-Aman tanrım Mase sen....sen burdasın!!
Babamın mutluluğu gözlerinden okunuyordu. Beni gördüğüne gerçekten sevinmiş olmalıydı. Ben de onu ne kadar çok özlediğimi fark ettim ve uzunca bir süre sarıldık. Daha sonra babama olanları anlattığımda delireceğini veya şok falan geçireceğini sandım heralde. Ama hiçbiri olmadı, babam bana baktı ve bana yine sıkıca sarıldı. Bana annemin kim olduğunu bildiğini ve buna alışmasının çok zor olduğunu, benimle ne kadar gurur duyduğunu söyledi.
Konuşmasının sonunda ise gitmem gerektiğini yoksa Kherion'un fark edeceğini söyledi. Kaçtığımı biliyor muydu yani? Babamı düşündüğümden daha az tanıdığımı anladım ve ona son bir kez sarılıp ordan hüzünle uzaklaştım...