Tatlı Bir Rekabet

Konu: Tatlı Bir Rekabet Paz Mart 06, 2011 12:46 am

Bu sabah uyandığımda, içimde tanımlayamadığım garip bir duygu vardı. İlk önce buna fazla aldırmamaya çalışıp üstümü değiştirdikten sonra mutfağa gittim. Henüz hiçbir kardeşim kalkmamıştı. Ben de 'Onlara bir sürpriz yapayım.' diye düşünerek kahvaltıyı hazırlamaya koyuldum. Öncelikle ekmekleri kızarttım. Sonra dolaptan peynir, zeytin, reçel vb. yiyecekleri çıkarttım. Bunları masaya dizdikten sonra tekrar mutfağa dönüp bir tabağa domates ve salatalık doğradım. Çayı da hazırladıktan sonra kahvaltı tamamdı. Kardeşlerim uyandıklarında bu işe çok sevineceklerdi. Onların uyanmasını beklerken hissettiğim o garip duygunun ne olduğunu anladım. Bu, rekabet etme isteğiydi. Saçma geldiğini biliyorum ama, öyleydi işte. Ne zamandır canavarlarla mücadele etmediğimden mi yoksa öylesine bir istek miydi bilmiyordum ama bu isteği bir an önce bastırmalıydım. Belki birisiyle Cirit Sahası'nda, Okçuluk Alanı'nda ya da kampın bu gibi mekanlarında küçük bir rekabet edebilirdim. Bu fikir iyice aklıma yatınca hemen kahvaltımı edip kendime benimle rekabet edecek birini aramaya karar verdim. Tabii ki tatlı bir rekabet olacaktı bu. Sonuçta bu kamptaki melezlerin hiçbirini kendime düşman istemezdim. Çabucak kahvaltımı edip kardeşlerime bana kahvaltı için sonra teşekkür etmeleri gerektiğini içeren bir not yazdım ve kulübemden çıktım. 'Acaba hangi kulübeye gitsem ?' diye kara kara düşünürken aklıma Poseidon Kulübesi geldi. Onlarla gerçekten çekişmeli bir rekabet yaşayabilirdik. Bu düşünce aklıma yatınca doğruca Poseidon Kulübesi'ne yöneldim. Sabahın erken bir saati olduğu için kapıyı yavaşça tıklattım. Kapı açılınca karşımda daha önce kampta hiç görmediğim ya da fark etmediğim sarışın, renkli gözlü bir kızla karşılaştım ve vakit kaybetmeden kendimi tanıttım. "Merhaba, bu saatte rahatsız ettiğim için özür dilerim. Ben Summer." diyerek kıza elimi uzattım.

Konu: Geri: Tatlı Bir Rekabet Paz Mart 06, 2011 1:07 am

Cornelia, Bells ve ben birlikte kahvaltı ederken kapının hafifçe çalındığını duyduk. "Ben bakarım!" dedim neşe dolu bir ifadeyle. Nedense bugün ruh halim pek neşeliydi. Gerçi kampa geldiğimden beri çoğu zaman neşeli oluyordum. Kapıyı açtım, karşımda siyah saçlı bir kız, iri mavi gözleriyle bana bakıyordu. "Merhaba, bu saatte rahatsız ettiğim için özür dilerim. Ben Summer." diye kendini tanıttı kız. Onu kısa bir süre süzdükten sonra ben de kendimi tanıttım. "Merhaba, önemi yok. Biz de kalkmıştık zaten. Bu arada ben de April. Tanıştığımıza memnun oldum." diyerek elimi Summer'ın bekleyen eline uzattım. Tanışma faslı sona erdikten sonra beklenti ve merakla Summer'a baktım. Sonuçta bizim kulübeye gelen oydu ve söyleyecek bir şeyi varmış gibi görünüyordu. "Ben aslında buraya benimle Cirit Sahası'na gelecek bir arkadaş bulmak için gelmiştim. Biraz antrenman yapmanın iyi geleceğini düşünüyorum da." dedi. Kısa bir süre düşündükten sonra "Ben gelirim!" diye atıldım. Küçük bir antrenman benim için de fena olmazdı. Hem kendime bir arkadaş daha edinmiş olurdum. Ama sonra belki Summer'ın beni istemeyeceğini düşünerek "Tabii senin için de uygunsa." diye ekledim. Summer bana suç işlemişim gibi baktıktan sonra "Kesinlikle uygun. Buna gerçekten çok sevinirim." dedi. Bu cevap neşemi arttırmaya yetmişti. Gülümseyerek, "Ben gidip hazırlanayım öyleyse." Onu içeriye buyur ederek "Birkaç dakika bekleyebilir misin? Üstümü değiştirmem gerekiyor da. Hem kahvaltı da edebilirsin." dedim. Summer içeri geçerken "Teşekkür ederim April, ama ben kahvaltımı yaptım." dedi. İçeri geçip Lia ve Bells ile selamlaştıktan sonra bana ikili koltuğu işaret ederek "Seni şu koltukta bekliyorum April." dedi. Ben de tamam anlamında başımı sallayıp hızla odama yöneldim. Dolabımı karıştırırken 'Cirit Sahası'na gittiğimize göre spor bir şeyler giymeliyim.' diye düşündüm ve altıma mavi bir eşofman altı ile üstüme beyaz, rahat bir bluz giydim. Saçlarımı da tepeden bağladıktan sonra aynada kendime şöyle bir baktım. Sanırım hazırdım. İçeri geçtim ve Summer'a "Ben hazırım, artık gidebiliriz." dedim gülümseyerek.

Konu: Geri: Tatlı Bir Rekabet Paz Mart 06, 2011 5:03 am

April'ın hazır olduğunu duyunca hemen yerimden kalktım. Bells ve Lia ile vedalaştıktan sonra April ile kulübeden çıktık. April benim birkaç adım arkamdan yürüyordu. Sanırım Cirit Sahası'nın yerini tam olarak bilmiyordu. Melezleri böyle görmek, bana ilk zamanlarımı hatırlatıyordu. Sevecen bir şekilde gülümsedim ve April'ın koluna girdim. "Cirit Sahası'nda çok eğleneceğiz !" dedim. April da bana gülümsedi ve "Bence de." dedi. Sesinden biraz çekindiği anlaşılıyordu. Onunla biraz daha kaynaşmak için "Bak April, seninle bir anlaşma yapalım. Sen bana Summ de, ben de sana... Hmm, ne dememi istersin?" diye sordum. "Appz." dedi April gülümsemesini sürdürerek. "Öyleyse anlaştık Appz." dedim. Bu sırada Cirit Sahası'na ulaşmıştık. İçeri girdik ve ciritlere doğru yürüdük. Kendime sağlam bir cirit seçtikten sonra Appz'in de iyi bir cirit bulmasına yardımcı oldum. Evet, artık ikimiz de hazırdık. Cirit atılan yere gelince neşeyle gülümsedim ve "Öyleyse ilk kim başlıyor ?" diye sordum.

Konu: Geri: Tatlı Bir Rekabet Paz Mart 06, 2011 7:34 am

Doğrusu ilk kimin başlayacağını ben de bilmiyordum. Ama sanırım Summer'ın başlaması daha iyi olurdu benim için. Hem nasıl atmam ve tutmam gerektiği hakkında az da olsa bilgi sahibi olmuş olurdum. Bu yüzden Summ'a dönüp "Sanırım önce sen başlasan daha iyi olacak." dedim. Summ anlayışla gülümsedikten sonra başını tamam anlamında salladı. Derin bir nefes aldı, ciritini sımsıkı tutuyordu. Birkaç saniye bekledikten sonra ciriti tüm gücüyle havaya fırlattı. Cirit 33 metrede duruyordu. Kendimi tutamadım ve "Vaaay!" dedim. Summ kadar iyi bir atış yapamayacağımdan neredeyse emindim. "Görünüşe göre bu işte oldukça iyisin." dedim Summer'a. Summer'ın yanakları hafiften kızarmıştı. "Aslında o kadar da iyi değilim, gerçekten. Hem daha senin atışını görmedik. Beni geçemeyeceğini nereden biliyorsun ki?" diye sordu. Ona 'Hadi ama Summ, böyle bir şeyin olamayacağını ikimiz de biliyoruz.' dedim. Summ ise kinayeli bir gülümsemeyle "Hiç belli olmaz." dedi. Bu söz, beni biraz umutlandırmıştı. Birden 'Neden olmasın?' diye düşündüm. Evet, bu benim ilk atışım olacak olabilirdi ama kim bilir, belki de şans bana yardım ederdi. Ben de Summ'ın yaptığı gibi derin bir nefes aldım ve gerilerek tüm gücümle ciritimi fırlattım. Kaç metrede durduğunu deli gibi merak ediyordum.

Konu: Geri: Tatlı Bir Rekabet Paz Mart 06, 2011 11:44 am

Appz ciritini attığı andan itibaren heyecan içinde gözlerimle ciriti takip ettim. Kendi atışımda bile bu kadar heyecanlanmamıştım. Neden bu kadar heyecan yaptığımı bilmiyordum. Belki de bir tür kompleksti. Yenilme kompleksi falan yani. Saçmaydı, evet. Ama nedense böyle bir duygu kaplamıştı içimi. Merak dolu bir ifadeyle ciritin durduğu yere baktım. 35 metre ! Doğrusu April'a imremdiğimi söylesem yalan olurdu. Çünkü benim ilk atışım onunki kadar parlak değildi. Hatta hiçbir atışım -Hektor'un yardım ettikleri dışında- bu kadar parlak değildi. Appz'e baktığımda onun da şaşkın olduğunu fark ettim. Görünüşe göre bu kadar iyi bir atışı o da beklemiyordu. "Tebrik ederim." dedim gülümseyerek. Pek içten bir gülümseme olmamıştı ama ne yapayım, içimde yenilme korkusu varken ancak bu kadar gülümseyebiliyordum. Neyse ki April oldukça şaşkın bir halde olduğundan bunu fark etmemişti. "B-ben, t-teşekkür ederim." dedi. Gözleri attığı cirite sabitlenmişti. Bir süre tekrar hareket etmesini bekledim ama bu olmayınca "Haydi, yoksa başka atış yapmayacak mıyız ?" diye sordum. Bu sorum üzerine Appz kendine gelmişti. "Çok özür dilerim. B-ben yalnızca biraz şaşırdım da." dedi. Tekrar elimize ciritleri aldık. Appz'e döndüm ve "Haydi, bu sefer sen başla." dedim. April da kafasını tamam anlamında salladı ve yerini aldı. Oldukça heyecanlı görünüyordu. Konsantre olduktan sonra ciritini attı. Ciriti bu kez 14 metrede duruyordu. Arada büyük bir fark vardı. Belki de ilk atışı şans eseri gerçekleşmişti. Ama yine de bu harika bir atış yaptığı gerçeğini değiştiremezdi. April'a bir şey demeden kendi atışımı yaptım. Bu sefer ben de öncekinden daha kötü bir atış yapmıştım. Ciritim 20 metrede duruyordu. Omzumu silktim ve "Şans işte, insanın karşısına ne zaman, nerede çıkacağı hiç belli olmuyor." dedim.

Konu: Geri: Tatlı Bir Rekabet Paz Mart 06, 2011 12:44 pm

Summ haklıydı aslında. Benim ilk atışım kesinlikle şans eseri olmuş olmalıydı. Aksi takdirde, eline daha önce hiç cirit almamış hatta görmemiş olan bir kız ilk atışını bu kadar iyi yapabilir miydi? Hayır elbette. Bu düşüncelerle kendimi avutmaya çalışıyordum. Aslına bakılırsa hala kazanma şansım vardı. Şu anda berabereydik ve son turdaydık. Bu atışı kim daha iyi yaparsa, o kazanacaktı. Tabii ben Summer'ın kazanma ihtimalinin daha yüksek olduğunu düşünüyordum. Ne de olsa bu işi benden daha iyi biliyordu. Ancak eğer ilk atıştaki gibi bir şey olursa, işte o zaman benim bir kazanma şansım olabilirdi. Aslına bakacak olursak bunun benim için pek bir önemi yoktu, Summ için daha önemli bir şey gibi görünüyordu. Bunu her ne kadar belli etmemeye çalışsa da yüz ifadesinden ve davranışlarından anlamıştım. Eh, haklıydı da. Onun yerinde ben olsam, benden sonra kampa gelen bir kızın beni cirit atmada yenmesinden pek hoşlanmazdım. Ama Summ, kötü bir kıza benzemiyordu. Bundan hoşlanmasa bile bana kötü davranacağını sanmıyordum. Bu sadece küçük, tatlı bir rekabetti ve bitince tekrar arkadaş olacağımızdan emindim. Summ bana döndü, ciriti elindeydi. "İlk atışı ben yapıyorum öyleyse." dedi. Ben de olur anlamında kafamı salladım. Summ cirit atma yerine geçtikten sonra derin bir nefes aldı, rüzgarın yönünü ölçtü ve en sonunda tüm gücüyle fırlattı ciriti. 56 metre. Bu, gerçekten çok iyi bir performanstı. Benim için ulaşılamaz bir sayı da diyebilirdik. En azından şimdilik. "Summ, bu harika bir atıştı!" dedim hayranlıkla. Summ da "Yok canım, abartma. Benden daha iyileri de var." dedi ama övgümden memnun kalmışa benziyordu. Bense yenileceğimi bilmeme rağmen elime ciriti aldım ve hiçbir hesaplama yapmadan fırlattım. Cirit, 29 metreye düşmüştü. Bu atışta hiç çaba göstermediğimden iyi bir atış denilebilirdi. Böylece cirit atma yarışının galibi Summer olmuş oldu. Gülümseyerek "Tebrik ederim Summ." dedim ve elini sıktım. Summ da bana teşekkür etti ama hala tatmin olmamış gibiydi. Kısa bir süre düşündükten sonra "Bir de Tırmanma Duvarı'nı ziyaret etmeye ne dersin Apzz?" diye sordu. Ben de neşeyle "Bu gerçekten güzel olur." dedim. Bunun üzerine Tırmanma Duvarı'na doğru yürümeye başladık.

*Cirit Sahası'ndaki rp bitmiştir.

» Tatlı Bir Rekabet ~ 2
» Pek de Tatlı Olmayan Bir Rekabet (Görev 73/1)
» Pek de Tatlı Olmayan Bir Rekabet (Görev 73/3)
» Rekabet
» Pek de Tatlı Olmayan Bir Rekabet (Görev 73/6)