Katherine Williams

Kamp meydanından geçerken, okçuluk alanının kapısında durdu ve içeri baktı. Artemis avcılarının ve Apollon çocuklarının yetenekleri karşısında şaşkınlıktan ne yapacağını şaşırmıştı. Evet kardeşlerinden bazılarının ok ve yay kullanabildiğini görmüştü ama kendisi bu konuda oldukça yeteneksizdi. Okçuluk alanından ayrıldığında bir süre daha dolaştı. Ama aklı okların nasıl hedef tahtasını bulduğunda kalmıştı. Eğer o oku kendisi atsaydı, hedef tahtası hariç her şeyi vuracağından emindi. Yapacak tek şey kalmıştı. Yeniden dersliklere gitmesi gerekiyordu. Normalde derslerden nefret ederdi. Ama burası farklıydı ve bugün de kendine yapacak bir şey bulmuştu. Bu az da olsa gülümsemesini sağladı. Dersliklere geldiğinde bir süre etrafına bakındı. Ok Atma Teknikleri sınıfını bulduğunda içeri girdi. Okçuluk alanından pek farklı bir yer değildi aslında. Bir süre daha çevresine bakındıktan sonra eğitmenini beklemeye başladı. O sırada gördüğü yayları inceliyordu.

Sabahleyin biraz geç kalkmıştım. Bunun için çok hızlı olmalıydım. Sınıfa yeni öğrenciler gelmiş olmalıydı ve kim bilir bazıları geri bile gitmiş olabilirdi. Bunun için hızlıca üzerimi değiştirip bir şeyler atıştırdım ve kulübemden çıktım. Adımlarımı hızlandırarak kısa süre içerisinde dersliklere vardım. Hemen Ok Atma Teknikleri Sınıfı'na gittim ve içeri girdiğim de bir melezi gördüm. Bu melezi tanımıyordum. Daha doğrusu önceden görmüştüm ama tanışmamıştım. Bir tek kampa yeni geldiğini biliyordum. Bir yay-ok takımını inceliyordu. Yanına gittim ve "Güzel takım değil mi?" diye sordum. Melez bana baktı ve "Evet." dedi. Gülümsedim ve "Ben Tiff, eğitmenim." dedim. Melez sıcak bir gülümsemeyle bana karşılık verdi ve "Katty. Ders almak istiyorum." dedi. Tanışma fastı bittiğine göre ders konusuna rahatça geçebilirdim. "Tamam, başlayalım o zaman." dedim. Katty başıyla beni onaylayınca onu antreman yerine götürdüm. "Ne yapacağız?" diye sordu. "İlk başta sana yay-ok takımını nasıl tutacağını göstereceğim." dedim ve ona bir yay-ok takımı verdim.

Yay-ok takımlarını incelerken yanına gelen kıza bakıyordu şimdi. Eğitmen olmalıydı. "Güzel takım değil mi?" diye sordu. Katherine, bir an için yeniden takımlara baktıktan sonra tekrar ona döndü. "Evet." Kız onun sözü karşısında gülümsedi. "Ben Tiff, eğitmenim." Eğitmeninin o olduğunu anladığı için sevinerek gülümsedi. "Katty. Ders almak istiyorum." dedi gülümsemesine devam ederek. Katty, en az kullandığı lakabıydı çünkü fazla şeker bir lakaptı. Yine de şu an aklına ilk o gelmiş, bu yüzden de onu söylemişti. "Tamam, başlayalım o zaman." Oyalanmadan başlayacak olmaları, Katherine'in hoşuna gitmişti, bu yüzden başıyla onaylamakla yetindi. Ne yapacaklarını merak ediyordu, Tiff'e bunu sormaya karar verdi. "Ne yapacağız?" Cevabını alması için beklemesi gerekmedi. "İlk başta sana yay-ok takımını nasıl tutacağını göstereceğim." Katherine, ona uzattığı takımı aldı ve inceledi. Az önce baktıkları gibi sade bir takımdı. Tiff ile bir süre nasıl tutacağını çalıştılar. Hayatı boyunca, mızrak dışında hiçbir silah kullanmadığı için bunu öğrenmesi biraz uzun sürmüştü. Ama atışlarının iyi olacağını düşünüyordu. Çünkü mızrağı da bir hedefe doğru fırlatırdı, çoğunlukla da tuttururdu. Yayı tutmayı anladığında, şimdi ne yapacaklarını merak ettiğini göstermek istercesine Tiff'e baktı.

Katty'ye yay-ok takımını nasıl tutacağını göstermiştim. Fazla uzun sürmeden bunu kavramıştı. Şimdiki aşamaya geçebilirdik. Katty de zaten bunu istiyordu. Beni takip etmesini söyledim ve onu hedef tahtasının 20 adım uzağına götürdüm. Burası fazla uzak mesafe değildi ama ilk kez ok atmayı deneyenler için yeterince uzundu. Katty'ye baktım ve "Sana nasıl atış yapacağını göstereceğim. Ondan sonra tışlara başlayacağız." dedim. Katty kafasıyla onayladı. Hiç vakit kaybetmeen ona nasıl atacağını gösterdim. Onun birkaç yerde yanlışları vardı onları düzelttikten sonra "Hadi atış dene." dedim. Katty hazırlandı ve atışını denedi. Ok hedef tahtasının en sondaki halkasına denk gelmişti. "İlk atış için güzel." dedim. Yalanda söylemiyordum. Birçok kişi hedef tahtasına bile değdiremiyordu. Yavaş yavaş tam on ikiye yaklaşacaktı. Birden bu olmazdı. Katty'ye bir atış daha yapmasını söyledim.

"Hadi atış dene." Dedi Katherine'in bazı hatalarını düzelttikten sonra. Kabul etmeliydi ki oklar, mızraktan oldukça farklıydı. Atışını yaptığında, ok hedef tahtasının son halkasını vurdu. "İlk atış için güzel." Dedi Tiff yanından. Katherine ona baktığında gerçeği söylediğini gördü. Bu biraz da olsa, sevinmesini sağladı. Yeniden atış yapmaya başladı. Güçlü bir kız olması, yayı kolayca kullanmasını sağlıyordu ama hedef tahtasına bir türlü okları yollayamıyordu. Yeniden denediğinde, atışının hedef tahtasına biraz daha yakın olduğunu gördü. Bu moralinin düzelmesini sağlamıştı. Yeniden ok almadan önce üstünü düzeltti ve saçını yeniden topladı. Yandan sarkan saç tutamları görüşünü az da olsa engellemeye başlamıştı. Hazır olduğunu hissettiğinde gözünü kıstı ve sırtını dikleştirip, bir ayağını öne aldı ve hedef tahtasının tam ortasına doğru atışını yaptı. Bu seferki oku, hedef tahtasının ikinci halkasına denk gelmişti. Katherine, kendini çığlık atıp, zıplamamak için zor tuttu. Sadece gülümsemekle yetindi ve Tiff'e baktı.

Katty birkaç atış denedikten sonra oku hedef tahtasının ikinci halkasına getirmeyi başarmıştı. Bunu görünce de çok sevindi ve bana baktı. Ben de gülümsedim ve "Bak denedikçe atabiliyorsun. Biraz daha dene, tam on ikiden vuracaksın." dedim. Katty bana hak vereke başını salladı ve ok alarak atış denemesine devam etti. Oklar hedef tahtasının değişik yerlerine gidiyordu ama genel olarak iyiydi. Bir süre dah ok attıktan sonra tam on ikiden vurmayı başardı ve kendini tutamayarak "Başardım." diye bağırdı. Güldüm ve onu parmağımla onayladım. Katty 20 adım mesafeden artık atabiliyordu. Şimdi bu mesafeyi biraz açmak gerekiyordu. "Şimdi 35 adımdan atış deneyelim." dedim. Katty beni onaylayınca beraber hedef tahtasının 35 adım uzağına gittik. Burası 15 adım daha uzaktı ama abartılacak bir uzaklık değildi. Gerçi öğrencilerin hiçbiri böyle düşünmüyordu ama neyse.