Kurtarma Operasyonu (Görev 72/2)

Pegasuslarla kamptan uçarak ayrıldık. Çok geçmeden kamp görüş alanımızdan çıktı. Hızla New York'a gidiyorduk. Rüzgar bayağı kuvvetliydi. Sanki kulağıma fısıldıyordu, kötü haber verir gibi. Kardeşim ve ben yan yana gidiyorduk. Bir ara Calvin de yanımıza geldi. Sat ve Summer ise bir yanımıza geliyor, bir önümüze geçiyor, bir geride kalıyorlardı. Bu vaziyette New York'a geldik. Ancak ben nereye ineceğimizi bilmiyordum. Bunu arkadaşlarıma sormaya karar verdim. Birilerin mutlaka bir fikri vardır. "Nereye ineceğiz?" diye sordum ama rüzgarın uğultusundan kimse beni duymadı. Sesimi daha fazla çıkarmaya çalışarak aynı soruyu tüm gücümle bağırarak sordum. Bu sefer arkadaşlarım beni duydu.

Zach'in üzerinde uçuyordum. Hava bayağı soğuktu ama bu bana etki etmiyordu. Hestia'nın oğlu olduğumdan her yer bana sıcak geliyordu ama benim dışında herkesin üşüdüğü belliydi. New York'a geldik. Bir fısıltı duyar gibi oldum. Arkama baktğımda Tiffany'i gördüm. Daha fazla bağırarak "Nereye ineceğiz?" diye sordu. Bu sorunun cevabını bende tam olarak bilmiyordum. Ancak kimse de bir şey söylemiyordu. Tabii biz buraya geliş amacımızı biliyorduk, nereye gideceğimizi değil. Annemi nerede bulabiliriz ki. Aşağıya baktım. Tam New York'un merkezindeydik. Ara sokakalardan birini işaret ederek "Şuraya inelim." dedim. Biraz da karadan yolculuk yapardık. Hem de her şeyi kararlaştırırdık. Buradan konuşmak çok zor oluyordu. Rüzgar sesimizi alıp götürüyordu. Herkes onaylayınca gösterdiğim yere doğru inmeye başladık. İlk inişi ben gerçekleştirdim. Sonra diğerleride indi. Burada neredeyse hiç insan yoktu. Var olanlar da biraz uzaktaydı. Zaten yanımızda olsalar bile sis yüzünden bizim uçan atlardan indiğimizi anlayamazlardı.

New York'a gitmemizin nedeni belliydi. Calvin'in annesinden izin almalıydık. Sonra ceza veriyorlar biz çekiyoruz. İndiğimiz yer çok ıssız bir yerdi. Önce yanlış bir tarlaya falan indiğimizi zannettim ama biraz ilerledikten sonra New York'un tanıdık gürültüsü duyulmaya başladı. Bir süre hiç konuşmadan ilerledik. Hiç birimiz ne yapacağını bilmiyor karar vermeye çalışıyordu. Nereus'u kullanacaktık ama yanımızda bir Poseidon çocuğu yoktu bizden rahatlıkla kurtulabilirdi. Suya gitmesini engellemeliydik. O zaman onu belki ben tutabilirdim.

Ben bunları düşünütken kafamı kaldırdığımda Tiff'in sesini duydum. "İşte geldik" dedi. Karşıya baktığımda 101(600) katlı Empire State Binası gözlerimin önünde tüm heybeti ile duruyordu. Güvenlikçiye doğru ilerlemeye başladık. Bu güvenlikçi ile tanışıyorduk. Bir süre önce onu çok fena pataklamıştım. Bu nedenle beni görür görmez artık bir sorun çıkartmıyordu. Kartı aldık ve asansöre doğru ilerledik.

Gergin bir bekleyişten sonra asansörden gelen 'ding' sesiyle Olimpos'a ulaştığımızı anladık ve hemen kendimizi asansörden dışarı attık. Çok beklememize gerek kalmadan bir ses duyuldu. "Hoş geldiniz melezler !" Bu ses ile birlikte herkes sesin geldiği yöne doğru döndü. Bu kişinin kim olduğunu bilmiyordum, daha önce görmemiştim ama bir Tanrıça olduğu kesindi. Calvin'in yüzündeki gülümsemeyi görünce karşımızdaki Tanrıça'nın Hestia olduğunu anladım. Hepimiz Hestia'nın Calvin'in ebeveyni olduğu için onunla Calvin'in konuşması gerektiğini düşünüyorduk. Ama Calvin yüzündeki gülümsemeyle donup kalmıştı. Ancak Tiff onu dürttükten sonra kendine gelebildi ve "Merhaba, anne." dedi. Hestia ona gülümseyerek "Bir sorun mu var, oğlum ? Buraya melezler pek topluca gelmezler de..." Calvin biraz çekinerek "Aslında var. Biz, şey, bir arkadaşımızı arıyoruz ve onun yerine öğrenmek için Nereus'a gitmek istiyoruz. Bunun için de-" "Bunun için de benden izin istiyorsunuz." dedi Tanrıça Hestia Calvin'in sözünü keserek. Calvin başını sallayıp onaylayınca Hestia kısa bir süre düşündü ve "Sanırım Nereus'a gidip arkadaşınızı bulmanızda bir sakınca yok." dedi. Bunun üzerine Calvin sevinçle "Teşekkür ederiz anne !" dedi. Tam biz oradan ayrılacakken bir kez daha Tanrıça Hestia'nın sesini duyduk. "Ancak bir şartım var." Calvin endişeli bir biçimde arkasını döndü ve "Nedir ?" diye sordu. Hestia gülümsüyordu. "Dikkatli olacağınıza dair bana söz vereceksiniz." dedi. Calvin rahatlamış gibiydi. "Söz veriyoruz anne. Çok dikkatle olacağız." dedi ve birlikte asansöre doğru yürüdük.

Calvin, gördüğüm en iyi evlattı. Annesinden izin almak için ta New York'a ve oradan da Empire State'e çıkarak izin almıştı. Hestia'yı da ilk kez görüyordum, bakire sandığım ama aslında öyle olmayan -hala sanırsam- bir tanrıçayı daha görmüştüm. Gerçekten çok sıcak kanlıydı; Ocak Tanrıça'sına yakışır bir şekilde. Calvin için izni aldıktan sonra hep beraber geldiğimiz yönden geri dönmeye başladık. Asansöre bindik, yine o çekilmez müziği dinlemek zorundaydık. Diğerlerine bakmaya başladım. Asansörden indikten sonra da sorumu sordum. "Şimdi direk Nereus'a mı gidiyoruz?" diye sordum.

Tanrıça Hestia'nın yanına gidip izini almıştık. Daha doğrusu izini Calvin almıştı. Tanrıça Hestia'yı daha önce de görmüştüm. Gerçekten mükemmeel Bir tanrıçaydı. Asansöre binip aşağıya indiğimizde Sat "Şimdi direk Nereus'a mı gidiyoruz?" diye sordu. Bütün arkadaşlarıma baktıktan sonra "Evet, Nereus'a gidiyoruz." dedim. Herkes beni onaylayınca Empire State Binası'ndandışarı çıktık. Buraya girerken işimiz kısa olduğu için pegasuslarımıza indiğimiz yerde beklemelerini söylemiştik. Bunun için geldiğimiz yere doğru yürümeye başladık. Her zamanki gibi kimse konuşmuyordu. Herkes başka bir alemdeydi. Kısa bir süre sonra indiğimiz yere geldik. Fakat bir sorun vardı; pegasuslarımız burada yoktu. Hepimiz şaşkınlık içerisinde etrafımıza bakındık. Sissy hiçbir zaman sözümden ıkmamıştı. Burada bulunmaması beni çok şaşırtmıştı. Kesin başına bir iş gelmişti. Ancak bunu düşünmek bile istemiyordum. Summer "Pegasuslarımız nereye gitmiş olabilir?" diye sordu. Lakin hiçbirimiz bu sorunun cevabını bilmiyorduk.

Pegasuslarımızın bizi beklediği yere gittiğimizde onları orada bulamadık. Dolayısıyla çok endişelenmeye başladık. Gitmeleri imkansız gibi bir şeydi. Kesin başlarına bir şey gelmişti. Summer "Pegasuslarımız nereye gitmiş olabilir?" diye sordu. Bu sorunun cevabını bilmiyorduk. Tiffany "Kesin başlarına bir şey geldi." dedi. Sat "Sakin olmalıyız. Başlarına ne gelmiş olabilir ki?" dedi. Bu güzel bir soruydu ama cevabı yoktu. En azından şimdilik. İhtimalleri düşünmeye başladım. Yon da ıslık çalarak kendi pegasusunu çağırıyordu. Ona Sat ve Summer da eklendi. Ancak bütün çabalarımıza karşın gökyüzünde uçan bir at görmedik. Bu bizi daha da endişelendirdi. Bir süre daha seslendikten sonra Tiffany "Şimdi ne yapıyoruz?" diye sordu. Ofladıktan sonra "Pegasuslarımızı bulmalıyız." dedim. Yon "Ama nasıl?" diye sordu. Hiç kimseden yanıt gelmedi. Bir pegasus daha doğrusu beş pegasus nereye gitmiş olabilir ki? Beyin fırtınası yapmaya başladık. Tam bu sırada sesler duyduk. Seslerin geldiği yöne bakınca bize doğru gelen beş pegasusu gördük. İçimiz bir anda olsa rahatladı. Hepimiz gülümserken arkalarından gelen furiaları gördük. Artık yüzlerdeki tebessüm kaybolmuştu.

Pegasuslarımızı sağ salim görmek beni çok mutlu etti ama arkalarındaki furiaları görünce tüm mutluluğum battı. Bunu beklemiyordum. Pegasusların nereye kaybolduğu belli olmuştu. Başları beleye girmişti. Fazla vakit kaybetmeden kolyeme basarak ok-yay takımımı elime aldım ve atışa hazırlandım. Tayfanın geri kalanıda hazırlanmıştı. Yon da yay-ok takımını çıkardı ve birbirimizle anlaştıktan sonra ikimiz bvirden ok yağmuru yağdırmaya başladık. Pegasuslarımız bizim yanımıza gelmişti. Calvin Zach'in üzerine binerek uçmaya başladı ve bize havadan destek vermeye başladı. Çok sinirliydim. Kimse Sissy'e veya diğer pegasuslara dokunamazdı. Şu anda karşımda kim olsa yenebilirdim. Sinirim bu kadar fazlaydı. Hızlıca birbiri ardına oklar fırlatıyordum ve oklar furiaların çeşitli yerlerine isabet ediyordu. Burada işimiz fazla sürmeyeceğini çok iyi biliyordum. Canavarları hemen halledip Nereus'a gitmek istiyordum.

Zach'le beraber uçmaya başladık. Onu çok merak etmişim ve şu anda onunla uçmak daha önce hiç tatmadığım bir zevk veriyordu ama şu an bunun tadını çıkaramazdım. Çünkü savaşmamız gerekiyordu. Kılıcımı çekip canavarlara saldırmasya başladım. Bir yamndanda Tiffany'nin ve Yon'un oklarını yememeye çalışıyordum. İnanın bana bu çok zordu. Aşağıya doğru baktım. Sat ve Summer da yerde bir canavarla uğraşıyorlardı. Zach'in ani dönüşüyle önüme baktım. Bir canavar bana saldırıyordu. Kılıcımı ustalıkla savurmaya başladım. Ancak havada zor oluyordu. O benden daha avantajlıydı. Bu kadar yaşamak onun için yeterli olduğunu düşünüp kılıcımı bıraktım ve canavara bir ateş topu yolladım. Canavar anında yanarak kül oldu. Sonra da yok oldu. Apollon çocukları ve Sat ile Summer da birer tane canavarı öldürmüştü. trafıma bakındım. Başka hiçbir canavar kalmamıştı.

Canavarların hepsini yok ettiğimizde derin bir nefes aldım ve sakinleşmeye başladım. Bu sırada Calvin yere indi ve Sat ile Summer da yanımıza geldi. Pegasuslarımızda hemen yanımızdaydı. Yon "Herkes iyi değil mi?" diye sordu. Hepimiz birer birer onayladıktan sonra Calvin "Ne yapıyoruz şimdi?" diye sordu. Aklıma Rose geldi. Kim bilir şu anda ne haldeydi. Acilen onu bulmalıydık. "Nereus'a gidiyoruz." dedim. Summer "Çabuk olalım." dedi. Hepimiz onu onayladıktan sonra pegasuslarımıza bindik. Sissy sevinçle kişnedi. Onu biraz okşadıktan sonra havalanmaya başladık. Arkadaşlarımda arkamdan geliyordu. Gökyüzüne yeterince çıktıktan sonra İhtiyar Denizci Nereus'un Limanı'na doğru uçmaya başladık.


New York'taki Rp Bitmiştir, Devamı İhtiyar Denizci Nereus'un Limanı'nda!