Yeni Bir Çaylak.

Yemek gazinosunda klasik bir akşam yemeğinden sonra Zack'i gördüm. O da beni görmüştü ki yanıma geldi. "Selam dostum, nasılsın bakalım ?" "Ne yapalım, kamptaki eğitimler falan. Sıkıcı geçiyor günler." Gülüştük ve etrafa bakınmaya başladık. Her şey normaldi kampta. Hep aynı tanıdık suratlar... Bir dakika... Apollon Kulübesi bayrağının altında oturan yeni bir çocuk vardı. Onu daha önce hiç görmemiştim ve muhtemelen çaylaktı. Aklıma yine şeytani fikirler gelmeye başlıyordu. "Zack, dostum sanırım bugün eğlecemizi buldum." Parmağımla çocuğu gösterdim. Bu aslında toplumda ayıp karşılandırdı ama burası normal bir yer değildi. Zack bana bakıp şeytani bir şekilde gülümsedi. Ne yapacağımızı o da anlamıştı. "Sanırım bir pusu kurmamız gerekecek. Karanlık da bastırıyor. Haydi gel..." Zack ile birlikte dışarı çıktık ve çalıların arkasına saklandık. Birbirimize bakıp gülüyorduk ama herkesin yemeği bitip yavaş yavaş çıkmaya başladıkça sessizleştik. Hava kararıyordu ve Zack çok daha güçlü bir hale geliyordu. Hava tamamen karardığında yanıma baktım ve Zack yoktu ! Lanet olsun, beni şimdi ekemezdi işte ! Elimi havaya savurdum ki elim bir şeye çarptı. Bir kafatasına... "Hey ! Neden yaptın şimdi bunu ? " "Zack, şu karanlıkta saklama işini her gün geliştiriyorsun dostum. Kusura bakma, kaçtın sandım." "Eğer bunu bir daha söylersen seni biçerim." Biraz gerilmişti hava. Fakat o anda kapıdan yeni çocuk çıktı. Zack ile birbirimize bakıp gülümsedik. Biz eğlencelerin adamıydık işte ! Yalnız sorun şuydu ki çocuk kardeşleriyle beraber gidiyordu. Fısıldayarak konuşmaya başladım. "Dostum geceye karış ve onu gruptan ayır. Ben de havaya karışacağım ve hemen yanında biçimlenip ağzını kapatırım." Zack kafa salladı ve karanlığa karıştı. Ben de havaya karışarak çocuğa doğru ilerlemeye başladım. Havaya karışmanın nasıl bir duygu olduğunu anlatayım size. Kendinizi hem her şey gibi, hem de hiçbir şey gibi hissediyorsunuz. Herkesin denemesi gereken bir şey bence. Çocuğa bakıyordum ki çocuk görünmez bir gücün etkisiyle yere yapıştı. Çocuk daha çığlık bile atamadan tekrar biçimlendim ve ağzını sıkı sıkıya kapattım. Kardeşleri çok kalabalık bir grup olduğundan çocuğun geride kaldığını farketmemişlerdi. Çocuğu sürükleyerek geri götürdük. "Vay vay vay, yeni bir çaylak. Seninle nasıl eğlenebiliriz acaba ?" Çocuk cesur gibi görünmeye çalışıyordu ama bunu hiç başaramıyordu doğrusu. "Bakın, ben Apollon'un güçlü bir çocuğuyum ve kampta önemli biri olacağım. O yüzden beni rahat bırak ! Hem nasıl beni görünmeden yere düşürdün ki?" Ben kahkaha attım ve yanıbaşımdan da yüksek sesli bir kahkaha geldi. Zack geceden sıyrılıp çıktı. "Ben Zeus oğlu Marcus'um çaylak." "Ve ben de Nyks oğlu Zack. Ve senin bizden korkman için çok fazla sebep var küstah çaylak !"

Karanlığın içinden kahkaha atarak çıktım. ''Ben Zeus oğlu Marcus'um çaylak.'' dedi Marcus gülümseyerek. Bende çaylağa gözlerine bakarak ''Ve ben de Nyks oğlu Zack. Ve senin bizden korkman için çok fazla sebep var küstah çaylak !'' dedim haşin bir gülüşle Marcus'a katılarak. Çoçuğun bakışları marcus ve benim yüzüm arasında gelip gidiyordu. ''Senin adın ne çaylak?'' diye sordum. Çoçuk ''Fe-fe-fe-felix...'' dedi kekeleyerek. Ççoçuğa bakıp güldüm ''Adın Fe-fe-fe-felix mi?'' dedim. Bunu dedikten sonra Marcus kahkaha atarak gülmeye başladı. Marcus'a bakıp gülümsedim ve hızlı birşekilde kafamı çevirerek Felix'e baktım. ''Demek Apollon çoçuğusun ha?'' diye sordum. Felix ona baktığımda irkildi ve ''E-e-e-evet'' dedi. ''Sen her zaman kekelermisin Felix?'' dedim ve omuzlarını kavradım. ''Ha-ha-hayır'' diye cevap verdi. ''O zaman neden kekeliyorsun?!'' diye bağırdım. Felix irkildi ve ''Ş-ş-şey gö-gözlerin...'' dedi. Gözlerim? ''Ah gözlerim yine mi kararmış? Çok özür dilerim... Diyeceğimi sanıyorsan yanılıyorsun! dedim ilk başta ince konuşup sonra sert bir sesle bağırarak. Felix korkuyla irkilip siyah gözlerime bakmamaya çalıştı. ''Ben Nyks oğluyum Felix. Bu gözler biz Nyks çoçuklarına mirastır.'' dedim ve gözlerimi dahada yaklaştırdım. ''Ne o? Güneş tanrısının oğlu karanlıktan korkuyor mu?'' dedim ve gülümsedim. Marcus yanıma gelip ''Dostum birazda bana bırak! Kalp krizi geçirecek zaten biraz sonra.'' dedi. Marcus Felix'in yanına yaklaştığında Felix'in yüzünde bir rahatlama oldu. Marcus gülümseyerek ''Merhaba Felix. Ben Zeus oğlu Marcus. Daha öncede söylemiştim değil mi?'' diye sordu ve elini tokalaşmak için öne uzattı. Felix çekingen bir şekilde elini uzattı. Daha sonra bir çıtırtı çıktı. Belliki Marcus yine elektrik olayını yapmıştı. Felix dişlerini titreterek elini geri çekti. Sanırım rahatlaması için biraz erkendi.

Korkuyordum tabi ki ama bunu göstermemem lazımdı ve konuşurken kekeliyordum.Doğal olarak tabi ki karanlıktan korkuyordum ama bundan sonra pek konuşmamaya dikkat ettim.Benden ne istemiş olabilirlerdi ki.Biraz beni bırakmışlardı ve rahatlamıştım ama bir an elimi sıkmak için Zeus'un oğlu yaklaştı.Bende direk elimi uzattım ve sıkarken sanki bir uyuşma hissettim ve bunun yanında tabi ki acı vardı.Elimi hemen çektim ve onlara aynen şöyle dedim "Benden ne istediğinizi anlamıyorum." derken öbür Nyks'in oğluna bakıyordum, gözleri simsiyahtı korkmuştum ama biraz korku azalmıştı ve elimi hissetmemeye başlamıştım.Aklımdan "Neden hep böyleleri beni buluyor acaba." diye düşündüm ve geri çekilip bir daha konuştum, aynen şöyle "Bana bir şey yapamazsınız.Neden aptalsınız ki ? Siz bir melezsiniz birde." dedim ve onlara meydan okumanın yanlış olduğunu bile bile meydan okuyordum.Beni öldürmeyeceklerdi ya.En fazla pataklayıp gönderirlerdi.Bir kaç şey daha öğrenip geri dönerdim bende.Bir kaç dakika sonra bana Nyks'in oğlu Zack denen çocuk şöyle dedi "Niye konuşmuyorsun gerizekalı ?Çok mu korktun yoksa ?" dedi.Korkuyordum ama belli etmemeliydim geldiğim ilk haftadan ezik durumuna düşmemeli idim ve ona aynen şu cevabı verdim "Dürüst olayım korktum biraz ama bu yetmez bence bana.Beni korkutmak için zekada sizde yok zaten." dedim.İkisi de gülümsedi Zeus'un oğlu hiç konuşmuyordu.Neden konuşmadığını merak ettim ama sormak istemedim.Beni sanırım bırakmayacaklardı.Bir an ikisi de bir birine bakıp gülümsedi ve bana doğru biraz daha yaklaştılar.Daha çok korkmaya başladım ve Nyks'in oğlunun gözlerine bakmamaya çalışıyordum.Gözleri simsiyahtı ve her dakika bana bakıyordu.Apollon çocuğu olmama rağmen hiç bir şey yapamıyordum ve bu beni sinirlendiriyordu.Dişimi sıktım ve beklemeye koyuldum.Bu iki melezin beni bırakmaları için dua ediyordum çünkü daha iyi işlerim vardı ve zaman kaybedemezdim.

Çocuk kendince bize kafa tutuyordu ama bu gereksiz bir gövde gösterisiydi. Çocuğa doğru yaklaştım ve elimi uzattım. Çocuk hevesle ileri uzandı ama bana dokunduğu anda küçük bir elektrik akımı yolladım ona. Çocuk yine de uslanmamıştı. Zack ile bir şey konuşuyorlardı ama ben onları dinlemiyordum. Bir plan yapmalıydım. En sonunda sessizliğimi bozmuştum. Ama o çocuk suskun halimi daha çok arayacaktı. "Zack, dostum muştan yanında mı?" Çocuğun gözleri büyüdü. Korkak gözlerle bana bakıyordu ama ona acımaya niyetim yoktu. Dili çok uzamıştı ve dersinin verilmesi gerekiyordu.Zack muştasını göstererek "Her zaman yanımda." "Çok güzel. Artık cansız hedeflerden bıkmışsındır sanırım." Zack ne yapmak istediğimi anlamıştı. Tabii çocukta anlamıştı. Gözleri korkuyla büyüdü. Zack ise bana baktı fakat sanki fikrimi beğenmemiş gibiydi. "Dostum onla sadece eğleneceğiz. Bir melezi öldürmeyi düşünmüyorum." "E-evet. Bence de bunu yapmazsanız iyi edersiniz. Yoksa ikinizle de mücadele etmek zorunda kalırım." Yüksek sesle bir kahkaha attım. "Tamam o zaman Zack. Sen şu arkadaşı tut ki bende ona son bir iyilik yapabileyim." Zack çocuğu kolundan tuttu ve ben de yemek gazinosunun içine girdim. İçeriden çöp bidonunu aldım. Gerçekten çok büyüktü ve çaylak çocuğun tam boyuna göre olacağını düşündüm. Kalın olmasına dikkat ettim. Çocuğu öldürmeyi ben de istemiyordum ama bu sayede hem daha fazla acı çekecekti hem de biz daha çok eğlenecektik. Vücudunda ne kadar iz kalacağı konusunda hiçbir fikrim yoktu. Çöp bidonunu sürükleye sürükleye dışarı götürdüm ve çaylağın önüne koydum. Çocuğun şaşkınlığı ikiye katlanmıştı. Ama Zack yine ne yapmak istediğimi anlamıştı. Bu sefer de o kahkaha attı. Karşılıklı kahkaha atıyorduk ve her kahkahamızda çocuk daha fazla korkuyordu. Zack gerçekten en iyi dostlarımdan biriydi. Eğlenmeyi biliyorduk ikimiz de. "Şimdi çaylak yerinde durmanı öneririm. Yoksa muştalarla yanlışlıkla suratına vurabiliriz. Bunun olmasını istemezsin herhalde." Çocuk korkudan donmuş vaziyetteydi. Bidonu tuttum ve kaldırdım. Zack bana yardım etmek için ileri atıldı fakat çocuk atik davranmıştı. Zack'in kolundan sıyrılıp kaçmaya başladı. Zack ne diyeceğimi kestiremiyordu. Benden korkmadığını biliyordum ama kavga etmemizi istemezdi. Ben de istemezdim... Yüksek sesli bir kahkaha attım ve havaya karıştım. Zack'te bunu bekliyor olacaktı ki bir anda gözden kayboldu ve çocuğun peşine takıldı. On beş metre ötede çocuğu yakaladım ve önünde biçimlendim. Göğsüne bütün gücümle bir tekme attım. Çocuk sadece zayıf bir inleme sesi çıkardı. Tam geriye doğru gidip yere düşecekti ki kaburgalarından bir çatırdama sesi geldi. Bu sefer de Zack tekmelemişti çaylağı. "Bunu ödeteceğiz sana. Pişmanlık ne demekmiş anlayacaksın seni bücür."