Theodor Aquila

Bir melez olduğumu öğrenmeden önceki yaşamımda, Yunan mitolojisinin çoğunu heykellerden ve tablolardan öğrenmiştim. Okul bizi zorla müze gezilerine götürdüğünde ben de zevk almanın bir yolunu bularak bütün bilgileri okuyordum. Hatta bazen internetten araştırma yaparak daha da derinlere iniyordum. Bu yüzden heykellere hep ilgi duymuştum, hayalgücünün gerçekliğe dönüşmüş haliydi onlar. Biraz eğitim alarak o çok beğendiğim Michelangelo gibi bir heykeltraş olabilirdim belki de! Üstelik sınıf eğitmeninin Ange olduğunu öğrenince dersliklere neredeyse uçarak gelmiştim. Birçok malzemeyle dolu bir odaya girdim ve odanın boş olduğunu görünce kafamı uzatıp "Ange, her neredeysen çıkıp gelir misin? Kardeşin buraya bir şeyler öğrenmeye geliyor, sense etrafta aylak bir şekilde dolaşıyorsun." diye bağırdım. Daha sonra da içeri girip Ange'in yüzünde oluşacak ifadeyi hayal edip eğlenmeye başladım.

Yeni heykel tasarımımız için sınıfı incelerken içeri de tanıdık bir ses yankılandı. "Ange, her neredeysen çıkıp gelir misin? Kardeşin buraya bir şeyler öğrenmeye geliyor, sense etrafta aylak bir şekilde dolaşıyorsun." Teo'nun sesi sınıfta duyulunca,beynimin sözleri idrak etmesi biraz zaman aldı.Anladığımdaysa,elimdeki kağırları yere atıp heykellerin arasından çıktım. "Sensin aylak!" dedim kısa bir yürüyüşten sonra Teo'nun yanına vardım.Elimi yumruk yapıp koluna hafifçe vurdum. "Terbiyeli ol küçük kardeşim Temizlikte kaderin benim ellerim de!" korkutucu bir sesle ellerimi havaya kaldırdım ve dramatik bir tavırla kapattım. ve gözlerimi kısarak öfkeli bir bakış attım.Teo bir süre bana baktı ve sonra bir kahkaha patlattı. "Öfkeliyken kızardığını biliyormuydun?" dedi.Yumruğumu indirdim ve gözlerimi devirdim. "Ben ciddiydim küçük bey."

"Pekala, her şeyi anladım da, neden küçük kardeşin oluyorum? Aynı yaştayız, sadece ben kulübeye daha geç geldim diye beni ezmek zorunda değilsin bence." dedim. Ange bana dil çıkardı ve "Hayır, sen her zaman küçük kardeş olacaksın, ben böyle istiyorum. Bu yeterince güzel bir neden." dedi. Karşı çıkmak için ağzımı açtım, ama daha sonra buraya gelme nedenim aklıma geldi. Bu güzel tartışmamızın örneklerini kulübede hergün yapıyorduk zaten. O yüzden uzatmayı bıraktım ve "Tamam Ange, yani üstat, cevabımı ileride, sen öğretmenim olmadığın zaman veririrm. Şimdi buraya bir şeyler öğrenmek için geldim." dedim. Ange de ciddileşti ve "Tamam o zaman sana biraz sihir gösterme zamanı Teo. Şimdi, şuraya geç. Ben de malzemelerini getireyim." dedi.

Teo kulübede en çok sevdiğim kardeşlerimin arasındaydı ve kesinlikle aynı yaşta olsak bile,ona üstünlik taslamak en iyi eğlencemdi. teo'ya beklemesini söyleyip en yakında bulunan çekmeceyi karıştırmaya başladım.Aradığım büyük ve orta boyda çekici aldım ve çekmeceydi ayağımla kapatıp yeni dökülmüş taşa ilerledim.Bu taşlardan stoğumuz asla tükenmezdi.Melezler fazla uğraşmasın diye taşa ve onu yumuşatacak maddelerden koyuyorduk.Dışardan zor görülebiliyordu ama başlayınca kolay oluyordu. Hemen büyüklerinden bir tane kucağıma kapıp Teo'nun yanına geri döndüm.Elimdeki taşı yere bıraktım ve çekiçleri de havaya kaldırdım. "İlk bunlarla başlayacağız.Hayal ettiğin şeye göre taşın boyutunu değiştirebilirsin.Her boyutttan taşlarımız var ama öğrencilerin boyutunu kendi ayarlamasını tercih ediyoruz.Kesmene yardım edecek,araçlar verebilirim.Ayrıca taşın yüzeyinini yani yuvarlak ve sivri gibi şeyleri ayarlamana yardım edecek araçlarımız var.genelde ayakta çalışmayı terih ederim ama bunu yapacağın cismin boyuna göre kendinde karar verebilirsin." dedim ve gülümseyerek devam ettim. "Daha yapacağımız bir sürü alet var.Sana hepsini gösterip tanıtacağım ama ilk önce,yapmak istediğin cisme karar verdin mi? veya şu ana kadar anlattıklarımdan merak ettiğin birşey var mı?" diye sordum.

Ange'in söylediklerini iyice beynime kazıdıktan sonra sorularını düşünmeye başladım. Aslında buraya gelirken aklımda ne yapacağıma dair bir şeyler vardı. Ama şimdi karar veremiyordum. En iyisi basit bir şeyle başlamaktı, bu yüzden minatorun minyatürünü yapma fikrimi çöpe attım. Peki başlangıç olarak ne yapabilirdim ki? Hem ayrıntısız olmalı, hem de güzel. Biraz düşündükten sonra Minator'un sadece kafasını yaparsam olabilir diye düşündüm. Bunu Ange'le de paylaşmaya karar verdim ve "Pekala Ange, bence bir Minator'un kafasını yapmam kolay olabilir. Sen ne düşünüyorsun bu konuda? Eğer daha kolay yapabileceğim bir fikrin varsa beni kurtarırsın." dedim.

Ne olabileceği konusunda bir süre düşündüm.Aklımdan buraya gelen fikirleri evirip çevirip düzenlemek geliyordu.Belki bir kaç basit yerini değiştirirsek daha ilginç birşey yapabilirdik.Omzumu silktim.
"Buraya herkes bir sürü ilginç fikirle geldi Teo." dedim ve elimi ceneme dayayıp daha kolay birşey düşünmeye başladım. "Minator ne kadar kolay gelsede oldukça zor.Onu gerçek hayattaki gibi gösteremezsin inanamayacaüın kadar çok ayrıntı var onda." dedim ve büyük bir minator gözlerimin önüne gelince fark etmeden irkildim. "Yinede yapabileceğine inanıyorsan sana engel değilim.Kılıç falan yapabilirsin basit düşünürsek.Ama karar senin.Yapacak olan sensin ve ben her zaman sana yardım edeceğim." Dedim.Çok fazla konuşmuştum ve umarım Teo'nun kafasını karıştırmamışımdır diye geçirdim aklımdan.

Minatoru değiştirmem gerekiyordu sanırım. Çünkü gerçekten de düşününce çok ayrıntılı bir çalışma yapmam gerekiyordu. Biraz düşündükten sonra aklıma bir fikir geldi. "Ange buldum! Şöyle yapabilirim; bir el yaparım, o el de bir kılıcı tutuyor olur. Hem basit değil hem de zor değil." dedim. Ange, sanırım biraz da hevesimi kırmamak için, tamam anlamında kafasını salladı ve konuşmak için ağzını açtı. Ama sonra vazgeçip kapadı. Sonundaysa "Tamam Teo, neden olmasın? Hem ben zorlandığın an sana yardım ederim." dedi. Ben de kafamı salladım ve malzememi masanın üstüne koydum. İlk başta elden başlamaya karar verdim. Kendi bileğimin iki katı büyüklüğünde bir bilek oluşturdum. Daha sonra da yukarı doğru genişliği arttırarak devam ettim. Model olarak kendi elimi kullanıyordum. Tam kılıçla elin birleştiği yerde yardıma ihtiyacım oldu ve Ange'e baktım. Hemen yanıma geldi ve birkaç çekiç darbesiyle gayet güzel bir birleşim noktası oluşturdu. Daha sonrası zaten kolay oldu çünkü kılıç dümdüz uzayıp gidiyordu. En ucunu sivrileştirmek için biraz zorlandım ama sonunda onu da başardım. Ufak rötüşları da tamamlayınca güzel gözükmesi için kılıcımın ortasına boşluk yaptım. Sonra da Ange'e umut dolu gözlerle baktım.

"Çok güzel olmuş Teo!" dedim ellerimi birbirine çarparak.Teo gülümseyerek bana baktı.Şimdi için son aşamasına gelmiştik.Hemen masasını kendime çevirdim ve masadan çelik ve gümüş kalemi alıp onun daha yakından görmesini sağlamak için ona yaklaştırdım.Ve tanıtmaya başladım.
"Bu gümüş ve çelik kalemler," dedim her birini teker teker göstererek.Teo başını salladı ve devam etmem için gözlerini kalemlere dikti.Bu heykel işinin onu heyecanlandırdığını biliyordum.Fazla beklemeden devam ettim.
"Bunla eserinin ince hatlarını belli eder,onları gerçek gibi görünmesini sağlarsın.Son aşama olarak bu kaldı." dedim ve iki kaleminde inceden kalına doğru giden serisini gösterip ona uzattım.

İşte eksik olan şey buydu! Heykelim gerçekçi durmuyordu. Bu yüzden Ange'in beni eleştireceğini düşünmüştüm ama neyse ki öyle olmadı. Çünkü daha yapılacak başka işlerimiz de vardı. Nereden başlamam gerektiğini düşünmeye başladım. Galiba gereğinden fazla durakladım çünkü Ange bana "Eğer nereden başlaman gerektiğini düşünüyorsan kılıcına eklediğin boşluktan başlamanı öneririm. Çünkü şuan basit bir yarık gibi duruyor sadece." dedi. Ben de kafamla onayladım. Kılıca iyice yaklaştım ve boşluğun tam ortasını hafif, kenarlarını daha yoğun bir şekilde boyadım. Aynı işlemi arkasına da yaptıktan sonra biraz uzaktan baktım ve yaptığım işlemi beğendim. Biraz parlaklık kazandırmak içinse açık gümüşi bir renk aldım. Kenarlarda bunu kullandım ki keskin izlenimi yaratsın. Her çizgide bir koyu renge geçtim ve bunu her iki tarafa da uyguladım. Kılıcım tamamlanmıştı, gerçek gibi parlıyordu. Şimdi sıra eldeydi.

Bu biraz daha zordu. Ayrıca tek şansım olduğu için düşüncelerimi Ange'le paylaştım. "Bence kılıcın gölgesi varmış izlenimi uyandırabiliriz. Bunun için koyu gri kullanmaydı düşünüyorum." dedim. Ange de "Ayrıca kenarlara da keskinlik ve detay katması için beyaza çok yakın olan gümüş bir renk iyi olabilir." diye ekledi. Daha sonra işin ciddiyetini kavradım ve çalışmaya başladım. Bitirdiğimde dilimin dışarı çıkmış olduğunu fark ettim. Küçüklükten beri ayrıntılı bir işle uğraştığımda istemdışı olarak yapardım bunu. Bu yüzden gülümsedim. Daha sonra Ange'e döndüm ve "Ee kardeşim, sana layık bir heykel oldu mu?" diye sordum.

Hızla başımı salladım ve Teo'ya göz kırparak,
"Çok güzel oldu küçük bey.Sanırım yetenek bulduk " dedim gülerek.Teo küçük bey lafından her zzaman nefret etmişti.yüzünü buruşturdu tam birşey diyecekken sözünü kestim büyük ihtimalle ben senden küçük değilim gibi birşey olacaktı omzumu silktim ve Teo'ya herkesin bu sözü duymak için geldikleri şeyleri söylemeye başladılm.

"Theodor Aquila,seni sanat ve zannat becerilerinden mezun ediyorum!"