Tamara Zellana Cline

Sabah uyandığımda dün kendi kendime verdiğim sözler aklıma geldi. Artık eğitim görmenin zamanı gelip çatmıştı bile. Bu zamana kadar yan gelip yatmayı tercih etmiştim. Sabah isteksizçe uyanarak güne başladım. Ok atmayı öğrenecektim. Nede olsa bu konuda berbattım. Biraz eğitim almanın zararı çıkmazdı düşncesi ile kulübeden çıktım ve hızlı ama emin adımlarla geleceğim yere varmıştım. Kalp atışımın sesini duyabiliyordum. Ve hemen içeri girdim. Bir sürü kişi denemeler yapıyordu. Bazıları gayet iyiydi ama onlar kadar iyi olacağımı düşünmüyordum. Biraz sağ sola bakınırken yanlışıkla birisine çarpmıştım. Bu Tiff'di. Hemen özür dilemek için elinden düşen bir kaç parça eşşayı yerden aldım ve uzattım utanarak '' Çoook özür diler. Ben eğitmeni arıyorumda.'' dedi. Bana çok hoş bir gülümseme ile baktı. Bu gülümsemede sıcaklık ve sempatiklik vardı. Tabii ya nasıl olduda unutmuştum .Tiff eğitmendi. Bu işlerle ilgileniyordu. O zaman kendimi tam bir budala gibi hissetmişyim ve '' Şeyy sen eğitmensin değil mi?'' dedim. '' Evet'' dedi. Şimdi sırada konuya girip eğitim almaktaydı ona neden eğitim almak istediğimi uzun uzun anlattım ve bana yardım edebileceğini söyledi. Bunun için ona çok teşekkür ettim ve eğitime hemen başlamamız gerektiğini söyledi. Şimdi sıra ondaydı tek yapmam gereken çok çalışmak ve bana öğrettiği bilgileri en iyi şekilde kullanmaktı.

Sabahın köründe her zamanki gibi dersliğe gitmiştim. Çünkü burayı biraz toparlamam gerekiyordu ve birazdan bir çok öğrenci buraya hücum edecekti. Son zamanlar da buraya ders almak için gelen çok kişi oluyordu ve hepsine yetişmemiz zor oluyordu. Yon da ben de ölüyorduk. Elime birkaç evrak aldım. Bunları kulübeye götürecektim ve orada inceleyecekitim. Bunun için sınıftan çıktım. Tam antreman alanından geçiyordum ki bir kız bana çarptı ve elimdekileri düşürdüm. Kıza baktığımda Zell olduğunu gördüm. Bende hemen özür diledi. Ders almaya gelmişti. Üzerindeki heyecanlığı biraz atınca benim eğitmen olduğumu hatırladı ve bana neden ders almak istediğini anlattı. Zell'e büüyük bir zevkle yardım edecektim. Çünkü Zell en iyi arkadaşlarımdan biriydi. Evrakları bir kenara koydum ve "Başlayalım." dedim. Zell beni başıyla onaylayınca ona bir yay-ok takımı verdim ve "İlk başta nasıl tutulacağını göstereceğim." dedim.

Öncelikle bana nasıl tutulacağını öğretecekti. Bunun için mutlu olmalıydım. Tiff her zaman iyidir. Onu çok severdim. Eline ok ve yay aldı ve bana nasıl tutulacağını öğretmeye başladım. Meğer bu zamana kadar yanlış tutuyormuşum diye düşündüm. Bunu dışa vurmamaya çalıştım. Bana gülümsedi ve '' Tutmayı öğrendin mi Zell?'' dedi. Bunun üzerine gülümsedim ve '' Evet..'' dedim. Bunun üzerine sevinmişti. Tabii bende sevinmiştim. Bana bakarak '' Şimdi bir atışını izliyelim.'' dedi. Bunun üzerine korkuluğa karşı duruş aldım. Orada başka eğitim gören çocuklardan birisinin kafasının üzerinde elma vardı. Tiff yanıma gelirken korkudan oku attım ve çocukların kafasının üstündeki elmaya isabet etti. Çocuklar çığlık atarak koştular. Bunun üzerine Tiff bir kahkaha attı.

Zell'e nasıl tutulacağını gösterdim. Anlamış gibi duruyordu. Onun için atışlara geçtik. Zell bir korkuluğa nişan aldı. Bende ona yardım etmek için yanına gittim. Ancak sanırım bu daha kötü ooldu. Zell oku rastgele fırlattı ve ileride kafasında elma bulunan çocuğun elmasına denk geldi. Bu istem dışıda olsa süper bir başarıydı. Çocuklar kaçışmaya başladı. Ben ise gülmeye başladım. Bu çok komiğime gitmişti. Zell bana mahçup mahçup bakınca sustum ve "Olur böyle kazalar." dedim. Sonra ona nasıl atış yapacağını gösterdim. Zell bu sefer korkuluğa attı. Tam kafasından vuramamıştı ama yine de iyidi. Tutmayı ve atmayı öğrenmişti. Şimdi bunu geliştirmek lazımdı. Onun için gülümseyerek "Şuradaki hedef tahtasının 25 adım uzağına gidiyoruz." dedim.

Ok ve yayımı alarak hedef tahtasının 25 adım uzağına gittik. Oradan atmak çok zor olacaktı. Ama başarabilirdim. Bunun için kendi kendime '' Herşey yolunda Zell.'' diye mırıldandım. Hedef noktasına vardığımızda içimden üçe kadar saydım ve hedef noktasına atmaya çabaladım. Çok uzağına gitmişti '' Ouff. Olmadı'' dedim sıkkın bir tavırla. Tiff bana baktı ve gülümsedi '' Diğer sefere olucaktır Zell.'' dedi. Bunun üzerine az da olsa rahatlamıştım.

Zell'in ilk atışı başarısızdı ama bu çok normaldi. Daha yeni başlamıştı, yeni yeni öğreniyordu. Zell'e güzen verdim. Zell de tekrar atış denedi. Bu sefer hedef tahtasını tutturmuştu ama son halkasına denk gelmişti. Bu önceki atışından daha iyiydi. Zell'in hatalarınıdüzeltmeye başladım. "Zell dik dur ve sol kolunu bükme." dedim. Zell başını salladı ve sonraki atışında dediğimi yapmaya çalıştı. Başarılıydı. Dik duruyordu ve sol kolunu bükmüyordu. Atışını yaptı. Bu sefer üçüncü halkaya denk gelmişti. Bu daha da iyiydi. Gittikçe iyiye gitmesi beni mutlu etmişti.