8. Yarış (4 Şubat 2011 ~ 11 Şubat 2011 arası)

Evet arkadaşlar. Yarışmaya başlamadan önce size tavsiyem kurallarımızı okumanız. Takımları açıklıyorum.

MAVI Takım
Lider: Athena Kulübesi

Katılanlar;

~Athena Kulübesi (15 kişi)
~Ares Kulübesi (12 Kişi)
~Nyks Kulübesi(12 kişi)
~Dionysos Kulübesi (5 Kişi)

(Toplam: 44 Kişi)

Anlatıcılar:

~Athena kulübesinden William Maxwell.
~Dionysos Kulübesinden Kevin Least

(Yedekler)
~Lucianna Fackrell

Üç Büyükler'in çocuklarından oldukları için güçlerini kullanmakta serbest olan mavi takımdaki arkadaşlarımız:


Seçtiğimiz üç özel güç:

1* William'ın telekinezi yeteneği
2* Hermia'nın karşısındakinin istediği şeyi düşünmesini sağlayabilme gücü
3* Summer'ın odaklandığı kişi ile zihinsel iletişime geçebilme ve olayları o kişinin gözünden görebilme gücü





KIRMIZI Takım
Lider: Hades Kulübesi

Katılanlar;

~Hades Kulübesi (5 kişi)
~Apollon Kulübesi(15 kişi)
~Artemis Avcıları(15 kişi)
~Afrodit Kulübesi(13 kişi)
~Hermes Kulübesi(10 kişi)
~Poseidon Kulübesi(5 kişi)
~Demeter Kulübesi(5 kişi)
~Hypnos Kulübesi(5 kişi)
~Hekate Kulübesi(4 kişi)

(Toplam: 77 Kişi)

Anlatıcılar:

~Hypnos Kulübesinden Alexis Lavinia Montgomery
~Apollon Kulübesinden Ange Morgan Lamartine

(Yedekler)
~Hades Kulübesinden Robert Harris
~...

Öncelikle Üç Büyükler'in çocuklarından oldukları için güçlerini kullanmakta serbest olan kırmızı takımdaki arkadaşlarımız:
*Rosemarie
*Cornelia
*Isabelle
*April
*Stephan
*Calvin
*Hector
*Robert
*Selene
*Stella

Seçtiğimiz üç özel güç:

1* Maya'nın şifa yeteneği
2* Yon'un ışınlanma gücü
3* Tiffany'nin müzikle hipnotize gücü


Anlatıcı Sıraları;
~ Athena Kulübesinden William Maxwell
~ Hypnos Kulübesinden Alexis Lavinia Montgomery
~ Dionysos Kulübesinden Kevin Least
~ Apollon Kulübesinden Ange Morgan Lamartine

Yarış başlasın artık. Koordinatörler Artemis(ben), Serena ve Adminler dışında kimse yazmasın. Bir sorun olursa PM ile haberdar eder ya da şikayette bulunursunuz.

Bayrak kapmaca yarışı başlamıştı. Athena çocukları olarak mavi takımın liderliği görevini üstlenmiştik. Kardeşlerimle yarışta kullanacağımız taktik üzerinde bir gece önceden sıkıca çalışmıştık. Ares çocukları herzamankınden daha agresif ve hırslı bir şekilde dövüşeceklerini belli etmişlerdi. Onların bu motivasyonu, bütün takıma yansıyordu. Sayıca bizden üstün olmasına ramen kırmızı takımın karşısında dört, güçlü ve büyük kulübe olarak duracaktık. Nyks, Dionisos, Ares ve Athena. Hepimiz kendi alanımızda toplanıp son bir kez hızlıca planımızın üzerinden geçtik. Dionisos çocukları savunmada kalacak gelen kırmızı takım üyelerini rehin alacaklardı. Ares çocuklarından bir tanesi "Bayrağı 5 tane ayyaşa emanet edemezsiniz." dedi. Hemen arkasında Lucy kararlı bir sesle cevap verdi. "O zaman sende onlarla savunmada kalıyorsun. Ayrıca Summ yarış sırasında sizinle zihinsel olarak bağlantıda olacak. Eğer acil bir durum olursa ikincil savunma hattında yani elli metre ötedeki ağaçların arasında saklanmış Nyks çocukları sizin yardımınıza koşabilecek." Ares çocuklarının görevi meydan savaşıydı, Hermia dışındaki tüm Ares çocukları meydanda mücadele verecek böylelikle düşman ortadan bize saldıramayacaktı. Ares çocuklarınının ortada iyi bir iş çıkaracağı aşikardı. Hermia, Summer, Lucy ve ben direk olarak bayrağa gidecektik. Bayrağa saldırı planını sadece dördümüz biliyorduk. Ne kadar gizli kalırsa o kadar etkili olacağını bildiğimiz için takımla paylaşmamıştık. Kalan Athena çocukları bayrağa doğru üç kişilik dört grup halinde giderek karşı takımın savunmasını deşifre edecek ve bizim planımızı uygulamamıza yardımcı olacaktı. Hepimiz hızla yerlerimize doğru koşmaya başladık. Ağaçların arasında olabildiğince hızla ve saklanarak dört kişi ilerliyorduk. Ares çocuklarının meydanda kırmızı takım üyeleri ile çarpışmaya başladığını gelen çığlık ve savaş naralarından anlayabiliyorduk.

Bayrak kapmacaya ikinci kez katılıyordum ama hâla ilk seferki kadar heyecanlıydım. Bu sefer lider Hades Kulübesi'ydi ve kırmızı takımdaydık. Güçlü bir takımdık ve kazanacağımıza inanıyordum.
Herkes toplandığında tanımadığım Hades çocuklarından biri planımızı anlatmaya başladı. "Tamam, herkes burada olduğuna göre planımızı anlatmaya başlıyorum. Öncelikle, Maya şifa yeteneğini, Yon ışınlanma gücünü ve Tiffany müzikle hipnotize edebilme gücünü kullanacak." dedi, tek tek üç özel güç sahibine de bakarak. "Onların dışında Hades ve Poseidon çocukları da özel güçlerini kullanabilecekler. Ayrıca Apollon çocukları ve Artemis avcıları uyuşturucu oklarını kullanabilirler. Bu nedenle şanslıyız." diye devam etti. Sayıca da üstündük, bence bu da büyük bir şanstı ama bazen azınlık çoğunluğu yenebiliyordu. Düşüncelerden kurtulup dinlemeye devam ettim.
Plana göre Hypnos ve Hekate çocuklarının tamamı, Hermes Kulübesi'nden 3 kişi, Demeter, Apollon ve Artemis'ten 2'şer kişi, Afrodit'ten 7 kişi, Hades ve Poseidon'dan 1'er kişi bayrağı koruyacaktı. Geriye kalanların bir bölümü tuzak kurmada görevliyken, büyük çoğunluk bayrağa saldıracaktı.
Yine savunmada kalmanın getirdiği hayal kırıklığıyla biraz moralim bozulsa da, saçmaladığımın farkına varmam uzun sürmedi. Eğer bayrak karşı takımın eline geçerse onlar kazanırdı, bu durumda bayrağı korumak da iyi bir görevdi.
Bayrağın bulunduğu yere doğru giderken kardeşlerimi uyanık kalmaları konusunda tehdit ediyordum. Onları tehdit etmek hiç hoşuma gitmiyordu ama mecburdum, çünkü biz Hypnos çocuklar saldırıda bile uyuyabilirdik.
Bayrağa ulaştığımızda hemen yerlerimizi aldık ve savunma görevine başladık. Çok beklememize gerek kalmadan ilk çarpışma sesleri gelmeye başladı. Ağacın tepesindeki Hermes çocuğu kuzeyi işaret etti ve "Uzaktalar. Şimdilik..." dedi. Yaklaşık on dakika sonra sesleri kesildiğinde bizimkilerin yenmiş olması için dua ediyordum.
Dakikalar birbirini kovalarken sessizlik uzuyordu. Arada rüyalara dalmak üzere olan kardeşlerimi çimdirip, gerçekler alemine döndürüyordum. Bunun dışında her şey sessiz ve sıkıcıydı. Bir an önce bir şeyler olsa çok iyi olurdu, yoksa kendime de okkalı bir çimdik atmak zorunda kalacaktım.

Bayrak kapmaca yarışı başlamadan Athena çocukları yapmamı gerekenleri söylüyordu. Dionysos kulübesi savunmada yer alacaktı. Ares kulübesinden biri hemen çıkışmıştı ve sonuç olarak Dionysos çocuklarıyla Ares’in oğlu savunmada kalacaktı. Diğer kulübe üyeleri ise kulübesi ise meydanda savaşacaktı. Ares kulübesi rakibi oyalarken her şey Athena kulübesi’ne kalacaktı.

Bayrak kapmaca başladığında sessizlik bozulmuş, savaş naraları duyuluyordu. Tam o anda kardeşlerimden Charles, Geliyorlar . dedi. Anlaşılan çok kişiyle geliyorlardı çünkü savaş naralarını çok uzaklardan bile duyabiliyorduk. Bir anda aklımda Summer’ın sesini duydum. Summer yarıştan önce ,bir problem olursa benle irtibata geçeceğini söylemişti. İşte benle irtibata geçmişti ve yardım etmemi istiyordu. Kardeşlerime olayı kısa bir şekilde özetledikten sonra koşarak çalıların içine daldım. Çalılarda görünmemeye çalışıyordum . Sonunda Summ’u görmüştüm. Yanına gelince problem çok açık bir şekilde belli oluyordu. Etraf mahşer yeriydi. Kılıç sesleri her yeri kaplamıştı. Bir melez yerde yatıyordu ve kolundan kan akıyordu. Karşımızdaki rakip çok fazlaydı ama kırmızı takım işi şansa bırakmak istemiyordu. Çünkü başka bir grup daha meydana akın ediyordu. Savaş Tanrısı Ares’in çocuklarına baktığım zaman gözlerinde hiç korku bulunmadığını anladım. Summ diğer Athena çocukları ile yine iletişim kurmuş olmalı ki arkamızdan savaş naralarıyla Athena’nın çocukları geldi. Onlar da hiç korkmuyordu. Rakip geldiğinde bana çok güçlü bir melez gelmişti. Onu yaralamak istemiyordum, bu yüzden çok dikkatli davranıyordum. Ama kılıcımı sallarken bir anda dönünce kılıcım kolunu kesmişti. Çok üzülmüştüm ama bu oyunda kimseye acıyamazdım. Ona gözlerimle özür dileyerek kendime bir başka rakip bulmaya çalıştım. Bu arada Summer’ın soldan koştuğunu fark ettim. Ama karşısına Demeter kulübesinden Maya çıkınca onunla savaşmak zorunda kalmıştı. Hemen o noktaya koşarak Summer’e Koş diye bağırdım. Summer hemen koşmaya başlamıştı . Karşımda Maya vardı. Ona gülümseyerek Merhaba dedim . Oda gülümseyerek Sanada Kevin. Şarap içiyor musun ? dedi ve saldırmaya başladı. Savaş narasını artık kılıçların çarpışma sesi almıştı.

Robyn planı açıkladığında hiç düşünmeden bütün herkes anlaşılan görev yerine koşturdu.Planın üstünde fazla düşünmye gerek yoktu,oldukça açıktı.Bir sorun olur da yardımımıza ihtiyaç olur diye herkes birbirlerine geniş ama yakın bir mesafede savaşıyordu.
Biz Artemis ve Apollon çocukları melezlerin arasında en iyi ok kullananlar olduğumuz için,çoğumuz ağaçları tepesinde veya kayaların arkasında uzak savaş yapacak ve arkadan yaklaşan birisini gözümüze kestirirsek,uyuşturucu oklarımızla planını altüst edecektik.Ama Sat gibi iyi kılıç kullananlar da yakın dövüşe katılmıştı.Hekata kulübesini Hades kulubesi aralara saklamıştı ki bizim bayrağımızı almaya gelen mavi takımdakilerin yolunu şaşırtacaklardı.Ben yakın dövüşü tercih ederdim ama bu savaş bütün melezler kılıç kullanacağı için okumla birlikte her yeri görebilecek ve tam ortada olacak bir ağacın tepesine çıktım.Burdan her yeri görebiliyordum ve okumu iyi atarsam,ulaşacağından da emindim.Zaten yanıma hep uyuşturucu oklarımdan almıştım.Bunu yedikleri anda en az yarım saat ayağa kalkamazlardı.O zamana kadarda onu esir almış ve belki de bayrak kapmacayı bile kazanıp bitirmiş olabilirdik.Kılıcım da yanımdaydı yarışma ilerleyip,oklarımın çoğu tükendiği zaman bende kılıcımla beraber bizim takımın arasına karışacaktım.Her kez savaşıp ortalığı kılıç sesi doldurunca bende okumu çektim ve gözlerimi kısıp durumu kontrol etmeye başladım.İleri de Şarap Tanrısının çocuğu Kevin'le savaşan Maya vardı ve arkalarında Maya'yı gafil avlayıp esir almayı düşünen Nyks kızı Aria yaklaşıyordu.Bu adil bir savaş olmazdı.Hemen okumu çektim ve kızın tam sırtına gönderdim.Okum hızla uçarak Aria'nın sırtına saplandı ve Aria anında yere düştü. "Tam isabet!" diye mırıldandım.Ok sepetimden bir ok daha alıp yayıma yerleştirdim.O sıra Hermes Kızı Christina,Aria'yı aldı ve sürükleyerek esirleri toplamaya karar verdiğimiz bizim takımın bayrağını sadece görebilecek kadar uzakta olan ağacın gövdesine bıraktı.Tabii ki,bayrağı savunmak için yakında kalan Hypnos çocukları esirlerle ilgilenecekti.Eğer,daha fazla esir yakalayabilirsek oradaki güvenlik sayısı arttırabilirdik.Şuan istediğim sadece birşey vardı.Bu yarışı kazanmalıydık! "Hadi biraz daha avlayalım." dedim kendi kendime.Okumu göz hizasında çekip gözüme kestirdiğim bir mavi takım oyuncusuna fırlattım.Ama melez son anda kenara çekilip okumu toprağa sapanınca "Kahretsin!" diye bağırdım.Tekrar yayıma ok yerleştirdim.Bir yandan da olan bitenleri seyretmeye çalışıyordum.Yon'u bir yanda görüyrdum ama fazla uzun sürmüyordu.Aniden başka bir yerde çıkıveriyordu.Şaşırtmak için gerçekten iyi bir yöntemdi.Ben de okumu çekip başka melezler esir almak için beklemeye başladım.

Meydan savaşı iyice kızışmıştı bizim takımdan esir alınan her kişi savaşın ömrünü kısaltıyordu. Sayıca eksik olduğumuz için her melez önemliydi. Summer'in söylediğine göre hala çok iyi durumdaydık. Ares çocukları meydanda terör estirirken Dionysos ve Nyks kulübesi melezleri savunma hattında sağlam bariyer görevi yapıyorlardı. Şimdilik sadece bir iki tane kayıp vermiştik. Planımıza sadık kaldığımız sürece endişelenmemize gerek yoktu. Bu benim ilk bayrak kpmaca yarışım olmasına ramen yaptığım onca görev, antreman ve aldığım onca ders etkisini göstermişti. Tecrübeli bir melez gibi dövüşüyordum. Özel yeteneğim ise işimizi çok kolaylaştırmıştı. Güçlü okçu bir kulübemiz yoktu. Ancak fırlatılan okuları püskürtebilen, yeri geldiğinde geri çevirebilen bir yeteneğe sahiptim. Kardeşlerimden bazılarının kırmızı takımın bayrak bölgesine ulaştığının etrafda Hypnos kulübesinden bir kaç melez ve saklanan bir iki okçu dışında hiçbir şey olmadığının haberini almıştık. Hermia, Lucy, Summer ve ben bayrağa neredeyse ulaşmıştık. Açıkta duran Hypnos çocuklarını göstererek Hermia'ya doğru fısıldadım. "Ne yapman gerektiğini biliyorsun." Kafasını sallayıp vahşice gülümsedikten sonra gözlerini kapatıp odaklandı. Hypnos çocuklarının birbirlerini düşman olarak görmelerini sağlamak yaptığımız akıllıca planın sadece ilk kısmıydı şimdi sıra bendeydi. Koşarak ortaya çıktım ve dikkatlice etrafıma odaklandım. Çok geçmeden vızz sesleri eşliğinde üzerime gelen uyuşturucu okları telekineziyle hızlıca geldikleri yere gönderdim. Bir kaç saniye sonra Apollon çocukları ve Artemis savaşçıları patır patır ağaçlardan dökülmeye başlamışlardı. Etrafın sağlam olduğundan emin olana kadar temkini elden bırakmadım. Hermia'nın büyüsü kısa bir süre içinde etkisini kaybedecekti. Bunu düşünmüştük ancak gereğinden çok daha kısa olmuştu. Hypnos çocuklarının saldırmaya başlamasıyla kendimi savunmam gerektiğinden iki adım ötedeki bayrağı alamamıştım. Neyse ki çok fazla Hypnos çocuğu yoktu etrafda. Lucy, Summer ve Hermia koşarak savaşmaya gelmişti. Bayrağı alabilirsek savaşı kazanacaktık. Lucy kılıcını ustaca sallıyor kendinden emin bir şekilde iki melezle aynı anda dövüşüyordu. Summer başka bir Hypnos çocuğunun canına okurcasına üzerine gidiyordu. Hermiya ise mızrağa dönüşen özel silahı ile adeta bir savaş kraliçesi gibi dövüşüyordu. Ben özel kılıçlarım olan Ruh ve Beden ile saldırıyordum adını bile bilmediğim bir Hypnos çocuğuna elimizi çabuk tutmalıydık.

Aniden ortaya çıkan öfkem ve kardeşlerime kimin üstün olduğunu gösterme isteğime kendim bile şaşırdım. Birdenbire, hiçbir şey olmamışken böyle bir duygu nereden çıkmıştı? Ayrıca ben kardeşlerimi bırakın, herhangi birine üstünlük taslamayı sevmem ki! Kardeşlerime baktığımda onların gözlerinde de aynı ifadeyi gördüm. Neler oluyordu böyle!?
Birdenbire ortaya çıkan ve okların hedefi olan melez her şeyi anlamamı sağladı. Okları geri dönen okçular ağaçlardan düşerken içimdeki öfke kardeşlerimden karşı takıma yönelmişti. Demek bizi birbirimize düşürüp bayrağı alacaklardı. Bunun için daha çok beklerlerdi!
Kılıcımı kaptığım gibi, sırıtarak bayrağa yaklaşan meleze saldırdım. Bunu beklemediği her halinden belliydi. Kardeşlerim de etki altından çıkmış olmalılar ki arkadan gelen Lucy, Summer ve Hermia'ya saldırdılar.
Ben melezle dövüşürken göz göze gelmeye çalışıyordum. En sonunda uygun anı yakaladığımda "Git ve Lucianna'yı oyala." dedim. Kesin işe yaraması için canavarlarda yaptığım gibi kazıdım. Anında işe yaradı. Çocuk Lucianna'yla dövüşen Ryzell ve Jasmin'i umursamayıp direkt Lucy'e saldırdı. Lucy sinir ve şaşkınlıkla bana bakıyordu. Zihnimi okumuş olmalıydı. Sırıtarak 'Pardon!' diye düşündüm ve Hermia ile dövüşen David'e yardıma gittim.
Bu sırada esirlerle ilgilenmeye giden birkaç Afrodit çocuğu geldi. Mükemmel zamanlamaydı doğrusu! Onlar da katılınca üstünlük sağlamış olduk. Bayrağın yanından geri püskürtülmek onlar için kötü olsa da pek umurumuzda olduğu söylenemezdi. Özellikle de okçulara yaptıklarından sonra. Ağacın yüksek dallarına tırmananlar vardı ve onlar düşüşleri umursamamıştı değil mi?
Afrodit çocukları düşenlerle ilgilenirken Lara "Ne yapacağız? Savunmanın çoğu çöktü." dedi. Herkes dövüşüyordu ve yeni bir plan yapmak için beklemeye vakit yoktu. "Tamam, şu anda savunmada beş Hypnos, dört Afrodit çocuğu var. Sizinkilerden ok atabilen kaç kişi var?" dedim. "Üç." diyince "Tamam, okçuların yerini alsınlar. Bizde de iki kişi var. Toplamda beş okçumuz olur, kalanlar da burada savunmasızmış süsü verir." dedim.
"Tamam, ama ya yine oklara aynı şey olursa?" dedi. Biraz düşündüm ve "Aynısının olmaması için etrafı dikkatle inceleyelim. Eğer yoğunlaşan duygular falan hissedersen değiştir." dedim. Riskli bir plandı, sonuçta yoğunlaşan bizimkilerden biri de olabilirdi. Ama yapacak başka bir şeyimiz de yoktu.

Bayrak kapmaca bizim için iyi gitmiyordu. Zaten az olan grubumuz, ya esir alınıyordu, ya da yaralıydı. Grubumuzun sayısı çok azalmıştı. Ben ise hala Maya’yla kılıç sallıyordum. Maya bana gülerek Baya geliştirmişsin kendini dedi.Ona cevap vermedim.Tüm dikkatim düelloyu kazanmaktaydı. Savaş devam ederken aklımda ikinci kez Summer’ın sesini duydum. Tekrar aynı şeyi söylüyordu. “ Yardım et “ Summer’ın başı tekrardan dertteydi ve yardıma ihtiyacı vardı. Ama karşımda zorlu bir rakip, yani Maya vardı. Onunla düellom bitmemişti.Etrafa bakınırken Nicole’nin kendine rakip aradığını fark ettim. Hemen Nicole’ye gel diye bağırdım. Nicol , mesajı anlamış, yanımıza gelip Maya’yla savaşmaya başlamıştı. Bende kırmızı takımın bayrağına doğru koşmaya başladım. Yanıma da birkaç Ares çocuğu almıştım. Bayrağa yaklaştıkça kılıç sesleri artıyordu. Bayrağa gelince problem her şekilde belli oluyordu . Yerde mavi takımdan bir melez yatıyordu. Bizim bayraktan herkes savaşıyordu. Hem de tam iki kişiyle. İyi ki buraya tek başıma değil, Ares’in çocuklarıyla gelmiştim. Bunun yararını savaşta göreceğimi umuyordum. Aklımdan bunlar geçerken Summer beni gördü ve “ Kevin “ diye bağırdı. Ares çocukları da beni bekliyordu. Gülümseyerek Leopar Desenini açtım ve Sadakat kılıcımı devreye soktum. Ares çocukları da silahlarını kılıflarından çıkardılar. İşte savaş başlıyordu. Ares’in çocukları savaş naralarını atıp düşmana doğru koşmaya başlamıştı. Benim aklımda ise Summer’ın neden yardım istediği vardı. Aniden okçular aklıma geldi. Apollon ve Artemis kulübesi diğer takımdaydı. Bu yüzden okçu kullanmamaları imkansızdı. Etrafıma bakındığım zaman, ağaçları gördüm. Hemen yerden bir yay ve bir ok çantası buldum. Ok atmaya hazırlanıyordum. Babam Dionysos’a dua etmeye başladım. İnşallah şansım yaver giderdi.

Ortalık karışıyordu.Her ne kadar oklarımızı geri göndersede,sonuçta onlar bizim oklarımızdı ve nasıl hareket edeceğini kesinlikle biliyorduk.O yüzden oklarımız bizi isabet etmeden geçti.Hemen toparlanıp tekrar ağaçlara çıktık.Bu sefer öfkeyle yayımı gerdim.İlk defa,Athena kulübesiyle çok iyi anlaşsam da William'dan nefret etmeye başlamıştım.Ama biz sayı olarakta,silah olarakta onlardan oldukça üstündük.Etrafa göz gezdirdim.Savunmamız çok kuvvetliydi.Birden gözüme Kevin'in düşen bir okçudan aldığı silahları gördüm.Ok ve yaylar.Okumu gerip Kevin'e fırlattım.okumu farkedip son anda kenara çekildi.sessizce küfrettim,zaten yakın dövüşmeye heves ediyordum,bu bahaneden yararlanıp ağacımdan atladım ve kılıcı belimden çekip Kevin'in karşısına geçtim. "Bir yere mi gidiyorsun Kevin?" dedim hırs dolu bir sesle.Beni gördüğüne şaşırmıştı ama şaşkınlığını hemen üstünden attı.Ok ve yayını yere atıp kılıcına yöneldi.Ondan önce davrandım ve kılıcına tekme atıp ileriye fırlattım. "Lanet olsun." dedi ve tek silahı olan yerdeki oku aldı.ileri atılıp kılıcı oka savurdum hemen geri çekildi.O sırada gözleri arkama kaydı ve refleks olarak arkamı döndüm.o sırada Ares kulübesinden Anny'le burun buruna geldim.Hemen ağilip kılıcından kaçtım ve sırtımdan bir uyuşturucu ok çıkardım ve kılıcımla saldırısını engelleyerek karnına sapladım.Anında yere düştü.içimi çektim ve arkamı döndüm. Kevin yoktu!Kahretsin!Daha fazla yürüyüp savaş alanına girecektim ki,karşımda Kırmızı takımın saldırı grubu belirdi.Savunmamız olduğu gibi saldırı gruubumuz da vardı ve grubun başını Hades kulübesi çekiyordu.Arkasında Poseidon kulübesinden 2 kişi ve özel güçlerini kullanmak için Tiff ve Yon vardı.Yönümü değiştirip peşlerine takıldım.Mavi takım savunmamızı kırmak için bayraklarını boş bırakmışlardı.Tamam,belki bir kaç kişi vardı ama biz 10 kişi ve bir dolu gücü olan bir gruptuk.ağaçların arasından geçerek bayrağı savundukları yere geldik.Bayrağın yanında öfkeli gözlerle savaşı izleyen ve orada olmadığı için ilk kez duyduğum küfürleri mırıldanan bir Ares Çocuğu vardı.Gerisi de 4 tane Dionysos Çocuğu bekliyordu.Robyn gülerek Tiff'e baktı. "Hadi Tiff,göster kendini." Tiff memnun bir şekilde gülümsedi ve çocuğun duyabileceği kadar bir sesle savaşa gitmesi hakkında bir şeyler mırıldandı.Sesi müzik gibiydi ve Ares Çocuğun etkiliendiğinden kesinlikle emindim.Zaten ikna olmaya çok meyilliydi Tiff'in de yardımıyla Ares Çocuğu diğerlerine haber vermeden koşarak savaşa yöneldi.sessizce gitmesini bekledikten sonra gruptaki herkes kılıçlarını çekti bende en iyi yaptığım şeyi yapıp bir ağaca tırmandım.Burdan savaşı uzaktan da olsa etkili olabilecektim.bizim grup savaş çığlığı atarak Dionysos çocuklarına yöneldi.Hemen gözüme kardeşlerden biri olan Charles'i kestirip okumu fırlattım.Daha kılıcını çekemeden yere yığıldı.biri gitmiş,üçü kalmıştı.Keyifle güldüm. "Bu bayrak bizim olacak"

Planımız fena halde sekteye uğramıştı. Hızla geri çekilip bayrağımızı korumak için tüm gücümüzle savaşmaya karar verdik. Karşı takım kurallara uygun oynamıyordu. Sadece belirli kişilerin güç kullanma izni vardı ve bildiğim kadarıyla o Hypnos kızının güç kullanmaya izni yoktu. Ancak benim zihnime müdahale ederek kuralı çiğnemişti. Neyse şimdi bunu düşünecek zamanım yoktu. Takım arkadaşlarımla birlikte olabildiğince hızla kendi bayrağımıza doğru koşuyorduk. Aynı zamanda Summer iletişime geçerek bütün takımı çağırıyordu. Şimdi savunmaya ihtiyacımız vardı. Biz bayrağa doğru ilerlerken sağ tarafımızda iç Apollon çocuğu da bizim bayrağımıza doğru koşuyordu. Lucy ve Hermia onarı durdurmak üzere saldırdı. Summer ve bana bakarak "Siz koşun bayrak savunmasına biz yetişiriz." Summer ve ben son gücümüzle koşuyorduk. Ciğerlerimdeki tüm havayı kullanıyordum. Bayrak karşımızda göründüğünde sadece üç tane Diyonisos çocuğu canla başla 10 tane meleze karşı mücadale veriyordu. Apollon çocuklarından Yon bayrağa doğru kolunu uzatmıştı ki. Nefes nefese sol kolumu savurarak telekinezi gücümle Apollon çocuğunu fırlatarak bayrağı son anda kurtardım. O sırada Summer koşup savaşa dahil olmuştu. İlk defa kardeşimin savaşta ne kadar harika olduğunu farkettim. Aynı anda iki Hades çocuğunu tutuyor, onlara durmadan saldırarak geri püskürtüyordu. O sırada tepemdeki ağaçtan bir çıtırtı sesi geldi kafamı kaldırdığımda yukarıda bir Apollon kızı nişan almış Summer'a ok fırlatmak üzereydi. Sinirli bir ses tonuyla söylendim. "Yetti artık sizin bu uyuşturucu oklarınız." Telekinezi gücümle silahını elinden düşürmesini sağladım. "Korkak gibi ağaçların tepesinden saldıracağına gel de meydanda kahraman gibi dövüş diye bağırdım." Aşağı inmemesi üzerine koşup Yerdeki Poseidon çocuklarından birisine saldırmaya başladım. O sırada Hermiya'nın savaş narasıyla biran için herkes durup onun geldiği yöne baktı. Ares çocuklarını toplamış bayrak savunmasına gelmişlerdi. Lucy'de onlarla birlikteydi. İşte şimdi kırmızı takımın korkması gereken andı. Çünkü Ares kulübesi kızgın ve kana susamış bir şekilde üstlerine doğru koşuyordu. Summer'ın sesini kafamda duydum. "Kevin birkaç Nyks çocuğunu yanına alıp bayrağa doğru ilerliyor. Savunmalarını kırabilirsek savaş bizim." Kafamı sallayıp saldırmaya başladım. Ares çocuklarına bakıp iyiki onlar ile aynı saftayım diye düşündüm. Zira Ares kulübesi çok acımasızca ve vahşice dövüşüyordu.