3- 'İlk gününün sonu'nu anlatan bir rp yazacaksın, kampla ilgili ilk izlenimlerin, ilk maceraların...
Mekan: Melez Kampı içindeki herhangi bir yer.
Katılacaklar: Serbest.
12- Ormanda rp yazacaksın.
Mekan: Orman
Katılacaklar: Sadece sen.
Tristan üstüne şu havalı Melez Kampı tişörtlerinden birini çekirdikten sonra kendini panayırdan farksız olan Hermes kulübesinden dışarı attı. Nereye gideceğini veya nasıl vakit geçirebileceğini bilmiyordu ama acilen yapacak bir şeyler bulmazsa sıkıntıdan çatlayacağından emindi. Eski hayatını yaşıyor olsa çıkar, arkadaşlarıyla buluşup bir yerlerde gezerdi ama Melez Kampı'nda tanıdığı kişilerin sayısı bir elin parmaklarını geçemezdi ve hiçbiriyle de pek yakın değildi. Rahatça vakit geçirmek için yanına gidebileceği hiç arkadaşı yoktu ve onun gibi sosyal biri için bu durum yalnızca felaketti. Moralini bozmaması gerektiğine karar verdi, sonuçta bugün yalnızca kamptaki ikinci günüydü. Daha dün ailesini kaybetmiş, melez olduğunu öğrenmiş ve kampa getirilmişti. Kimse ondan bir anda herkesle kanka olmasını bekleyemezdi. Zaten arkadaş canlısı olsa bile kesinlikle yapışkan biri değildi, onun ilişkileri zamanla ve karşılıkla sadakat, güven duygularıyla gelişirdi. Onun için birçok yakın ve güvenebileceği dostu olurdu. 'Arkadaşım' diyebileceği herkesi, tanıyabileceği en iyi şekilde tanımaya çalışırdı. Aklında arkadaşlığın ne olduğuyla ilgili türlü türlü düşünceler peyda olurken karşıda sık ağaçlı bir alan gördü. Ormana kadar yürümüş olduğunu yeni fark etmişti. Ne yapacağını bilemez halde bir süre olduğu yerde kaldı çünkü hava kararmaya yüz tutmuştu ve ona defalarca söylendiği üzere, orman onun gibi çaylak melezler için hiç de güvenli bir yer değildi. Yine de... Girip biraz açık hava keyfi yapsa, ne kaybederdi ki? Sonuçta yanında arenadan almış olduğu bir kılıç vardı. Henüz onu kullanmasını bilmiyordu ama melez reflekslerine güvenebileceğini hissediyordu. Derin bir nefes aldıktan sonra yeni bir kuralı çiğnemenin vermiş olduğu heyecanla ormanın içinde ilerlemeye başladı. Burası kesinlikle cennet gibiydi! Tristan insanlarla dolu ortamlardan ve teknolojiden daha çok hoşlanır, çoğu zaman bunları doğallıklara tercih ederdi ama bu ormanda bir çeşit sihir varmış gibiydi. Etrafındaki doğallık onu kelimenin tam anlamıyla büyülüyordu. Belki de bunun temel nedeni, varlıklarından yeni haberdar olduğu orman perileriydi. Aslında teknik olarak o perilere dünyanın her yerinde rastlayabileceğini biliyordu ama buradaki herkes onların varlıklarından, gerçek olduklarından haberdar olduğu için, periler belki de gerçek yüzlerini çekinmeden gösteriyor ve etrafa güzellik saçmaktan kaçınmıyorlardı. Tabii o doğayla kafasını bozmuş keçi çocukların da bu ortamda katkılarının olduğu açıktı. Tristan dalgınlıkla yere bir çöp atsa, tüm satirlerin birleşip onu saniyesinde linç edeceklerini gözlerinin önünde canlandırarak ürperdi. Ormanda bir süre daha turladıktan sonra korkunç bir uluma duyarak kılıcını çekti ve etrafı daha dikkatli dinlemeye başladı. Korkunç bir canavarla karşılaşma endişesiyle gerilmişti. Bir süre daha etrafındaki sesleri dinledi ama hiçbir canavarımsı sesle karşılaşmayarak az da olsa rahatladı. Bu kadar orman macerasının yeterli olduğunu düşünerek geldiği yoldan geri dönmeye başladı. Anladığı kadarıyla alıştırma ve egzersizlerde kullanılan canavarlar ormanda tutuluyor ve başı boş bir şekilde buralarda geziyorlardı. Belki de ormanı tehlikeli yapan unsur buydu. Yoksa ağaçların veya orman perilerinin melezlere yönelik garezlerinin bulunması ihtimal dahilinde değildi. Elbette doğayı kirleten insan grubunda yer aldıkları için melezlere önyargılı yaklaşabilirlerdi ama Tristan onların hayati tehlike unsuru olmadığından emindi. Minik orman macerasını geride bırakarak tekrar kamp meydanına vardı ve gezme sırasının şimdi hangi mekanda olduğuna karar vermeye çalıştı. Henüz yalnızca çaylak melezin teki olsa da bu keşif gezilerinden fazlasıyla zevk alıyor olduğunu rahatlıkla itiraf edebilirdi.
Konu: Çaylak Melez 
Paz Nis. 03, 2011 2:58 am