Nicole Avery Johnson

Kampa yeni gelmiştim ve kılıç teknikleri konusunda kendimi geliştirmek istiyordum, bu nedenle yolum arenaya düştü. Etrafta birbiriyle düello yapan birçok melez vardı. Aralarına katılmak istedim ama bir sorun vardı: ben daha kılıç tutmasını bile bilmiyordum! Çabucak ne yapacağımı düşünürken gözüm küçük bir kulübeye ilişti. Disleksi denen illet yüzünden yazıları okuyamasam da tabelayı okudum çünkü başlık beynimin zaten ayarlı olduğu Yunan dilinde yazılmıştı. Tabelada şöyle yazıyordu: Kılıç Antrenmanları Sınıfı! Şimdi ne yapacağız? Tabii ki böyle bir altın fırsata balıklama atlayacağız!

Anlayacağınız üzere hemen derslikten içeriye girdim. Ama girince bir anda olduğum yerde dondum kaldım. Çünkü içeride eğitmene benzer kimse yoktu!

Ben eğitmene benzer kimse yok derken eğitmeni çağırıyormuşum meğer! Çünkü bu düşünceyi aklımdan geçirir geçirmez benden iki ya da üç yaş büyük kızın teki eğitmen olduğunu söyledi ve hangi silahla eğitim görmek istediğimi sordu. Benim durumum biraz karmaşıktı. Aslında hançerle dövüşmek daha çok işime gelirdi ama genelde herkes kılıçla dövüşürdü hani. Aslında ikisini de öğrenmek istiyordum. Bir Ares kızı olarak elimden geldiğince çok silah kullanabilmeliydim.

"Ben de Ares kızı Nicole. Aslında ben hem kılıç hem de hançerde gelişmek istiyorum ama bir tanesini seçmem gerek değil mi?"

Athena kızının cevabını beklerken ikisinde de gelişebileceğimi söylemesi için bildiğim üm tanrılara dua ediyordum.

Kılıç mı hnaçer mi? Bu basit bir soruydu. Tabii ki hançer seçecektim. Çünkü hem sadece elimde bir hançer vardı hem de hançerle dövüşün daha zor olduğunu duymuştum. Kılıç çok sıradandı. Ama gerekliydi. Kılıçla savaşırken kazanma şansının daha çok olduğu bir gerçekti. Ama New York'ta başıma gelen şeylerden kılıç sayesinde kurtulmamştım tabii. Onun yerine usta bir kundakçı olmuştum. Tabii bunun kamptakilerin kulağına gitmemesini umuyordum.

"Hançeri tercih ederim doğrusu." dedim. Sonra "New York'ta başıma gelenlerden kılıç sayesinde kurtulmadım." dedim. Muhtemelen daha başka şeyler de söyleyecektim ama dilimi ısrdım. Sert ısırmış olmalıydım - çünkü ağzıma kan tadı geldi. Ama bunu umursamadım bile. Serena daha fazla şey söyleseydim kim bilir hakkımda ne düşünecekti?

Hah! Hançerle bez bebeklere mi saldıracaktık. Bu altın değil, 24 ayar altın bir fırsattı hem de!

Hemen Kanın Parıltısı'nı çektim ve saldırıya geçtim. Kanın Parıltısı'nı kullanmamın nedeni Serena'nın bana kullanmam için başka bir hançer vermemiş olmasıydı. Neden vermediğini bilmiyordum ama bundan şikayetçi değildim. Sonuçta Kanın Parıltısı'nı dünyadaki bütün hançerlerden daha fazla seviyordum. Ancak umarım Serena bu hançerle kendisiyle düello etmemi istemezdi. O güzel yüzde belki de hiç iyileşemeyecek bir kesik açmak hiç hoş olmazdı.

Sağlı sollu hançeri bebeklere savururken göz ucuyla da Serena'ya bakıyordum. Etkilendiği belli oluyordu. Bir iki hamleyle son bebğin de işini bitirdikten sonra Serena'ya döndüm.

"Şimdi ne yapacağız?"