Marcus ile üvey baba ziyareti.

Yine balık olmuştu bileziği sayesinde. Kulübesindeki akvaryumda, diğer balıklarla birlikte yüzüp eğleniyordu. Balık olduğunda, diğer canlıları anlayabilmek hoşuna gidiyordu. Balık yemi bile ona lezzetli gelmişti. Bir daha yemeye niyeti olmadığı balık yemi... "Katherine Williams." Sert bir ses oyununu böldü. Başını çevirdiğinde, ona bakan sinirli Amphitrite ile karşılaştı. Konuşmak istedi, yine de sustu. O balıktı şu an ne yapabilirdi ki? "Sana bu bileziği oyun olsun diye vermedim. Üstelik üvey babanız hakkında söyledikleriniz üzüyor beni. Bir daha bunları yapmayacaksın." Sesi yumuşak değildi, sert değildi. Otoriterdi. İstediğinin olmasını isteyen, tipik Tanrıça anne. Bu sefer de bunları yapmaya devam edeceğini söylemek istedi ama balıkken elinden bir şey gelmezdi. O an güçsüz durumdaydı. Amphitrite konuşmaya devam ederken ona doğru yüzmeye başladı. Diğer balıklar durmuş ne olacağına bakıyordu. "Sen ne yaptığını sanıyorsun?" Balık olarak görüntünün içinden geçmesinden önce annesinden duyduğu sözler bunlar oldu. Tekrar insana dönüşürken sinirliydi. Amphitrite ile konuşması gerekiyordu. Hem de hemen.
Long Island Kıyısı'na geldiğinde, kimse olmayınca şaşırmadı. Mayosunu düzenledikten sonra, çevresine baktı son bir kez. Denize girmeden önce terliklerini çıkardıktan sonra, elini bileziğinde dolaştırdı. Tam balığa dönüşüp, krallığa gideceği zaman onun ismini bağıran bir ses duydu. Arkasını döndüğünde, ona doğru gelen Marcus'u görebiliyordu. "Marcus! Burada olmaman gerekiyordu." Diye başladı sözüne. Planı kimseye gözükmeden, gitmek ve gelmekti. Denizden çıktı ve ona meraklı bir şekilde bakan Marcus'a doğru yürüdü. "Peki. Madem buradasın ve beni gördün. Neptün'ün krallığına gideceğim. Gelmek ister misin? Kısa bir macera yaşamış olursun." Macera derken, ses tonunu değiştirmiş, dalga geçtiğini belli etmeye çalışmıştı. Yine de meraklı bir şekilde Marcus'a baktı.

Sarayın içine girdiğimizde manzara mükemmeldi. Amphitrite yanımıza geldiğinde Kathe başıyla selamladı onu. Ben ise ne yapacağımı bilmez bir halde duruyordum. İçerideki sular boşaldığında Kathe de ben de derin bir nefes almıştık. Hava kabarcığından kurtulduğumuza seviniyordum. Amphitrite bana pek dost canlısı yaklaşmamıştı. Ama Amphitrite'nin pek umurumda olduğu da söylenemezdi. Kathe ile annesi tartışıyordu. Pek dinlemediğim halde duyduğum bir cümle vardı. "Yok kocam hakkında öyle konuşmayın, yok bu yanlış yok şu yanlış! Onun hakkında istediğimizi söyleriz." Neptün'ün buralarda olmaması için tüm tanrılara dua ediyordum fakat bir faydası dokunmadı. Neptün'ün sözleri duvarlarda yankılanıyordu. "Öyle mi melez? Benim krallığıma geliyor ve bunları mı söylüyorsun? Sandığımdan da cesurmuşsun." Neptün'ün bizi buharlaştıracağından emindim ama yine de cesaretli olmam gerekiyordu. Fakat bunu başardığım pek söylenemezdi. Neptün bana dönüp sanki bir böcekmişim gibi baktı. "Jüpiter'in oğlunu da getirmişsin." Durumu nasıl kurtaracağımı düşünürken selam vermediğimi hatırladım. Hemen önünde eğildim. "Tanrı Neptün, amca." Neptün yine gür bir kahkaha attı. Kahkahasında pek acıma veya sevgi yoktu. "Maalesef Jüpiter'in oğlu. Benim gibi büyük bir tanrıyı böyle ucuz numaralarla seni buharlaştırmaktan vazgeçiremezsin. "Sadece saygılı olmaya çalışıyordum, efendim..." Neptün'e efendim demek hiç hoşuma gitmiyordu fakat ona saygısızlık edemezdim. "Hmm, ilginç. Sizi buharlaştırmamam için başka bir önerin var mı?" Neptün beni buharlaştıramazdı. Yoksa buharlaştırabilir miydi? "Jüpiter bunu senin yanına bırakmaz." Neptün'ün yüzünde kararsızlık okunuyordu. Dudakları büzüldü. "Sen gerçekten çok küstah bir melezsin. Seni öldürmeyeceğim." Sonra da Amphitrite'ye döndü. "Üzgünüm hayatım. Katherine bugün ölümü tadacak." Amphitrite muhtemelen buna izin vermeyecekti. Ama henüz Amphitrite ile Kathe arasındaki ilişkiyi çözemediğimden bütün gücümle bağırdım. Sesim duvarlarda büyük bir yankı yarattı. "HAYIR!"

Kathe ve Poseidon kavga ederken orada olmamız bile ölmemiz için yeterliydi. Sonradan Amphitrite'nin de gelmesi iyice heyecanlanmama neden olmuştu. Beni öldüremezlerdi ama aynı şeyi Kathe için de düşünmüyordum. Aslında Kathe'nin yaşama şansı daha fazlaydı. Yani Neptün Kathe'yi annesinin yanında öldüremezdi değil mi? Hiç emin olmamama rağmen hiçbir şeyi şansa bırakmayacağıma kendi kendime söz verdim. Bence buradan hemen gitmeliyiz. Gelmek baştan bir hataydı zaten. Seni de bu işlere bulaştırdığım için üzgünüm." Kathe kolay kolay özür dileyecek bir melez olmadığı için durumun ciddiliğini anlıyordum. Neden hiçbir melez ebeveynini hiçbir tehlike olmadan ziyaret edemezdi ki? Neptün'ün çok sinirlendiği kolayca belli oluyordu. "Bırak bizi gidelim Neptün. Bizi öldürmek için hiçbir nedenin yok." "Ah, var. Sizi öldürmek için çok iyi sebeplerim var. Öncelikle benim evime gelip bana küstahlık yapıyorsunuz. Özellikle birisi Amphitrite'nin kızı, diğeri de lanet Jüpiter'in oğlu. İkinizden bir arada kurtulmak gerçekten de güzel olacak." Poseidon'un bize doğru yaklaştığı her adımda ölüme daha çok yaklaştığımızı biliyordum. Yutkundum ve kılıcımı çektim. Öleceksem bile savaşarak ölürdüm. Aslında ben Poseidon'un yanına yaklaşana kadar onun her ikimizi de öldürebileceğini adım gibi biliyordum. Poseidon üç dişli yabasını kavradığında sarayın duvarlarında sinirli bir ses yankılandı. "Dur!" Şaşkınlığım git gide çoğalıyordu. Ne yani, Amphitrite kocası Neptün'e karşı bizi mi koruyacaktı? "Amphitrite, bu işe karışmayacaksın." "Kızımı öldürmene izin vermeyeceğim." Sonra da bana sanki bir böcekmişim gibi bakıp"Ve eğer Jüpiter oğlunu da öldürürsen Jüpiter ile başın derde girebilir." "Bu seni hiç ama hiç ilgilendirmiyor Amphitrite!" İşte doğru zamanın bu olduğunu anlamıştım. Planımı anlatmak üzere Kathe'nin yanına yaklaştım. "Kathe...Kathe!" Kathe transa girmiş gibi Neptün ve Amphitrite'yi izliyordu. "Kathe... Kathe çabuk ol buradan acilen kaçmamız gerekiyor." Kathe şoktan kurtulmuştu. Şaşkın şaşkın bana baktı ve birkaç kere gözlerini kapatıp açtı. Sonunda kendine geldiğinde "Ef-Efendim?" Neptün ve Amphitrite kavga ederken hemen buradan kaçmalıyız. Ben seni tutup şimşek hızında buradan çıkaracağım. Hava kabarcığını oluşturmaya hazır ol." Kathe olumlu manasında kafasını salladım. Amphitrite bize bakıp bir anlık göz kırptı ve ne yapmak istediğimizi anlamıştı. O lafı dolaştırırken ben de Kathe'nin kolunu tuttum. "Biraz sert birkaç saniye geçirebilirsin. Sırtıma çıkmak da istemeyeceğine göre... Üç dediğimde harekete geçiyoruz." Bir an bekledim ve doğru zamanı bulduğumuz anda sessizce "Üç..." dedim. Şimşek hızına dönüşüp saraydan çıkmıştık. Neptün ise muhtemelen şuan yaptığımızı anlamıştı ve bizi takip ediyor olmalıydı.