Babamın Krallığı

Summer'la okçuluk alanında buluşmuş, atış çalışmaları yapmış ve eğlenceli bir gün geçirmiş olarak kulübelere geri dönüyorduk. Yolda Summer, ''Söylesene Bells, Babanla hiç görüştünüz mü?'' diye sordu. Babamla ilk karşılaşmamızı hatırlıyorum da bayılmamış olsaydım gerçekten olağanüstü olacaktı. Bayılmamı hatırlayarak güldüm ve ''Hayır, malesef. Sanırım henüz bu mümkün olmadı.'' Summer ''Hiiç görüşmediniz yani?'' diyerek aniden durdu. Bir adımı çoktan atmış olan ben geriye dönüp, ''Evet hiç. Onunla tanışıyordum ki bayıldım. Hikayeyi biliyorsun zaten Summ. Hermes bana açıklama yaptığı sırada zaten hayatımın şokunu yaşıyordum. Tanrı Poseidon'u gördüğüm anda ise bayılmamam elde değildi.'' Summer heyecanlı bir şekilde, iri mavi gözleriyle bana imalı imalı baktı. Gözlerimi kırpıştırıp ''Ne?'' diye çığırdım. Sanırım aklına gelen şeyi çoktan çözmüştüm..

Bells'in ne demek istediğimi çoktan anlamış olduğunu biliyordum ama yine de düşündüğüm şeyi sesli olarak söyledim. "Bence bugün babanı görmeye gitmen için biçilmiş kaftan. Yani her zaman bu fırsatı bulamayabilirsin. Malum; görevler, canavarlar, antrenmanlar... Biz melezlerin hayatında her an her şey olabilir." Bells'in kararsız ifadesini görünce onu canlandırmak ve ikna etmek için "Hadi ama Bells, hala ne bekliyorsun ? Bir an önce kulübene gidip hazırlanmalısın !" dedim coşkuyla. Bells biraz tereddütle "Tamam, ama bir şartım var." dedi. Kaşlarımı hafifçe yukarı kaldırarak "Neymiş bakalım o şart ?" diye sordum. "Babamın yanına yalnız gidersem bir kez daha bayılmaktan ya da başıma kötü bir şey gelmesinden korkuyorum. Rica etsem, sen de benimle gelebilir misin ?" Bunu öyle tatlı bir yüz ifadesiyle sormuştu ki reddetmek elde değildi. Hem her ne kadar ailelerimiz düşman ol sa da Tanrı Poseidon'u görmek değişik ve güzel olabilirdi. Önce kekeleyerek "B-ben mi ?" diye sordum. Bells başını evet anlamında sallayınca da kararlı bir ifadeyle "Tamam, seninle geleceğim Bells." dedim gülümseyerek. O bana teşekkür için sarılırken "Ama sanırım öncelikle hazırlanmak için kulübelerimize uğramalıyız. Karşımıza ne çıkacağı belli olmaz." dedim ve birbirimizden ayrıldıktan sonra on beş dakika sonra buluşmak üzere sözleşerek kulübelerimize doğru yöneldik. Kulübeme giderken kalbimin yeni bir maceraya atılmanın verdiği heyecanla 'küt küt' attığını hissedebiliyordum.

Summer'la anlaşıp, babamın sarayına gitmeye karar verdik. Düşündükçe içim bir tuhaf oluyordu. Babamın Sarayı! Kulübeye doğru ilerlerken annemin son sözleri aklıma geldi, ''İçinde her zaman bir prenses olduğunu biliyordum.'' Sanırım başından beri herşeyi biliyordu. Annem vedaları sevmezdi ve bu da onun işiydi. Onu çok özlemiştim. Şimdi de yıllardan beri görmediğim babamı ziyarete gidiyordum. Kulübeye vardığımda hemen odama yöneldim, eşyalarımı hazırladım, üzerimi değiştirdim ve çıkmak üzereyken aklıma çekmecede duran elmas yüzük geldi. Suyun altında işime yarayacağını düşünerek geri döndüm ve çekmeceden alıp parmağıma taktım.
Dışarı çıktığımda Summer henüz gelmemişti. Athena kulübesine doğru yürüdüm ve kapıda karşılaştık. ''Eee? Hazırız dimi?'' diye sordum. Summer heyecanla, birazda ürkek bir sesle ''Evet sanırım hazırız.'' deyip gülümsedi. Ona cesaret verecek bir gülümseme takındım ama içten içe kendimi yiyip bitiriyordum. Az konuştuğumuz yürüyüş sonunda Long Island kıyısına vardık. Summer suya korku dolu gözlerle bakıp, konuştu. ''Suyun altında uzun süre nefessiz nasıl duracağız?'' Ona yüzüğü gösterdim, ''Bunun sayesinde. Yüzüğüm suyun altında nefes almayı sağlıyor. Suya girince sana bir hava baloncuğu yaratacağım ve sonra ver elini Poseidon'un Krallığı!'' diyerek güldüm. Summer'da bana katıldı ve ayakkabılarımızı çıkarıp suya doğru yavaş yavaş yürüdük.

Bells'in yüzüğünün özellikleri gerçekten de etkileyiciydi. Düşünsenize, suyun altında nefes almak harika bir duygu olmalıydı ! Belki Poseidon çocukları buna alışık olabilirlerdi ama ben ilk kez böyle bir duyguyu tadacaktım. Birden içimde dizginleyemediğim bir heyecan oluşmuştu. Kendimi sakinleştirmeye çalıştım ve Bells ile birlikte yavaşça suya doğru yürüdüm. Ben biraz tereddütlü olduğumdan suya ilk Bells girdi. Ben de arkasından onu takip ettim. Bir süre yürüdükten sonra su artık boyumuzu aşacak mesafeye geldiğinde Bells yüzüğünü çıkardı ve yüzüğünü çıkarıp büyükçe bir baloncuk oluşturdu. Bunu izlemek çok eğlenceliydi. Sonra bana hava baloncuğunun içine girmemi işaret etti. Ben de dediğini yaptım ve yavaşça baloncuğun içine girdim. Bells, "Hazır mısın ?" diye sordu. Bundan pek emin değildim ama yine de sorusuna "Hazırım." diye cevap verdim. Bunun üzerine Bells "1, 2 ve 3 ! diye bağırdı ve birlikte suyun içine daldık. O sırada hala nefesimi tuttuğumu hissettim. Bu bir tür refleksti sanırsam. Rachel bana ağzımı açıp nefes almamı işaret ettiğinde önce biraz tereddüt etsem de sonra ağzımı açtım. Nefes alabiliyordum, işte bu tahmin ettiğimden de harikaydı !