Eğlenceli Macera -2-

Daha birkaç dakika önce tanıştığım bir kızı korumak uğruna labirente girdiğimden beri çok tuhaf bir Hades çocuğu olduğumu düşünüyordum. Eliesha'nın çantasından çıkardığı el fenerinin yardımıyla labirentte ilerlemeye başladığımızda, buraya tamamen hazırlıksız bir şekilde gelmiş olduğum aklıma dank etti. Sonuçta kamptaki sıradan bir günde, dolaşmak için dışarı çıkmıştım ve cebimde yalnızca birkaç naneli sakız bulunuyordu. Eh, en azından vefakar kılıcım kol saati biçiminde bileğimde duruyordu. Bir melez her zaman tetikte olmalıydı ve ben de o saati hiçbir zaman yanımdan ayırmazdım. Bugün bu huyum beni bir kez daha mutlu etmişti. Amphitrite kızı biz labirentte ilerledikçe daha fazla telaşlanıyor gibiydi. Ona hak veriyordum doğrusu, içerisi benim gibi bir Hades oğluna bile korkutucu ve kasvetli geliyorsa, çaylak bir melezin kabuslarını süslemeye kesinlikle adaydı. Ortamı yumuşatma çabasıyla Eliesha'dan başka hiçbir canlının duyamayacağı bir ses tonuyla "Bence şimdiye kadar iyi gittik. Hala bir canavarla karşılaşmadık." dedim. Eliesha şom ağızlılık yapmamdan korkmuş bir şekilde etrafı hızlıca kolaçan ettikten sonra "Bence bu kadar erkenden konuşma. Daha yolun başındayız." cevabını verdi. Bu kıza şimdiden kanım ısınmıştı ama ileride beni fazlasıyla uğraştıracağını da hissediyordum. Belki o da bir süre sonra 'Robert'ın tatlı belaları' grubuna üye olur ve hayatımın babamın diyarına bir kademe daha benzemesine yol açardı. Suratıma yerleşen gülümseme eşliğinde cebimdeki sakızların birini Eliesha'ya uzatarak "Sakız ister misin?" diye sordum. Şu anda bunun hiç sırası olmadığını biliyordum ama gevrek bir şekilde yürüyüp sakız çiğnemeyi severdim ve içinde bulunduğum koşullar kişiliğimi değiştiremezdi.

Birkaç dakika önce kampın ortasında yeni tanıştığım bir Hades oğluna kızarken, şimdi onunla beraber labirentteydim. Bir dakika da durumlar ne kadar çabuk değişiyordu değil mi? Rob ile yeni tanışmış olsam da iyi anlaşacağımızı anlamıştım. Evet, kahin olmayabilirdim ama nasıl arkadaşlarım olduğuna bakarsak Robyn ile de yakın olacağımız belliydi. Tabi o bir süre sonra yaptığım deliliklerden kaçmazsa. Bana uzattığı sakıza baktım ve ardından Robyn'e baktım. Labirent ne kadar korkunç olsa da o bunu takmıyor ve normal bir alandaymışız gibi ilerlemeye devam ediyordu. Sanırım benimde onun gibi rahat olmam gerekirdi. Böylece labirentte daha kolay ilerleyebilir ve burayı inceleyebilirdik. Elinden sakızı alarak "Tabi." dedim ve çiğnemeye başladım. Aslında sakızdan pek hoşlandığımı söyleyemezdim ama böyle zamanlarda iyi geliyordu açıkçası. Bir süre ilerledikten sonra sonunda sesler gelmeye başladı ve durdum. İlk başta sesleri Robyn duymasa da ardından o da duydu ve saatini hemen kılıca çevirdi. Bende aynı şekilde bilekliğimi kılıç yaptım ve canavarı beklemeye başladık. Rob beni kenara çektiğinde karşıdan gelen canavarı görünce şaşırmamıştım. Dev akreplerin olduğunu ve karşımıza çıkacaklarını biliyordum. Derin nefes aldım ve Robyn'in yapacağı harekete baktım. O saldırıya geçtiği anda bende saldırdım ve ilk akrepi öldürmeyi becerdik. Ardından Robyn rahatlamış bir şekilde bana doğru gelirken arkasından gelen akrebi görünce "Robyn arkanda kine dikkat et!" diye bağırdım ve akrebe doğru koşup onun saldırılarından kaçarken, bir yandan da Robyn'in anlayıp hemen saldırması için dua ediyordum.

Eliesha kesinlikle kafa bir kızdı, artık bundan tamamen emin olmuştum. Bir süre birlikte sakız çiğneyerek labirentin dar geçitlerinde ilerledik ama bu keyfimiz uzun sürmedi çünkü birtakım sesler işiterek taş kesildik. Gelenin devasa boyutlarda bir akrep olduğunu görünce biraz rahatladım çünkü daha önce o akreplerden çok öldürmüştüm ve zayıf noktalarını biliyordum. Korumacı bir şekilde Ell'i arkama çekip akrebe saldırmaya başladım ama Amphitrite kızı tam da ondan bekleyeceğim şekilde saldırmama yardım etmeye koyuldu. Aslında bundan şikayetli olduğum söylenemezdi çünkü Ell gerçekten de iyi kılıç kullanıyordu. İlk tanıştığımızda hayalimde canlanan o aciz çaylaklarla uzaktan yakından alakası yoktu. Birlikte çok geçmeden akrebi haklamayı başardığımızda ona doğru yürümeye başladım ama Eliesha'nın suratına yerleşen telaş ifadesiyle bir şeylerin ters gittiğini anladım. O ani bir manevrayla yana kayarken bana "Robyn arkandakine dikkat et!" diye bağırdı. Gelişmiş melez reflekslerim sayesinde hemen o saniyede yere eğilip yana doğru yuvarlanarak dev akrebin saldırısından kıl payı da olsa kurtulmayı başardım. Eliesha akrebe karşı atağa geçtiği sırada ben de ayağa kalkarak tekrar saldırı pozisyonu aldım. İkinci akrebi de grup çalışmasıyla halletmeyi başarmamızın ardından bu sefer dikkatle etrafımızdaki sesleri dinledim. Eliesha gibi ben de başka bir canavarın sesini işitmeyerek rahatladım. "Bence bir süre dinlensek iyi olacak." dedikten sonra olduğum yere çöktüm, Eliesha da bana katıldı. En azından şimdilik güvende olduğumuzdan emin olduktan sonra "Beni uyardığın için teşekkür ederim." dedim. Ell erken davranıp bana arkamdaki akrebi haber vermemiş olsa, çok ağır yaralanacak ve belki de ölecektim. Onu korumak için bu labirente girmiştim ama o benim hayatımı kurtarmıştı. Pekala, egomun tavan yapmış olduğunu kesinlikle söyleyemeyeceğim bir durumdaydım.

Robyn ile canavarı öldürdükten sonra biraz dinlenmeye karar verdik ve yere çöktük. Şu an güvendeydik ama çok uzun süre burada oturamayacağımızı biliyordum. Yine de şimdilik rahatlamanın zamanıydı. Daha sonra karşımıza çıkacak canavarları öldürmek için bize güç gerekliydi. Robyn bana teşekkür ettiğinde çok şaşırmıştım, ondan bunu beklemiyordum. Ne de olsa sadece onu uyarmıştım ve o ani hareket ve iç güdüsüyle kurtulmuştu. Yine de bu beni memnun etmişti açıkçası. Bir an için neden labirente indiğimi merak ettim. Bir amacım var mıydı? Hayır. Aslında gelmiştim ve pişman da değildim. Sadece Robyn'i buraya getirtmem bir hataydı. Onu tehlikeye atmama gerek yoktu. Bir an gerçek hayattaki abimi hatırladım. O da beni korumak için yaşamını riske atmıştı ben buraya gelmeden önce ve melez bile değildi. Robyn'de onun gibi beni korumaya çalışıyordu. Bunun için sevinmeli miydim yoksa üzülmeli miydim bilmiyorum. Sonunda Robyn'e dönerek "Bir şey değil Robyn, ben bir şey yapmadım, sen kendi tecrüben ve yeteneklerin ile kurtuldun." dedim ve bir an duraksamanın ardından "İstersen artık devam edelim. Artık bir an önce buradan çıkmak istiyorum, korktuğumdan değil. Sadece seni buraya getirmem hataydı ve şimdi de bir an önce seni buradan çıkarmalıyım." dedim ve oturduğum yerden kalktım. Bana neler oluyordu anlamıyordum ama bu sıralar deliliğim tuttuğunda durmuyor, sakinleşip düşünebildiğim zamanlarda da gerçekten neyin yapılması gerektiğini bilip onu yapıyordum. Sanırım giderek akıllanıyor, yine de kendimden taviz vermiyordum.