Theodor Aquila

"Hadi ama Paris, yapma bunu. Şimdi inatçılık yapacak zaman değil." dedim Paris'in gözlerinin içine bakarak. Bazen beni delirttiği durumlarda onu küçük sucuklara dönüştürmemek için kendimi zor tutuyordum. Genelde iyi anlaşırdık, hatta kıskanılırdık, ama inadı tuttuğu zaman ne yaparsam yapayım sözümü dinlemiyordu. Ben de sonunda onu ahırda bıraktım ve soluğu Pegasus Binicilik Sınıfı'nda aldım. Birkaç melez pegasuslarıyla etrafta dolaşıyordu, bu gerçekten güzel bir manzaraydı. Paris'le ilk tanıştığımız gün biz de böyle uzun uzun dolaşmıştık. O zamanlar bu kadar inatçı olacağını tahmin etmemiştim. Ben bunları düşünürken arkamdan bir ses "Sana yardımcı olmamı ister misin?" dedi.

Derslikte bugün bendeydi. Kulübemden çıktım ve dersliğin yolunu tuttum. İçeri geldiğimde Teo'yu karamsar bir şekilde düşünür buldum. Acaba ne düşünüyordu?

"Sana yardımcı olmamı ister misin?" diye sordum.

" Aaa Clay. Selam. Aslında çok isterim. " bir sorunu olduğu belliydi. Ona sorunun ne olduğunu bakışlarımla söyledim. O da konuşmaya başladı.

" Paris. Sorun Paris. Şu son zamanlarda aşırı inatçı. Hiçbir dediğimi yapmıyor. Sözümü dinlemiyor. "

Açıkçası Teo'nıun Paris'le sorun yaşamasına çok şaşırmıştım. Teo'yla Paris'i herkes kıskanırdı. Çok iyi bir ikliydiler. Demek ki şu son zamanlarda Paris'e bir şeyler oluyordu Gülümseyerek " Paris'i niye getirmedin peki? " diye sordum.

" Gelmedi ki. Sözümü hiç dinlemiyor hiç. Böyle devam ederse yakında bir sucuk olacak haberi yok. "

Kendimi tutamayıp gülmeye başladım. Aslında bu durumda Teo'ya kızmam gerekirdi fakat gülmekten bir şey diyemedim.

" O bize gelmesse biz ona gidelim. " Teo'yla birlikte Paris'in yanına gitmek için yürümeye başladık.

Yolda giderken etrafa bakındım ve bir elma ağacı aradım. Claire bana garip garip baktı ve "Ne oldu Teo, bir ses filan mı duydun?" dedi. Ben de kafamı hayır anlamında salladım ve "Hayır Clair, Paris elmaya bayılır. Ben de bir tane götürürsem belki dışarı çıkmaya ikna olur diye düşündüm." dedim. Claire gülümsedi ve "Onu düşünmen güzel, gerçi çıkarın doğrultusunda düşünüyorsun ama olsun. Bazen onu şımartman en iyisidir. Ama sadece işin düştüğünde yapma bunu, yoksa bir süre sonra elma da işe yaramamaya başlar." dedi. Bu öğütleri kafama kazıdım. Bundan sonra iki elim ilahi kanda olsa bile Paris'e elma götürmeye karar verdim. Umarım bu kararımda kalabilirdim, çünkü işime geldiğinde çok unutkan olabilirim.

Bu sırada Ahırlar'ın önüne gelmiştik. İçeriden kişneme sesleri geliyordu. Biraz gerilmiştim açıkçası. Ama yine de Claire'e baktım ve "Sanırım görevimiz başlıyor. Eminim ki sen onu göz açıp kapayana kadar çıkarırsın ve beni sinirimle baş başa bırakırsın." dedim ve sırıttım.

" Hayır Teo. Ben kılımı bile kıpırdatmayacağım. Sadece seni izleyeceğim. Paris'İ sen bulup çıkartacaksın hadi bakalım hünerlerini göster bana. " dedim ve Teo'ya göz kırptım.

Teo ilk başta etrafa bakındı ve " İşte tam tahmin ettiğim gibi ortalıkta yok. Zaten ne zaman olduki. " dedi. " Konsantre ol Teo. Sadece Paris'i dinle. Ona odaklan. Bak nasıl hemende çıkıvericek karşına. " Teo'ya destek vermeye çalışıyordum. Bir süre bekledikten sonra konuşmaya devam ettim: " Hmm elindekileri kullan mesela.. "

Teo, elindekilere baktı sonrada bana. " Evet bu güzel bir fikir " dedi. Elinde elma vardı Teo'nun. " Hadi Paris. Hadi gel bak burda senin en sevdiğin yiyecek var : Elma... " Teo bunları söyledikten sonra bana hiçbir şey olmuyor işte dercesine baktı. Sonra birden arkasından Paris'in sesi gelmeye başladı.

" Vazgeçtim. İşe yaradı. İlk defa Paris'i 5 dakika içinde buldıum. Bu bir mucize olmakı. " dedi sevinçle. Anlaşılan Teo her gün Paris'i uzun uzun arıyordu ve şimdi çabucacak bulduğu için sevinçten havalara uçuyordu.

Paris birkaç dakika önceki tartışmamızı unutmuş bir şekilde yanıma geldi. Ben de onun gibi davrandım ve hiçbir tepki göstermedim. Sonuçta o benim küçük evcil hayvanım sayılırdı, ona nasıl kızabilirdim ki? Bu yüzden o getirdiğim elmayı yerken ben de kafasını okşamaya başladım. Halinden memnun gibi duruyordu. "Pekala Paris, şimdi uslu bir Pegasus olmaya devam et ve benimle dışarı gel olur mu?" diye sordum. Bir tepki alamayınca da Claire'e döndüm. O kafasını salladı ve işe yarayacağını söyledi. Ben de bunun üzerine Paris'in yanına geçtim ve onu dışarı yönlendirdim. O da kabul etti ve üçümüz dışarı çıkıp Pegasus Derslikleri'ne doğru yola koyulduk. Yolda Claire'e onlarca teşekkür ettim. Artık Paris'in sözümü dinleyeceğini umuyordum. Dersliklere geldiğimizdeyse rahatlamış bir şekilde nefesimi verdim ve "Claire, merak ettiğim bir şey var. Paris'i gökyüzündeyken yönlendirmek için genelde yelesinden tutuyorum. Bu onu kızdırır mı?" diye sordum.

"Claire, merak ettiğim bir şey var. Paris'i gökyüzündeyken yönlendirmek için genelde yelesinden tutuyorum. Bu onu kızdırır mı?"

Teo'nun soru sorması beni mutlu etmişti. " Normalde hayır. Fakat bazenleri dalıyoruz ve onu sıkıyoruz işte o zaman pegasusun canı acıyor ve bu ona zarar veriyor. Özelliklede savaş anlarında. Savaş anlarında sıkıntılı olduğumuzdan dolayı pegasustan hıncımızı alır gibi onu sıkıyoruz veya çekiyoruz. Bu doğru bir şey değil. O yüzden savaşa giderken Paris'İn yelelrinden tutma. Yoksa bir gün kendini aşağıda bulabilirsin. "

Teo " Tamam o zaman bundan sonra sinirli olduğum zaman Paris'İn yelelrinden tutmayacağım. " dedi. Teo, Paris ve ben dersliğin yanındaki açık alana yürüdük. Orada çok iyi çalışabilirdik.

Paris'le çok uzun ve yorucu yolculuklara çıkmıştık. Bu yolculukların hiçbirinde sıkıntı yaşamadığımız için rahat olmam gerekiyordu, ama nedense değildim. Bunun nedeninin gözetlenirken daha çok hata yapmam olduğunu düşünüyordum. Bu özelliğimden nefret ediyorum ama yine şöyle bir avantajı var; heyecanlı durumlarda öğrendiğim şeyleri rahat olduğum zaman daha kolay yapıyordum. Bu yüzden birazdan yapacağımız uçuşun çok faydalı olacağına inanıyorum.

Ben Paris'e bindiğim zaman Claire'e baktım ve şimdi ne olacak der gibi baktım. O da bunu anlamıştı sanırım çünkü ıslık çaldı ve bir pegasus yanına geldi. "Demek birlikte uçacağız. İşte bu bugünkü en güzel haberlerden biri!" dedim. Daha sonra da Paris'i havalandırdım ve önümüzdeki açıklıkta ilerlemeye başladım. Arada sırada Claire'in verdiği komutlarla ani dönüşler yapıyordum. Bazen tökezliyordum aslında, çünkü Claire en beklemediğim anda komut veriyordu. Biraz uçtuktan sonra Claire bana baktı ve "Şimdiye kadar harikaydın Teo. Biraz antrenmanla daha iyi olabilirsin. Bu yüzden şimdi Orman'ın üstünde yüksek ağaçların etrafında uçmaya başlayacağız." dedi. Bu beni biraz germişti, Paris'e zarar gelmesini istemiyordum. Ama yine de "Yanımda bir Pegasus dostu varken her yerde uçabilirim sanırım." dedim ve Claire'e gülümsedim. O da aynı şekilde karşılık verdi ve birlikte Orman'a doğru uçmaya başladık.

Ormandaki yüksek ağaçların Teo'yu zorlayacağını biliyordum ama Teo'nun bunun üstesinden geleceğine de emindim. Ormana daha girer girmez işimiz zorlaşmıştı. Ağaçlara çarpmamak için ani dönemeçler, bir sağ bir sol yapıyorduk. Teo, bu ani dönemeçlerde zorlanıyordu. O kadar sık ağaçlar vardı ki zorlanmasıda normaldi. Hatta bir ağaca nerdey çarpacakken Teo sonanda Paris'ei yönlendirdi ve çarpmaktan kurtuldular.

Böyle dönemeçlerle dolu 15 dakika sonra ormandan çıktık. Teo oldukça yorulmuştu. Biraz dinlenmeyi haketmişti. Çok iyi kontrol etmişti Paris'İ. " Hadi aşağı ineleim. " dedim ve Arianna'yı aşağı yönlendirdim. Teo'yla Paris'te hemen arkamızdan geldi. Teo oldukça yorulmuşa benziyordu ki hemen çimlerin üstüne oturdu. Bende Paris'i okşamaya başladım. " Aferin oğlum. Çok iyidin. " diye Paris'in kulağına fısıldadım. Paris güzel bir kişnemeyle teşekkür etti. Teo bana bakıp gülümsedi. Bende aynı gülümsemeyle karşıık verdim. Sonra konuşmaya başladım.

" Paris'le olan hakimiyetin süper. Onu birdaha ihmal etme. Yoksa aranız gitgide açılır. Bunu istemessin değil mi? Paris senin gibi bir sahibi olduğu için çok şanlı. Boş olduğun zamanlarda Paris'le bol bol antreman yap, onunla konuş, ilgilen. Şimdi Yardımcı Pegasus Eğitmeni olarak binicilik dersinden seni mezun ediyorum! "

Bütün yorgunluğumu alıp götürecek olan cümleyi kurmuştu Claire. Hemen ayağa zıpladım ve gidip Paris'e sarıldım. Sonra da Claire'e dönüp "Harika bir eğitmensin Clay, varlığınla bile bizi güvende hissettirdin." dedim. Claire bana gülümsedi ve "Teşekkürler Teo. Senin gibi iyi bir binici ve Paris gibi harika bir Pegasus'la çalışmak benim için bir zevkti." dedi. Daha sonra Paris'le birlikte Claire'e ve Arianna'ya veda edip derslikten çıktık. Havalara uçmak üzereydim, ama aynı zamanda da yorgundum. Paris de benim duygularımdan etkilenmiş olacaktı ki mutlu bir şekilde kişniyordu. Uzun zamandır bu kadar yakın olmamıştık. Umarım bundan sonra da asla uzaklaşmayız, diye içimden geçirdim.

RP Bitmiştir!