Üvey Kardeş (devam)

Yolculuktan sonra bir an başım döndü. Çok az midem bulandı ama sonra geçti. Tuhatı, çünkü ben çok daha kötüsünü bekliyordum. Kusmak ya da inanılmaz baş ağrısı.. Çevreme bakındım. Çoğunlukla bronz ve siyah renkleri hakimdi buraya. Güzeldi ama burada yaşamak isteyeceğimi pek sanmıyordum.

-Oldukça ilginç bir yer

Heyecanlı bir şekilde Stell'i takip ettim. Ama saray odasına geldiğimizde öfkeli Hades dışında kimseyi göremedim. Biraz şaşkın, biraz öfkeli (biraz korkmuş) bir şekilde Stell'e döndüm.

-Stell annem nerede?

-Stell annem nerede?

Bu doğruydu, Persephone neredeydi??

"Baba! Persephone nerede?" diye sordum. Zincirleme sorular sormaya devam ediyorduk birbirimize.

"Persephone odasında. Onun kızıyla konuşmam gerekiyor. Sende odana git Stell" dedi babam dişlerini sıkarak.

"Benim odam yok burada" diye itiraz ettim. Babam parmaklarını şıklattı ve furia Alecta yanımıza geldi.

"Hep vardı majessteleri. İzninizle sizi götüreyim" dedi Alecta.

"Hayır! Gitmeyeceğim, rahat bırakın beni! Bizi tuzağa düşürdün baba! Birde seni Jess'e savunuyordum!" dedim. Hades öfkeyle bana döndü.

"Kes sesini ve odana git hemen!" dedi. Alecta beni sürüklerken taht salonundan çıktık. Jess'e neler yapabileceğini düşünemiyordum. Alecta babamdan emir aldığı kadar benden de emir almak zorundaydı.

"Beni rahat bırak. Persephone'yi görmek istiyorum" dedim. Alecta bir an bocaladı ama daha sonra derin bir iç çekişin ardından beni Persephone ve babamın odasına götürdü.

Persephone yatağın üzerine yatmış hıçkırarak ağlıyordu. Onu daha önce hiç böyle görmemişti. İçim parçalanıyordu.

"Persephone, çok üzgünüm" dedim. Persephone bana sarıldı.

"Senin bir suçun yok Stell. Ama babandan birazcık duyarlı davranmasını istemem çok mu? Ben asırlardır onun başka kadınlardan olan çocuklarına karşı sukunetimi koruyorum. Ya o ne yapıyor? İlk defa bir kızım oluyor ve Hades beni odama kilitliyor! Yanlış anlama Stell, babanı seviyorum ama zaman zaman onun yeryüzüne çıkıp dolaşma ihtiyacı kadar benimde ihtiyacım oluyor. Ve onun öfkesinden korkup bugüne kadar kızımı bir kere bile görmeye gidemedim" dedi ve tekrar ağlamaya başladı.

"Kızın burada Persephone. Hades'in taht salonunda. Başı dertte olabilir, gidip onu kontrol etmeliyiz" dedim. Persephone bir an dondu kaldı.

"Kızım..." dedi sadece ve sonra da koşarak taht salonuna gittik. İçerde babam gözleri kırmızıya dönmüş şekilde kıza bakıyordu. Sanki yetişmesek onu doğrayacaktı. Ama bunu yapmazdı, biliyordum. Sadece Jess'i korktumak için ik üç cehennem tazısı yollar, öfkesi geçince (ki ne zaman geçerdi bilmiyorum) onu tekrar yeryüzüne yollardı. İşin kötü kısmı Jessica'nın bunu bilmemesiydi.

Persephone ileri atılarak Jessica'ya sarıldı. Bir yandan ağlıyor, bir yandan da: 'kızım, canım kızım' gibi bir şeyler söylüyordu. Babam ise neredeyse ikisini de parçalayacakmış gibi bakıyordu. Yanına gittim.

"Kıskandın mı Hades?" diye sordum. İlk başta kızsamda onu anlıyordum. Hayatında en değer verdiği kişinin bir başkasını daha sevdiğini öğreniyordu. Ama Persephone buna yıllardır katlanıyordu.

"Neden kıskanayım ki?" dedi öfkeli bir şekilde.

"Sadece Persephone'yi anlamaya çalış baba. Şu anda senin hissetiklerini onun asırlardır senin karşına gelen her çocuğunda hissettiğini düşün" dedim. Hades iç çekti.

"Şimdi neden o kadar büyük tepki gösterdiğini anlayabiliyorum. Bundan sonra Persephone'ye sadık olacağım" dedi elini kalbine götürerek. Bakalım ne kadar süre bu sözünü tutacaksın diye düşündüm ve bende gözlerimi birbirlerine sarılan Jess ve Persephone'ye çevirdim. Birbirlerini uzun zamandır beklediklerini anlayabiliyordunuz.

(Biraz uzun oldu Jess, kusura bakma )

Yo yo! Tuzak mı?! Artık şaşkınlığım öfke ve korkuya dönüşüyordu. Annem neredeydi? Hades ona bir zarar mı vermişti yoksa?! O sırada bir furia gelip Stell'i götürdü. Artık öleceğimden emindim. Hades bana döndü. Gözlerine bakmak istemiyordum ama bakıyordum. Üvey babam benim ödümü patlatıyordu. Bir süre öyle baktı. Tam cümlesine başlayacaktı ki kapı açıldı. İçeri Stell ile bir kadın girdi. Ama ben bu kadını tanıyordum, annem gelmişti! Hemen gelip bana sarıldı. Ben de ona sarıldım. Bu sırada annem bana güzel sözler söylüyordu. Benim de gözlerimden yaşlar süzülüyordu ama bunun annemi gördüğüm için mi yoksa Tanrı Hades'ten kurtulduğum için miydi bilmiyordum ama yaşların akmasına izin veriyordum. O sırada Stell babasıyla konuşuyordu. Annemden ayrıldım. Hades'i yoksaymaya çalışarak

-Teşekkür ederim Stell

dedim. Annem de aynı şekilde teşekkür etmedi ama başını eğdi. Hades hala biraz öfkeli görünüyordu ama yatışmış gibiydi. Dudağımı ısırmış bir şekilde ona bakıyordum. Bunu sadece gergin olduğum zaman yapardım. Hala Hades'e güvenmiyordum ve yokluğumda anneme bir şey yapar diye korkuyordum.

(sorun değil benim de aklıma pek bir şey gelmedi böyle yazdım)

(Kızlar size sormadım ama cevap yazmam gerek diye düşündüm)

Persephone'nin kızı sinirlerimi çok bozmuştu ve onu neredeyse Tartarus'a yollayacaktım. Ama bunu Persephone'ye yapamazdım, eğer kızını öldürürsem beni asla affetmezdi.

"Kıskandın mı Hades?" diye bir ses duydum. Persephone'ye o kadar sinirlenmiştim ki yanımda dikilen kızımı görememiştim.

"Neden kıskanayım ki?" dedim sinirle. Stell gülüyormuş gibi bir ses çıkarttı.

"Sadece Persephone'yi anlamaya çalış baba. Şu anda senin hissetiklerini onun asırlardır senin karşına gelen her çocuğunda hissettiğini düşün" dedi. Derin bir nefes aldım. Çok haklıydı. Ben yıllarca karımın bu acıyı çekmesine seyirci kalmıştım. Şimdi anlıyordum onu. Meğer kızmakta ne kadar da haklıymış.

"Şimdi neden o kadar büyük tepki gösterdiğini anlayabiliyorum. Bundan sonra Persephone'ye sadık olacağım" dedim elimi kalbime götürerek. Stell 'göreceğiz bakalım' der gibi gülümsedi.

Persephone ve kızının uzun süre birbirlerine sarılmalarını izledik. Geçen her bir saniye sinirime dokunuyordu. Öfkeden patlayacağımı falan düşünmeye başlamıştım. Sonra da Persephone'nin kızının sesi duyuldu.

-Teşekkür ederim Stell dedi beni görmezden gelerek. Stell gülümseyerek ikisine de göz kırptı. İyice çileden çıkmıştım. Persephone ve kızın bir süre daha sarılmalarını izledikten sonra:

"Yeter artık!" dedim. Sarılmayı bırakmışlardı.

"Stell, arkadaşını götür buradan, bizim Persephone ile konuşmamız gerekiyor" dedim. Stella çok öfkelendiğimi fark etmiş olacak, sözümü ikiletmeden kızın yanına gitti.

"Hadi Jess, gitmemiz gerekiyor" dedi. Kız bir türlü annesinden ayrılmıyordu.

"ŞU KIZI ÜLKEMDEN GÖTÜR YOKSA BUNU BEN YAPACAĞIM!" diye bağırdım. Kız bu sefer başını önüne eğdi ve Stell'in onu gölge yolculuğu ile götürmesine izin verdi. Sanırım Persephone ile uzun bir konuşma yapmamız gerekecekti...

*rpOut* Jess ve benim için buradaki rp bitmiştir, şimdi babamdan ve Persephone'den güzel bir kavga rp si bekliyoruz