Nicole Avery Johnson

Yine içerde koşuşuturuyordum.sınıfımız açıldığından beri bir sürü öğrenci geliyordu ve bu sayı gitgide artıyordu.Bu bizi mutlu etmiyormuydu?tabiki!Hemde olması gerektiğinden daha çok.Heketa kulübesinden gelen bir kızın heykelini görüp eksiklerini söyledikten sonra tam başka birinin yanına gidiyordum ki kapıda bekleyen birisini farkettim.Sanki içeri girip girmemek konusunda kendisiyle tartışıyor gibiydi.Belki beni görürse kesin bir yanıt verebilirdi kendine.Yönümü değiştirip kızın yanına gittim.Beni görünce duruşu değiti ve kendinden emin bir hal aldi.Gülümsedimm.
"Selam," diye mırıldandım.Kızdan daha önce sınıfta rastlamadığım bir hava yayılıyordu.
"Selam," diye cevap verdi kız.gülümsememi dahada genişlettim.belki onunla arkadaş olabilirdik? "Ben Ange.Eğitmenim.Ders almaya geldin değil mi?" diye dordum direk konuya atlayarak.

Ares kızıyım." dediği anda.Ağzım açık kaldı.Bu derslik açıldığından beri içeri bir tane bile Ares çocuğu girmemişti.Yani,şimdiye kadar.Bu gerçekten büyük bir gündü.Hızla ağzımı kapattım ve kıza baktım.
"Tanıştığıma memnun oldum Nicole.Aslında bir Ares çocuğuyla burda tanışabileceğimi tahmin etmezdim." dedim gülümsseyerek.Nicole'de şaşkınlığımı anlamıştı.Çalışmaları yaptığımız yere gelince konuşma yarım kaldı ve ben beklemeden ilk başlayacağı aletleri tanıtmaya başladım. "Bu," dedim büyük taşı işaret ederek, "onu şekillendireceksin.tabii önce şekillendirmen gereken bir nesne olmalı.Aklında bir nesne var mı?" diye sordum.

Hımm... Aklımda bir nesne var mı? Yok tabii kı! Olsa daha da büyük bir gün olurdu! Bir sre daha düşündüm. Buldum! Hançer! Biricik hançerimin şeklini verebilirdim.

"Tamam. Var." dedim. "Şimdi ne olacak?"

"Ne peki? bence Savaşla ilgili bir şeyler yap. Kılıç falan. Ya da..." diye devam ediyordu ki Ange onu durdurdum.

"Merak etme, buldum ben. Ne olduğunu söyleyeyim mi?" dedim gülümseyerek.

"Söyle." dedi Ange meraklı bir tavırla.

Ama söylemek yerine belimden hançerimi çektim ve onu Ange'e doğru sanki onu hançerleyecekmişim gibi tuttum. "Bu."

Evet Nicole'nin ani çıkışı beni refleks olarak kılıcıma götürmüştü ama sonra açıklamasıyla elimi kılıcımın kabzasından çektim.En son isteyeceğim şey dersliğimde bir kavga çıkmasıydı. "Pekala." dedim nicole yarattığı etkiden memnun görünüyordu.Hançerini biraz aşağıya indirip beline soktu. "Aslında,Hançer desende anlardım." dedim hafif bir gülümsemeyle. "Bu daha kalıcı bir etki bıraktı." dedi oda gülümseerek halinden memnundu.
"Ne demezsin." dedim artık kocaman bir gülümsemeyle ama kılıcımı da yanımdan ayırmaya bir niyetim yoktu.
"cisimini ayarladığına göre,artık çekicle taşı yontabilirsin." dedim ve bir tane çekiç alıp ona uzattım.

Çekiçle taşı yontmak mı? Bu derslik gitgide daha fazla işkenceye dönüşüyordu. Az önceki halimden hiç eser kalmamıştı. Fakat yine de anladığım kadarıyla yapmaya çalıştım. Bu koca taşı nasıl kıracaksam artık. Ama çekici elime alıp taşa ilk vurduğum zaman taşın kolayca kırıldığını fark ettim. Pekala, bunu yapabilirdim. Sakin, sakin! Taşa dümdüz bir çizgi şeklinde vurmaya çalışıp bir hançer ucu haline getirmeye çalıştım. İşimi bitirdiğimde kaba saba bir hançer ucuna benzemişti. Sırada hançerin kabzası vardı. Onu yapmak için hala dışarıda olan hançerimden ilham aldım. Pekala, bu biraz zordu işte. Burada resmen ecel terleri döküyordum!

Yarım saat sonra -gerçi o yarım saat bana bir hafta gibi gelmişti- hançerin kabzasını da hallettim. Gerçi biraz şekilsiz olmuştu ama. Kaba saba hançerimi Ange'e göstererek "Nasıl olmuş?" diye sordum.

Bir hançere birde nicole'nin yaptığı esere baktım.Kabacada olsa birbirine oldukça benziyordu.şimdi onun gerçeğe daha çok benzetmenin zamanı gelmişti.Hazır bıraktığımız masadan iki tane çekil ve gümüş ince uçlu kalemlerini alıp Nicole'nin incelemesi iç ona uzattım.O kalemlei elimden alıp incelerken ben sözüme başladım.
"Bunlar çelik ve gümüş ince uçlu kalemleri.Çizeceğin şeyin daha ayrıntılı olmasına yarar.Sanırım,yaptığın cismin gerçeğe yakın olmasını ancak bu kalemlerde heykelini doğru kullanırsan yapabilirsin." dedim ve korkutucu olmayan bir ifadeyle gülümsedim.

Bir ince uçlu kalemlere bir de Ange'in yüzüne baktım. Hiç de şaka yapar gibi bir hali yoktu. Neydi abi bu şimdi resim yapar gibi? Keşke bacağım kırılsaydı da bu sınıfa adım atmayaydım. Şuradan bir sağsalim mezun olayım bir daha buranın 10 metre yakınına bile yaklaşmayacaktım.

Umutsuz bir şekilde ince uçlu kalemleri aldım ve hançerimin kabzasındaki ince şekilleri çizmeye -oymaya işte, her neyse- koyuldum. İlk defa hançerimin kabzasının o kadar şekilli olmasına lanet ediyordum. Vücudumdan soğuk terler akıyordu. Birkaç salisede bir hançerimn kabzasındaki şeillere bakıyordum sonra da çizmeye çalışıyordum. Tekrar tekrar ve tekrar. Bir yirmi dakika sonra soluklanmak için durduğımda çakma hançerimin kabzasındaki şekillerin hiç de fena olmadığını farkettim. Gözümün önüne sürekli hançerimin kabzası geliyordu. Rüyamda bile hançeri göreceğimden emindim.

En sonunda bittiğinde hiç kendimi tutmaya çalışmadan "Oh, be! Sonunda!" dedim. Ange yaptığım şaheseri(!) incelerken sertçe bana baktı. Bu sözleri söylediğim için kızmıştı galiba ama çok da tındı yani. Şu anda burada olduğum için şanslı sayılırdı.

Nicole bağırınca-istemli veya istemsiz olsun-kaşımın altından ona bakmadan edememiştim.Aslında,pek alınacak briey değildi bağırmak sonuçta biz melezlerin hiparaktif bir tarafı vardı,hareket etmeden duramazdık.Bu hiparaktifliğede en yakın olanlar büyük ihtimalle Ares Kulübesiydi zaten.durum böyle olunca heykelliğe bu kadar çok sabretmesine şaşırmıştım Nicole'nın.Arkasına bakmadan kaçıp gideceğine neredeyse emindim.Snuçta sınıfımda Ares Çocuğu vardı!Bunun,kıyamet koparken sıığınacak son yer benim dersliğimse göreceğimi sanırdım.Ama Nicole,o güne kadar beklemememi sağlamıştı.En azından bunu görmüştüm.Biraz daha hançeri inceleyip elimi üstünde gezdirdim.Sonunda fazla beklememeye karar verip konuşmaya başladım.
"Nicole Avery Johnson,seni sanat ve Zanaat Dersliğinden mezun ediyorum."