Savaşın Başlangıcı // I.

Melezler ve gigantlar arasında bir savaş kaçınılmazdı. Bunun yakın zamanda olacağınıda biliyordum. Hatta bu savaş ön saflarda katılacağımdanda şüphem yoktu. Ama ordumuzun bilgi eksikliği çok fazlaydı. Bu görevi ben üstlenecektim. Bunu kendi başıma yapmak isterdim fakat, o kadar yaratık ile tek başıma uğraşmam mümkün değildi. Sevdiklerimi tehlikeye atmaktan nefret etsemde bu sefer benimle gelmek zorundalardı. Bu nedenle akşam yemeğinden sonra klübeme erkenden gittim. Namea aslanı postundan olan uzun ceketimi üzerime giydim. Ve yüzük modunda olan kılıçlarımı kınlarına geçirip belime astım. Ardından sırtımda görünmez olarak duran uzun Katanam Kenshin'i kontrol ettim. Ceketimin iç ceplerine uzun süre önce cephanelikten ödünçaldığım ! 18. yüzyıldan kalma pistolleri koydum. Güneş gözlüğümü yakama astım. En son olarakta masamdaki hasır şapkamı kafama geçirdim. Şimdi tam teçhizat savaşa hazırdım. Bu basit bir görev değildi bu nedenle bu denli hazırlanmıştım. Ortak salona gittim ve Tiff ile Teo'yu beklemeye başladım. Onlarla beraber gitmeye karar vermiştim. İçimden bir ses yolculuğumuza birilerinin daha katılabileceğini söylüyordu ama bu sesi duymamaya çalıştım.

Ayakta bir süre bekledikten sonra önce Tiff ardından Teo içeri girdi. Ve bana bakıp süzdüler. Şaşırmlarına izin vermeden konuştum. "Her şeyi sonra anlatırım. Şimdi ne kadar savaş için hazırlanabilirseniz o şekilde hazırlanın. Unutmayın bu tehlikeli, bu nedenle siz geliyorsunuz. Bir şey daha bu eğlence amaçlı değil melezlerin hayatı söz konusu bunu unutmayın. Ve son olarak 5 dk içinde hazır olun!!!" dedim. Ve beklemeye başladım.

Odama oturup kitap okuyordum. Kitap okumak hiç bana göre bir şey değildi ve çok nadir görünen bir şeydi ama canım o kadar çok sıkılıyordu ki yapacak başka bir şey yoktu. 30-40 sayfa okuduktan sonra Yon Teo'yla beni çağırdı. Hemen kalkıp kitabı masanın üzerine fırlattım ve salona gittim. Yon tam ortada bizi bekliyordu. Ancak garip olan şuydu ki savaş çıksa bütün kamp Yon'un üzerinden yararlanabilirdi. O kadar teşkilatlıydı. Ben şaşkın şaşkın bakarken yanımıza Teo da geldi ve o da aynı tepkiyi verdi. Bunu görünce Yon "Her şeyi sonra anlatırım. Şimdi ne kadar savaş için hazırlanabilirseniz o şekilde hazırlanın. Unutmayın bu tehlikeli, bu nedenle siz geliyorsunuz. Bir şey daha bu eğlence amaçlı değil melezlerin hayatı söz konusu bunu unutmayın. Ve son olarak 5 dk içinde hazır olun!!!" dedi. Bu benim için çok ani olmuştu ama itiraz edecekte değildim. Hem de Yon diyorsa hemen yapmalıydım. Teo'yu beklemeden odama gittim ve hazırlıklara başladım. Öncelikle bir sırt çantasına ihtiyacım olabilecek her şeyi koydum. Yiyecek, içecek gibi şeyler. Sonra hançerimi aldım. Kolyem zaten kolye şeklinde boynumda asılıydı. Bunu hiç çıkarmıyordum. Baştan aşağıya kendime baktım. Yeterince hazırdım. Odamdan çıktım ve tekrar salona gittim. Sakonda Teo ve Yon beni bekliyordu. Teo'nun bu kadar hızlı hazırlanmasına şaşırmadan edemedim. Erkek milletiydi işte.

Bensiz nereye böyle kardeşlerim ?

Her zaman yaptığım gibi gölgelerde saklanıyordum. Bu yönteme bayılıyordum. İnsanın ödünü koparıyor. Tek sorun insanın koparıyor. Bunu bir melezde denerseniz sizi şişler. Herneyse konuya dönelim. Teo , Tiff ve Yon çok tehlikeli bir şey yapmaya gidiyordu. Daha ne olduğunu anlamamıştım. Yavaşça ilerledim ve Nanogiysi’nin (Yeni aldığım sihirli eşya) modlarını kapattım. Şimdi üstümde sadece giysi vardı (İmzamdaki adam)
Yon’un pek şaşırdığını söyliyemem. Birinin anlayacağını biliyor gibiydi. Ama diğerlerini şaşırttığıma emindim. Kaskıma bastım ve giysinin kaskı kayarak açıldı. Evet adamım bu giysi gerçekten havalı… Neyse yine saçmalıyorum. Yon’un giyinmesinden ve aldığı silahlarla , ekipmandan tehlikeli bir yere ‘’gideceğimizi’’ anlamıştım.

Eee nereye gidiyoruz ?

Hepsi bana şüpheli şüpheli baktı. Sanki götürsekmi götürmesek mi der gibi... Başımı yana eğdim ve alaycı bir gülümsemeyle onlara baktım. Aslında bu bir incelemeydi. Yon teçhizatlı ama hafif giyinmişti. Aynı şekilde Tiff'de , Teo'nunda pek ayrı kaldığını söyliyemem.

Gizli yapmanız gereken bir şey yapmaya gidiyorsunuz...

Durdum ve bakışlarımı düzelttim. Hafifçe gülümsedim...

Biliyorsunuz bu işlerden anlarım...

Hala uyuyordum.Neden bilmiyorum ama bu gün çok yorgundum.İçeriden üç kişinin az sonra da dört kişinin sesi gelmeye başladı.Odamın anahtar deliğinden baktım, içeride Tiff,Yon ve Teo vardı ve sonra dediğim gibi bir kişinin daha sesi geldi.Bu kişi Kev'di.Kapıyı biraz aralayıp dinlemeye devam ettim.Yon konuşuyordu "-utmayın bu tehlikeli, bu nedenle siz geliyorsunuz. Bir şey daha bu eğlence amaçlı değil melezlerin hayatı söz konusu bunu unutmayın. Ve son olarak 5 dk içinde hazır olun!!!"diyordu.Teo hemen zırhını hançerini takınmış oda da bekliyordu.Az sonra Tiffany de içeri girdi.Oda zırhını giyinmiş hançerini almıştı,kolyesi her zamanki gibi boynundaydı.Tam konuşmaya başlayacaklardı ki Kev karanlıkların arasından çıktı üstünde yine zırhı vardı bir tuşa bastı ve normal kamp tişörtüne dönüştü ''Bensiz nereye böyle kardeşlerim?''dedi.''Ee nereye gidiyoruz?''dedi ısrarla.Hepsi şüpheli şüpheli Kev'e bakmaya başladılar.Bakışları sanki 'Onu da alsak iyi olurmu?' diyorlardı birbirlerine.''Gizli yapmanız gereken bir şey yapmaya gidiyorsunuz...''dedi.Sonra içeri girip birşey bilmiyormuş gibi yaptım.''Neden hepiniz böyle zırhlarınızı kuşanmışsın.Yine bizden habersiz bir yerlere mi gidiyorsunuz?'' dedim.Hepsi aynı anda 'Şşşşş' diye sessiz olmamı söylediler.''Bensiz bir yere gidemezsiniz.'' dedim.''Off Zoi çok kötüsün.'' dedi Tiff.Hemen gülerek cevap verdim ''Teşekkürler.''dedim.''Tamam gelsin nede olsa Siren Körfezinde neredeyse hayatımızı kurtardı.''dedi tekrar ''Teşekkürler.'' dedim.''Beni 2 dakika bekleyin geliyorum.'' dedim ve odama gidip zırhımı giyinmeye başladım.Sol koluma babamdan aldığım ve onun ismini verdiğim Apollon Kalkanım ve sağ kolumdaki bileziğim.Kendime bana uğur getirsin diye kamptan kaçamdan önceki son çıkışımda güneş şeklinde bir kolye aldım ve her göreve çıkarken bunu yanıma alırdım.Tam 2 dakika sonra odaya geldim.Hepsi içeride beni bekliyordu.Ama bir sorun vardı etraf aydınlıktı.Aklıma bir fiikir geldi.''Kardeşlerim benim bir fikrim var.Kev'in üstünde Nanogiysi var.Bence diğer kardeşlerimize söylesin 'Ben,Tiff Yon ve Zo akşam yemeğine katılmayacağız lütfen nedenini sormayın.' desin bizde akşam yemeği başlayınca kamptan kaçalım.Altı üstü bir buçuk saat var.'' dedim.Tereddütte kaldılar ama sonra hepsi onayladı ve garip görünmemek için Tiff ve Teo okçuluk Yon ve ben de kılıç dersinin oraya gittik.Kev de kardeşlerimize yemeğe katılmayacağımız söyledikten sonra ormanda dolaşmaya başladı...

Odamda yatağıma uzanıp Hermes çocuklarından yüksek bir ücret karşılığında aldığım dergileri okuyordum ki Yon'un bana seslendiğini duydum. Dergimi kapattım ve hemen salona gittim. Yon'un yanında Tiff de vardı. Daha sonra Yon "Her şeyi sonra anlatırım. Şimdi ne kadar savaş için
hazırlanabilirseniz o şekilde hazırlanın. Unutmayın bu tehlikeli, bu
nedenle siz geliyorsunuz. Bir şey daha bu eğlence amaçlı değil
melezlerin hayatı söz konusu bunu unutmayın. Ve son olarak 5 dk içinde
hazır olun!!!" dediği zaman hemen odama koştum. Alalacele saatimi ve bilekliğimi buldum. Daha sonra da çantamı dolabımdan sökercesine çıkardım ve içine biraz Ambrosia, su gibi ihtiyacım olacak şeyler koydum. İçimeyse ilahi bronzdan yapılmış, yelek tarzındaki zırhımı giydim. Çok hafifdi, ama çok da güçlüydü bu zırh. Çantamı sırtıma geçirdim ve salona geri döndüm. Bir süre sonra Tiff de geldi. Çıkmaya hazırlanırken Kev de çıktı ve bize bir sürelik kararsızlık anı yaşattı. Daha sonraysa Zoi odasından çıktı ve bizimle gelebilmek için dil dökmeye başladı. En sonunda bütün kulübe ayağa kalkmadan kulübeden çıkabildik. İlk başta farklı yönlere dağıldık, ama bir süre sonra hepimiz, kimsenin anlamadığını umarak, Orman'da buluştuk. O zaman Yon'a döndüm ve "Sırada ne var? Yoksa bize ne yapacağımızı anlatmayı düşünüyor musun?" diye sordum.

Sonunda kardeşler toplanmış ve fazla dikkat çekmeden ormanın ıssız bir köşesinde buluşabilmiştik. Şu ana kadar her şey planladığım gibi gidiyordu. Ama işin zevkli ve büyük ölçüde tehlikeli kısmı şimdi başlıyordu. Gigant karargahına sızmak tam benlik bir işti. Edward'ın da buna bayıldığını biliyordum. Ama diğer kardeşlerimin nasıl bir tepki vereceğini merak ediyordum doğrusu. Kardeşlerimin "artık anlatırmısın" bakışlarına daha fazla dayanamayıp konuşmaya başladım.

"Bildiğiniz üzere melezler bir savaşın arifesinde. Büyük ihtimal bu savaşa bizde katılacağız. Ama ondan önce bir savaşı kazanmak için gerekli olanlara bakalım. Gerekli asker sayısı. Hımm sanırım bu bizde var. Kusursuz bir strateji. Sanırım Athena çocukları bunun üstesinden gelecektir. Son olarakta Düşman konusunda bilgi. Hiç düşündünüzmü, düşmanlarının nasıl güçleri olduğunu. Onların gigantlar olduğundan başka bildiğimiz hiç bir şey yok. Tabi hiç bir kişi bu keşif görevini yapmaya gönderilemeyeceği için biz kendi isteğimizle gideceğiz. Savaşı kazanmanın 3 altın yolunun ikisi bizde var olsada, yeterli olmayacağına garanti veririm. Şimdi Kev, sanırım nasıl başlayacağımızı sen biliyorsun. Süprizlerini bekliyorum." dedim. Ve konuşmamı bitirdim. Aramızda bundan tehlikeli görevlere gidenler de vardı ilk kez bu tarz bir göreve gideceklerde. Bu sefer kayıp olmadan geri dönemeyeceğimizi biliyordum. Gigantların gücüne bir kez şahit olmuştum. Ama elimden geldiğince kardeşlerimi koruyacaktım.

Hmm uçak... Hayır çok riskli , pegasus... hayır , bot...ıh ıhh , araba... kesinlikle evet.
Aklıma kampın tam dışındaki kardeşlik kulubesinin altına kurduğum garaj geldi. Belki bir işe yarar diye orada bir garaj yaptırmıştım. Sanırım haklıydım değil mi ? Neyse garajımda bir Lamborghini , bir Ferrari , bir Porshe , bir Sabaru , birde BMW vardı. Aklımdan hemen Lamborghini benim diye geçirdim. O anda aklıma geldi , Yon birbirimizden ayrılmamızı istemiyordu. Hmm garajımda bir Gps sistemi vardı. Bunu kullanabilirdik. Hemde arabalar arası bir videolu görüşme sistemi vardı. Bununda işimize yarayacağı belliydi. Yon'a döndüm ve ''yaratıcı'' bir şeyler yapacağım zaman baktığım şekilde ona baktım. Sanırım karanlığın ve havanın etkisiyle daha da ''yaratıcı'' bir şeyler yapacağımı sandı. Gözleri büyüdü ve

-Hayır Kev denizaltı falan olmaz...

Bunu sakin dedi ama sesindeki kararsızlığı anlamıştım. Bunu bir ara kulansam fena olmazdı ama şimdilik sessiz bir kahkaha attım ve ona döndüm

-Daha iyi bir planım var...