Gizli Görev (57-1)

Pers'le kulübemizde oturmuş sohbet ediyorduk. Diğer kardeşlerimizden hiçbiri yoktu. Hepsi kendi hallerindeydi. Pers'le sohbet etmek hoşuma gidiyordu ama arada sırada beni deli etmeye çalışması beni gerçekten deli ediyordu. Ancak bu sohbetimizde böyle bir şey yaşanmadı. Çünkü çok geçmden bir melez Herkül'ün Zeus Yumruğu'na bizi çağırdığını, hazırlanıp gitmemizi söyledi. Bunu beklemiyorduk ve nedenini çok merak ediyorduk. Haberi veren melez yalan söyleyecek tipe hiç benzemiyordu. Hazırlanmak kısmı beni çok endişelendirmişti. Demekli önemli bir şeyler vardı. Onun için vakit kaybetmeden hazırlanmak için kardeşimle odalarımıza gittik. Hemen bir çanta aldım ve içine tüm gereken şeyleri koydum. Artık hazırdım. Oturma odasına gittiğimde Pers'ü beni beklerken buldum. Ne kadar hızlı olsamda onun hızına yetişemiyordum. Yanına gittim ve "Ben hazırım." dedim.

Herkül mü? O savaşçı adam neden beni ve Elena'yı çağırmıştı ki? Bildiğim kadarıyla Herkül, hiçbir saaşı kaybetmemişti. Neden bizi çağırıyordu acaba? Elimde çanta, kafamda binbir türlü düşünce ile Elena'yı bekliyordum. Çok zaman geçmemişti ki Elen kapıda belirdi. Kısa bir konuşmanın ardından kulübemizden çıktık ve yola koyulduk.

Yolda, Herkül'ün neden bizi çağırmış olabileceğini düşünerek ilerliyorduk. Zaman zaman konuşuyorduk fakat bu konuşmalar çok kısa oluyordu. İçimizde heyecan ve korku vardı. Böyle bir Tanrı sizi de çağırsa siz de korkardınız. Düşünceli ve endişli bir yürüyüşün ardından Zeus Yumruğu görüş alanımıza girdi. Çok uzaktaydı fakat onu görebiliyorduk, biraz daha dikkatli bakınca Herkül'ün orada olduğunu gördüm. Yanında birisi vardı fakat kim olduğu anlaşılmıyordu. Meraklı bakışlar ile Zeus Yumruğuna doğru yürümeye devam ettik...

Uzaktan Herkül'ün yalnız olmadığını görmüştük. Fakat yanındakinin kim olduğunu çözememiştik. Merakımız iki kat artarak Zeus Yumruğuna yaklaştık. Şimdi Herkül'ün yanındakini görebiliyordum. Bu Hektor'du. Onu orada görmek beni daha da şaşırtmıştı. Nedenini bir türlü anlayamıyordum ama önemli bir şey olduğu yüzde yüzdü. Pers'le birbirimize baktıktan sonra onların yanına gittik. İkisi de bize nerde kaldınız der gibi bakıyordu ve bir şey dememizi bekliyorlardı. Ben konuşmayı kardeşime bıraktım. Kardeşim bunu anlayınca "Geciktiğimiz için özür dileriz." dedi. Herkül kafasını önemi değil der gbi salladıktan sonra kardeşim malum soruyu sorma gereksinimi duydu; "Bizi neden çağırdığınızı öğrenebilir miyiz acaba?" Ben de kardeşimi destekler gibi bakıyordum. Bu sorunun cevabını gerçekten çok merak ediyordum.