"Tuhaf" Tanışma.

Kulübedeki yatağında huzursuz bir şekilde dönüp duruyordu. Uyuyamıyordu bir türlü. En sonunda yatağından kalktı ve dolabını açıp, üstüne rahat bir şeyler giydikten sonra, odasından çıktı. Merdivenlerden yavaşça aşağı inerken, ona ne olduğunu düşünüyordu. İçinden bir ses Lotus'a gitmesini söylüyordu. Ayakkabısını da giydikten sonra kulübesinden çıktı ve ahırlara gitti. Vesper'ı bulana kadar neredeyse tüm pegasusları uyandıracaktı. Bulduğunda, pegasusunu huzursuz bir şekilde kişner halde buldu. "Biliyorum, her neyse. Las Vegas'a gidiyoruz." Vespes'in itiraz eden kişnemelerine aldırmadan, onu ahırdan çıkardı ve Thalia'nın Ağacı'na kadar yürüyerek götürmek zorundaydı. Gökyüzüne baktığında, oldukça güzel bir gece olduğunu düşündü. Kampta, çok ışık olmadığı için, yıldızlar tüm güzellikleriyle gözüküyorlardı. Katherine, şaşkın bir şekilde, pegasusunun tüylerinin de parladığını gördü. Gülümsedi ve ona binerek yeniden gidecekleri yeri söyledi. Son bir huzursuz kişneme ardından havalanan Vespes'in üzerinden neredeyse düşecekti. İlk kez uçmak için ona biniyordu ve bu konuda da pek fikri yoktu. Kamp hayatına hala pek olarak alışamamıştı.

Las Vegas'ın ışıklarını gördüğünde, uykulu halini bir kenara bıraktı ve gülümsedi. Burası harika bir yerdi. Çoğu yer hakkında kötü şeyler duymuştu duymasına ama, hala burada olmasının bir sebebi varmış gibi geliyordu. Vespes'e doğru eğilerek inmesini söyledi. Yürümek istiyordu. Pegasusu bu seferlik huzursuzca kişnemeden aşağı indi. Pegasusu yeniden gökyüzüne doğru havalanırken, adımları onu Lotus Kumarhanesine doğru yönlendirmeye başlamıştı bile. Bir süre kapıda durdu. Buraya girdiğinizde, bir daha çıkmayacaksınız! Yazısını gördü bir an. Bu hoşuna gitmişti. Kendilerine fazla güveniyorlardı. Omuz silkti ve içeri girdi. Karşısına çıkan ve ona bir şeyler ikram edenleri yok sayarak bir süre çevresine bakındı. "Lütfen lotus çiçeğimizi deneyin, üstelik bu oyun kartlarını da veriyoruz. Bedavalar ve limitsizler." Limitsiz ve bedava lafını duyduğunda dönüp kadına baktı. "Peki, ver bakalım şunları." Elindeki lotus çiçeğini yemek ile yememek arasında kalmışken ilerlemeye devam etti. O sırada bir kıza çarptı. "Dikkat etsene biraz!"

Her yer karanlıktı. Tam anlamıyla. Hiçbir şey göremiyordum. ''Neler oluyor?'' diye fısıldadım. Birden önümde bir spot ışığı açılmış gibi oldu, ışık biraz daha genişleyince her yer o kadar aydınlandı ki, gözlerimi kapattım. Kendimi aşina olduğum ama neresi olduğunu çıkaramadığım bir yerde buldum. Her yer beyaz mermerdendi, ışıl ışıl parlıyorlardı. Sonunu bilemediğim bir ev gibiydi. Sanki bir sarayda gibi hissetmiştim kendimi, adımlarım bile yankılanıyordu. Nerede olduğumu anlayabilmek içi etrafa bakınırken bir kadın sesini duydum. Melez reflekslerimle bir sütunun arkasına saklandım hemen. ''Ah, yine bir melez...'' diye mırıldandı ses. ''Bu kaçıncı? Altıncı mı? Daha ne kadar çok çocuğu ortaya çıkacak? Bir şekilde bana hiç çaktırmadan yeryüzüne iniyor yüzyıllardır. Ve yıllar sonra çocuğu olduğu ortaya çıkıyor.'' Konu kesinlikle ilgimi çekmişti, daha dikkatli bir şekilde dinlemeye başladım. ''Tanrıçam, çok düşünceli gibisiniz. Bir fikriniz mi var acaba?'' Bu daha ince bir sesti. Birden diğer ses daha... şeytanileşti. ''Kesinlikle, İris. Zeus'a bir ders olsun diye şu yenisini ortadan kaldırmanın zamanı geldi.'' Gözlerim faltaşı gibi açıldı. Zeus, İris. Bunları söyleyen tahmin ettiğim kişi olabilir miydi? ''İris, Lotus Kumarhanesine bir mesaj iletmebi istiyorum, planım işlemeye başladı bile.'' İris benim olduğum tarafa gelirken korkuyla geri geçildim. Ama o sırada karadelik türü bir şey beni yuttu. Aşağı düşerken çığlıklarımın arasında bir ses duydum. ''Tanrıça Hera kaderini değiştirmeye çalışıyor, Kader Tanrıçaları olarak bunu sana ilettik, ama başka bir yardımımız dokunamaz sana, sana yardım edecek birini yanına göndermek dışında. ''
O sırada çığlıklar atarak uyandım. Kan ter içinde kalmıştım. Gözlerim açık bir süre rüyam hakkında düşündüm. Birşeyler yapmam gerekiyordu. İçimde güçlü bir ses Lotus Kumarhanesi'ne gitmem gerektiğini söylüyordu. Bu Hera'nın sesi olmalıydı. Birkaç dakika direnmeye çalıştım ama sonunda kalktıp giyindim ve bir ıslıkla Royces'u çağırdım. Royces fazla zeki bir pegasustu. Uzun zaman önce kendi ipini çözüp ahırlardan çıkmayı öğrenmişti. ''Haydi oğlum, hemen Lotus Kumarhanesi'ne, Las Vegas'ta.'' Royces sanki bir kod girmişim gibi hızla koşmaya başladı. Ben de ona yetişip sırtına atladım. Beraber uçarken ona yaslandım ve düşünmeye başladım. Rüyamın hepsini yani. Her yandan garip bir rüyaydı. Ama bir melez olarak her rüyayı ciddiye almayı öğrenmiştim. Kader Tanrıçaları bana neden yardım etmişti? Hera niye bana kötülük etmek istiyordu? Yani niye ben, niye diğerleri değil? Ve bana yardım edecek kişi kimdi? Bir yaratık mıydı? Ya da bir melez? Bu kadar soru beni bunaltmıştı. Royces beni Lotus Kumarhanesi'nin önüne bırakana kadar uyumaya çalıştım. ''Teşekkürler oğlum, sen kampa geri dön şimdi. Ben çağırınca gelirsin.'' diye mırıldandım ve burnunu okşadım. İçeri girdiğimde bir kadın bana bir kart ve kurabiye tipi bir şey verirken dalgın dalgın etrafıma bakındım. Neler olacağını çok merak ediyordum. O sırada biri bana çarptı. ''Dikkat etsene biraz!'' Ona ters ters baktım. Zaten yeterince sorunum vardı, bir de bana sataşmaya başlarsa nasıl hayatta kalmayı deneyeceğim bilemiyordum. ''Asıl sen dikkat et! Zaten yeterince sorunum var!''

"Buradan çıkmalıyız. Hera seni buraya yolladıysa kötü bir yer olmalı." dedi Katherine. Zaten buranın kötü bir yer olduğunu duymuştum, ama nasıl çıkacağımız bir muammaydı tabii. Kapıda ne olur ne olmaz diye kocaman bodyguardlar vardı. Ve sanırım onlar da normal bir insan değildi. Yutkundum. Hera her önlemi almıştı. Şimdi bir Amphiritite kızıyla beraber bir kumarhanede kısılı kalmıştım. Gözlerimi kapıdan Katherine'e çevirdim. Ayakkabımı bağlamak için yere eğilmiş gibi yaparak çaktırmadan Katherine'i de yanıma geçtim. ''Katherine, kapıda nöbetçiler var. Hera buraya geleceğimi biliyordu, benim buraya gelmemi de o sağladı zaten. Çıkmak için nöbetçilere saldırmamız gerek, ama ortalık kan gölüne döner. Baksana,'' Ona burada kim bilir ne kadar süredir kısılı kalan insanları gösterdim. ''Onlara ne olacak? Onlar masumlar. Yanlışlıkla onlara zarar verebiliriz, ve daha da kötüsü Hera onlara göz kırpmadan zarar verir.'' Katherine'le endişeli bir şekilde bakıştık. Çoğu zaman bu kadar düşünceli olmasam bile masum insanlara zarar gelmesine -ve özellikle ölmelerine- katlanamazdım. Belki de annem de böyle öldüğü içindi. Bilemiyordum, ben zaten her zaman adil bir kızdım. ''Şimdi ne yapacağız, bir fikrin var mı?'' diye sordum ona kaşlarımı çatarak.

Bir fikri vardı aslında. Hatta buradan kurtulduktan sonra nereye gideceklerini de biliyordu. Juno'nun, Hera'nın ya da adı her neyse onun yanına gideceklerdi. "Ben Amphitrite'nin çocuğuyum, o ise Jüpiter'in." Diyerek kendi kendine konuştu. Su, şimşek... Elektrik! İşte bunu yapacaklardı. "Benimle gel." Diyerek, kızı çekiştirdi. "İkram edilen şeyleri kabul et. Dikkat çekmeyelim." Fısıldayarak konuşmasına devam ediyordu. Sonra çevresine bakınıyor, onları izleyen birinin olup olmadığına bakıyordu. İzleniyorlardı, kapıdaki görevliler, dolaşan görevliler, neredeyse herkes tarafından! Yüzü sertleşti yeniden. Juno'nun bunu yapmış olmasına inanamıyordu. Bu kadar kıskançlık da ona biraz fazla geliyordu. Birden hiç olmadığı kadar öfkelendiğini hissetti. Kız, ona bakarken, sakin kalmaya çalışmaktan bıkmıştı. "Şimşek. Kumarhanenin tam ortasına şimşek indirmeni istiyorum." Adyali, ilk başta şaşırsa da sonra dediğini yapmaya karar vermiş olmalıydı. O şimşekleri Lotus Kumarhanesine indirirken, Katherine, Amphitrite çocuğu olmanın getirdiği özelliğini kullandı. Her taraftan sular içeri dolarken, şimşekler inmeye başlamıştı bile. Su, elektriği en iyi ileten maddelerdendi. Şimdi ise buradan çıkmaları gerekiyordu. Bileziğine dokundu Katherine. Su içeri dolmaya başlarken, elektrikten etkilenmeden kurtulmaları gerekiyordu. Bir anda küçüldüğünü hissetti. Köpekbalığına dönüşmeden önce, Adyali'ye döndü. "Dönüştüğümde yüzgecime dokun." Kız o dönüştüğünde şaşırsa da yüzgecine tutundu. İnsanlar yükseklere kaçışırken, Katherine, kan dökme isteği ile dolmuştu. Ama kendini kontrol etmeyi başardı. Kumarhanenin, cam kapılarına doğru giderken, hızlandı. Camın kırılış sesini duyduğunda, anında eski haline döndü. Bir süre yerde yuvarlandıktan sonra koluna giren camları çıkarırken, Adyali'yi aramaya başladı. "Adyali! Neredesin?" Ayak sesleri duyduğunda kılıcını çıkardı ve arkasını döndü. Camlar yüzünden yaralanmış Adyali'yi gördüğünde, üzgün bir şekilde gülümsedi. "Seni yaraladığım için üzgünüm. Ama oradan kurtulmak için, o an aklıma gelen tek şey buydu.

Zar zor Katherine'e gülümsedim. Canım bayağı acıyordu ama bir ana kuzusu gibi bunu söylemeyecekti. Bulunduğumuz durum berbattı. İkimiz de yaralanmıştık ve Hera'nın adamları her an peşimize düşebilirdi. Keşke yanımda bir Apollon çocuğu veya Mana olsaydı. Yüzümde ve kolumda sayısız kesik vardı. Katherine'nde o kadar da çok değildi ama o kendininkilere aldırmıyor gibiydi. Yavaşça kalkıp Lotus Kumarhanesi'ne baktım. Burada daha fazla kalmak istemiyordum. ''Haydi gidelim.'' dedim Katherine'e. Reflekssel olarak kollarımı kenetleyecekken kesiklerim fena halde acıdı. Farkında olmadan inledim. Katherine bana yan yan baktı ve sonra pegasusunu çağırdı. Ben de hemen Royces'u çağırdım. İyi ki akıllı pegasusum beni hayal kırıklığına uğratmayarak anında yanımda bitti. Katherine hızla pegasusuna bindi. Onun yanında kendimi çok güçsüz ve yavaş hissediyordum nedense. Bu hisse aldırmamaya çalıştım ve Royces'a bindim. ''Haydi bakalım Royces, Hera'yı bir ziyaret etmemiz gerek.'' Fısıldamama rağmen Katherine beni duymuştu ve heyecanla başını salladı. İkimiz de şeytanice gülümsedik ve pegasuslarımız iyice yükselirken son bir kez birbirimize baktık.