Poseidon Krallığı'nı Ziyaret

Öğlen civarıydı. Çok canım sıkılmıştı ve biraz gezmeye ihtiyaç duyduğumu fark ederek kulübemden dışarı çıktım. İlk çıktığımda nereye gideceğim hakkında hiçbir fikrim yoktu. Ayaklarımın götürdüğü yere doğru gidiyordum ki kendimi Amphitrite Kulübesi'nin önünde buldum. Aslında Zell'i ziyaret edebilirdim. Hatta birlikte biraz dolaşabilirdik. Bu umutla Amphitrite Kulübesi'nin kapısını çaldım. Kısa sürelik bir beklemenin ardından kapı açıldı. Ne şans ki karşıma Zell çıkmıştı. Hemen lafa daldım. ''Selam Zell. Nasılsın?'' Zell hemen, ''Selam Sofie. İyiyim sen nasılsın? İçeri girsene.'' diye cevap verdi. ''Bende iyiyim. Yok ben girmeyeyim. Canım sıkıldı acaba biraz dolaşır mıyız diye sana geldim.'' dedim. Zell çok düşünceliydi. ''Sofie benim de bugün annemi ziyaret etmem gerek. Hatta birazdan çıkacağım. Aa sende benimle gelir misin?'' dedi. ''Aslında hiç fena olmaz. Yani tabii bende gelebilirim.'' dedim. Zell çok sevinmişti. Bende bir o kadar sevinmiştim. ''O zaman hemen gidelim. Ben hazırım.'' dedim. Zell de, ''Tabii hemen çıkalım biraz bekler misin? Çantamı alayım.'' dedi. Başımı salladım ve Zell'i beklemeye başladım. Beş dakika sonra Zell tekrar aşağı döndü. Bizde yönümüzü Long Island Kıyısı'na çevirdik. Acaba Poseidon Krallığı'na nasıl gidebiliriz diye düşünüyordum ama kesinlikle Zell nasıl gideceğimizi biliyordu. Long Island Kıyısına vardığımızda kimsecikler yoktu diyebilirim. Birkaç kişi kendi halinde takılıyordu. O sırada gözüme Dave takıldı. Bir kenarda oturuyordu. Hemen aklıma onunda bizimle gelmesi gibi bir fikir geldi. Zell'e döndüm ve: ''Zell, acaba Dave'de bizimle gelsin mi?'' diye sordum. Zell şaşırmış bir sesle: ''Olabilir. Ama şimdi nereden aklına geldi?'' dedi. Kafamı Dave'in olduğu yere çevirerek, ''İşte orada duruyor. Hadi hemen yanına gidelim.'' dedim ve o tarafa doğru yürümeye başladık.

Kulübede oturmaktan sıkılmıştım.Kitap okumuştum bütün gün ama bitirince kitabı başka kitabım olmadığını gördüm ve bomboş oturmaya başladım.Kulübede kimse yok denilicek kadar azdı olanlarda kendi işleriyle ilgileniyordu.O yüzden tekrar odama döndüm kalkanımı açtım ve onu temizlemeye başladım tabi buda hemen bitmişti.Hemen kapattım ve koluma taktım tekrar.Çalışmaya karar verdim ama çalışırkende sıkılabilen ilk athena melezi bendim herhalde.Dışarı çıkmaya karar verdim.Dışarıda ilk büyü teknikleri sınıfına gitmeyi düşündüm ama içeri gürünce bugün eğitmenlerden kimse yoktu.Yani annem dışında ama annemden de büyü dersi almaya utanıyordu insan.O yüzden girmemeyi düşündüm.Sonra ise pegasus ahırlarına girdim ve carrionite ile ilgilenmeye başladım.Çok sevinmişti orada biraz küp şeker buldum biraz carrionite'a verdim küp şekerleri çok sevinmişti.İşim bitince dışarı çıktım.Ve long ısland'a gitmeye karar verdim.Orada oturuyordum ve denize bakıyordum burada poseidon'u gördüğüm günü hatırlamıştım.Sonra ise birilerinin bana doğru geldiğini gördüm.Bunlar sofie ve zell'di.Yanıma geldiler ve ''Nasılsın David.'' dediler.''İyiyim kızlar siz nasılsınız.'' dedim.''Bizde iyiyiz'' dediler.''Neden burdasınız ?'' diye sordum.Zell cevap verdi''Annemi ziyarete gidicektim Sofie'de katılmak istedi sende gelirmisin .'' diye sordu.Orayı hep merak etmiştim gitmek harika bir fikir olurdu.''Tabi neden olmasın.'' dedim.Sonra bir yere gittik kimsenin olmadığı.Oraya nasıl gidiceğimizi bilmiyordum ama zell bir şeyler bulurdu mutlaka.Sonra zell orda bir şeyler söylemeye başladı ve biraz sonra bir şeyler çıkmaya başladı denizden bunlar deniz atlarıydı nasıl gidiceğimizi bulmuştuk.

Kulübemde anneme gitmeye hazırlanıyordum. Kısa bir süre önce babam ölmüştü. Annemin yanına gidip bunu haber vericektim. Oradan Ohio'ya gidicektim. Kilisede babamın cenazesi olacaktı. Yüce İsa'ya bırakıcaktım babamı.. Bunu kimseye anlatmamaya çalışıyordum. Bunu bilensadece kardeşlerimden ibaretti. Kulübemde oturmuş çantamı hazırlıyorudum. Kapı çalınca göz yaşlarımı sildim. Belli etmemeliydim diye düşündüm. Kapıda Demeter kızı olan Sofie vardı. Ona gülümsemeye çalıştım zar zor. Bunu yaparken zorlanıyordum. Selamlaştıktan sonra yanlışıkla ağzımdan annemin yanına gidiceğimi söylemiştim. Bu daveti zevkle kabul buyurmuştu. Hafif bir tabessüm belirmişti yüzümde. Çantamı alıcağımı söyleyerek kulübeme girdim usulca. Mendil alarak silinmeyen göz kalemimi çekmiştim gözüme. Ağladığımı belli etmemesi için. Üstüme siyah bir deri ceket ve deri bir jeans giymiştim. Üstümde kuru kafalı bir t-shirt. Elime bir kaç değişik bilezik takarak hazırlanmıştım. Çantamı sırtıma geçirdim ve pegasus ahırlarına doğru gittik. Sofie bu sırada partnerinden söz ediyordu sürekli olarak. Bağlı olduklarını anlamak zor değil gibi gözüküyordu ama bunu anlatırken dalıp gitmiştim. Babamla kavgalarımızı hatırlayıp pişman olmuştum. Adete yapa yalnızdım. Pegasus ahırından Cazz'ı aldım. Long Island kıyısına gitmiştik. Sofie bana Dave'in gelip gelemiyeceğini sormuştu. Bu soruya hayır diyemediğim için kabul etmiştim ama bu sorunun nereden çıktığınıda merak etmeden duramamıştım. Bana el ile göstererek Dave'nin orada olduğunu belitmişti. Dave'da artık geliyordu. Hüzünlü bir gidiş olamasını beklerken sürü halinde gidiyorduk adeta. Onları mutlu görmek hüzünlendirmişti beni. Onlar görmeden cebimden bir mendil çıkardım ve gözlerimi silmiştim. Bu aralar hassastım. Şimdi ne yapıcaklarını bilmiyorlarmış gibi bana bakıyorlardı. Deniz kıyısına gittim ve çömeldim. Elimle suyun sıcaklığını kontrol ettim. Ve suya daldım. İçeri girdiğimde bir sürü balıkla karşılaşmıştım. Onlara gülümsedim. Evet konuşacaktım. Böyle bir yetenk bahşedilmişti bana. '' Deniz atlarını gördünüz mü sevimli balıklar? '' dedim gülmeye çalışarak. İri bir balık ahenkle dans eden pullarıyla beni süzdü Evet efendi. Onları çağırmak benim için bir şeref olur. dedi balık. Ona 3 tane deniz atı getirmesini söyledim ve sudan çıktım. Kıyıda Dave ve Sofie merakla beni bekliyorlardı.

Dave teklifimizi kabul etmişti. Bu da beni sevindirmişti. Zell için inşallah sorun olmaz diye düşünüyordum. Ama o anda ne kadar duyarsız olduğumu anladım. Zell resmen ağlamak üzereydi. Sürekli bize arkasını dönüyor elindeki peçeteyle yüzünü siliyordu. Belli ki ağlıyordu. Ne kadar belli etmemeye çalışsa da yüz ifadesi onu ele veriyordu. Annesine gitmesinin kesin sebebini bilmesem de kötü bir şeyler olduğunu tahmin etmek hiç zor değildi. Hatta duyduklarıma göre Zell'in babası ile bir sorunu varmış. Duyumsamalarıma göre babasına bir şey olmuş ama tam olarak konuyu bende bilmiyordum. Düşüncelerimi aklımdan çıkarmaya çalışıyordum yanı sıra Poseidon'un Krallığı'na nasıl gideceğimizi de düşünmüyor değildim. ''Zell, acaba Poseidon Krallığı'na nasıl gideceğiz?'' diye Zell'e sorumu yönelttim. Zell hafif hüzünlü bir sesle, ''Birazdan görürsünüz, merak etmeyin rahat rahat gideceğiz. Hiçbir sorun yok.'' dedi. Peki anlamında kafa salladım. Sonra Zell denize doğru ilerlemeye başladı. Ardından suya daldı ve gözden kayboldu. Kısa süre içinde tekrar sudan çıkmıştı. ''Tamam, biraz sonra yolculuk için hazır olacağız.'' dedi.Ardından denizden üç tane sevimli mi sevimli deniz atı çıktı. Demek ki bunlarla gidecektik. Hiç aklıma gelmemişti diyebilirim. Sonra deniz atlarına doğru ilerledik. Hepimiz deniz atlarından birinin üstündeydik ve deniz atları ilerlemeye başlamıştı. Deniz atlarının üzerinde denizde yolculuk yapmak çok zevkliydi. Sonrası biraz karışık. Ne olduğunu tam anlamamıştım. Sanki uyuyup da uyanmış gibi hissettim kendimi. Sonrasında ise Poseidon Krallığı'nda olduğumuzu anlamak pek zor değildi. Burası çok farklı bir yerdi. Hiç konuşmadan ilerlemeye başladık. Etraf çok sessiz gözüküyordu ve sanırım şu an için kimsenin bizim geldiğimizden haberi yoktu.

Ben neden kabul ettim ki bunu poseidon orda beni görse ne derdi ki ''Ah merhaba athena çocuğu seni gördüğüme çok sevindim.''mi diyecekti.Ama daha öncede karşılaşmıştık.Ama yinde korkuyordum.En azından amphitre beni korur du poseidonun insanlardan çocuğu olmasını sevmiyordu.Yani araları kötü olabilir di.Deniz atlarıyla yolculuk yapmaya başlayınca tam fikrimi değiştiricektim ki artık çok geçti oraya gitmek için yol almaya başlamıştık.Ama zell'in durumu kötü gibiydi bizden gizli ağlıyordu ama benim annem zeka tanrıçasıydı.Neden böyle olmuştu acaba merak ettim.Sofie'ye bakınca onun da anladığını gösteren bir bakış attı.Denizin içinde gözümü kapattım ve zell
''İşte geldik.'' diyince çok şaşırmıştım ne çabuk gelmiştik.burası harika bir yerdi.Deniz atlarından indik ve yürümeye başladık.Yolda farklı farklı türden şeyler vardı.Ama bir şey gözüme çarpmıştı.Kiklop.Beni ve sofie'yi neredeyse gateway kemerinde neredeyse yok edicekti.tam kılıcımı açıp saldırıcaktım ki 2 şey aklıma geldi.Biri bunlar poseidon'un yanında çalışan kikloplardı yani kötü değillerdi.İkinicisi ise burası kiklop kaynıyordu bunu yok etsem bile ardından 10 tane daha gelebilirdi.O yüzden yolumuza devam ettik.

Onlardan önde adımlarımı kararsızca atıyordum. Birazdan Posedion'u görücektim. Babamın öldüğü için kötü bir kahkaha atıcaktı. Buna ne kadar sevinmiş olduğunu bilsem bile annemi görmek için gelmiştim buraya. Hiçbir şey beni yıldıramazdı bundan sonra. Ani bir karar ile arkamı döndüm ve Dave ve Sofie'nin yakınlığını inceledim ve gülümsemeye çalıştım. Onlara karşı '' Şey. Çok mutlu gözüküyorsunuz.'' diyebildim. Tabii ki de diyeceğim bu değildi. Onlara durumdan bahsedicektim ama bana acıyıp merhamet göstermelerini ummak istemediğimi hatırladım. Onlar bu iltifatı biraz gereksiz bulmuş olacak ki Dave güldü '' Teşekkürler Zell.'' dedi içten bir biçimde. Ona gülümsedim ve önüme döndüm. Gözlerimden gelen yaşlara hakim olmaya çalışıyordum ama başarılı olamıyordum. Ağlıyordum. Daha Ohio'ya gidememiştim bile. Üçüzlerimi düşününce kendimi alamadan yere diz çöktüm. Yerdeki kumları ve deniz kabuklarını elimle sıkmaya başlamıştım. Hangi melez buna boyun eğip dim dik durabilirdi ? Birden Dave ve Sofie yanıma geldiler. Telaşlıydılar. Sofie tedirgin bir biçimde '' Zell ? İyi misin?'' dedi. Susmuştum. Nasıl başlıyacağımı bilmiyordum ki konuşayım. Dakikalar birbirini kovalarken dlimdeki bağ açıldı ve konuşmaya başladım '' Kan şekerim düşmüş olmalı. Sabah kahvaltısı yapmamıştım.'' o anda bir yalan uydurmuştum hemen. Dave buna pek inanmamış gibi gözüküyordu. Ama bu söylediğidiğim şeyin aksini düşünmesi delilik olurdu. Ayağa kalktım ve '' Galiba bugün sizi fazla telaşlandırdım. Ne dersiniz?'' dedim zorla gülümserken. Önden yürürken artık gelmiştik. Dave ve Sofie'nin fısıldaştıklarını duymuştum o anda.

Poseidon'un Krallığı'na çok çabuk gelmiştik. Deniz atları bizi saraya bırakır bırakmaz hızla gözden kayboldular. Bizde ilerlemeye başladık. Bir ara Dave bir kiklop sürüsü gördü. Nereyse bir delilik yapıp saldıracaktı. Sanırım aklına Gateway Köprüsü'nde olanlar gelmişti. Ancak son anda kendine hakim oldu ve yolumuza devam ettik. Zell cidden iyi gözükmüyordu. Bir ara sanki bayılacakmış gibiydi. Yere diz çökmüştü. Kumları, deniz kabuklarını ellerinde sıkıyor, hüngür hüngür ağlamak isteyip de ağlayamıyor gibiydi. Hemen yanına gidip, ''Zell? İyi misin?'' diye sordum. Zell, uzun süre düşünmüştü. Onun bu hali beni hem meraklandırıyor hem de korkutuyordu. Zell, ''Kan şekerim düşmüş olmalı. Sabah kahvaltısı yapmamıştım.'' dedi. Pek gerçekçi gibi durmuyordu. Sorunu neyse bize söylemesini çok isterdim. Zell'e boş boş bakmış olacaz ki ardından Zell tekrar, ''Galiba bugün sizi fazla telaşlandırdım. Ne dersiniz?'' dedi gülümseyerek. İnsanın üzgün olduğu zamanları iyi bilirim. Karşındakine üzüntünü belli etmek istemezsin, zorla gülümsersin ama yine de kendini ele verirsin. İşte Zell şu an bu durumu yaşıyordu. Biz böyle tedirgin tedirgin yürürken ne olduğunu pek anlayamamıştık. Ne yapacağımız konusunda bir fikrimiz yoktu ancak yürürken karşımıza büyük bir kapı çıktı. Üçümüzde bu kapıdan girme konusunda hemfikirdik. Ardından kapının büyük tokmağını açarak içeri girdik. Karşımızda arkası dönük şekilde büyük bir taht vardı. Sanırım bu tahtta Tanrı Poseidon oturmaktaydı. Tanrı Poseidon yavaşça yerinden kalktı ve bize doğru yürümeye başladı. Karşımızda durur durmaz Zell'i göstererek konuşmaya başladı. ''Sen Amphitrite'nin kızı olmalısın. Sarayımda ne arıyorsun?'' Zell zaten iyi değildi. Birde Poseidon'un sözleri Zell'i iyice üzmüştü. ''Şey... Tanrı Poseidon ben annemi görmeye gelmiştim. Acaba annem nerede?'' Poseidon sert bakışıyla konuşmaya başladı. ''Seni küstah melez. Annen birazdan gelecektir. Annenle görüşür görüşmezde sarayımdan çık.'' dedi ve büyük kapıdan hızlı bir çıkış yaptı. Bu büyük salonda yaklaşık olarak on dakika beklemiştik. Sonra kapı yine açıldı. İçeri güzel ve görkemli bir baya girmişti. Bu da sanırım Tanrıça Amphitrite olmalıydı. Bizi iyice süzdükten sonra ağır adımlarla yanımıza yürümeye başladı.

Poseidon'un hali sinirimi bozmuştu.Bu adam Long Island'da gördüğüm adam olamazdı.Zell sadece Amphitrite'nın kızıydı.Kendi seçmemiştiki ailesini.Onun suçu neydi burda ne işin var dediğinde senin melez kampında ne işin vardı diye sormak istiyordum ama bunu söyleyemezdim her halde.Hemen buharlaştırabilirdi beni.Umarım düşüncelerimi okumuyordur diye düşünüyordum.Ama dinlemediğini anladım çünkü şu andaki tek nefretini Amphitrite zell'e yüklemişti.Yani 'Merhaba ben athena çocuğu' desem bile umrunda olmazdım herhalde.Genede konuşması bitip gidene kadar hiç konuşmadım.Sonra kapı açıldı ve içeri Amphitrite girdi.Çok güzel bir kadındı Zell'in güzelliğini kimden aldığı belliydi.Poseidonun yanındaki tahta oturdu ve Zell konuşmaya başlamadan ''Konu ne biliyorum kızım ama arkadaşların dışarıda beklesen konuşmamız bitene kadar.'' dedi.''Pekala tanrıçam.'' dedik ve çıktık.Dışarıda Sofie'yle konunun ne olabiliceğini konuşmaya başladık.

Kapı kapandı ve annemle yalnız kaldık. Ona sinirliydim. Öfkeliydim. Gözlerimden alevler fışkırıyordu adeta. Bana gülümsedi ve elindeki aynayı uzattı. Büyüleyeceği bir aynaydı. Eşi benzeri bulunmayan deniz kabuklarıyla süslenmişti. Hayranlık içerisinde bana aynayı uzattı. Bakakalmıştım. '' Sevgili kızım. Bu aynanın büyük bir geçmişi vardır. Posedion bana hediye etmişti zamanın birinde. Şimdi sana devrediyorum. Zamanın birinde kehanette bunu bir kıza devreceğimi yazmışlardı ve şimdi sana veriyorum bu aynayı. Özellerikleri o kadar niceliklidir ki ! '' diye konuşmasını ballandıra ballandıra anlatmaya başladı. Aynayı elime aldım. Ve anneme doğru tuttum. Bunu yapmamı o söylemişti çünkü. Ona döndürdüğümde bir daha kendime çevirmemi arz etmişti. Bunu yaptığımda aynanın üstünde bazı yunan yazıların belirdiğini gördüm. Okuyabiliyordum hayliyle. Üstünde şöyle yazıyordu '' Aklından geçmektedir öfke ve sinir. Unutmamalıymış bugün Posedion'la konuşmalıymış.'' yazıyordu. Anlam verememiştim öncesinde. Daha sonra aklıma ''Dong'' etti ve '' Bu ayna kişinin aklından geçeni söylüyor ! '' dedim. Annem bana gülümsedi. Ama konumuz bu bile değildi ki ! Birden aynayı cebime sıkıştırdım. Sapı dışarıda kalsa bile sokuşturmuştum cebime. Birden çıkış yaptım ve '' Pekii bu babamı unutmama sağlıyacak mı ? Unutturabilecek mi ?'' diye bağırdım. Saray inliyordu tiz sesim ile. Annem bana umutsuzca bakıyordu. Duygusallığına belli etmemeye çalışıyordu belli ki. '' Zellana L. Ryan ! Babanın ölmesi benim suçum değildi ! Hepsi Zeus'un suçu ! Birini suçlaman gerekirse onu suçla ! '' diye bağırıyordu. Birden beynim durmuştu. Harfler ağzımdan zar zor çıkarak '' Zee..zeus'un mu ? Bu ne demek oluyor ? Zeus ile babamın ne ilgisi var şimdi?'' diyerek bu teoriyi yalanlamaya başladım. Annem üzgün bir şekilde '' Senin deden Zeus'tu. Babanın babası yani Zeus. Babanda melezdi. Geçmişte yaptığı bir hata yüzünden öldürülmeliydi. Kehanette açıkca yer verilmişti buna ;

Yıllar sonra yapılan acı
Çıkacak soğun, ayazında ;
Genç kız feryatlar içinde
Gidenin acısında kalıcak.
Zeus büyük bir fedakarlıkla
Zorla öldürcek bir Kahramanı..

kehanette dediği gibi. Her şey açıktı. Zeus'a yalvardır , yakardım. Kabul etmedi. Yağıcağım hiçbir şey yoktu.'' diyerek konuştu. Gözlerimdeki yaşlara engel olamıyordum..

Tanrıça Amphitrite bu büyük salona girikten sonra hemen Poseidon'un tahtının yanındaki tahtta oturmuştu. Daha sonra Tanrıça Amphitrite konuşmaya başladı. ''Konu ne biliyorum kızım ama arkadaşların dışarıda beklese konuşmamız bitene kadar.'' dedi. Ardından bizde Dave'le birlikte dışarı çıktık. Zell'le annesinin ne konuşacağını çok merak ediyordum. Zell'in durumu da pek iyi olmadığından herhalde iyi bir şey değildir diye düşünmeye başlamıştım. Umarım cidden kötü bir şey yoktur düşüncesiyle beklerken, Dave'le konuşmaya başladık. Ne olduğunu o da benim kadar merak ediyordu. ''Sence Zell annesiyle ne konuşacak?'' diye sorusunu bana yöneltti. ''Hiçbir fikrim yok. Ama Zell'in bugünkü durumuna göre pek iyi bir şey değil gibi duruyor.'' dedim. Dave'de bana hak verircesine kafasını salladı. Ardından hemen salon kapısının önünde bir yere oturduk. Sessiz bir şekilde Zell'in salondan çıkmasını bekliyorduk. Sessizliği sadece su sesleri bozuyordu. Dakikalar geçerken büyük salondan çeşitli bağırışmalar geliyordu. Sonra bağırışmalar kesildi, yerini yine sessizlik aldı. Fazla duyulmasa da Zell'in annesiyle konuşmasından kesitler duyuyordum. Ama konuyu anlayıp parçaları birleştirecek kadar fazla bir şeyler duymuyordum. Çok uzun zaman geçmeden de Zell salondan çıktı. Çok bitkin gözüküyordu. Elinde de bir şey tuttuğu belli oluyordu. Yavaş ve sakin adımlarla bu tarafa doğru gelmeye başladı. Yanımıza iyice yaklaştığında elinde deniz kabuklarıyla süslenmiş bir ayna tuttuğunu fark ettim. Yüzü kızarmıştı. Ağladığı her halinden belli oluyordu. Daha sonra başı önüne eğik bir şekilde hızla konuşmaya başladı: ''Sanırım, gidebiliriz. Burada işim bitti.'' dedi. Hemen lafa atıldım: ''Tamam Zell, ama sen pek iyi durmuyorsun. İyi misin?'' diye sorarak Zell'in iyi olup olmadığına emin olmak istedim. Zell: ''Yok bir şeyim. Ben iyiyim.'' dedi. Ardından yerimizden kalktık, yavaş adımlarla yürümeye başladık.

Yürümeye başlamıştık.Krallıktan çıkıyorduk etrafta koşuşturan bir sürü canlı vardı ama ben bir çoğunu bilmiyordum.Kapının önüne geldik ve dışarı çıktık.Zellana deniz atlarını tekrar çağırmaya başladı.Geldiler ve üzerlerine bindik.Gitmeye başladık.Tam biraz ilerlemişken yarı yolda deniz atları kendiliğinden dönmeye başladı.Bunu Amphitrite yapmış olmalıydı başka bir türlü olması mümkün değildi.