Amphitrite ve Poseidon'u Ziyaret.

O gün, Amphitrite kızı Iris'le daha yeni tanışmıştım. Ama onunla anlaşmıştım, en azından kavga falan etmemiştik. Durum böyle olunca birbirimizle bazı şeyleri paylaşmıştık ve bazı sözler vermiştik. Mesela bugün, Amphitrite ve Poseidon'u ziyaret edecektik. Nasıl yapacağımız hakkında en ufak bir fikrim yoktu. O Amphitrite kızıydı. Suyun altında bir özel gücü falan mutlaka olmalıydı. Ona Long Island kıyısına gitmeyi önerdim, o da kabul etti ve Long Island'a doğru yürümeye başladık. Yürürken onu çok endişeli görmüştüm doğrusu. Tırnaklarını kemiriyordu, heyecandan mıdır nedir. Bense onun bu tavrı karşısında sadece gülümsüyordum. Long Island'a vardığımızda Iris'e baktım. "Eee ne zaman..." derken beni kolumdan çekti ve kendimi suda buldum. Beraber yüzüyorduk ama bu durumun ne kadar daha devam edebileceğinden emin değildim. Bir süre sonra, hayatımda gördüğüm en şaşalı, en muhteşem, en büyük saray uzakta gözüktü. Poseidon'un Sarayı. Ağzım açık bir şekilde baktım saraya, gerçekten çok etkileyiciydi. Ardından Iris'e baktım, acaba ne yapacaktık şimdi?

Pace ile birlikte Poseidon'un Sarayı'na doğru yüzüyorduk. Şaşkın bir biçimde saraya bakıyordu. Aynı annemin beni bir kaç önce buraya getirdiğinde benim de baktığım gibi. Biraz sonra kumlara ayaklarımız basar oldu. Pace'e "Bu sarayda dikkatli olmalıyız. Önümüze bir engel çıkabilir. " dedim. "Tamam." dedi. Sarayın kapısı büyük ve gösterişliydi. Sanki buraya sakın girme der gibi. Biz kapıya hayretle bakarken kapı açıldı. Bu saraya son gelişimden daha farklıydı. Sanki bir şeyler değişmişti. İçeriye doğru korkar adımlarla yürümeye başladık. İçerisi karanlıktı. Kapıdan geçince artık sular içeriye giremez oldu. Islanmıştık ve burası soğuktu. Ayrıca deniz tuzu kokuyordu. Pace'e şiddetle "Dur!" dedim ve onu geriye doğru ittim. Burnumun ucundan bir ok geçti. Islak olduğu için onu fark etmiştim. Sanırım Poseidon bizi test ediyordu.

Harika, biz buraya sadece ve sadece Amphitrite'i ziyaret etmeye gelmiştik. Poseidon'la işimiz yoktu o anda, ama nedense (!) o bize takmış bir şekilde sürekli üzerimize doğru oklar gönderiyordu. Madem bizi denemek istiyordu, o halde ona istediğini verirdim, veya çok daha fazlasını. Ben bir avcıydım, her ne kadar en başlarda asosyal de olsam, bence şu anda gayet sosyaldim. Kampı keşfe çıkmıştım ki, Iris'le karşılaşmıştım. Ben ok kullanabilen ve kamptaki ikinci kıdemli avcıydım. Benden korkması gerekiyordu, hem de oldukça. Hemen arkamda her an hazır olan oklarımdan bir demet şeklinde yollamaya başladım, ardından Iris'e de ok uzattım ve beraber ok fırlatmaya devam ettik.

Pace çok öfkelenmişti. Onu böyle görmek korkutucuydu, ama haklıydı. Kimseye zarar gelmesini istemiyordum, fakat Poseidon bizi yaralamakta kararlıydı. Pace acımasızca ok fırlatıyordu. Eğitimli gibi gözüküyordu. Ama bunu ona sorma fırsatı bulamadım. Beni sakın sormayın... Berbat ok fırlatıyordum. Daha bir eğitimim yoktu. Ben de en iyi yaptığım şeyi yapmaya karar verdim. Kapı arkamızdan kapanmıştı. Ama büyük ve gösterişli bir kapı bile beni engelleyemezdi. Yapacağımı yaptım. Kapının ardından bir miktar su aldım ve buza dönüştürerek fırlatmaya başladım. En iyi yaptığım şey... Su! Çok geçmeden oklar kesildi. Pace hala hırsını alamamıştı. Bir şey söylememek daha iyi bir fikir gibi görünüyordu. Ama dayanamadım ve "İyi misin?" dedim. Biraz sakinleyerek "İyiyim. Teşekkürler." dedi. Karanlıktan hiçbir şey görünmüyordu. Ne olduğunu anlamak için dikkatlice okların geldiği yöne doğru ilerlemeye başladık...

Okların geldiği yöne doğru ilerlediğimiz zaman kendimizi sarayın tam ortasında bulmuştuk. Açıkçası ben bile biraz korkmuştum. Yutkundum ve etrafıma bakındığımda kudretli görünüşlü bir adam gördüm. Sandaletleri ve şortu da olmasa tam olacakmış ama karşımda duran adam gerçekten güçlü biri gibi duruyordu. Okumu havaya kaldırdım ama adam bir el hareketiyle okumu yere düşürdü. Bunu nasıl yaptığın anlamamıştım, İris'e baktım. "Bu adam ne yapıyor?" diye sordum korkakça. Ardından cesaret örneği göstererek bir adım ilerledim. "Pardon siz kimdiniz?" diye sordum sonradan şapşallığıma hayret edeceğimi bilerekten. Adam kahkaha attı, deniz birden titredi. "Ben Denizler ve Deprem Tanrısı Poseidon. Siz benim sarayıma hangi sıfatla girmiş bulunmaktasınız?" diye sordu yarı ciddi, yarı geveleyerek.

Ben öne atladım. "Şey... Biz Tanrıça Amphitrite'i ziyarete gelmiştik. Acaba o burada mı?" dedim. Poseidon, daha da sinirli gibi gözüküyordu. "Ben size kim için geldiğinizi değil, kim olduğunuzu sordum.". Korkak bir tavırla "Ben Amphitrite kızı Iris Shilon, arkadaşım da Artemis Avcısı Pacely Wandrof." dedim. Heyecandan kelimeleri seçmekte zorlanıyordum. İlk defa bir Tanrı ile konuşuyordum. Ayrıca karşımda sadece bir Tanrı değil, bir çok kardeşimin nefret ettiği ve korkunç öfkesiyle bilinen üvey babamdı. Uzun bir sessizliğin ardından Pace bir şey söyleyecek gibi oldu...

Öne atıldım ve konuşmak istediğimi belli ettim. "Saygıdeğer Poseidon, tanrılar tanrısı unvanına layık Deniz Tanrısı. Karınızla önemli bir şey paylaşmamız gerekiyor." dedim yalakalığımı konuşturarak fakat Poseidon kükremeye başladı. Açıkçası hayatımda ilk kez bu kadar korkmuştum, bunun bir tekrarı daha olacağını da düşünmüyordum. "Hemen sarayımdan defolun! Sen, Aphitrite'imin, güzeller güzel eşimin insandan olma... Şeysi işte, baş belası! Buradan hemen git şu erkek düşmanını da alarak." dedi bana bakarak. Üzerime alınmamış gibi görünerek omuz silktim ve ardından Iris'e bakmaya başladım.

Poseidon'un kükremesinden Pace'in de korktuğunu anlayabiliyordum. Ben de en az onun kadar korkuyordum. Ama artık Melez Kanpı'ndaydım, bir tanrıçanın kızıydım ve... Ve hayatım oldukça değişmişti zaten şimdi korkup gidersem ne olacağını bilemezdim, ama eğer korkmazsam ya ölecektim ya da annemi görecektim. Ölüm korkusunu göze alarak Poseidon'a bağırmaya başladım. "Buradan annemi görene kadar gitmeyeceğiz!". Amacım saygısızlık falan değildi. Bunu söyleyenin ben olduğumu bile bilmiyordum. Pace fısıltıyla "Iris ne yapıyorsun? Gitmeliyiz, Ölmek mi isti..." Pace sözünü bitiremeden Poseidon yeniden kükremeye başladı. Birden kapıdan içeriye sular girmeye başladı. Kısa sürede bizi nefes alamaz hale getirdi. Ben nefesimi uzun süre tutabilirdim, ama Pace'in bunu yapamayacağını biliyordum. Ben bir yol ararken içeriye inci kolyeli gösterişli bir kadın girdi. Nasıl da tanımıştım ama. Bu annemdi... Birden sular yeniden kapının ardına çekildi. Annem Amphitrite "Poseidon, burada neler olu... Iris?". 'Burada kimse sözünü bitiremiyor mu?' diye düşündüm bir an. Anneme gidip sarılasım geldi, ama yapamadım. Geldiğine çok sevinmiştim. "Anne!" diye sevinç içinde bağırmakla yetindim. "Biz de sizi görmeye gelmiştik Tanrıça Amphitrite." dedi Pace saygılı bir şekilde...