Kurtarma Operasyonu.

Yemek yedikten sonra yalnız kalmak için ormanın içlerine doğru ilerledim. Bir ağacın kenarına oturdum ve gözlerimi kapadım. Uykum çok hafiftir ve en ufak bir varlığı sezdiğimde uyanırım. Bu sefer de öyle oldu ve bir çıtırtı geldi. Muhtemelen on metre arkamdaydı ve bana doğru geliyordu. Gözlerimi tamamen kapalı tuttum ve canavarın bana doğru gelmesini bekledim. Ayak seslerini tam yanımda duyduğumda havaya dönüşüp yaratığın arkasına geçtim ve kılıcımı çektim. "Ne istiyorsun seni lanet yarat... Kheiron ? Gizlice neden arkamdan geldin ?" "Gözlerim yemekten sonra seni aradı ama yoktun. Eh , yalnız kalmak isteyen melezler muhtemelen ormanda oluyorlar. Yanına kadar sessizce yaklaşmam konusuna gelince. Hislerini ölçtüm. Sana , daha doğrusu size , bir görev vereceğim. Buna uygun olup olmadığını düşünüyordum." "Sen neden bahsediyorsun Kheiron ? " "Beni izle genç melez." Kheiron'un yanından yürümeye başladım ve çok geçmeden bir tepeye vardık. "Bir meleze haber verdim ve birazdan görev arkadaşların gelecekler. Size gerçekten ciddi bir görev verilecek Marcus. Bunu kabul ediyor musun ?" Birçok melez bir göreve katılacaktı ve ben teklifi reddecektim ha ? İmkanı yok... Kafamı evet manasında salladım. Birkaç dakika sonra kamptan teker teker çocuklar geliyordu. Bunlardan birkaçını anında tanımıştım. Ama fazla samimiyet bir görevi bozabilece bir işti. Bu yüzden hiçbir duygumu yüzüme aktarmamaya karar verdim. Melezler artık yanımıza varmışlardı.
(rp out: Herkes farklı bir renk kullansın.)

Bu da neydi böyle? Daha yemeğin üstünden yarım saat geçmeden bir melez tarafından apar topar kulübemden alımnıştım. Bana Kheiron'un çağırdığını söylese de nedense inanmamıştım. Bir şaka yapılacak gibi geliyordu. Ormanın içine doğru yavaş yavaş ilerlerken açıklıkta bekleyen iki kişi gözüme çarptı. Tam da bağırıp bunun hiç de eğlenceli olmadığını söyleyecekken bu iki kişiden birinin Kheiron, diğerinin de Zeus Kulübesi'nden Marcus Leon Golden olduğunu farkettim. Benim onlarla ne işim olabilirdi ki? Aklımdan bazı düşünceler geçerken Kheiron konuşmaya başladı."Bella, bir görev için buradasınız. Şimdi diğrleri gelecek, neler olduğunu açıklayacağım."

(rp out: Kheiron'a siyah kullanacağız hepimiz, değil mi?)

Sabahın erken saatleriydi. Çoğu kardeşi uyurken o, her zamanki gibi kalkıp giyinmişti bile. Sessiz adımlarla, yeni olduğu için gıcırdamayan merdivenlerden rahat bir şekilde indikten sonra, akvaryumdan ona bakan aç balıklarını gördü. İç çekerken, çekmeceleri aynı sessizlikle karıştırdı ve onları besledi. Bu kamptan hala nefret ediyordu ama yavaş yavaş alışmaya başlamıştı. Tek sorun, buraya ait olmadığı hissinin onu bir türlü rahat bırakmamasıydı. Bir süreliğine balık olmayı ve az önce besledikleri gibi o suda özgürce yüzebilmeyi denedi. Belki buradan kurtulurdu. Elinin yavaş yavaş bileziğine doğru gittiğini gördüğünde hemen çekti. Bu kampa alışması gerekiyordu, diğer kardeşleri gibi kendini evinde hissetmesi... "Kimi kandırıyorum ki?" Diye söylendi. Buradan gidecekti, şimdi.

Sırt çantasını bile almadan kulübeden çıktı. Her zaman olduğu gibi o bunaltıcı kulübeden kurtulduğu için sevinmişti. Bir süre temiz havayı içine çektikten sonra, acele etmesi gerektiğini hatırlayarak, ahırlara doğru koşmaya başladı. Bazı melezler çoktan uyanmaya başlamışlardı bile. Oysa onun amacı fark ettirmeden gitmekti. Ahırlara girdiğinde, içeride pegasuslar dışında kimsenin olmadığını gördüğünde rahatladı. Vespes'i, Thalia'nın Ağacı'na götürdüğünde, gözüne çarpan hareket sonucu o tarafa doğru döndü. Rahatsız olmuş hayvanı sakinleştirmeye çalışırken, en sonunda vazgeçti ve o hareketin ne olduğuna bakmak için kamp sınırından çıktı. "Bak bak. Burada kimler varmış. Hain Katherine değil mi bu?" Birden arkasını döndüğünde, ona bakan bir çocukla karşılaştı. İnanılmaz denecek kadar tanıdık bir çocukla.

"Sen de kimsin?" Diye sordu ona. Hatırlamaya çalıştığında bazı anılar belirdi yüzünde. Kamp. Yine melez kampıydı ama farklıydı. On dört yaşında olmalıydı Katherine. O çocuk vardı karşısında. Mars Kulübesi'nin önünde sohbet ediyor, birbirlerine şakalar yapıyorlardı. İsmini hatırlamaya çalıştı, yine becerememişti. "Şaka yapıyorsun. Tanımıyorum diyerek kurtulacağını mı sandın? Sen bizi sattın. Şimdi bu yunanlıların yanında kalıyorsun." Yunanlıların yanında kaldığını söylerken yüzünü buruşturmuştu çocuk. Katherine, arkasında duyduğu seslerden, yenilerin de geldiğini anladı. İçinden bir ses, oradan hemen tüymesini söylüyordu. "Bak, her kimsen, bana nerede, nasıl kalacağımı söylemek sana düşmez. Sanki ben burada kalmaktan çok mutluymuşum gibi." Çocuk sanki onu dinlemiyormuş gibiydi. Arkasındakilere başıyla onaylayan bir şekilde işaret verdiğini gördü. Daha Katherine bir tepki veremeden, başına bir darbe aldığını hissetti. Yaşadığı acıyla yere çökerken, çocuğa baktı. Anılar tümüyle zihnine dolarken "Aaron." Diyerek fısıldadı. Etraf kararmadan önce gördüğü son şey, çocukların ona doğru geldiğiydi.

Önemli.:

Derslikte oturup kurabiye yerken birden kendimi yerde buldum. Ne oluyordu böyle? Elimi başıma götürdüm. Başım fena halde zonkluyordu. Gözlerimi yavaşça açtığımda tepemde bir sürü ağaçların olduğunu gördüm. Burası orman olmalıydı. Peki beni kim niye ormana getirmişti? Aklımda ki soruları bir kenara atıp ayağa kalktım. Üstüm başım toz olmuştu. Üstümü silkeledikten sonra saçlarımın arasında duran yaparakları gördüm. Bunu her kim yaptıysa ona aşırı derecede sinirlenmiştim. Saçlarımı hemen aşağı doğru yatırıp ayıkladıktan sonra eski hallerine geldiler. Şimdi etrafa bakmaya başlayabilirdim.

Biraz yürüdükten sonra açık bir alanda üç kişi gördüm. Tanrım bunlar melez. Ne yani beni ormana bu canına susamış melezler mi getirmişti? " Yok bu çok saçma " diye kendi kendime konuşmaya başladım. Uzakta gördüğüm üç kişinin yanına iyiccene yaklaştığımda melez zannettiğim kişinin Kheiiron olduğunu anladım. İşte şimdi taşlar yerine oturmuştu. Fakat hala yanıtlanmamış bir sorum vardı. Kheiron bizi neden çağırmıştı acaba? Kheiron ve iki meleze daha çok yaklaştığımda melezlerin bir tanesinin kardeşim olduğunu gördüm. Kardeşimin ne işi vardı? Kafam iyicene karışmıştı artık. Orda duran son melezde Zeus oğlu Marc'tı. Neler olduğunu anlamayarak bir açıklama beklercesine Kheiron'a baktım.

" Bir görev vereceğim size. Ondan burdasınız. Fakat görevi söylemeden önce diğer melezlerin gelmesini bekleyeceğiz. " diyeerek Kheiron bir takım sorularıma son buldurdu. Birtakım sorularıma son buldururken başşka sorularda getirmeyi ihmal etmedi Kheiron.

Başka melezler mi? Göreve çıkacağımız grup kalabalık olduğuna göre çok önemli bir görev olmalıydı. Şimdi görevi dahada çok merak etmiştim açıkçası ama bunu öğrenmenin tek yoluda sabretmekti. Sabırlı bir melez olmayı deneyerek kardeşim Bella, Marc ve Kheiron'la diğer melezlerin gelmesini beklemeye başladım.

Güneş sabah sabah kendini zorlarcasınına odaya dalıryordu. Bune acelelikti! Daha güneş tam olarak doğmasa bile şimdiki ışığı yetiyordu bile. Uyandığımda Kate'nin yatağına gzüm ilişti. Orada yoktu. Neredeydi peki. Jeans'imi ve sweet üstümü giydikten sonra apor topar kulübeden uzaklaşmıştım. Dışarısı sesizdi. Hava biraz sisliydi ama yeterince sıcaktı. Kate'i arıyordu gözlerim. Kardeşimi merak ediyordum doğal olarak. Melez kampını pek sevmezdi. Kaçmasından korkuyordum her dakika. Bunun üzerine ormana gitmeye karar kılmıştım. Tehlikeli şeyler orada olurdu. Oraya gitmemiş olması için dua ediyordum. Oraya gittiğimizde orada yalnız olmadığımızı anlamıştım. Bazı konuşma sesleri geliyordu. Ama boğuktu. Konuşmalarını dinlemeye çalışsam bile nafileydi. Duyamıyordum ne yazık ki. Kolumdaki saatime baktım. Kılıcım oradaydı. Bir kaç adım attıktan sonra bunların cehenlem tazıları olmadıklarını anladım. Derin bir nefes çektim ve onlara doğru yürümeye başladım. Uzaktan gördüğüm kadarıyla 3 kişi ve bir tanede sentor vardı. Bunların kim olduğunu anlamak uzantan hayli zordu.

***

Onlara çok yaklaşmışken ağacın arkasından olan bitenleri izliyordum. Beni görmemiş olmaları hala şaşırtıcıydı. İki kız vardı. Bunlar Afrodit kızlarıydı. Claire ile iyi anlaşırdık. Diğer kızın adını duymuştum ama tanışma fırsatı daha bulamamıştım ne yazık ki. Diğeri ise Zeus kulübesindeki Carter kardeşlerin en küçük üyesiydi. Adı Marcus idi. Gördüğüm kadarıyla sentor olarak tahmin ettiğim kişi ise Kheiron'du. Ağacın arkasından geçildim ve beni gördüler. Claire bana doğru gülümsedi. Yüzünde şaşkınlıkta vardı tabii. Bu sırada Kherion güldü ve '' Bir melezimiz daha geldi. Diğerlerini beklemeye devam edelim.'' dedi sadece.