Nicole Avery Johnson

Dersliğin arka tarafındaki malzeme odasını keşfediyordum. Güçleri kendi üzerimde denetmektense, burayı iyi bilip, gerekeni bulmak çok daha mantıklıydı. Bu sırada kapının açıldığını duydum.
Kimse seslenmeyince yanlış duyduğumu düşünsem de, burada olmadığımızı düşünen bir melez olabileceğini tahmin edip sınıfa geçtim. Karşımda Ares kızı Nicole duruyordu. David ile çıktıklarını duymuştum ama David'i uyanık yakalayamadığım için soramamıştım.
"Hoşgeldin Nicole!" dedim gülümseyerek. Şaşkınlıkla bana bakıyordu. Eğitmen olduğumu bilmeyen bir melez daha görmenin komikliğiyle güldüm ve "Ders almaya değil ders vermeye geldim. Eeee? Özel gücün ne bakalım?" dedim.
"Aslında, ben özel gücümün ne olduğunu bilmiyorum." dedi. Bir süre düşündüm. Bir Ares kızının ne gibi bir gücü olabilirdi acaba? En sonunda klasik sorumu sordum. "Kendinde garip bir şeyler hissettin mi? Mesela Hephaistos çocukları ateşe karşı dayanıklı olabiliyor ve bunun özel güç olduğunu fark edemeyebiliyorlar." dedim ve cevabını beklemeye başladım.

Bana savaşta düşmanının planını önceden tahmin eden bir komutanı hatırlatmıştı. Eh, bundan daha doğal bir şey olamazdı, öyle değil mi? "Peki, bunun sadece bir anlık mı, yoksa gerçekten bir güç mü olduğunu anlamalıyız. Ben sana çeşitli şekillerde saldıracağım. Ama bir saniye..." diyip malzemelerin arasından siyah bir gözbağı buldum ve "Önce şunu bağlayalım." dedim. Yanına gittiğimde aniden kolunu bükmek için hamle yaptım. Ancak anında karşılık verdi ve kurtuldu. Sinirle "Ne yapıyorsun!?" diye bağırdı.
Gülümseyerek "Sen bir Ares kızısın. Gözlerini kapatım saldırmaya kalksaydım haberin olacaktı ve melez içgüdülerinle kendini savunmak için tetikte olacaktın." dedim. "Ama şimdi bunun bir yetenek olduğunu düşünüyorum ve işte" gözbağını uzattım "bunu gözlerine bağla. Şimdi gücünü geliştirelim." dedim.

Gözlerini bağladı ve "Hazırım." dedi. En ufak bir şey göremediğine emin olunca "Tamam, şimdi sağa ve sola 5'er tur dön." dedim. Buna sinir olduğu her halinden belli olsa da uymak zorunda olduğu için dönmeye başladı.
Ben de sessizce uzaklaştım ve uygun anı beklemeye başladım. Dönmeyi bitirdiği anda saldırıya geçtim ama hızla sola kaçarak kurtuldu. Gücü oldukça etkileyiciydi. Vakit kaybetmeden tekrar saldırdım. Bir kez daha kurtuldu.
"Boşuna uğraşıyorsun!" dedi sırıtarak. Ben de sırıttım ve "Sana öyle geliyor. Öğretmen olarak gücünü geliştirmek benim görevim ve bunu yapmanın yollarından biri de denemek." dedim ve tekrar saldırdım.

Anlaşılan gücünün zayıf bir noktası vardı. "Arkadan saldırıları önceden farkedemiyorsun. Tamam, her şeyi yavaş yapalım. Senden olabildiğince konsantre olmanı istiyorum. Ben sana saldıracağım. Ancak bunun zamanı belli değil. Sen konsantre olup beni hissetmeye çalış." dedim. 'Tamam' anlamında başını salladı ve gözlerini kapatıp konsantre olmaya başladı. Savaş alanında böyle konsantre olamayacaktı, ancak pratik yaparak ön saldırı tahminlerindeki kadar başarılı olabilirdi.
Geri çekilip yaklaşık iki dakika bekledim ve sonra saldırdım. Ben tam kolunu tutmuşken engellemeye çalıştı ama başarılı olamamıştı. Gözlerini açtığında "Sen kolumu tutmadan iki saniye önce gördüm." dedi. "O halde daha çok pratik yapmalıyız." dedim ve "Konsantre ol bakalım!" diyerek geri çekildim.

Gücünü kullanmakta gittikçe ustalaşıyordu, ama çok daha iyi olabilirdi. Tekrar ayağa kalktım ve "Tamam, birkaç kez daha deneyelim. Eğer yeterince iyiysen mezun olacaksın. Tabii önce küçük bir sınav olacak." dedim ve tekrar saldırı anımı hesaplamaya başladım.
Yeterince beklediğime karar verince saldırdım, ancak beni bir kez daha engelledi. Sınav vakti gelmişti. Bu fikirle sırıtarak 'Bakalım canavarlara karşı da bu kadar güçlü müsün?' diye düşündüm.
Gözleri hâla bağlı olduğu için sessizce sınıfın kenarındaki kafese gittim ve bir drakon belirmesini sağladım. Tipik deneğim... Nicole'ün duyamayacağı bir sesle hipnozumu yaptım ve "Tamam Nicole, sınavın başlamak üzere." dedim. Her ihtimale karşı hançerimi hazır tutarak kafesin kapısını açtım. Drakonu hipnotize ederken, zarar vermemesini sıkı sıkı emretmiştim. Bu nedenle korkum yoktu ama yine de tetikteydim.

Yine Alexis'e odaklandım. Acaba sınavım neydi merak ediyordum. Dur bir saniye. Ne yapıyordu öyle o? Evet evet, bir drakonu kafesten çıkarıyordu. Bana drakonu saldırtacaktı. Ah, bende bir drakona papuç bırakacak göz var mıydı?

Drakon bana sladırırken kenara çekildim. Kafamı tutmaya çalışacaktı -eğer onu farketmeseydim başarılı olurdu- ama yere eğildim. Bu sefer drakon arkama geçti. Hızlıca yerde yuvarlanıp saldırısından kaçtım. Aaba şimdi ne olacaktı?

Evet, drakonu da fark etmiş ve saldırıyı engellemişti. "Gözlerini açabilirsin." dedim. Bezi çözdü ve merakla bana baktı. "Bunu tahmin edemiyor musun?" dedim ve "Nicole Avery Johnson, Büyü Teknikleri Sınıfı'ndan başarıyla mezun oldun, tebrik ederim." dedim.
"Sonunda!" diyerek dışarı çıktı. Ben de drakonu hipnotize edip kafesine geri koydum ve yeni bir öğrenci gelmesi için dua ettim. Yoksa sıkıntıdan patlayabilirdim.