Lucianna Fackrell

Annem Athena, Bilgelik Tanrıçası olmasının yanı sıra, mitlerde Sanat Tanrıçası olarak da kabul edilirdi. Bazı şanslı kardeşlerim, annemin o yanından da bir şeyler alır ve sanat dallarında yetenekli olurlardı. Ben, konu mimari bir tasarım veya grafik hazırlamak olduğunda fazlasıyla iddialıydım ama bir doğa resmi çizmeye kalksam, resme bakan biri beni kreşe giden bir çocuk sanabilirdi. Heykeller ise sadece bakmaktan anladığım sanat eserleriydi. Nasıl yapıldıklarını az çok tahmin edebiliyordum, heykeltraşların kullandığı malzemeler hakkında da biraz fikrim vardı ama, kampta geçirdiğim onca ay boyunca hiç el işleri alanına gidip devasa Pan heykelleri yapan satirlerle takılmamıştım. Kampta bir sanat dersliğinin açılmış olduğunu duyduğumda çok sevinmiştim. İnsanın içinde yetenek olurdu veya olmazdı, o tanrıların bileceği işti fakat, çok derinlerde saklı kalmış bir yeteneği gün yüzüne çıkarma işini eğitmenlere bırakmak gerekirdi. Sanat ve zanaat becerileri sınıfına doğru yürürken aklımda benden ders almaktan rahatsız olan Ares çocukları vardı. Hepsi babaları Savaş Tanrısı olduğu için kılıçta ilah olduklarını düşünürlerdi ama ben o kulübede Hermia'dan başka iyi kılıç kullanıcısı bilmiyordum. Mia da iyiydi çünkü günlerini, hatta haftalarını benimle antrenman yapmaya adamış ve kendini işin tekniği konusunda geliştirmişti. "Sanatın tekniği olur mu acaba?" diye mırıldandım kapıdan içeri girerken. Dersliğe çok sevdiğim arkadaşlarım Apollon kızı Ange ile Afrodit kızı Lara bakıyordu. Hangisinden ders alacağımı bilmiyordum ama ikisi de sanat ve becerilere fazlasıyla yatkın olduğundan, bunun bir önemi de yoktu. İç açıcı dersliği bir süre inceledikten sonra "Kimse yok mu?" diye içeri doğru seslendim. Biraz sonra birtakım tıkırtılar duymaya başladım, anlaşılan eğitmenim bulunduğum yere doğru gelmekteydi. Suratıma ruh halimi yansıtan sevinçli bir gülümseme yerleştirdikten sonra "Ellerimin kılıç kullanmaktan başka işlere de yaradığını görmek istiyorum." dedim.

Heykellerin çoğu yerleşmişti.Yapabileceğimizin çoğundan fazlasını yapmıştık bu kısa süre içinde.Ve Lara'nın tırnaklarından vazgeçsede ortaya güzel bir görüntü çıkmıştı.İçimi çekerek enson düzenlediğiniz arka tarafa bir göz attım.Gerçekten,ilk geldiğimizden buyana epeydi bir güzel olmuştu. "Kimse yok mu?" diye bir sesle kendime geldim ve kapıya doğru yöneldim.İleride Lucy'in etrafı seyrettiğini görebiliyordum.Adımlarımı hızlandırarak yanına gittim. "Selam Lucy!" dedim.Sanat ve Zanaat Dersine arkan ilgi hem Lara'nın hemde benim çok hoşuma gidiyordu.Heykellerin bulunduğu yere ilerlenken Lucy'e döndüm.
"yine sizi yendik!" dedim.Kulübe yarışlarında hep Athena kulübesinin bizi yenecek korkusu vardı içimde.Ve böyle demek eğer Lucy kötü günündeyse zihnimin deşileceği anlamına geliyordu.Ama Lara'yla takılmaktan,düşünmeden konuşmaya başlamıştım.düşünceli bir şekilde Lucy'e baktım.

Karşıma çıkan Ange'i başımla selamladıktan sonra "Orada dur güzel dostum. Ders esnasında baykuşlar ve farelerin mevzuunu açmayalım bence." diyerek sırıttım. Ne kadar önemsemiyormuş gibi görünmeye çabalasam da, puanlama yarışında ufacık bir farkla Apollon kulübesine yenilmiş olmamız beni fazlasıyla üzmüş ve sinirlendirmişti. Ange ile aramızda hiçbir problem yoktu; onların kulübedeki çoğu kişiyle ufak atışmaların dışında iyi anlaşır, hatta Yon'u kendime kardeşlerim kadar yakın görürdüm. Ah, sadece artist Tiffany vardı ki sırf onun için bütün kulübeyi silecek değildim. Ange sözlerimi onaylarken aklıma aniden duyduğum son gelişme geldi ve artist bir gülümseme eşliğinde "Ama fazla sevinmeyin. Yapılan son denetlemeyi biz kazandık. Bir sonraki puanlamada işiniz zor." dedim. Apollon kulübesi iki aydır denetleme ve araba yarışları sayesinde götürüyordu birinciliği. Biz, bu ay bunu değiştirmeye fazlasıyla kararlıydık. Aslında, sanat ve zanaat konusunda kendimi geliştirmek istememin sebeplerinden biri de, sanatçı olduğumu kanıtlayarak kulübeme ekstra puan kazandırabilmekti. Ange tam ağzını açıp bana en az benimki kadar iddialı bir cevap verecekken elimi kaldırarak onu susturdum ve karşımda duran heykeli işaret ettim. "Aman Tanrılarım! Bu harika bir sanat eseri. Kim yaptı bu heykeli?" diye sordum.

Tam Lucy'e onunkine benxer bir cevap verecekken sesiyle düşüncelerim dağıldı ve işaret ettiiği yere baktım. "Aman Tanrılarım! Bu harika bir sanat eseri. Kim yaptı bu heykeli?" gösterdiği heykeli görünce gülümsedim.Bu heykeli buraya ilk geldiğimiz de Lara'yla beraber yapmıştık.Sıkıntıdan işte,şimdikine nazaran çok daha az öğrencimiz vardı. "Lara'yla beraber yapmıştık işte.Sen daha güzellerini çıkartabilirsin." dedim ve gülümsedim.Ardından heykelleri yaptığımız bölüme geldik.Burası biraz karışıktı ama heykelle çalışıyorduk değil mi? lucy'e beklemesini söyleyip en yakında bulunan çekmeceyi karıştırmaya başladım.Aradığım büyük ve orta boyda çekici aldım ve çekmeceydi ayağımla kapatıp yeni dökülmüş taşa ilerledim.Bu taşlardan stoğumuz asla tükenmezdi.Melezler fazla uğraşmasın diye taşa ve onu yumuşatacak maddelerden koyuyorduk.Dışardan zor görülebiliyordu ama başlayınca kolay oluyordu. Hemen büyüklerinden bir tane kucağıma kapıp Lucy'in yanına geri döndüm.Elimdeki taşı yere bıraktım ve çekiçleri de havaya kaldırdım. "İlk bunlarla başlayacağız.Hayal ettiğin şeye göre taşın boyutunu değiştirebilirsin.Her boyutttan taşlarımız var ama öğrencilerin boyutunu kendi ayarlamasını tercih ediyoruz.Kesmene yardım edecek,araçlar verebilirim.Ayrıca taşın yüzeyinini yani yuvarlak ve sivri gibi şeyleri ayarlamana yardım edecek araçlarımız var.genelde ayakta çalışmayı terih ederim ama bunu yapacağın cismin boyuna göre kendinde karar verebilirsin." dedim ve gülümseyerek devam ettim. "Daha yapacağımız bir sürü alet var.Sana hepsini gösterip tanıtacağım ama ilk önce,yapmak istediğin cisme karar verdin mi? veya şu ana kadar anlattıklarımdan merak ettiğin birşey var mı?" diye sordum.

Ange ve Lara'nın yeteneğine hayran kalmıştım ve onlarınkiler kadar başarılı heykeller yapabileceğim düşüncesi bana göre hayalden farksızdı ama yine de iyi bir heykeltraş olacağıma dair bir umut taşımaya başlamıştım. Ange'in benim tarafımdan sanat eserine dönüştürülecek bir taş parçasını yanıma taşıdıktan sonra yaptığı konuşmayı dikkatle dinledim. Buraya gelirken neyin heykelini yapacağımı hiç düşünmemiş olduğum şimdi yeni aklıma gelmişti. Ona gülümseyerek bakıp "Merak ettiğim bir şey yok, teşekkürler." dedim ve sonra, ne yapacağımı bulabilmek için hızlı hızlı düşünmeye başladım. Doğal olarak aklıma ilk gelen şey baykuştu ama ilk çalışmamda ortaya bir baykuş heykeli çıkarabileceğime ihtimal vermiyordum. Sonra basit birkaç şekil düşündüm ve en sonunda annemin heykelini yapmaya karar verdim. Pekala, amacım Tanrıça Athena'yı aşağılamaktan çok, beceriksizliğimle eğlenmekti. Ange'e sırıtarak bakıp "Annemin heykelini yapmak istiyorum." dedim. Apollon kızı da sözlerim üzerine kendini tutamayarak kahkaha attı. "Aslında ilk deneme için daha basit bir şey seçebilirsin Lucy." dediğinde ona "Bence annemin yüz hatları yeterince basit." cevabını verip ardından kaşlarımı çatıp, suratımı katı bir hale getirerek annemin taklidini yaptım. Şimdi ben de Ange gibi gülmekten kırılmıştım. Başlamak için sabırsızlanıyordum ve dersin sonuna kadar gülmekten karnıma sık sık kramplar gireceğinden de emindim.

Lucy'in Athena'yla kan bağı olduğuna kesinlikle emindim.Ama sürekli kaşlarını çatmak alnının kırışmasına sebep olabilirdi.Tabii,bunun için kremlar var.Yani,ben...Lara'nın dergisinde görmüştüm de.kendimizi azda olsa sakinleştirdikten sonra Lucy eline bir çekiç aldı ve taşı kırmaya başladı.Athena'yı yapmak?Bu dersin sonunu çok merak ediyordum.Belki de Lucy'lerin kulübesinin önüne koyabilirdik.Masaya bakıp aletleri kontrol ettim.Spatula getirmeyi unuttuğumu farkedince,hızla yerimden kalktım ve Lucy'e döndüm. "Lucy,benim bir kaç alet almam gerek.Hemen geleceğim." dedim.
Lucy işine o kadar odaklanmıştı ki Athena'yı süper bir biçimde yaratacağını düşündüm birden.Lucy başını salladı. "tamam.Yapıyorum ben." içten içe dönerken kendime harika bir Athena'yla karşılaşmak için hazırladım ve hemen çekmecelerin olduğu yere koşturdum.
En üstteki çekmeceyi açtım ve içini karıştırdım.Yoktu.Hemen kapattım ve altındakini açtım.Yine yoktu. "Lara nereye koydun bunu?" diye mırıldandım öfkeli bir fısıltıyla.üçüncü çekmeceyi açıpta göz gezdirdim.En arkaya sıkışmış bir spatula beni bekliyordu.Hemen onu aldım ve çekmeceyi ayağımla kapattım.Ardından Lucy2in yanına döndüm.Hala uğraşıyordu. "Nasıl gidiyor?" diye sordum.

Athena'nın heykelini yapıyor olmak, her şeyden önce bir çeşit asilik sayılacağından, bana korkunç bir keyif veriyordu. Malzemeleri elime alıp da heykeli yapmaya başladığımda, bu işin göründüğü kadar da zor olmadığını fark ettim. Belki annem sanatın da tanrıçası olduğundan, elim heykeltraşlığa yatkındı veya sadece anlık bir hevese tutulmuştum. Nedeni ne olursa olsun, alıcı gözüyle heykele bakınca, güzel bir başlangıç yapmış olduğumu fark ederek mutlu oldum. Ange birkaç alet alacağını söyleyerek yanımdan ayrıldıktan biraz sonra dilimi dışarı çıkarmış ve başımı eğmiş, heykele odaklanmış olduğumu fark ettim. Hiperaktiviteyi doruklarında yaşayan bir DEHB hastası olarak, büyük ihtimalle hareketsiz kalmak ve tek bir işe konsantre olmak konusunda kendi rekorumu kırmıştım. Ange'in ayak seslerini duyduğumda duruşumu normalleştirip ona doğru baktım ve gülümsedim. "Nasıl gidiyor?" sorusuna sırıtarak "Beklediğim kadar felaket değil. Hatta, hiç felaket değil." cevabını verdim. Taslak aşamasındaki sanat eserimi inceleyen öğretmenim, cevabımdan mutlu olmuşa benziyordu. Mutlulukla bir nefes aldıktan sonra "İyi ki gelmişim buraya. Daha önce fark etmediğim bir hobi daha edindim sanırım. Tabii daha yolun başındayım." dedim. Ange içimdeki sanatçı ruhunu uyandırmış olmaktan mutluluk duyuyor gibiydi. Ona henüz pek bir şeye benzemeyen Athena heykelimi gösterdim ve "Uzmanın yorumlarını alabilir miyim acaba?" diye sordum. Ange kötü gittiğimi söylerse büyük ihtimalle psikolojik açıdan yıkılacaktım.

büyülenmiş bir şekilde Lucy'in eserini seyrediyordum. "Uzmanın yorumlarını alabilir miyim acaba?" deyince bekletmeden cevap verdim tabii.u cümledeki 'uzman' kelimesini daha sonra fark edip sevincimin ikiye katlanmasını unutmamak gerek. "Waooow süper gidiyorsn Lucy!" dedim hevesle.Gerçekten,yeni başarılar görmek beni mutlu ediyordu.Hele ki eğitmen ben olunca...deme şansı doğuyordu bana.Lara'yla da kimin öğrencisi en güzel çalışmayı yaptı kavgası çıkınca çoğunlukla berabere kalıyorduk ama bu sefer onu alt edecektim.Birde konu Tanrıça Athena çıkınca çenesini açamazdı herhalde.Lara'nın surat ifadesini düşününce mutlulukla gülümsedim ve Lucy'in yaptığı harika sanata tekrar göz gezdirdim.Lucy'in yüzünden mutluluk okunuyordu ve heykelini beğenmem,onu bu sanata daha çok yaklaştırdığını hissedebiliyordum.Lucy sevinçle el çırpıp tekrar Tanrıça Athena'yı resmetmeye koyuldu.Çekiçle işinin bittiğini anlayınca ona dönüp yeni getirdiğim aletleri gösterdim.
"Bu spatula.Bir çok işe yarar ve bence bu işin olmazsa olmazı.Heykelin yuvarlak hatlarını belli edebilirsin bunla." dedim ve Lucy dikkatle beni dinlerken spatulayı ona uzattım.Daha bir sürü alet vardı ama şimdi sıra bundaydı.

Ange'in yapmakta olduğum heykeli beğenmesi beni kelimelerle anlatamayacağım kadar çok mutlu etmişti ama güzel bir yorum aldım diye işimi boşlayacak değildim. Tüm dikkatimle tekrar Athena heykeline yoğunlaştım ve birkaç dakika sonra çekiçle işimi bitirdim. Ange bana ismi spatula olan bir alet uzattığında onu alıp heykelin yüzünü, özellikle yanak bölümlerine yuvarlak hatlar kazandırmaya başladım. Yüz istediğim şekli aldıktan sonra da omuzlarını hallettim. Arada sırada heykelden birkaç adım uzaklaşıp başımı yana eğiyor ve eserimdeki esiklikleri saptamaya çalışıyordum. Yarım saat boyunca bazen çekiç bazen de spatulayla heykelin minik detaylarını şekillendirdim. Şimdi birkaç adım uzaktan baktığımda eserimin gerçekten de annem Athena'yı andırdığını rahatlıkla söyleyebilirdim. Elbette mükemmel olmamıştı ama hiç de fena değildi. Sonuçta bu benim henüz ilk çalışmamdı. Elim çekiç tutmaya bile tam olarak alışamamışken hiç de kötü bir acemilik çalışması çıkartmamıştım. Ange'in de benimle aynı şekilde düşündüğünü umuyordum ama öyle düşünmüyorsa da fazla kafayı takmazdım; Kendimi heykeltraşlık konusunda geliştirmeye bakardım. Elimdeki malzemeleri yanımdaki masanın üzerine bıraktıktan sonra Apollon kızına döndüm ve "Evet Ange, benim görebildiğim kadarıyla çekiç ve spatulayla yapabileceğim başka detay kalmadı. Sen ne düşünüyorsun?" diye sordum. Buraya saat kaçta geldiğimi bilmiyordum ama dersliğin penceresinden gördüğüm kadarıyla hava kararmaya yüz tutmuştu. Heykelle uğraşırken insanın zamanın nasıl geçtiğini anlamadığını fark ederek gülümsedim. Ange ve Lara gerçekten de çok zevkli bir işle uğraşıyorlardı.