hiç nefes almadan 10 metre öteye gittim.Aramızda 2-3 metre fark vardı.Bunu kolayca kapatabilirdi.Biraz daha ilerledim ve "Eklemeyi unutmuşum;nefeslerim de güçlüdür." dedim.Normalde kibirlenmezdim hatta laubali davranışlar sergilerdim ama azimliyimdir ve hırslıyımdır.Bu özelliklerim beni huysuzlaştırabilir."Bekliyorum." dedim.Elbette geçecekti ama tek bir dalışta 10 metre ileri gitmek de herkesin başarabileceği bir iş değildi.

Demek öyle. Daha derinlere daldım ve gözden kayboldum. Nefesimi tutuyor ve olabildiğince ileri gitmeye çalışıyordum. Sonunda çıktığımda küçük avcıyı arkasına bakmış beni beklerken buldum aramızda beş metre vardı. "Beklemeye devam et canım belki birileri gelir." diye bağırdım ve ilerlemeye devam ettim. Seni küçük inatçı keçi. Beni geçebileceğini mi sanıyordu gerçekten? Belki. Bu mümkünde olabilirdi. Ama benim hırsım kimsede yoktu. Ben bir numara olmak zorundaydım.

Kısa oldu sanırım. Ama ben sıkılmaya başladım sanırım. Bitirelim mi? Çok sabit gitmeye başladı.

"Sen hiç vazgeçmez misin? Beni geçemiyorsun işte pes et." Benden daha inatçı olamazdı. Yüzmekte fazla iyiydim. Ayrıca çok fazla hırs yaptığımda beni geçebilen kimse olmamıştı. Onun geçebileceği ne mağlumdu. Hızımı biraz daha arttırdım. Onu sürekli geçiyordum ve o aslında boşa kulaç sallıyordu. Bir an beni hafife almış gibi geldi. Bir-iki drakon yenmesi etrafındaki herkesi hafife alması gerektiğini göstermiyordu. Bir an bekledim. Sonra gözlerimi devirip devam ettim. Hala boşuna uğraşıyordu. Beni geçemeyeceğini bilmesi lazımdı.

Çok iyi bir yüzücüydü.Beni sürekli geçiyordu ve bu beni fazlasıyla hırslandırmıştı.Kamptaki herkes hırslı olduğumu bilirdi.Belki de beni hafife almasının nedeni sarı saçlarımdı.Bir an durdum.O hala yüzüyordu.Ayakla boyumu ölçtüm az farkla yetiyordu.Kolumda tuttuğum tokayı saçımla bağlayarak saçımın hızımı yavaşlatmasını ve aklımı da yavaş göstermesini çözmek istiyordum.Belki sırf bu yüzden plajdan çıktıktan sonra boyatacaktım.
Ama o anki meseleye odaklandım ve küçüklüğümde arkadaşlarımla yarıştığım gibi yaptım.Kulaçlarım hızlı,ayağım çırpılıyordu.Az öncekinden daha hırslı ve daha istekliydim.Yenilmek istemiyordum çünkü aslında tek bir drakon yenmiştim ve de yüzmemin de iyi olduğunu söylemiştim.Yani övünülecek iki şeyimden biri -yüzmek ve okçuluk- bunu kaybetmek istemiyordum.
Kısa bir süre sonra aynı seviyeye gelmiştik.Ona pis bir bakış attım ve onu kısa bir süreliğine olduğunu tahmin ettiğim şekilde çok az geride bırakmıştım.

Artık bu kadar yeterdi! Sırt üstü bir şekilde yüzüp onun hizasına geldim. "İstediğin kadar uğraş. Beni geçemiyorsun. Seni eninde sonunda yakalıyorum ve geçiyorumda. Pes et artık ve yüzmede benden daha kötü olduğunu kabullen." Onun sesini duyabilecek kadar uzaklaştım. Yüzmeye devam ediyordum. Beni geçmesine izin vermeyecektim. Bir süre onun gelmesini bekledikten sonra konuşmaya başladım. "Bu sıkıcı bir hal almaya başladı ben kıyıya gidiyorum." Gerçekten sıkılmıştım. Bu iş çok fazla uzamıştı ve bitmeliydi. Geri dönerken biraz zoraki olsa da gülümsedim. Ama öyle dostça bir gülümseme değildi. Fazlasıyla Sinsiceydi. "Geliyor musun yoksa orada kalıp yenildiğini kabul mu edeceksin?" Geri dönerken onun yaklaşan kulaç seslerini duyabiliyordum.