Katherine Williams

Daha ilk günden birileri ile kavga etmeye başlamıştı bile. Aslında ne karşısındaki kızın adını ne de onu bu kadar sinirlendiren şeyin ne olduğunu biliyordu. Sadece çarpmıştı, kızın sinirli olduğu ana gelmiş olmalıydı. Bir anda metallerin çarpışma sesi duyuldu. Mızrağını son anda havaya kaldırmıştı. Kızın kılıcı ile onun mızrağı havada çarpışmıştı. Şimdi sinirlenmişti Katherine. Mızrağı ile kızı itti ve rastgele saldırmaya başladı. Ama kızın da pes etmeye niyeti yoktu. İkisi de birbirleriyle dövüşürken Katherine, daha ne olduğunu anlamadan kız onun mızrağını kaybetmesine ve yere düşmesine sebep olmuştu. Boğazındaki soğuk metali hissetti Katherine. Sinirlenip kılıcı itti ve mızrağını alıp kulübesine döndü. Kulübedeki kardeşlerine sinirli bir şekilde olanları anlatırken içlerinden bir tanesi konuştu. "O zaman yeni açılan dersliğe git. Zeka ve strateji geliştirmekle ilgili olan. Hem o zaman birçok konuda kendini geliştirirsin." Haklıydı aslında. Katherine, o dersliğin açıldığını duymuştu ve gitmeyi düşünmüştü ama gitmemişti. Kardeşinde teşekkür ettikten sonra kulübeden çıkıp, son günlerde neredeyse hiç ayrılmadığı dersliklere geldi. Gireceği dersliği bulduğunda içeri geçti ve Summer'ı beklemeye başladı.

Öğle yemeğimi yemek için kulübeme gitmiştim, kulübemden döndüğümde Zeka ve Strateji Geliştirme Sınıfı'nda bir melezin oturduğunu gördüm. Evet, bu melezi tanıyordum. Kampta yeni sayılırdı ama gelir gelmez benim de dahil tüm melezlerin sevgi ve saygısını kazanmıştı. Amphitrite kızı ve kulübe lideri olan kızdı bu. Katherine, Kate. Aslında ben ikinci adımı pek kullanmazdım ama yine de adaşım sayılırdı. "Dersliğe hoş geldin Kate! Beklettiğim için özür dilerim." dedim neşeyle. Beni gördüğüne biraz şaşırmış gibiydi. "Hoş buldum." dedi. Sonra "Önemli değil, ben de yeni gelmiştim zaten." diye ekledi. Gülümseyerek "Öyleyse vakit kaybetmeden derse başlayalım." dedim. Kate beni kafasını sallayarak onayladı. Bunun üzerine Kate'i kolundan tuttum ve masanın yanına götürdüm. Sandalyeye oturmasını işaret ettim ve çekmeceye yöneldim. İlk önce Kate'in hafızasını ölçmek niyetindeydim. Çekmeceden üzerinde kamp ile ilgili değişik resimler olan hafıza kartlarının bulunduğu kutuyu çıkardım. Bu kartları masaya dizerken de "Kate, buraya yirmi tane kart diziyorum ve şimdi senden bunları eşleştirmeni isteyeceğim. Bu bitince otuz tane kart daha ekleyeceğim ve bir de onları eşleştireceksin. Böylece hafızan ne kadar kuvvetli görmüş olacağız. Tabii bunları yaparken ne kadar zamanını aldığını öğrenmek için süre de tutacağım." dedim. Özenle kartları dizdikten sonra Kate'e elimle kartları işaret ederek "Başlayabilirsin Kate." dedim.

"Kate, buraya yirmi tane kart diziyorum ve şimdi senden bunları eşleştirmeni isteyeceğim. Bu bitince otuz tane kart daha ekleyeceğim ve bir de onları eşleştireceksin. Böylece hafızan ne kadar kuvvetli görmüş olacağız. Tabii bunları yaparken ne kadar zamanını aldığını öğrenmek için süre de tutacağım." dedi Summer. Katherine, o özenli bir şekilde kartları dizerken onu izledi. "Başlayabilirsin Kate." dediğinde kartlara baktı hemen. Hepsini tek tek ezberlemeye çalışıyor, eşleştirirken neler yapacağını düşünüyordu. Küçüklüğünde hep bilgisayarda hafıza ve bu konuyla ilgili oyunlar oynardı. Ama bu işte pek başarılı değildi. O, sadece önemli gördüğü şeyleri hatırlar, diğerlerini unuturdu. Yine de denemek zorundaydı. Zaten bu dersliğe gelen oydu değil mi? Bunları düşünürken kaç dakika geçmişti peki. Kolunu yavaşça kaldırarak, normalde mızrağı olan saatine baktı. Sadece iki dakika geçmişti. "Tamam, başlıyorum." Dedi. Düşünmeyi bırakıp Summer'a gülümsedi. Sonra bakışlarını yeniden kartlara doğru çevirdi. Bir kartı açıyor, sonra diğerini bulurken, içinden sayıyor, on saniye geçmeden bir diğer kartı açıp bakıyordu. Bazen tutturamadığı oluyordu ama bu onun nedense moralini bozmuyordu. Katherine, kendisini tanıyordu ve bu hafıza oyunlarında hiç de iyi olmadığını biliyordu. Yine de denemekten vazgeçmiyordu. Bir süre daha açmaya ve kartın eşini bulmaya çalışmaya devam etti. Yirmi kartı bitirdiğinde, iyi olmadığını bildiği halde biraz hayal kırıklığına uğramıştı açıkçası. Kartların yerini tam iyi ezberleyememiş olmalıydı. Beş ya da altı kez karıştırmıştı. Otuz tane karta geçtiklerinde ne yapacağını bilmiyordu. Summer'a hayal kırıklığına uğradığını çaktırmamaya çalıştı. Sadece üzgünmüş gibi davrandı. "Şey. Zaten hafıza oyunlarında... Pek iyi değildim." Bunu söyledikten sonra eğitmenine baktı. Ne diyeceğini merak ediyordu.

Kate, "Şey. Zaten hafıza oyunlarında... Pek iyi değildim." dedi ve merakla bana baktı. Ne diyeceğimi merak ediyor olmalıydı. Hemen ona cevap verdim. "Bunu kafana takma Kate. Bir insan her konuda başarılı olacak diye bir kaide yok. Hem sen başarısız da sayılmazsın ki. Yalnıza kartları eşleştirmede biraz zorluk yaşıyorsun o kadar. Bunun da biraz alıştırmayla giderilebileceğine eminim." dedim. Bunları duyan Kate biraz rahatlamışa benziyordu. Sonra "Hem şimdi sana yaptıracağım bir alıştırmayla hafızanı canlı tutman daha kolay olacak." dedim ve çekmeceden bir kağıtla kalem çıkarıp Kate'e uzattım. Kate bunları aldıktan sonra meraklı gözlerini bana çevirdi. Ben de ne yapması gerektiğini söylemeye başladım. "Kate, şimdi senden kağıdın soluna bir tane mum çizmeni istiyorum." dedim. Kate'in kafası biraz karışmış gibiydi ama bir şey demeden dediğimi yaptı. "Şimdi de yanına bir kuğu, onun yanına da üç kollu bir kaktüs çiz." Kate yavaş yavaş dediklerimi çiziyordu. Bunları çizmeyi de bitirdikten sonra "Sırada dört yapraklı bir yonca var. Ardından da bir el, hortumunu yukarı kaldırmış bir fil, sola doğru dalgalanan bir bayrak, ortasından bükülmüş bir balon çizmeni istiyorum." dedim. Kate'in şaşkın olduğu belli oluyordu. Yine de söylediklerimi sırasıyla çizdi. "Son olarak sapının üzerinde duran bir pipo ve davul yanında duran bir adam çiz." dedim. Kate bunları da çizince açıklamaya başladım. "Şimdi bu çizdiğin resimlere dikkatle bakarsan her birinin bir sayıyı ifade ettiğini göreceksin." dedim. Kate resimleri tek tek inceledi ve kafasını kaldırarak şaşkın bir ifadeyle "Gerçekten öyleler." dedi. "Tamam, şimdi bilgileri hafızanda tutman daha kolaylaşacak. Mesela aklında tutman gereken bir alışveriş listesi olduğunu düşünelim. Mumun süt şişesinin üzerinde durduğunu, kuğunun boynunda bir limon filesinin olduğunu vb. hayal edersek bu listeyi aklımızda daha kolay tutarız." dedim gülümseyerek. Kate neşeyle "Bu gerçekten harika bir yöntemmiş Summer, teşekkür ederim." dedi. Ben de "Lafı mı olur? Benim işim bu. Her neyse, öyleyse şimdi diğer kartları ekleyebilirim sanırım." dedim ve kutudan otuz tane daha kart çıkarttım. Böylece toplam elli kartı masaya dizmeye başladım.

"Gerçekten öyleler." dedi Summer'ın dediği şeyi görmenin şaşkınlığıyla. "Tamam, şimdi bilgileri hafızanda tutman daha kolaylaşacak. Mesela aklında tutman gereken bir alışveriş listesi olduğunu düşünelim. Mumun süt şişesinin üzerinde durduğunu, kuğunun boynunda bir limon filesinin olduğunu vb. hayal edersek bu listeyi aklımızda daha kolay tutarız." Bunu görmek, hayal kırıklığının hafiflemesini ve biraz da neşelenmesini sağladı. "Bu gerçekten harika bir yöntemmiş Summer, teşekkür ederim." Bunu söylemesi gerektiğini düşünmüştü. Neden bu dersliği daha önce fark etmemişti ki? "Lafı mı olur? Benim işim bu. Her neyse, öyleyse şimdi diğer kartları ekleyebilirim sanırım." diyerek cevap verdi Summer ona. Sonra kartları dizmeye başladı. Şimdi karşısında elli tane kart duruyordu. Hepsine tek tek bakarak aklına kazıdı resimleri. Daha çok Summer'ın az önce ona önerdiği ya da öğrettiği şekilde yapıyordu. Çok geçmeden bunu gerçekten yapabildiğini hissetti. "Başlayalım." Diye fısıldadı kendince. Kendisini teşvik ediyor gibiydi. Derin bir nefes aldı ve kartları açarak, eşlerini bulmaya başladı. Bazen bir süre düşünüyor, hatırlıyor ve eşlemesini yapıyordu. Bitirdiğinde eskisine göre çok daha iyi bir sonuç elde etmişti. Sadece, bir veya iki kere karıştırmış olmalıydı. "Vay canına Sum! Yapabildiğime inanamıyorum." Şaşkınlığını ilk defa gizleyememişti. Gözlerini kartlardan ayırıp, Summer'a çevirdi bakışlarını.

Katherine oldukça çok şaşkın, hatta şok olmuş gibi, görünüyordu. "Vay canına Sum! Yapabildiğime inanamıyorum." diye bağırdı neşeyle karışık bir şaşkınlıkla. Öğrencilerimin böyle mutlu edebildiğimi görmek, benim de oldukça mutlu olmamı sağlıyordu. Gülümseyerek "Gördün mü bak? Yaptın işte. Küçük bir alıştırmayla sorun çözüldü." dedim. Kate'in gözleri hala sevinçle ışıldıyordu. Bana bir kez daha teşekkür ettikten sonra artık başka bir alıştırmaya geçmemiz gerektiğini düşünerek "Hmm, peki şimdi biraz sudoku bulmacası çözmeye ne dersin?" diye sordum. Kate yavaşça olur anlamında başını salladı. Bunun üzerine ben de dolaptan içinde sudoku, fark, labirent, sözcük vb. bulmacalarının bulunduğu kitaplardan birini çıkardım. Nasıl olsa çoğu bulmacayı çözecektik. Henüz çözülmemiş bir sudoku sayfası ararken Kate'e "Sudoku sever misin?" diye sordum. Kate de "Eh, biraz." diye yanıt verdi. Ben de bu sırada zorluk derecesi kolay düzeyde olan bir sudoku sayfası bulmuştum. Kitabı Kate'in önüne koyarak "Öyleyse çöz bakalım, eğer sudokuda iyiysen kolay düzeyden sonra hemen zor düzeye geçebiliriz." dedim ve ona bir kalemle silgi uzattım. Kate uzattıklarımı aldı ve büyük bir dikkatle sudokuyu çözmeye başladı.

"Sudoku sever misin?" diye sordu. Sıradaki uygulamanın ne olacağını az çok anlamıştı Katherine. "Eh, biraz." Diye yanıt verdi bu yüzden. Summer, önüne bir kitap koyarken, ne olduğuna baktı. Kolay düzeyde sudokularla dolu sıradan bir kitaptı. "Öyleyse çöz bakalım, eğer sudokuda iyiysen kolay düzeyden sonra hemen zor düzeye geçebiliriz." Ona kalem ve silgi uzattığında aldı ve bir süre daha çözeceklerine baktı. Bir buradaysa, beş de oradaysa, üç buraya, hayır altta üç varmış, o zaman buraya, evet burası uygun, şurada... Yok dokuz buradaymış. Tüm dikkatini sudoku çözmeye odaklamıştı. Bu da biraz rahatsız ediciydi, o hareketi severdi. Yine de bir kez derin bir nefes aldı ve kitaptaki bulmacaları çözmeye devam etti. Bitirdiğinde ilk işi çevresine bakmak oldu. Her taraf silgi tozu olmuştu. Summer ile bir süre onları temizledikten sonra, çözdüklerini göstermek için Summer'a uzattı kitabı. Eğer kolayı buysa, zorunu gerçekten merak etmişti.

Kate'in uzattığı sudoku bulmacasını elime alarak incelemeye başladım. Kate, bulmacayı çözerken bir hayli uğraşmıştı ama ettiğim kontrole göre buna değmişti de. Çünkü yanlışsız bir şekilde çözmüştü bulmacayı. Kate endişeli gözlerle beni izlerken ona döndüm ve neşeli bir ifadeyle gülümseyerek "Harikasın Kate, sudokuyu tamamen doğru çözmüşsün. Hiç yanlışın yok!" dedim. Bu sözümü duyan Kate'in gözlerinde bir parıltı belirdi. "Gerçekten mi?" diye sordu heyecanla karışık bir mutluluk duygusuyla. Başımı onay vererek salladım ve "Elbette. Yalnızca biraz daha hızlanman gerek. O da biraz pratikle halledilir zaten." dedim. Sonra da kitabın sayfalarını karıştırmaya başladım. Şimdi de zor düzeyde bir sudoku bulmacası arıyordum. Aradığım kriterlere uyan bir sudoku bulmacasını bulduktan sonra kitabı Kate'in önüne koydum. Kate önce önündeki kitabı şöyle bir süzdükten sonra "Bunu çözmek zorunda mıyım?" diye sordu. İfadesi öyle tatlıydı ki bir an içimden ona 'Olur.' demek geldi ama bunu yapamazdım. "Maalesef Kate, ama merak etme. Bir başla, gerisi gelir zaten." dedim ve cesaret vermek için gülümsedim. Bu işten kaçarı olmayacağını anlayan Kate de kalemi eline aldı ve bulmacaya odaklandı.

Summer hepsini doğru yaptığını söylediğinde şaşırmıştı. "Gerçekten mi?" Diye sordu heyecanla karışık bir mutluluk duygusuyla. Summer başını onaylarcasına salladı ve "Elbette. Yalnızca biraz daha hızlanman gerek. O da biraz pratikle halledilir zaten." Dedi. Katherine hız konusunda ona katılmadan edememişti. Yavaş çözdüğünün farkındaydı. Summer yeniden kitaptaki sayfalara baktıktan sonra, aradığını bularak Katherine'nin önüne koydu. Bir süre o sayfayı inceledikten sonra, pek hoşnut olmamış bir şekilde "Bunu çözmek zorunda mıyım?" Diye sordu. En şeker halini kullandığı halde, Summer'ı ikna edememiş gibiydi. "Maalesef Kate, ama merak etme. Bir başla, gerisi gelir zaten." dedi ve cesaret vermek için gülümsedi. Summer'ı ikna edemeyeceğini anlayınca, küçük bir iç çekişin ardından eline kalemi aldı ve kutulardaki sayılara bakarak yerleştirmeye çalıştı. Bu ilk çözdüğü kolaya göre, hemen bitmeyecek gibiydi. Biraz sinirleri bozulmuştu. Sayıları siliyor, önceden fark etmediklerine göre yeniden düzenlemesi gerekiyordu. Bazen saatine bakmak istiyordu ama kendini tutuyor, dikkatini sudokuda yoğunlaştırıyordu. Ona saatler geçiyor gibi görünse de, mantıklı tarafı en fazla dakikalar geçtiğini, sadece sıkıldığı için ona uzun zaman geçmiş gibi geldiğini söylüyordu. Bir süre daha uğraştıktan sonra, en sonunda kalemi bıraktı ve başını kaldırıp Summer'a döndü. "Sanırım bitirdim." Dedikten sonra kitabı ona uzatırken, gözlerini kırptı. Sudokuya o kadar odaklanmıştı ki, birden aydınlık odaya bakması gözlerini kırpmasına sebep olmuştu. Summer, ona sonucunu söyleyeceği sırada derin bir nefes aldı ve arkasına yaslandı. O kadar uğraştıktan sonra neler yaptığını merak ediyordu.