Kurtarma Operasyonu (Görev 72/3)

Pegasuslarla yolculuğa tekrar çıkmıştık. Bu sefer Nereus’un limanına gidiyorduk. Ondan Rose’un yerini öğrenmeye çalışacaktık. Bu bizim için çok önemliydi. Çünkü içimden bir ses Rose’un başı dertte diyordu ve onun yerini bilen tek kişi Nereus’tu. Gerçi bunu bilmiyor da olabilirdi ama hislerim beni ona götürüyordu. Zaten başka da çaremiz yoktu. Yon’un sesiyle düşüncelerimden çıktım. Çok dalgın olduğumdan ne dediğini anlamamıştım. "Efendim?" diye sordum. Yon "Sen iyi misin kardeşim?" diye sordu. Tabii şu anda yüzüm kim bilir ne haldeydi. Yon’un benim için endişelenmesi doğaldı. Gülümsemeye çalışarak "İyiyim kardeşim." dedim. Yon’un endişesi gitmemişe benziyordu ama en azından içi birazda olsa rahatlamıştı. Ben öyle umuyordum. Yon "Merak etme Rose'u bulacağız." dedi. Şimdi gerçekten gülümsüyordum. Tek tek bütün arkadaşlarıma baktım. Sonra Yon'a tekrar döndüm. "Kesinlikle." dedim. Yon da gülümsedi.

Yolculuğumuz çok sessiz geçiyordu ve bu sessizlik gittikçe huzurumu kaçırıyordu. Ben en arkalardan geliyordum. Yanımda ise Summer vardı. Hemen önümüzde Sat uçuyordu. Parlak kardeşler ise en öndeydi. Summer’a baktım. O da bana baktı ve "Nereus’u nasıl yakalayacağız?" diye sordu. İki saniye kadar düşündükten sonra "Yon özel gücüyle yakalayacak." dedim. Summer cevabımı süzdükten sonra "Yakalayabilecek mi? Sonuçta Nereus denize de atlayabilir. O zaman ne olacak?" dedi. Bu mantıklı ama düşünmek istemediğim bir soruydu. Böyle bir şeyin olmamasını diliyordum. Eğer Nereus’u yakalayamazsak Rose’u bulamazdık. Bu da çok kötü olurdu. Aramızda bir süre sessizlik oluştu. Herkes kendi halindeydi. Seçenekleri düşünmeye başladım ama bu konu sadece sinir bozmaktan başka bir şey değildi. Bu sessizliği bozan da Sat oldu. "Başka çaremiz yok. Onu o zaman düşüneceğiz." dedi. Haklıydı denemekten başka çaremiz yoktu.

Uzun bir süre daha uçuktan sonra Sat "İşte, geldik." dedi ve parmağıyla aşağıyla işaret etti. Onun işaret ettiği yere bakınca limanı gördüm. Gerçekten gelmiştik. Zorlu bir bölüm daha bizi bekliyordu. Yon "İnelim." dediğinde bütün pegasuslar aşağıya inişle geçti. Limanın biraz uzağına indik. Çünkü Nereus’un bizi görmesini istemiyorduk. Onu hazırlıksız yakalamayı planlıyorduk. Yere indikten sonra pegasuslarımıza "Burada bizi bekleyin ve başınıza bir şey gelirse yanımıza gelin." dedim. Aynı şeyleri bir daha yaşamak istemiyordum. Özelliklede endişe duygusunu. Zaten Rose için endişeleniyordum. Bu kadarı bana yeter, hatta artardı. Pegasusların hepsi kişnediler. Bunu evet anlamında kabul ettim ve Sissy’nin başını okşadıktan sonra arkadaşlarıma döndüm ve "Hazır mısınız?" diye sordum. Bütün tayfa 'evet' dedi. Derin bir nefes aldıktan sonra "O zaman başlıyoruz." dedim.

Herkes hazır olduğunda limana doğru yürümeye başladık. Her zamanki gibi kimse konuşmuyordu ve herkes çok düşünceli görünüyordu. Yon ise oynayacağı rol için hazırlanıyordu. Başarılı olacağından emindim ama yine de bir şeylerin ters gitmesinden endişe duyuyordum. Ancak bunu arkadaşlara söyleyecek değildim. Uzun bir süre daha yürüdükten sonra Tiffany parmağıyla ileriyi göstererek "O mu?" diye sordu. İşaret ettiği yere baktığımda ilk başta bir şey göremedim ama sonra daha dikkatlice baktığımda bir adamın limanda oturduğunu gördüm. Ancak adam hiç seçilmiyordu. Tabii görünüşe bakılırsa sadece Summer ve ben seçemiyorduk. avcıların ve Apollon çocuklarının gözleri şahininki kadar iyi olduğundan onlar görebiliyordu. Sat iyice baktıktan sonra "Evet o." dedi. Nereus'u bulmuştuk. Şimdi düzgünce bir plan yapmalıydık. Yoksa Nereus'u elimizden kaçırabilirdik.

Düzgünce toplanıp plan yapmaya başladık. Planın yapımcısı Summer'dı. Çünkü bir Athena kızı olarak içimizde en iyi plan yapabilecek kişi oydu. Summer ne yapacağımızı anlatmaya başladı. "Tiff biz senle Nereus'un denize atlamasını engellemeye çalışacağız. Yani denizin orada duracağız. Calvin ve Sat, siz diğer yerleri kapatacaksınız. Yon en büyük görev sana düşüyor. Sen ışık hızında Nereus'u yakalamaya çalışacaksın. Yakaladığında hepimiz tuttman için sana yardım edeceğiz." dedi. Tek tek kafdamda dediklerini canlandırmaya başladım. İyi bir fikirdi. Summer hepimize bakarak konuşmasına devam etti. "Nereus kaçmaya çalışmadığı sürece hiçbirimiz ortayua çıkıp dikkat çekmeyeceğiz. Yon sen Nereus'la konuşmaya gideceksin. Tiff senle ben deniz kenarında öylesine dolaşıcaz." dedi. Calvin "Bizde en son ana kadar saklanacağız." dedi. Summer onu onayladı. Herkes ne yapacağını biliyordu.

Summer'ı bütün dikkatimle dinledim. Benim işim kolaydı. Nereus'a asla geçit vermezdim. Bütün plan ayrıntısına kadar yapıldığında Yon "Şu işi bitirelim." dedi ve Nereus'a doğru ilerlmeye başladı. Bizde Sat'la yerlerimize geçtik. Nereus'u dört bir yandan çembere alıyorduk. Yon'u izlemeye başladık. Ancak Yon durdu ve Nereus'a görünmeden Tiff'le Summer'ın yerlerini almasını bekledi. Bu çok akıllıcaydı. Summer ve Tiff yerlerine geçip turist gibi davranmaya başladıklarında Yon yavaş yavaş Nereus'a doğru yürümeye başladı. Onun ve Nereus'un her adımını izliyorduk. Nereus'u buradan daha iyi görüyordum ve gerçekten ihtiyar bir adamdı. Her şeyi bilen bir tipide vardı bence. Sat bana "Hazır ol." dedi. Gülümseyerek "Ben her zaman hazırım." dedim. Bu sırada da Yon Nereus'un yanına vardı.

Tiff ile deniz kenarındaki yerlerimizi almıştık. Bir yandan turist taklidi yaparken bir yandan da çaktırmamaya çalışarak diğerlerinin yaptıklarını gözetliyorduk. Sat ile Calvin çoktan saklanmışlardı bile. Yon da son bir kez bize göz attıktan sonra yavaşça ihtiyar Nereus'un yanına doğru yürümeye başladı. Aslında ben olanları fazla net göremiyordum. O tarafa baktığımızı çaktırmadan onları gözetlemek oldukça zor bir işti. Ama bu Tiff için o kadar da büyük bir sorun değildi. Nasıl olsa o gözcülük işinde başarılıydı. Bir süre deniz kenarında yürümeye devam ettik. Tabii bu sırada gözümüz hala Nereus ve Yon'daydı, her an tetikteydik. Fazla uzaklaşmamaya gayret ediyorduk. O sırada Yon'un Nereus'a bir şey söylemesi üzerine Nereus birden ayağa kalktı. Yüzünde pek de memnun olmuş gibi bir ifade olduğu söylenemezdi. Tiff ile soluğumuzu tutmuştuk. Nereus her an kaçmaya çalışabilirdi.

İş başa düşmüştü doğrusu Nereus'u yakalamılıydım. Bir japon balığına dönüşüp denize kaçacağından adım gibi emindim ama denemekten başka da çarem yoktu. İşi diğerlerine bırakmamalıydım. Denize yaklaştığı anda işimiz biterdi. Diğerlerinin bu işi yapamayacağından değil de Nereus şekil değiştirmede ustaydı. Yavaş yavaş yanına yaklaştım. Ve konuştum.

"Nereus, senden bir ricam var bir soru sormak istiyorum" dedim. Resmi olarak gelmiştim. Belki bir sorun çıkarmazdı neden olmasın.

"Kuralı biliyorsun melez. Yakala ve cevap al." dedi ve fırladı. Denize doğru koşuyordu. Poseidon çocuğu olmadığımı anlamıştı bu nedenle dönüşüm yapma gereksinimi bile duymadı. Ama henüz ışık hızını tatmamıştı. Bağırdım.

"Hiç ışık hızında tekme yedin mi Nereus ? Hemen sorumu sormama izin verirsen sana vurmam." dedim. Hiç ışık hızıyla karşılaşmamış olacak ki bana inanmıyordu. Ses gelmeyince bacağımı ona doğru tekme atarmış gibi kaldırdım. Önce bacaklarımdan başlayarak gün ışığına dönüşüyordum. Nereus'a doğru ilerlemem saniyenin milyonda biri sürdü. O hız ile de tekmeyi tam belinin oraya geçirdim. Artık bir süre yürüyemezdi.Şekil değiştirebileceğinide sanmıyordum. Hemen kollarımı koltuka altından geçirdim. Ellerimi boynunda birleştirdim. Leş kokuyordu doğrusu. Bunun için Tiff'in öğle yemeğinin bir kısmını almalıydım. Sat,Calvin,Summer ve Tiff bana doğru gelirken Nereus çırpınıyordu.

"Yakalandın şimdi (kardeşimi göstererek) onun soracağı soruya cevap vereceksin" dedim.

"Bu yakalama sayılmaz bir süre sonra kaçacağım" diye cevap verdi. Sinirlerim bozulmuştu. Tiff'e baktım.

"Kabul etmiyor, ışık hızında yumruk deneyelim mi yoksa ikna etmek ister misin ?" dedim. Ve Nereus'un ilginç bakışlarını ve kokusunu görmezden gelmeye çalıştım.



Rp out: Biraz kendini beğenmiş bir rp oldu kusuruma bakmayın

Kardeşim süper bir şekilde Nereus'u yakalamıştı ve bizde hemen onu tutmasına yardım etmiştik. Sıra soruya gelmişti ama Nereus cevaplamayacağını söylüyordu. Kardeşim bana "Kabul etmiyor, ışık hızında yumruk deneyelim mi yoksa ikna etmek ister misin ?" diye sordu. Nereus'a baktım. Tam bir inatçı gibi görünüyordu ama bana karşı direnememezdi. Özel gücü kullanma sırası bana geçmişti. Yon'a "Ben ikna ederim." dedim ve şarkı söylemeye başladım. Aklımdan da ona sorumu anıtlamasını geçiriyordum. Bir dakika boyunca şarkı söyledikten sona o kadarını yeterli buldum ve "Nereus bize Poseidon kızı Rose'un yerini söyle." dedim. Nereus başta tereddüt etse de sonra "Lotus Kumarhanesi'nde." diye yanıt verdi. İşte cevabımızı almıştık.

Uzun bir yolculuktan sonra Nereus'la baş etmek bizi gerçekten yormuştu. Ama sonunda Rose'un yerini söyleyen Nereus, hepimizi tatmin etmişti. Bizim gibi melezlerin özel güçlerinin olması doğrusu çok işimize yarıyordu, işimiz çıkmaza girdiği zaman yani böyle saçma sapan insanlarla gerçekten önemli meseleler yüzünden konuşmak zorunda kaldığımızda Tiff'in şarkı söylemesi yeterli olabiliyordu. Gülümsedikten sonra diğerlerine döndüm. Sanırım Rose'un yerini öğrenmiştik, o da her kumarhaneye giren gibi kendini kaybederek oyuna dalmıştı. "O halde gidelim." diyip diğerlerine döndüm. Nereus'la başka işimizin kalmadığını umut ederek. Ardından Tiff'e baktım, ondan gelecek direktifi bekliyordum.

Nereus'la yapılacak hiçbir işimiz kalmamıştı. Doğrudan Lotus Kumarhanesi'ne gidecektik. Sat "O halde gidelim." dedi ve bana baktı. Başımı evet manasında sallayarak "Evet, Lotus Kumarhanesi'ne gidiyoruz." dedim. Sonrada bütün arkadaşlarıma baktım. Hepsi onayladıktan sonra yürümeye başladık. Pegasuslarımızın yanına gidiyorduk. Yolda hiç kimse konuşmadı ve kısa bir süre sonra pegasuslarımızın yanına vardık. Onları orada görmek beni mutlu etti. Bu sefer başlarına bir bela gelmemişti. Pegasuslarımızın üzerilerine bindik. Çok şükür ki Nereus maceramızda hiçbir sorunla karşılaşmamıştık. Her şey istediğimiz gibi gidiyordu. Umarım Lotus Kumarhanesi'nde de böyle güzel giderdi. Hiçbir sorunla karşılaşmazdık. Herkes hazır olunca Lotus Kumarhanesi'ne doğru uçmaya başladık.


Rp Bitmiştir, Devamı Lotus Kumarhanesi'nde!