Andrea Grace Harvey.

Sabah erkenden kalkmıştım yine.Odamda biraz oyalanıp sıkılmamaya çalışırken odamdan çıkıp ortak salona doğru ilerlemeye başladım.Mutfakta bir şeyler atıştırdıktan sonra kitabının içine gömülmüş olan Helen'ın yanına oturdum.Bir yandan elimdeki elmadan bir ısırık almış bir yandan da Helen'a bakıyordum.''Summer yok mu?'' dedim sessizliği bozarak.Helen sonunda kafasını kitabından kaldırabildi ve ''Dersliğine gitmiştir herhalde.'' dedi.Ne olduğunu tam olarak anlayamamıştım.Dişlerimi ağrıtan elmayı bir peçeteye sarıp masaya koyduktan sonra ''Ne dersliği ya?'' dedim anlamadığımı belirterek.''Anonsu duymayacak kadar derin uyuyordun herhalde.Summer yeni açılan sınıfın eğitmeni artık.'' dedi alaycı bir gülümsemeyle.Hemen yerimden kalktım ve üstümü değiştirmek için odama gittim.Üzerime rahat bir şeyler giydikten sonra ''Ben dersliğe gidiyorum !'' diyerek hızla kulübeden çıktım.Şimdi günlerdir Summ'ın bu gizli saklı yaptığı hazırlıkların nedeni anlaşılıyordu.Bana haber vermemesine alınmıştım biraz ama mütevazi kardeşim bununla övünmek istemiyor olmalıydı.Kılıç Antremanları Sınıfında yepyeni tabelasıyla göze çarpan Zeka ve Strateji Geliştirme Sınıfı'na girdim hemen.Masada bir yığın kağıtla uğraşan Summ'a geldiğimi belli etmek için boğazımı temizledim.Başını kaldırdı ve neşeli gözlerle bana bakarak ''Andy, hoş geldin!'' dedi.Bir an ona bütün bunları haber vermediği için tavır yapmayı düşündüm ama ona küsmekten nefret ediyordum.Biraz durgunluğun ardından ona gülümsedim ve ''Hoş buldum kardeşim, yani öğretmenim !'' dedim muzipçe.Bakalım Summ yeni sınıfı için neler hazırlamıştı.

Dersliğimin ikinci öğrencisi de canım kardeşim Andrea'ydı. Bu iş git gide daha da eğlenceli olmaya başlıyordu. İlk olarak neyden başlayacağımı kısaca düşündüm ve Andy'nin koluna girerek onu bir sandalyeye oturttum. Dolaptan çıkardığım hafıza kartlarını önüne dizmeye başladım. Başlangıçta sadece 20 tane kart olacaktı, sonra bu sayıyı arttırmayı planlıyordum. Üzerinde kamp ile ilgili çeşitli resimler olan hafıza kartlarını masaya dizdikten sonra Andy'ye döndüm ve gülümseyerek "Haydi başla, hafızan ne kadar kuvvetliymiş görelim bakalım." dedim. Gerçi bir Athena kızına bunu söylemem biraz ironikti, tabii ki hafızası da zekası gibi güçlü olacaktı. Andy, kartları açmaya henüz yeni başlamış olmasına rağmen şimdiden altı beş çifti bulmuştu. Haklı çıkmıştım, kardeşim bu işte oldukça iyiydi. En fazla beş dakika süren bir çalışmadan sonra Andy tüm kartların eşlerini bulmuştu. Neşeyle gülümsedim ve "Çok iyiydin Andy!" dedim. "Şimdi bunu 50 tane kartla denemen gerekiyor." diye ekledim. Andy'nin biraz endişelenmiş gibi görünüyordu ama ona bunu kolayca yapabileceğini söyleyip yüzüme de cesaretlendirici olduğunu umduğum bir gülümseme yerleştirince tekrar tebessüm etmeye başladı. Ben de özenle kartları masaya dizip Andy'ye göz kırptım. Bunları da deminki gibi en kısa zamanda bulacağından emindim. Andy derin bir nefes alarak kartları açmaya başladı. Olabildiğince seri bir şekilde açıyordu kartları. Böyle giderse on dakikaya kalmaz, tüm kartların eşlerini bulurdu.

Summ'ın önüme dizdiği kartları kısa bir süre içinde eşleştirmiştim.Doğrusunu söylemek gerekirse ben de bu kadar pratik olduğumun farkında değildim.20 kartı eşleştirince hissettiğim mutluluk Summer'ın bunu bir de 50 kartla yapacağımızı söylemesiyle bir anda kaybolmuştu.Summ hemen önümdeki 20 resimli kartı topladı ve masasındaki çekmecesinden 30 tane daha kart çıkartarak önüme dizmey başladı.Önce düz bir şekilde dizdiği kartlara yaklaşık iki dakika boyunca bakmama izin verdi.Kartları iyice inceledikten sonra hızlı bir şekilde ters çevirdi.50 kart öylece önümde duruyordu.Korkakça bir hamle yaparak kartları eşleştirmeye başladım.Yaklaşık on dakika sonra önümdeki 50 kartı tek bir hatayla eşleştirmeyi başarmıştım.''Çok iyi gidiyorsun Andy ! Şimdi daha farklı bir şeyler deneyelim.'' dedi.Muzipçe bir ifade takındım ve alaycı bir ses tonuyla ''Ne gibi farklı şeyler ? Tahmin edeyim : Yoksa Albert Einstein'ın çözemediği formülleri bana mı çözdüreceksin ?'' dedim.Summ neşeli bir şekilde sırıtarak ''Yok, o formülleri daha sonraya saklıyorum.Şimdilik daha kolay bir şeyler yapalım.'' dedi.Kartları düzenleyip tekrar çekmecesine koyduktan sonra başka kağıtlar çıkarmaya başladı.Üzerinde bir sürü matematik işlemi olan bu kağıtlarını önüme koydu ve ''Haydi başla bakalım.10 dakika süre veriyorum sana.Hepsini yapacağına eminim !'' dedi neşeli bir şekilde.Elinde ucu oldukça sivri olan kalemi de kağıdın yanına koyduktan sonra neşeli bir şekilde beni izlemeye başladı.Bu sınıf için çok iyi hazırlandığı tüm her şeyden belliydi.

Andrea ona verdiğim soruları çözerken ben de sınıfı düzenliyordum. Yeni olduğu için bazı eksiklikleri vardı tabii. Ama onların da en kısa zamanda tamamlacağından ve eksiklerin giderileceğinden emindim. Ben sınıfı incelerken Andy "10 dakikam hala dolmadı mı yoksa?" diye sordu sırıtarak. Kronometreye baktım, henüz 9 dakika 48 saniye geçmişti. Bu kadar çabuk muydu? "Vay be, kardeşimin bu derece hızlı olduğu bilmiyordum. Öğrendiğim iyi oldu. Şimdi de cevapları kontrol edelim bakalım." dedim ve kağıtları elinden aldım. Kağıtlarda 15 tane soru vardı ve Andrea bunlardan yalnızca birini yanlış yapmıştı. Bir de boş dışında 13 soruyu doğru bulmuştu. Hem de çok kısa bir süre içerisinde. "13 doğru, oldukça iyi." dedim. "Üstelik daha sana bu işin püf noktalarını anlatmamışken... Eh, kimin kardeşi sonuçta." dedim kinayeli bir gülümseyişle. Andy biraz hayal kırıklığına uğramış gibiydi. "13 doğru mu? Oysaki ben 14 doğru bekliyordum." dedi. Ona anlayışla baktım. Bir Athena kızı olmanın ne demek olduğunu biliyordum. Hiç yanlış yapmamamız gerekiyordu. Ama burası bir derslikti sonuçta, melezler buraya öğrenmek için geliyorlardı. Ayrıca Andy hiç de uydurduğu kadar kötü bir öğrenci değildi. Aksine, oldukça zeki bir öğrenciydi ve çabuk öğreniyordu. Andy'ye döndüm ve sitemkar bir sesle "Ah Andy, saçmalama lütfen! Şurada zor denebilecek bir testten 15 soruda 13 doğru çıkartıyorsun ve bir de buna kötü diyorsun." dedim. Andy bir şey demeden sessizce durunca da "Madem bu işi çok iyi yapmak istiyorsun, o halde sana bu işlemlerin inceliklerini ve püf noktalarını anlatmaya başlayayım." dedim.

15 soru olan kağıtta yaptığım 14 sorudan birini de yanlış yapmıştım.Her ne kadar Summ beni teselli etmeye çalışsa da hayal kırıklığına uğramıştım.Athena'nın çocukları zeka konusunda kusursuz olmalılardı.Bu yüzden Summ büyük bir yardımseverlikle "Madem bu işi çok iyi yapmak istiyorsun, o halde sana bu işlemlerin inceliklerini ve püf noktalarını anlatmaya başlayayım." dediği zaman bunu seve seve kabul etmiştim.Sınıfının köşesinde duran tekerlekli beyaz yazı tahtasını sınıfın ortasına getirip tahta kalemini aldı eline.Diğer elinde de cevaplandırdığım soruları incelerken ''Hım, yanlış yaptığın soruda işlem sırasını karıştırmışsın sanırım.'' dedi.Kağıda yakından bakmak için yanına gittim ve yanlış yaptığım soruyu tekrar incelemeye başladım.Şimdi her şey daha da karışık geliyordu sanki.Elimi başımın üzerinde gezdirdim ve ''İnan bana şu an hiçbir soruyu hatırlamıyorum bile.'' dedim.Summ yüzünden hiç silmediği bir tebessümle ''Andy hadi ama yapabileceğini biliyorum !'' dedi.Elindeki kalemin kapağını çıkardı ve tahtayı kendine doğru yaklaştırarak bir şeyler yazmaya başladı.''Sakın bana bunu yapmam gerektiğini söyleme !'' dedim tahtadaki karışık sayılara bakarak.''Üzgünüm kardeşim yani öğrencim, 5 dakikan var başla hadi !'' dedi Summ kalemi uzatarak.''Ah pekala !'' dedim isyankar bir ses tonuyla.Hırsla kalemi aldım ve tahtadaki sayılarla boğuşmaya başladım.Summ kronometresindeki zamanı kontrol edip dururken ben işlemi yapmak için ecel terleri döküyordum sanki.Sonunda ''Yaptım işte !'' dedim zafer sevinciyle.Halbuki daha doğru yapıp yapmadığımı bile bilmiyordum.Summ elimdeki kalemi aldı ve tahtadaki işlemi kontrol etmeye başladı.''Şimdi...'' dedi kalemin kapağını kapatırken.''Yaptığın bu işlemdeki eksikliklerinden yola çıkarak sana bu sorunun en sade sonucunu nasıl bulacağımızı anlatacağım.'' dedi Summ.Zorlukla yutkundum.Asıl ders işte şimdi başlıyordu.

Tahtanın yanına gittim ve kalemin kapağıyla 101 çarpı 24 işlemini işaret ederek "Örneğin bu işlem. Bir sayıyı 101 ile çarpmak çok basit bir işlemdir. Burada işlemin sonucu 2424 olacak, doğru yapmışsın. Bu söylediğim püf noktalar sana zaman kazandıracak ve yanlış yapma olasılığını azaltacak." dedim. Andy'ye başını tamam anlamında sallayınca da devam ettim. "Gördüğün gibi burada sonuç 2424 çıkmış. Peki ya 101 ile 71 sayısını çarpsaydık sonuç ne çıkacaktı? 7171. Sanırım mantığı anladın. Şimdi de sen bana söyle, 101 çarpı 65 kaç eder?" Andy anında, hiç tereddüt etmeden cevapladı sorumu. "6565!" diye cevap verdi. Doğruydu, sonra ona bununla ilgili birkaç işlem daha sordum, hepsini anında doğru olarak cevaplamıştı. Sonra ona işlemi biraz değiştirip tekrar sordum. "Peki ya 1001 çarpı 36?" Andy, farklı bir işlem duyunca çok kısa bir süre durakladı ama sonra hemen doğru cevabı verdi. "36036." Andy'ye sevinçle gülümsedim ve "Doğru, sanırım mantığı anladın." dedim. Andy evet anlamında başını sallayınca da bir diğer işleme geçtim. "Evet, Andy. Gördüğün gibi bu işlemde bizden 65 sayısının karesini almamız isteniyor. Normalde bu uzun bir işlem olabilir ancak sana söyleyeceğim yöntem sayesinde sonu 5 ile biten sayıların karesini alman çocuk oyuncağı olacak." Andy heyecanlanmışa benziyordu. "Yeni şeyler öğrenmeye bayılıyorum!" dedi ve beklentiyle bana baktı. Ben de onu bekletmemek için anlatmaya başladım. "Burada da görüldüğü gibi 65 sayısının solundaki rakam 6'dır. 6'ya 1 eklersek sonuç 7 olur. 6 ile 7'yi çarptığımızda ise 42 sayısını elde ederiz. Sonu 5 olan her sayısının karesinin son iki hanesi 25 olduğundan 42'nin yanına 25'i getirdiğimizde sonuca ulaşmış oluyoruz. Yani sonuç 4225 çıkıyor." dedim. Andy beni dikkatle dinliyordu. Bu işlemlerden sonra diğer birkaç işlemin de püf noktalarını anlattım. Bitirdiğimde Andy, "Bu pratik bilgiler çok işime yarayacak." dedi. Ben de ona "Böyle düşünmene sevindim, Andy." diyerek 20 soruluk test uzattım. Bakalım bu testte ne kadar hızlı ve başarılı olabilecekti?

Summer bana kağıttaki tüm soruların püf noktalarını anlattığında yeni bir şeyler öğrenmenin sevincini yaşıyordum.Kalemin kapağını kapatıp masasına doğru ilerlemeye başladı.Çekmecesinden çıkardığı başka bir kağıdı da bana uzatarak ''Şimdi seni biraz daha zorlayalım !'' dedi muzip bir gülümsemeyle.Ürkek bir şekilde bana uzattığı kağıdı aldım ve "Kesin çok kolaydır (!) şimdi bu !'' dedim gözlerimi devirerek.Masadaki kalemi tekrar elime aldım ve kağıttaki soruları çözmeye başladım.Gerçekten de diğer alıştırma kağıdına göre çok daha zordu.Summ ''Süren bitmek üzere, son dakikalar.'' dediğinde telaşa kapılmış, kalan son iki soruyu büyük bir hızla yapmaya başlamıştım.Doğru olup olmadığından emin olmasam bile kalan son soruları da yapıp ürkek bir şekilde Summ'a uzatmıştım.Summ renkli kontrol kalemini alarak alıştırma kağıdında yaptığım soruları kontrol etmeye başladı.Arada bir yüzünü buruşturuyor, arada bir ise başını sallayarak gülümsüyordu.Kalemin kapağını kapatıp masaya koyduktan sonra sakin bir ses tonuyla ''Diğerine göre daha fazla hata var ama yine de gayet iyi !'' dedi.Beni teselli etmeye çalıştığının farkındaydım.Suratımı asarak ''Öyle mi?'' dedim.Summ elini omzuma koyarak ''Sakın suratını asayım deme, herkes hata yapabilir.Heme 20 soru üzerinden sadece 3 soruyu yanlış yapmışsın.'' dedi.Mızmız bir çocuk gibi görünmemek için kendimi toparlamaya çalıştım ve ''Peki öğretmenim, o zaman şimdi de cevapları öğrenmeye hazırım !'' dedim muzip bir şekilde.Summ da hafifçe güldükten sonra tahtanın yanına gitti ve bana hatalarımı açıklamaya başladı.Her şeyi anlattıktan sonra kağıdımı alıp bir dosyaya koydu ve ''İşlem pratiğinde yeterince alıştırma yaptığımızı düşünüyorum.Şimdi farklı konular üzerinde çalışalım.'' dedi dolabından bir şeyler çıkarırken.

Andy'ye verdiğim son testi de kontrol edip hatalarını ona açıkladıktan sonra "İşlem pratiğinde yeterince alıştırma yaptığımızı düşünüyorum.Şimdi farklı konular üzerinde çalışalım." dedim ve dolabıma yöneldim. Dolabımı biraz karıştırdıktan sonra dikkat çalışmaları yapmakta karar kıldım. Andy'ye döndüm ve gülümseyerek "Andy, biraz da fark bulmacası çözmeye ne dersin?" diye sordum. Andy neşeyle başını sallayarak "Evet, bunu çok isterim. Fark bulmacalarına bayılırım ben!" dedi. Bu alıştırma için ne kadar hevesli olduğu her halinden anlaşılıyordu. Bu haliyle beni de neşelendirmişti. Hızlıca yanına gittim ve fark bulmaca kitabını önüne koydum. Boş bir sayfayı açarak "Haydi bakalım Andy, göreyim seni. Bakalım bu tür bulmacalarda iyi misin?" diye sordum. Andy "Matematik konusunda olduğumdan daha iyi olduğum kesin." dedi gülerek. Bense böyle düşünmüyordum. "Hadi ama Andy, kendine haksızlık etme lütfen. O problemleri çözmek gerçekten de zordu ve sen bunu başardın!" diye cesaret verdim ona. Bu sözüm onu biraz gülümsetmişti. Sonra ellerimi çırptım ve "Haydi bakalım Andy, başla artık bulmacaya. Kaytarmak yok!" dedim göz kırparak.

Kardeşimin eğitmenim olması gerçekten de harika bir şeydi.Onun yanında kendimi daha rahat hissediyordum.Ayrıca bana karşı oldukça samimi ve sıcaktı.
Summ yeterince işlem pratiği çalıştığımıza karar verdikten sonra biraz da dikkat üzerinde alıştırma yapmamızın iyi olacağını söyledi.Çekmecesinden çıkarıp önüme koyduğu kitabın boş bir sayfasını açarak "Haydi bakalım Andy, göreyim seni. Bakalım bu tür bulmacalarda iyi misin?" dedi.Muzipçe sırıtarak "Matematik konusunda olduğumdan daha iyi olduğum kesin." cevabını verdim.Summ beni cesaretlendirmeye ve teşvik etmeye çalışıyordu.Bunu onun kardeşi olduğum için mi yaptığını yoksa ciddi olup olmadığını bilmiyordum.Tek bildiğim şey onunla çalıştıkça yeni bir şeyler öğrendiğimdi.Kalemi elime alarak fark bulmacalarını çözmeye başladım.İlk bulmacalarda 5 fark bulmam isteniyordu.Ama bulmacalar gittikçe zorlaşıyordu ve bulmam gereken fark sayısı artıyordu.Yaklaşık 5 tane bulmaca çözdükten sonra Summ kronometresini durdurarak ''Bu kadar yeter bence.Şimdi kontrol edelim.'' diyerek kitabı eline aldı.Summ kırmızı renkli kontrol kalemiyle bir şeyler çiziyor, bir şeyleri işaretliyordu.Heyecandan terlemiş olan ellerimi ovuşturdum ve kaç yanlış yaptığımı duymak için heyecanla beklemeye başladım.

Andy'nin çözdüğü fark bulmacalarını kontrol ediyordum. Rahatlıkla fark bulma konusunda oldukça başarılı bir öğrenci olduğunu söyleyebilirdim. Tüm farkları eksiksiz olarak bulmuştu. Hem de... kronometreye baktım, 8 dakika 23 saniyeyi gösteriyordu. Hem de tam 5 fark bulmacasını yalnızca 8 dakika 23 saniyede çözerek. Üstelik bu bulmacalar öyle bilindiği üzere gazetelerin bulmaca eklerinde yer alan bulmacalar kadar kolay değildi. Seviyelere ayrılmış bulunuyordu ve gittikçe zorlaşan bir bulmacaydı. Andy merakla ne diyeceğimi beklerken ona döndüm ve gülümseyerek "Seni tebrik ederim kardeşim. Fark bulmacalarında kendini kanıtladın." dedim. Andy, bu cevabımla rahatlamış ve sevinmiş görünüyordu. Eh, haklıydı da. Andy yüzünde bir gülümsemeyle bana 'Peki şimdi ne yapacağız?' der gibi bakarken ben de "Şimdi de biraz labirent bulmacası çözmenin fena olmayacağını düşünüyorum." dedim. Andrea da kafasını sallayarak "Tamam öyleyse. Labirent bulmacasını sabırsızlıkla bekliyorum kardeşim." dedi. Bunun üzerine ben de kitabın sayfalarını karıştırmaya başladım. Sonunda henüz yapılmamış bir labirent bulmacası sayfası bulunca kitabı yeniden Andy'nin önüne koyarak "Haydi Andy, başla bakalım." dedim ve gülümsedim. Bu sırada zamanın ne de çabuk geçtiğini düşünüyordum. Andy'nin mezun olmasına çok az kalmıştı.

Summ, yaptığım fark bulmacalarında hiç hata çıkmadığını söylediği zaman gerçekten çok sevinmiştim.Bu dersten git gide daha çok keyif alıyordum.Tam bir Athena kızına göreydi.Summ, elindeki kitabı karıştırırken sıradaki alıştırmanın ne hakkında olduğunu öğrenmeyi merakla bekliyordum.Summ kitabı pür dikkat incelerken sonunda kafasını kaldırdı ve "Şimdi de biraz labirent bulmacası çözmenin fena olmayacağını düşünüyorum." dedi.Labirent bulmacalarına bayılırım ! Tabi sadece bulmacalarına bayılırım.Gerçek labirentte pek iyi bir deneyim yaşadığım söylenemez.Summ eliyle ayırdığı sayfayı açarak kitabı önüme koydu.Sürekli açmaktan git gide kısalmış olan kurşun kalemimi tekrar elime aldım ve Summ'ın ''Ve başla !'' deyip kronometresini çalıştırmasıyla çıkan sesi duyar duymaz bulmacalara başladım.Labirent bulmacalarında oldukça pratiğim vardı.Böyle bulmacalar çözmeye bayılırdım çünkü.İşin püf noktası bulmacanın sonunda başlamaktı.Yani bulmacanın bitiş yerinden başlayarak başlangıç yerine ilerliyordun.Böyle olunca gidilmesi gereken yol daha belirgin olarak göze çarpıyordu.Yaklaşık üç tane oldukça karışık labirent bulmacasını tamamladıktan sonra Summ'ın ''Bu kadar yeter !'' demesiyle kalemimi masanın üzerine koydum.''Sadece üç tane yaptım ama...'' diyerek mahzun mahzun Summ'a bakmaya başladım.Summ sırıtarak ''Yeter de artar bile.'' dedi.Summ bulmacalara bakarken bu dersten ne kadar zevk aldığımın daha da çok farkına varıyordum.

Andrea'ya çözdürdüğüm üç farklı ve birbirinden karmaşık labirent bulmacasından sonra "Bu kadar yeter!" dedim. Andy bir an "Sadece üç tane yaptım ama..." diyerek itiraz edecek oldu ama ona "Yeter de artar bile" diyince bir şey demedi. Kısa bir sessizlik oldu. Sonra Andy, "Summ, sana söylemek istediğim bir şey var. Bu derslik, hakikaten çok eğlenceliymiş. Demek istediğim bu bulmacalar, testler, zeka oyunları... Hepsi harikalar! Bu dersten gerçekten zevk alıyorum." dedi. Bir öğrencimden, özellikle bir kardeşimden, böyle şeyler duymak beni oldukça mutlu ediyordu. Ama bir yandan da hüzünleniyordum çünkü dersin sonuna gelmiştik. Andy, 1. seviyenin tüm aşamalarını başarıyla tamamlamış ve bu derslikten mezun olmaya hak kazanmıştı. Onu daha fazla bekletmeden "Andy, senden böyle şeyler duymaktan gerçekten çok hoşnutum. Ama sana bir haberim var. Andrea Grace Harvey, seni, Zeka ve Strateji Geliştirme Sınıfı'ndan mezun ediyorum! Dersimiz bittiği için üzülür müsün yoksa mezun olduğun için sevinir misin bilmem." dedim ve gülümsedim. Andy, bana şaşkınlık ve sevinçle bakıyordu. "B-ben çok şaşkınım Summ. Bu, harika bir duygu!" dedi bana sarılarak. İşte bir dersin daha sonuna gelmiştik.

Ders rp'si bitmiştir. ~