Tanışma....

Duş almış, üstüme giyecek bir şey arıyordum. Mavi kazağımı mı giyseydim acaba? Ama o da beni çok cılız gösteriyordu.. Gri... Yok o da uymuyordu.. Kırmızı.. İğrençti asla giymeyecektim. En sonunda üstüme siyah bir kazak altıma ise kot pantalon giydim. O sırada kapı tıklatıldı. Anna kapıyı açtı ve birileriyle konuştu, karşımda Sat'i ve bir de başka bir kız gördüm. Kız sarı saçlara ve mavi gözlere sahipti. Aslında oldukça güzel bir kızdı. Bir Afrodit çocuğu olacak kadar güzel. Sonra bakışlarım Sat'e kaydı o da her zamanki gibi çok güzeldi. Sanırım üşümüştü çünkü hırkasını giymişti. Meraklı bir şekilde onlara bakarken en sonunda hala sessiz bir şekilde durduğumuzu gördüm. Kıza doğru yaklaştım. Kız biraz utanmış gibiydi. Ona elimi uzattım. "Merhaba ben Arthur Dragomir, kamptaki tek Afrodit oğluyum" dedim.

Meraklı gözlerimin yerini sevecen bir kardeş aldı. İnanmıyorum! Benim gibi Eris'e benzemesini istiyordum fakat bencil gibi görünüyordum şimdi.

Kendimi tanıştırmak en mantıklısıydı. "Ben Alexandra. Fakat sen bana Reg daha! Hayır olmadı! Sen bana Alex de!" dedim kıza sıkı sıkı sarılırken. Acyordum benden sonra gelen iki kardeşime.İkisini de ilk gördüğümde sağlam bir sarılmıştım. Arthur... Yazık, zavallım. Nasıl da boğulmuştum.

"Ahh! Özür dilerim, galiba fazla sıktım." dedim kıza sarılmayı bıraktığımda. Gülümsüyordu. Ah ne kadar da güzeldi. Bir güneş gibi gülüyordu. Ah olmadı. Tanrı Apollon beni öldürsün istemem. Dünyanın en güzel gülüymüşçesine parlıyordu. Kampta 2 sarışın, 2 kumral vardı. Bir ben esmerdim. Hadi hayırlısı, belki bir esmer daha gelir...

(Ah yeni kardeş ve imza için sağ ol Amanda )

Sat kulübeye bir kızla girince "Aaa Sat.Burada ne işin var?Yanındaki kim?" diye bir tepki verdim.Kızın kardeşim olduğunu öğrenince çok sevindim ve ona sarıldım.

"Meraba Amanda.Ben AnnaLynne ama sen bana Anna de,tamam mı?"dedim çok sevinmiştim.Sonra Alex geldi o da benim gibi hem şaşırmış hem de sevinmişti.Amanda'ya öyle bir sarıldı ki anlatamam.Ama Alex'i seviyordum ve yeni kardeşimle de anlaşacağıma inanıyordum....

Sorusu karşısında gülümsedim. Burada kimsenin özel odası olmazdı. Ve bu beni çok rahatsız ediyordu. Bu kadar kız arasında tek erkek olmak.. Bunu düşünmemeye karar verdim ve diğerleri göstermeden ben göstermeye karar verdim. Kenara çekildim ve kulübeyi görmesini sağladım. "Hayır sadece kendine özel bir alanın olacak. Kendine kullanılmayan bir yatak seçebilirsin. Zaten hepimiz yataklarımızın etrafını kendi özel eşyalarımızla süsledik." dedim. Yanlış görmüş olabilirim ama bir an hayalkırıklığına uğramış gibi göründü. Sonra yeniden mutlu haline döndü. Bu kıza çabucak alışabilirdim. Çaktırmadan Sat'e yakın duruyordum ama içimden bir ses bana diğerlerinin bunun farkında olduğunu söylüyordu.

Yanlış mı görüyordum yoksa Arthur Sat'e daha fazla mı yaklaşmıştı. Gülümsedim ve "İstersen eşyalarını beraber yerleştirelim Amanda." dedim. Çok güzeldi kardeşim. Eh bizim çirkin olmamız beklenmezdi değil mi?

Karşımda gülümseye bir kardeş olması hoşuma gitti. "Bir şeyler yemek ister miyidin?" dedim meraklı bakışlarla. Tepkisini merak ediyordum.