Sadece merak

Mana ile kamp meydanında dolaşıyor, sohbet ediyorduk. Geldiğim ilk günden beri bana yardımcı olan arkadaşlarımdan biriydi. O kadar yakın olmasak bile birbirimiz ile iyi anlaşıyor zaman geçiriyorduk. Sonunda banklardan birine oturduğumda iç çektim ve Mana'ya döndüm. "Ee Mana kamp dışında nerelere gittin anlat bakalım." diyerek gülümsedim. Bu aralar herkesten bilgi topluyor, kamp dışında nerelerin olduğunu öğreniyordum. Yavaş yavaş kamptan sıkılmaya başlamış, daha doğrusu burayı sevmeme rağmen dışarıyı özlemeye başlamıştım. Arada bütün melezlerin görev dışında kamptan kaçtıklarını ve çoğu zaman tanrı(ça)lara yakalanmadan geri döndüklerini biliyordum. Onlar kaçabiliyorsa bende kaçabilir ve eğlenebilirdim değil mi? Mana bu düşüncelerimden habersiz bir şekilde gittiği yerleri saymaya başladı. "Ben daha önce bir çok yere gittim Ell'i .. Hoover barajı, Gateway kemeri, Lotus kumarhanesi, yer altındaki asphodel, ceza tarlaları, Olimpos ve daha bir çok yer." diyerek soruma yanıt verdi. Aslında çoğu yeri duymuştum ve yer altını özellikle çok merak ediyordum. Ama Lotus kumarhanesini daha önce hiç duymamıştım ya da dikkatimi çekmemişti. Mana'ya dönerek "Peki Lotus kumarhanesi nerede? Ne gibi bir özelliği var?" diye sordum merakla. Buraya da gittiğine göre burasının da bir özelliği olmalıydı değil mi? "Lotus kumarhanesi Las Vegas'da ve en büyük özelliği orada verilen lotus çiçekleri sihirli, seni oyunlara daldırıyor ve orada zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorsun. Tabi bir de hiç yaşlanmıyorsun." dedi iç çekerek. Demek ki burasını hiç sevmiyordu ama benim ilgimi o kadar çok çekmişti ki oraya gitmek istiyordum. Mana'ya o kadar ister tarzda bakmışım ki daha konuşmadan ne demek istediğimi anladı. "Sakın Lia, sakın oraya gitmek istediğini söyleme. Sana söylediğim gibi tehlikeli bir yer." dedi ve bakışlarını benden kaçırarak öbür tarafa çevirdi. Mana'ya dönerek "Lütfen Mana götür beni oraya, çok merak ettim. Hem bak demedin mi o verilen Lotus çiçekleri sihirli, onlardan yemem olur biter. Ayrıca sen gelmezsen ben tek başıma giderim, bunu yapabileceğimi biliyorsun." dedim ve merakla Mana'ya baktım. Evet, bunu yapabilirdim ama kendimi kaybedeceğimi bilerek tek gitmek büyük bir saçmalık olurdu. Yine de Mana'yı ikna etmekte işe yarayabilirdi değil mi? Ben merakla Mana'dan cevap beklerken, Mana kızgınlık ve kararsızlıkla bana bakmaya devam ediyordu.

Derin bir iç çektim ve Eliesha'nın yalvaran mavi gözlerine baktım. Bir kere oldukça kararlı görünüyordu. Onu durdurucak bir şey yapamazdım. İkincisi, melez danışmanı ve anaç bir Demeter kızı olarak onu korumalıydım, dışarısının melezlere etkilerini daha deneyimlememişti. ''Off, tamam ama benim sözümden çıkmayacaksın.'' Eliesha çok mutlu görünüyordu, beni duymamıştı bile. ''Tamam o zaman, ben hazırlanayım!'' diye cıvıldadı. Kampın dışına çıkacağı için çok heyecanlı gibiydi. Onu anlıyırdum, ben de kampa ilk geldiğim zamanlar böyle olmuştum. Ben de yavaşça kulübeye gidip görevler için hazırladığım çantalardan birini kaptım. Lyraa mp4'ünün kulaklıklarından birini çıkarıp bana baktı. ''Yine mi görev? Yoksa kaçıyor musun?'' Ona gülümsedim. Benim sürekli dışarlarda olmama alışmıştı. ''Bir melezi dışarıya çıkartıyorum diyelim, kaçmak çok yanlış bir kelime. Bir melez danışmanı asla öyle bir şey yapmaz.'' Lyraa kıkırdayıp kulaklığını geri taktı. Ben de ona el salladım ve dışarı çıktım. Eliesha da dışarıda, beni bekliyordu. Onun yanına gittim. ''Artık hazırız, pegasus ahırlarına uğrayıp pegasuslarımızı alalım, sonra da çaktırmadan gidelim.''

Mana'nın benim teklifimi kabul etmesi üzerine hemen kulübeye doğru ilerlemeye başladım. Kulübeye vardığımda geçen gün Kate ile hazırladığımız görev çantalarından birini aldım ve tam kulübeden çıkacakken arkamdan "Nereye gidiyorsun böyle?" Arkamı döndüğümde Kate'yi bana merak ile bakarken buldum. Ona gülümsedim ve hemen heyecanımı saklayarak "Kardeşim kampın dışına çıkıyorum, ama merak etme yalnız değilim." dedim ve gülümsedim. Kate beni bir yandan şüpheylle süzüyor, bir yandan da gerçekten gidip gitmeyeceğime bakıyordu. kardeşlerimle tanışalı uzun zaman olmasa da sanki doğduğumdan beri yanımdalarmış gibi birbirimizi koruyup kolluyorduk. Bu da bizim için iyi bir şeydi. "Peki, gelmemi ister misin, yardıma ihtiyacın olur mu kardeş?" diyerek gerçekten iyi olup olmadığımı öğrenmeye çalışıyordu. Ona güven verici bir gülümsemeyle "İyiyim kardeşim, sadece biraz dolaşıp kampa geri gelicem." diyerek kulübeden çıktım. Dışarıya çıkalı daha çok olmamıştı ki Mana'da geldi ve beraber ahırlara doğru ilerlemeye başladık. Ahırlara gidene kadar sohbet etmiştik ve Mana bana merak ettiğim her şeyi anlatmıştı. Gülümsedim ve pegasusumun yanına gelince şeker vererek üzerine bindim. Kulağına eğilip fısıldadım, Lotus kumarhanesi. Ben her ne kadar oranın yolunu bilmesem de pegasusum gayet iyi biliyordu ve hemen havalandı. Kamptan çıkar çıkmaz da etrafa bakındım. Pegasusun üzerinden aşağısı gerçekten harika gözüküyordu. Sonunda Mana'ya dönerek aklımdaki soruyu sordum. "Peki kamptan çıktığımızı Kheiron ve ya tanrılar öğrense bir şey olur mu?" Bu sorunun yanıtını cidden merak ediyordum çünkü daha önce bir kaç kere daha kaçmıştım ve ceza almak gibi bir durumun olmasını hiç istemiyordum.