Bu uyuşuk konuşma. Melezleri korkutma hevesi. Bu kesin üvey babam Posedion'du. Emindim. Söylentiler belliydi. Sürekli melezleri korkutmaktan zevk alıyordu. Ama beni korkutması biraz zordu. Uzun zamandır melez kampındaydı. Buradaki garip canavarlar, at bedenli insan görünümlü garip şeler. Satirlerden söz etmiyorum bile. Posedion'u görmek pekte şaşırtmamıştı beni. Nede olsa üvey babamdı. Ve ona uyuz oluyordum. Hatta bir ara onunla savşmak bile aklımdan geçmişti. Bunun yerine kulübemizde onunla ilgili komik şeyler bulmuştuk. Ona yüzme öğretmek gibi şeyler mesela. Şuan bunu yapmak çok isterdim! Ukala bir tavırla söze girdim '' Merhaba Üvey babacığım.'' dedim. Koca hantal göbeği ile kılık değiştirme işinde pek iyi olmadığı çok açık belli oluyordu. Onu böyle görünce gülmememek için kendimi zor tutuyordum neredeyse. Onu tanayınca kirli sakallarıyla gülümsemeye çalıştı. Neden bütün tanrı ve tanrıçalar melezlere karşı böyleydiler? Hep soğuklardır. '' Afferim ,Tamara.'' Belkide onu şimdi öldürmeliydim. Yada daha kötü şeyler..