7. Yarış (03 Şubat 2011-10 Şubat 2011 arası)

Evet arkadaşlar. Yarışmaya başlamadan önce size tavsiyem kurallarımızı okumanız. Takımları açıklıyorum.

MAVI Takım
Lider: POSEİDON kulübesi

Katılanlar;

~Poseidon Kulübesi (5 Kişi)
~Ares Kulübesi (13 Kişi)
~Demeter Kulübesi (6 Kişi)
~Persephone Kulübesi (6 Kişi)
~Hestia Kulübesi (4 Kişi)
~Zeus Kulübesi (5 Kişi)
~Hypnos Kulübesi (3 Kişi)
~Dionysos Kulübesi (5 Kişi)

(Toplam: 47 Kişi)

Anlatıcılar:

~Demeter Kulübesinden Mitchie Heinz
~Hypnos Kulübesinden Alexis Lavinia Montgomery

(Yedekler)
~
~

Güçlerini Kullanabilecek Kulübeler:

*Poseidon Kulübesi (5 Kişi)
*Zeus Kulübesi (5 Kişi)

Seçtiğimiz üç özel güç:

1* Demeter Kulübesinden Maya Marie Collins'in şifa yeteneği.
2* Persephone Kulübesinden Jessica Claire Masen'ın istediğini meyveye çevirebilme yeteneği.
3* Hestia Kulübesinden Calvin Drake Westin'ın hükmetme gücü.


KIRMIZI Takım
Lider: ATHENA Kulübesi

Katılanlar;

~Athena Kulübesi (13 Kişi)
~Hades Kulübesi (5 Kişi)
~Hephaistos Kulübesi (7 Kişi)
~Artemis Kulübesi (8 Kişi)
~Afrodit Kulübesi (11 Kişi)
~Hermes Kulübesi (7 Kişi)
~Apollon Kulübesi (11 Kişi)

(Toplam: Kişi)

Anlatıcılar:

~Apollon Kulübesinden Tiffany Trully
~Apollon Kulübesinden Yondaime Hokage

(Yedekler)
~Apollon Kulübesinden Ange Spike Lamartine.
~Hades Kulübesinden Robert Harris

Güçlerini Kullanabilecek Kulübeler:

*Hades Kulübesi (5 Kişi)
*Artemis Kulübesi (8 Kişi)
*Apollon Kulübesi (11 Kişi)


Seçtiğimiz üç özel güç:


1* Athena Kulübesinden Lucianna Fackrell'in zihin yeteneği.
2* Hephaistos Kulübesinden Alex Nike'ın ateşe dayanıklılık yeteneği.
3* Apollon Kulübesinden Yondaime Hokage'un ışık hızında hareket edebilmesi yeteneği.


Anlatıcı Sıraları;
~Demeter Kulübesinden Mitchie Heinz
~Apollon Kulübesinden Tiffany Trully
~Hypnos Kulübesinden Alexis Lavinia Montgomery
~Apollon Kulübesinden Yondaime Hokage

Yarış başlasın artık. Koordinatörler Artemis, Serena(ben) ve Adminler dışında kimse yazmasın. Bir sorun olursa PM ile haberdar eder ya da şikayette bulunursunuz.

Bu bayrak kapmaca yarışı bizim için çok özeldi. Uzun zamandır ittifaklarımız olan Athena Kulübesi, Artemis Kulübesi ve daha nice ittifaklarımızdan ayrılarak biraz macera olsun diye taraf değiştiren Poseidon Kulübesi'nin bu tutkusuna bizim kulübemiz yani Demeter Kulübesi de katılmıştı. Canımızın tek istediği birazcık eğlence ve çekişmeydi, bunu da bizi ilk taraflarına çekmek için uğraşan Poseidon Kulübesi'nin tarafında olarak gerçekleştirecektik. Kız kardeşim Maya, her ne kadar buna itiraz etse de bayrak kapmaca yarışlarında takımların belirlendiği zaman kulübe lideri bendim; şimdi değişmiş olsa da yine de en kıdemli bendim ve azıcık sözüm geçiyordu. Mavi takımın lideri Poseidon Kulübesi'ydi, şimdi de Poseidon Kulübesi'nin lideri Rose'u dinliyorduk. Birçok yarışta beraber yarışmıştık, o yüzden iyice kaynaşmıştık. Saçlarını arkaya atarak gülümsedi ama biraz telaşlıydı, doğal olarak. Planımızı anlatıyordu, veya biraraya geliş sebebimizi. "Amacımızı biliyorsunuz, Poseidon Kulübesi'nin liderlik yaptığı Mavi Takım, bu yarışta birinci olmalı. Çünkü büyük bir iddiayla buraya toplandık, Athena ve Hades Kulübeleri'nden ayrı olarak." dedi ve herbirimize baktı. Ardından kullanılabilecek özel güçlerimizi sıraladı; Maya ve Calvin'e bakarak. "Şifa yeteneği, hükmetme gücü ve meyveye döndürme güçleri elimizde. Yani bu bakımdan iyi sayılırız. Ayrıca Poseidon ve Zeus Kulübeleri doğal olarak kullanabilecek yeteneklerini." dedi ve derin bir nefes aldı. Gözü bir yandan da diğer takıma bakıyordu. Tahmin ettiğim kadarıyla strateji belirliyordu. Gözlerini kıstı ve yaklaşık kırk beş meleze göz gezdirdi. "Bölünüyoruz." dedi. Hepimiz birbirimize baktık. "Poseidon Kulübesi'nden iki kişi bayrağa yönelecek, Ares Kulübesinden de iki kişi alalım. Maya dahil Demeter Kulübesi'nden de üç kişi ve Hestia'dan da iki kişi gelsin bizimle, Zeus'tan da üç kişi. Ares ve Demeter Kulübesi'nin kalan üyeleri, Dionysos Kulübesi, Zeus'tan iki kişi ve Persephone'dan da dört kişi esir alma görevini üstlensin. Geriye kalanlar da bayrağın başında beklesin." dedikten sonra zoraki de olsa gülümsedi. Ardından sızlanarak ormanın derinliğine kaybolmaya hazırlanan Maya'nın sırtını sıvazladım. "Pişman olmayacağız kardeşim." dedikten sonra biraz gülümsedim. Ve Rose'un liderliğiyle ormana dağılanların arkasından, geriye kalanlarla beraber biraz baktıktan sonra üyelerimizi belirleyip biz de esir almaya hazırlandık ve sessiz bir biçimde ormana daldık.

Bugünü uzun zamandır bekliyorduk. Yarış başlamak üzereydi. Bayrak Kapmaca Yarışını mutlaka kazanmalıydık. Bu bizim için çok önemliydi. Bizim takım bir araya toplanmış hep birlikte Athena Kulübesinin yaptığı planları dinliyordu. Lucy görev dağılımını yapıyordu. Lucy bayrak kapmacaya çok katıldığı için görev dağılımda oldukça tecrübeliydi. Artemis avcıları bayrağın etrafındaki yerlerde duracaktı ve bayrağa yaklaşanı oklarıyla halledecekti. Bayrağın yanında da Afrodit kulübesinden Lara, bayrağın yanında kalacaktı. Kendisi bu görev için gönüllü olmuştu. Geri kalan herkes de ormana dalıp bütün güçleriyle yarışı kazanabilmemiz için savaşacaktı. Athena çocukları, bu ormanın içine girecekleri de gruplandırdı. Athena kulübesi anlatacaklarını bitirdiğinde yarışa başladık. Yani herkes yerini aldı. Artemis avcılarından bazıları etraftaki ağaçlarda rakip takıma karşı pusu kurdu. Biz de ormana daldık. Ben, Lucy ve Pers'le bir gruptum. Gruplarda her kulübeden bir kişi olması daha mantıklı olur diye düşünmüştük. Lucy ve Pers'le ormanın derinliklerine doğru hızlı ama elimizden geldiğince sessiz ve dikkatli ilerliyorduk. Orman da bizim kadar sessizdi. Bu kadar sessizlik beni biraz ürkütüyordu. Burada biraz sonra kıyametlerin kopacağını bilmem de beni ayrı bir ürkütüyordu. Pers bayrak kapmaca yarışına ilk defa katıldığı için hepimizden daha da çok heyecanlıydı. Ben de ilk katıldığımda en az onun kadar heyecanlanmıştım. Lucy’le ben, Pers’i biraz da olsun sakinleştirmeye başladık. Pers ise aslında heyecandan çok bizi soru yağmuruna tutuyordu: "Ne kadar daha gideceğiz? Ne zaman karşımıza çıkacaklarda aksiyon dolu maceramız başlayacak?" Lucy’e baktıktan sonra bu soruların cevabının onun vermesini bekledim. Lucy; "Daha ormanın başlarındayız ama ne tuzaklar kurduklarını bilmiyoruz. Bu yüzden çok dikkatli ve sessiz olmalıyız." dedi. Lucy’nin bu cevabından sonra Pers soru sormayı bırakıp sessiz ve dikkatli bir şekilde yürümeye başladı. Ormanın daha başında da olsak Lucy’nin de dediği gibi karşımıza her türlü tuzak çıkabilirdi.

Heyecandan titriyordum. Bu katıldığım ilk bayrak kapmacaydı ve önemli bir iddia üzerine kurulmuştu. İşte bu yüzden kazanmak zorundaydık. Rose'un verdiği talimatlara uyarak dağıldık. Benim de içinde bulunduğum on kişi bayrağı koruyacaktı. Bu hem güzel, hem de kötüydü. Güzeldi, çünkü bayrağa yaklaşmaları için diğerlerini geçmeleri gerekiyordu ve bu oldukça zordu. Kötüydü, çünkü hiçbir şey imkansız değildi.
Bayrağın yanında durup etrafı gözlüyorduk. Eğer biri ya da birileri bayrağa yaklaşırsa anında etkisiz hale getirecektik. Bu nedenle boynumdaki kolyeyi sıkı sıkı tuttum. Çok fazla kişi gelirse uyutması için kullanabilirdim."Eğer topluca gelirlerse kolyemi uyku bombası olarak kullanabiliriz. Ne dersiniz?" diye sordum. Şaşkınlıkla bana bakıyorlardı ve dokuz kişinin bana böyle bakması çok garip gelmişti. Güldüm ve "Ne? Kolyem babamın verdiği bir silah ve istediğimde uyku bombası olarak kullanabiliyorum." dedim. Poseidon kulübesindekilerden biri "O halde topluca gelirlerse kolyenin marifetlerini görürler." dedi.
Ormanı gözetlemeye devam ettik. Etraf şimdilik sessizdi, savaş naraları ya da sinirli çığlıklar yoktu. Anlaşılan her iki taraf da karşısındakinin sabrını deniyordu. Mantıklı bir taktikti, çünkü biz melezler genellikle sabırsız oluyorduk. Bu da oturup beklemenin bizi delirttiği anlamına geliyordu.
Bu sırada Persephone çocuklarından biri "Şu sesi duydunuz mu?" diye sordu. "Hangi ses?" "Ben duymadım!" "Ben de duymadım. Sen duyduğuna emin misin?" Bayrağa yaklaşan birilerinin olması ihtimali hepimizi alarma geçirmişti. Bu kadar çabuk muydu yani? Bizi bulmaları bu kadar kolay mıydı?
Çok daha dikkatli bir şekilde etrafı dinlemeye ve gözlemeye başladık. Ama olağan dışı hiçbir şey yoktu. Yanlış alarmdı, ama bizi uyandırmaya yetmişti.

Bu bazı şeyleri bilerek katıldığım ilk bayrak kapmacamdı. Geçen seferde çok tecrübesizdim. Ama bu sefer ne geçen sefer ki hataları tekrarlayacaktım ne de o kadar düşünerek Athena kulübesiyle beraber yaptığımız planlarda bir problem çıkacaktı. Bu sefer ki bayrak kapmacaya hep birlikte bütün ittifak çalışmıştık. Hephaistos kulübesi ittifakımız olduğundan dolayı herkezde nerede olursak olalım haberleşeceğimiz kulaklıklarımız vardı. İyi yanı ise bu iletişim dalgaları sadece kulaklıktan kulaklığa gidiyordu. Yani canavarlar tarafından anlaşılmıyordu.

Normalin dışında olarak Apollon kulübesi ormana savaşçı gruplarla beraber dağılacaktı. Artemis kulübesi ise bütün üyeleriyle gizli bir şekilde bayrağı koruyordu. Dıştan bakıldığında bayrağımız korumasız gibi görünmesi ise savaş oyunlarımızdan en basitiydi. Bütün takım gruplara ayrılmıştık. İlk iki grup bunlar 1. grup Lucy-Pers-Tiff, 2. grup Sere,Tyler,Ange'den oluşuyordu. İlk gruplar bize ormanla ilgili bilgi verecek ve tuzakların yerini saptamaya çalışacaktı. Benim grubum ile yanımızda ki 3 grup ise asıl saldırı takımını oluşturuyordu. Geri kalanlalar ise savunma cephesinde grup olarak dağılacaklardı. Ve düzenli bir haberleşme ile destek birlikleri nerede zayıf bir durum meydana gelirse oraya yardıma gideceklerdi. Şimdilik her şey organize görünüyordu. Öncü birliklerimizden haber bekliyorduk. Sonunda kulaklığım çalıştı konuşan Lucy'idi.

"Ormanın orta bölmünde bir kaç tane tuzak etkisiz hale getirildi. Orta bölüm temiz saldırı birlikleri harakete geçsin Yon" dedi. İşte bu haberi bekliyordum."Geri çekilin önemli bir şey yoksa şimdi harakete geçiyoruz"dedim. 4 taaruz grubumuz 2 tane taaruz destek grubumuz vardı. Saldırı cephesi 12+6+6'ydı. Öncü birlikler sonradan saldırıya geçmek için taaruza katılacaktı. Bu durumda saldırıda 24 kişi vardı. Kanatlardan gelen saldırıları durdurmak için 16 kişi bulunuyordu. 4 gruptan oluşan bu kanat birlikleri 2'şerli gruplara ayrılarak sağ ve sol kanatı tutacaktı. 8 kişilik Artemis ana savunma grubu Bayrağı koruyacak. 11 kişilik 3 gruptan oluşan savunma destek bölüğüde bayrağımızın önünde gelen ani saldırılara karşı savunma cephesi olarak boy gösterecekti. Toplamda 59 kişi ile güçlü bir birliğimiz vardı.

Lucy'den gelen talimat ile taaruz grubu harakete geçti ve ormana dağıldı. Benim grubum olan Ben,Alex ve Robyn en ortadan ilerliyorduk. Koşmaya başladık. Sanırım ilk dövüşü görecekler biz olacaktık. Bunun için bağırdım "Kazanmak için, en iyi şekilde" dedim. İkisi beraber kafalarını salladılar. Güçlü bir takımdık ve bu maç bizim bayrağı almamız ile sonlanacaktı.

Rose ve grubunun arkasından ben ve birkaç kişi daha gitmeye başladık. Ormanda ilerlerken ileride okuyla tatlı tatlı oynayan Thay'i gördüm, yeni Afrodit kızını. Yanımdaki Mia'yı dürterek onu gösterdim. Mia ise bana gayet mantıklı bir cevap verdi. "Onun yanında başkaları da vardır ama saklanıyorlardır. Bizi yem olarak kullanabilirler." dedikten sonra diğerlerine bakmaya başladık ve ilerlemeye devam ettik. Biraz sızlanırcasına sordum. "Ne zaman saldırıyoruz?" Ama yaptığımın ve dediğimin aptalca bir şey olduğunu düşündükten sonra ilerlemeye devam ettim. Ama gözüm hala Thay'deydi. Orada bir şeylerle uğraşıyordu, sanki hiç bayrak kapmacada değilmişiz gibi. Rose'un yanına doğru ilerleyerek sordum. "Rose, birilerini esir alalım. Bak orada bir Afrodit kızı var." dedim. Rose da bana açıklama yaptı. "Yanına birkaç kişi al ve esir grubu oluştur. Ardından beraber esir almaya başlayın." diyince yanıma birkaç melez alarak Thay'e doğru ilerlemeye başladım ve o tam arkasını dönükken onu kolundan tuttum. O ise gülümsedi. "Faka bastın Demeter kızı." Ardından etrafım oklarla dolmaya başladı, herkes yere attı, ağaçların arkasına saklandı. Gördüğüm kadarıyla henüz bir esir vermemiştik ama çok zor durumda kalmıştık. Ok saldırısı kesilmişti lakin yine de Athena çocuklarının olduğu bir gruptan her şey beklenirdi. Zamanında Mia'yı dinlemeyi öylesine istemiştim ki şimdi. Ormanlarda saklanacak yerleri iyi biliyordum, hızlı koştuğum da söylenebilirdi. Bağırdım. "Haydi, ormana karışalım." dedim ve okların arasından bir atlet gibi kaçtık, koştuk. Ormana hiçbir kayıp vermeden ulaşmıştık. Diğerlerine baktım. "Olabildiğince hızlı kaçalım." dedim ve koşmaya devam ettik.

Lucy ve Pers’le ormanda dikkatlice ilerliyorduk. Karşımıza birkaç tuzak çıktı. Bu tuzakları fark eden Pers’tü. Hemen imha etti ve ortalığı yeterince temizledikten sonra Lucy, kulaklıklardan Yon’a gelmelerini söyledi. Bizde ilerlemeye devam ettik. Çok geçmeden sesler duymaya başladık. Hemen ağaçların arasına saklandık ve sesleri dinlemeye başladık. İki-üç kişi bağırıyordu ama ne dedikleri ve kim oldukları anlaşılmıyordu. Sonra sesleri daha dikkatli dinlediğimde okun çıkardığı müthiş sesi duydum. Bu sesi nerede duysam tanırdım. Büyük ihtimalle kardeşlerimin içinde bulunduğu bir grup, rakip takımı ok yağmuruna tutuyordu. Lucy’ye baktım. O da anlamıştı. Sesler gittikçe yaklaşıyordu. Rakip takım bize doğru geliyordu. Lucy sadece bizim duyabileceğimiz seviyede "Hazırlanın, eğlence başlıyor." dedi. Gülümseyerek başımı salladım ve saldırı pozisyonu aldım. Yay-ok takımımı da hazır halde tutuyordum. Seslerden çok yaklaştıklarını anladım. Derin bir nefes alıp verdikten sonra uzağa iyice baktım. Evet, geliyorlardı. İlk görebildiğim kişi Mitchie’ydi. Lucy’ye baktım. Başıyla Pers’le bana onay verdikten sonra nişan aldım ama tam bu sırada arkadan da sesler gelmeye başladı. Hemen arkama dönüp baktım. Rakip takımdan bir grup bize doğru geliyordu. Lucy ve Pers’le aynı anda bakışlarımız buluştu. Onlardan olanları görmüştü ve anladığım kadarıyla akıllarından kaçmak geliyordu. Biz üç kişiydik ve rakip takımın sayıları şu an bizden daha fazlaydı. Lucy etrafına bakındıktan sonra eliyle kaçalım işareti yaptı. Aynı anda üçümüzde koşmaya başladık. Mümkün olduğunca ses çıkarmamaya ve kendimizi belli etmemeye çalışıyorduk. Bunu ne kadar becerdik bilmiyorum ama bayağı koşmuştuk. En sonunda durduk ve bir ağacın arkasına saklandık. "Kaçtığımıza inanamıyorum." dedim. Lucy bana baktıktan sonra "Merak etme, her şey daha yeni başlıyor." dedi. Pers araya girerek "Bir planın var mı?" diye sordu. Lucy güldükten sonra "Ben bir Athena kızıyım. Tabii ki var." dedi. Lucy’den bunu duymak beni çok sevindirdi.

Kırmızı alarm durumundaydık. Yaklaşık beş dakika önce ok sesleri duymuştuk. Bu da karşı takımın bize ve bayrağa yaklaştığını gösteriyordu. Poseidon çocukları yeni bir savunma planı yaparken biz etrafı gözlüyorduk. Bu sırada "Tamam, dinleyin." dediler. Kulaklarımız onlarda, gözlerimiz ormandaydı.
"Plan şöyle: Okçular ağaçlara gizlenin. Saldırı durumunda ya da çok yaklaştıklarında hem haber verirsiniz, hem de onları tuzağa düşürmüş olursunuz. Biz de burada kalıp, tuzak bulunduğunu çaktırmayalım." diyerek planı bir çırpıda anlattılar.
Ben, Henry, Hestia'dan bir kız ve Poseidon'dan bir çocuk ağaçlarımızı seçmeye başladık. Herkes hemen seçmişti ama benim en ufak bir fikrim yoktu. Persephone çocuklarından biri sağımızdaki bir ağacı göstererek "Şuna tırmanabilirsin." dedi. Gülümseyerek "Teşekkür ederim." dedim ve gösterdiği ağaca tırmanmaya başladım. Beni taşıyabilecek ve gizleyebilecek bir dal bulunca oturdum ve etrafı gözlemeye başladım. Bir yandan da şu ormandan çıktığımızda tüm takım arkadaşlarımın adlarını öğrenmem gerektiğini düşünüyordum.
Ormanın bilindik sakinliğine kapılmışken ağaçların arasında parıldayan bir şey dikkatimi çekti. Ağaç dallarının arasından vuran ışıkla parıldıyordu ve hareket halindeydi. Hemen iki ağaç ötemdeki Hestia kızına sadece onun duyabileceği şekilde "Şuraya baksana!" dedim. Kız da parıltıya odaklandı ve "Sanırım misafirlerimiz var." diyerek oturduğu çam ağacındaki kozalaklardan birini kardeşine fırlattı. Kardeşi durumu diğerlerine haber verdi ve herkes gelen kişi ya da kişilere hazırlandı.
Ne yazık ki kimse ortaya çıkmadı. Ya çok sabırlıydılar ya da yine yanlış alarm vermiştik. Sinirle kolyemi çekiştirmeye başladım. Ağacın tepesinde uyuyakalırsam şaşırmamalılardı.

Devamlı haberleşen takımımız sayesinde tuzaklara yakalanmamıştık henüz. Ormanın içinde dağılmıştık. Bizim grup olarak öncelikle öncü birlikleri yakalayıp onlarla bayrağı almaya gitmeliydik o olmazsa gizli ve hilekar planı devreye sokacaktık ki ben bundan nefret ediyordum. İşe yarama olasılığı çok düşük ihtimaldi. Alex, Robyn ve ben ormanın derinliklerinde düşman arıyorduk. Melezlerin en korkması gereken grubu oluşturan biz gücünü tam anlamı ile kulanabilen kişilerdik.

"Robyn, ölülerden yardım isteyerek bir etrafı kontrol eder misin ?" dedim. Robyn başını salladı. Bir sür gözlerini kapattıktan sonra konuştu. "Evet sende ki yön duygusuyla neden seni izlediğimizi bilmiyorum ama çok fazla yoldan sapmamışız. Saat 5 yönünde bir süre yürümek gerek" dedi. Ve öne kendisi geçti. Ben bunu unutmuştum. Bende ki yön duygusu berbattı ve bu nedenle bir yeri 100 kere de görsem hep kaybolurdum. Robyn'in dediği yönde bir süre ilerledikten sonra ilk düşman seslerini duydum. Alex "Sakin, onları sessiz ve hızlı bir şekilde yakalayacağız." dedi. Bu şekilde düşmanları yaklaşmayı Lucy önermişti. Sağa sola baktım ve ilerlemeye başladım. Ve orada buluşma noktası olarak işaretlediğimiz ağacı gördüm. Lucy olası bir tehlike de buraya gelmemizi söylemişti. Ben asla gelemezdim ama sanırım o ve bizim grupların çoğu gelebilirdi. Sessizce bir süre ilerledikten sonra ilk düşmanla karşılaşmıştık. Kötü tarafı aynı anda birbirimizi görmüştük. İyi tarafı ise burası birazdan bizim takım arkadaşlarımızla dolacak olmasıydı. Bizim gibi 3 kişi vardı. Ares kulübesinden Mia, Poseidon'dan Rose, Hestia'dan Calvin oradaydı. Yayımı çıkarttım. İlk attığım ok melez refleksiyle yana kaçan Mia'nın kulağını sıyırdı. Hemen bir ok daha fırlattım ama artık kalkanlarını çıkarmışlardı ve yakın mesafedeydik. Kılıcımı çektim ve onlara doğru koşmaya başladık. Çatışmaya başlamıştık ki arkadan tanıdık bir ses kardeşim Tiff'in sesini işittim. Tam tahmin ettiğim gibi Lucy buraya getirmişti onları. Şimdi biz altı kişiydik. Ya kaçacaklardı ya da esir olacaklardı.

Birkaç kişi ormanın içinde ilerliyorduk. Okların, yayların, kılıçların, fısıltıların yani her türlü meletin sesini duyabiliyorduk. Sanırım artık savunma değil de taaruz zamanıydı. Bir kenara sıkıştırılmış olanlara baktım; Rose, Calvin ve Mia. Yani mavi takımımızın lideri, Ares kulübesi lideri ve hükmetme yeteneğine sahip kişi. Ve karşılarında altı kişi vardı. Yanımdaki yaklaşık beş meleze baktım. "Bakın, şimdi iki kişi benimle gelsin. Maya, sen kendine iki kişi seç ve burada kalın. Herhangi bir kötü durumda şifacılığın oldukça işimize yarayacaktır." dedim ve Maya yanına iki kişi aldığında bana kalanlara döndüm. Dionysos oğlu Kevin ve Hestia'dan Mnemosyne benimle gelmişti. Onların gücüne inanıyordum, yakın savaştaki Rose, Mia ile Calvin'e baktım. Kevin'e döndüm. "Takımın için kendini feda edebilir misin?" diye sorduğumda önce biraz düşündü, sonra da başıyla onayladı. Bağırmasını söyledim. Önce biraz şaşırdı fakat sonra ona Mnemosyne vurunca bağırmaya başladı. Herkes bize dönmüştü bu sırada okçular oklarını hazırlıyorlardı ama Rose ve diğerlerine Gidin! işareti yaptım. O sırada da üç kişiyi kaybetmişlerdi, geriye kalmıştı yine üç kişi. Diğerleri bize bakarken fazla şansımız kalmadığını hissettim ama hemen arkamızda Maya, yani şifacımız vardı ve gizleniyordu. Eğer bir şey olursa bizi iyileştirebilirdi yani. Aramızda konuşma geçebilirdi o an ama yapacakları en akıllı şey saldırmaktı ki onlar da öyle yaptılar. Koşabildiğim kadar hızlı koşarak oradan uzaklaştım ve arkama döndüm. Mnemosyne hala oradaydı, ama Kevin'ı görememiştim. Kurtulduğunu ummaktan başka çarem yoktu. Maya ve grubunun yanına geri döndük ve onlara baktım. "Bence artık kendimize köle bulalım. Rose ve ekibi bayrağa ulaşacaklardır." dedikten sonra sinsice güldüm ve hep beraber oklardan nasibimizi almamaya çalışarak ve görünmemeyi umarak ormanın derinliklerine indik.