Tanışma Anı..

Melez kafeye doğru yürümeye başlamıştım.İçeri girdiğimde herkes birisiyle konuşuyordu işte o zamanda kendimi savunmasız ve güçsüz hissettim.

Bir masaya oturdum sakince.Kitabımı çıkardım ve okumaya başladım.Harry Potter Ölüm Yadigarları-1- okuyordum. '' Bende o kitabı çok severim'' dedi bir ses.Sıcak ve içtendi. Kafamı kitaptan kaldırdım ve '' Evet güzel kitap'' dedim sakince.Yanıma oturdu ve '' Ben Maya Demeter Kızı'' dedi.Demekki kuzenim oluyordu.Bende elimi uzatarak '' Zellana.Hestia Kızı.'' dedim.Bana sıcak bir gülümseme ile baktı ve elimi sıktı.

Yanındaki sandalyeye oturdum. Kızın açık kumral saçları ve kahverengi gözleri vardı. Kendini kitabına vermeden önce beni süzdü. Ben de çantamı karıştırdım. Belki bir kitap bulabilirdim. Ama maalesef yoktu. Bilekliğimle oynayıp bir konu düşündüm. O bir Hestia kızıysa benim en yakın kuzenlerimden oluyordu. Yani bana Zeus, Hades ve Poseidon çocukları kadar yakındı. Ama onunla hiç ortak yönümüz olmadığını sezmiştim. Belki kitap okumak dışında.O kitabını okurken başlığını anlayamadığımı farkettim. Galiba o antik yunanca değildi. Benim disleksim vardı ve antik yunanca dışında hiç bir dili okuyamıyordum. Bazı melezlerde disleksi olmayabiliyordu. Galiba Zellana'da da yoktu. ''Ah, şey, nasılsın, yani kampa alışabildin mi?'' diye sordum. Biraz konuşmak onu daha iyi tanıyabilmemi sağlayabilirdi.

Biraz garip bir kız tamam kabul eiyorum ama çok sıcak ve iyi kalpli.Ve okuduğum kitap hakkında hiç bir şey bilmediğindende emindim.

Ama sevecendi.Bana bu kampa alışıp alışmadığımı sormuştu bende ona

'' Kampa hiç alışamadım.Bana uygun değil.Herşeyden uzakmışım gibi'' dedi.Galiba benden bu şekilde bir tepki beklemiyordu.Daha çok sevdim yada alıştım şeklinde klasik bir cümle bekliyordu.Şok olmuş bir şekilde bana '' Zamanla alışırsın'' dedi.Ama ihtiyacım olan zaman değildi!

Onun kampa alışamamasına çok üzülmüştüm. Ben kulayca alışmıştım ve çok şanslıydım. Herhalde onun başka arkadaşı yoktu, ona kampı tanıtıp sevdirecek biri de öyle. ''Ben sana yardım edebilirim. Seni kampta gezdirip kampın ne kadar keyifli olabileceğni gösterebilirim bir boş zamanımda.'' dedim ona. Başını kitabından kaldırıp bana baktı. Şu anki düşüncelerini okuyamamıştım. Bir perde koymuştu sanki araya. Bir cevap bekliyordum. 'İyi olur' veya 'Tamam' gibi bir şey. Ama hala susuyordu.

Beni kapta gezdirmek için bir teklif sundu.Bu çok zor bir soruydu elbette.Bir karşımda bana yardım etmek istiyen çok iyi kalpli bir kız duruyor iki ben ise bu kampı hiç bir zaman sevmiyecektim.

Başımı kaldırdım ve ona '' Aslında çok iyi olurdu ama ne yazık ki .Aslında yalan söylemek istemiyorum Maya. Ben bu kampı ne kadar gezersem gezeyim hiç alışamıyacağım.Onarda banada öğle.'' dedim. Ve yine kitabıma gömüldüm. Yanımdan kalkıp gitti bir anda. Göz ucuyla baktığımda arkadaşlarının masasına gitmişti. Yine biz kaldık kitap.Aslına bakılırsa kitap okumayı çok sevmezdim. Ama bazı durumlar okumaya sizi mecbur edebilirdi.

O masaya doğru göz ucuyla bakıyordum.Konuşuyorlar eğleniyorlar ve gülüyorlardı. Benimde kendi evimde böğle olduğumu ama okulda ki bazı kızları dışladığım da o kızlarında böğle hissettiğini fark ettim.

Onların masasına iyice baktım.Onunda bana baktığıı fark ettim.Ama bir arkadaşı onu drtünce kafasını çevirdi.Şimdi ne olacaktı?

Zellana'ya çok üzülmüştüm. Ona yardım etmeye çalışmıştım ama o bunu geri tepmişti. Kampı sevmeye çalışsa, belki yapabilirdi ama o buna bile tenezzül etmiyordu. Ben de kalkıp geveze Hermes ve Afrodit çocuklarının oturduğu masaya geçtim. Hermes çocukları yaptıkları hırsızlıkları anlatıyor, Afrodit çocukları ise giyim kuşamdan bahsediyordu ama nedense hepsi uyumlu geliyordu bana. Onlara alışmak zaten kolay oldu. Ayleyda beni hafifçe dürtükleyene kadar öylece oturuyordum. ''Şit, Maya, şu yeni kız sana bakıyor.'' dedi Ay bana. Ben de başımı çevirdim. Zell hemen başını kitabına eğdi. ''O kamptan zevk almak istemiyorsa, yapacağım bir şey yok.'' diye homurdandım kendi kendime.

Sürekli o masaya doğru bakıyordum yanndaki kız ona bişi demişti.Artık karar vermiştim..Eğer ben alışmaya çalışmazsam Hiç bir şey kendi kendine olmazzz!Ayağa kalktım ve masaya doğru yürüdüm.Elimi masaya koydum ve '' Maya bana yardım et!'' dedim.Herkes bana şaşkın şaşkın bakıyordu galiba burda hiç kimse elini masaya vurup bir şey istemezdi.Maya bana şaşkın şaşkın baktı '' Sen istersen elimden geleni yaparım'' dedi.Yanındaki bir kız '' Bu da kim?'' dedi.Maya ''Sonra anlatırım Ay'' dedi.Maya koluma girdi ve '' Aslında yapılacak çok şey vardır burada.Herkes arkadaş canlısıdr.Kendinden bahsetsene biraz..'' dedi.

Zellana konuşmaya başladığında çenesinin tam bir Afrodit çocuğu potansiyelinde olduğunu anladım. İç çektim, ben Afrodit kızlarının konuşmasına alışkındım zaten. ''Ve beş yıl önce...'' diyerek konuşmaya devam etti Zellana. Ayleyda ve diğerlerine el salladım. Afrodit çocukları Zellana'yı tutmuş gibi başlarını salladılar. Ben de Zellana'nın yanında, bir mahkum gibi onu dinledim. Ama onu dolaştırmak iyi olacaktı, melez danışmanı olarak ilk görevim olabilirdi bu. Beraber dışarı çıkarken bu düşünceyle gülümsedim. Ama içimden bir ses bu görevin çook uzun olacağını söylüyordu.

Rp Bitmiştir