Andrea Grace Harvey.

Öğle güneşi tepedeydi.Tepede güneş olmasına rağmen esen rüzgardan dolayı hava soğuktu.Ama soğuk bana engel olamamıştı.Kulübemden çıkıp çoğu zaman yaptığım gibi kampta aylak aylak dolaşmaya başlamıştım.Okçuluk Alanı'na doğru ilerliyordum.Belki birkaç Apollon çocuğu bulup onlarla takılabilirdim.Okçuluk Alanı'na vardığımda sarı saçlarıyla göz kamaştıran Tiff'i gördüm.Elinde çok asil duran ok ve yay takımıyla hedefine kitlenmişti.O sırada ona ne kadar imrendiğimi fark etmiştim.Onun gibi ok ve yay kullanabilmek için neler vermezdim.Bingo ! Neden Ok Atma Teknikleri Sınıfı'na gitmiyordum ki?Bunu daha önce akıl edemediğim için kendime isyan ettim ve hızlı adımlarla Ok Atma Teknikleri Sınfı'na doğru ilerlemeye başladım.Sınıftan içeri girdiğimde elinde ok ve yay olan bir sürü melez vardı.Hepsinin de benden daha tecrübeli olduklarına emindim.Bir an için gözüm korkmuştu ve sınıftan dışarı çıkmak için arkamı döndüğümde ''Dersliğe hoş geldin!'' dedi biri.Bu Apollon oğlu Yon'du, yeni eğitmenim olacak kişi.Sanırım artık eğitime başlamak zorundaydım, kaçış yok.

Her zamanki gibi ok atışları yapıyordum. Bu beni çok sakinleştiriyordu ve hep on ikiden vurmak beni mutlu ediyordu. Uzun bir süre daha ok attıktan sonra dersliklere doğru gittim. Yardımcı eğitmen olarak belki bir öğrencim daha olurdu. Dersliğe girdiğimde bir sürü öğrenciyi ve Yon'u gördüm. Onun yanına gittim. Andy'le konuşuyordu. Yon beni gördüğünde Andy'ye "İstersen sana Tiff ders versin." dedi. Andy bana baktı ve gülümseyerek "Çok iyi olur." dedi. Daha önce onunla ok çalışması yapmıştık ve çok eğlenmiştik. Sevinçle "Tamam o zaman, derse başlayalım." dedim. Andy'le gülerek ders yerine gittik. Andy "Ne yapacağız?" diye sordu. Ona döndüm ve "Hedef tahtasının 20 adım uzağından ok atmaya başlayacağız." dedim. İşimin fazla zor olmadığını düşünüyordum. Çünkü Andy okçulukta çok iyi olmasada çabuk öğreniyordu. Ben bunu fark etmiştim. Umarım yanılmam. Andy tereddütlü bir şekilde "Çok uzak değil mi?" diye sordu. Gülümsedim ve "Değil." dedim. Bu sırada hedef tahtasının 20 adım uzağına gitmiştik. Bana göre bu mesafe hiç uzak değildi ama ben doğuştan okçuydum. Eminmki Andy ilk başlarda zorlansa da diğer atışlarda zorlanmayacaktı.

Eğitmenimin Yon olacağını zannederken Tiff'in gelmesi benim için bir mucize gibiydi.Onunla daha önce okçuluk sahasında da ok atma alıştırmaları yapmıştım.Yani birbirimize o kadar da yabancı olmadığımız için onun yanında daha rahat olacağımı umuyordum.Tiff hızlı bir şekilde derse başlamıştı.Öncelikle hedef tahtasından 20 adım uzaklıktan ok atma denemeleri yapacağımı söylediğinde ister istemez gözüm korkmuştu.20 adım biraz fazla değil miydi ki? Tiff bana cesaret verip teşvik ederek elime ok ve yay takımını tutuşturdu.Bu konuda çok bilgim yoktu ama hiç değilse ok ve yayı nasıl kullanacağımı biliyordum.Yayı sıkıca kavradım ve oku yay üzerinde germeye başladım.Bir gözümü kapayarak hedefi ayarlamaya çalışırken tam yönümü belirleyemeden ok yaydan fırlamıştı.Ne olduğunu anlayamadan okun nereye gittiğine baktım.Hedef tahtasına kıl payı değebilmişti.Yüzümü buruşturarak Tiff'e baktım.Kafasını eğerek bana teselli vermeye çalıştı. ''Olur böyle şeyler, daha yenisin. Hadi bir daha dene.'' dediğinde git gide utandığımı hissediyordum.Cesaretimi toplayıp yayı tekrar gerdim ve okun hedef tahtasına değmesi için dua ederek oku fırlattım.Biraz daha iyi bir atış olmuştu sanırım.10 tane halkadan oluşan hedef tahtasının 4. halkasına isabet ettirmiştim.Tiff iyi anlamında parmağını yukarı kaldırarak ''Çok iyi!'' dedi.Gururlanmıştım açıkçası ama harika bir atış olmadığının da farkındaydım.''Şimdi sıra neyde?'' diye sorduğumda Tiff'İn vereceği cevaptan korkuyordum açıkçası.Bakalım daha ne kadar zorlayacaktı beni? Tiff ''Sanırım sınırları zorlamaya başlamalıyız artık, ne dersin?'' dediğinde yanılmadığımı anlamıştım.

Andy gayet başarılıydı. Sadece bolca antremana ihtiyacı vardı. 20 adım uzaklığı birkaç atışla idare etmişti. Şimdi işini daha da zorlaştırmalıydım. Andy'nin gözünü korkutmak istemediğimden onu 15 adım daha geriye götürdüm. Şu an hedef tahtasının 35 adım uzağındaydık. Andy bir hedef tahtasına baktı bir bana. En sonunda "Sen ciddisin." dedi. Ona gülümseyerek "Evet, yapma buradan uzak gibi görünüyor olabilir ama o kadar zor bir şey değil." dedim. Andy'i cesaretlendirmeye çalışıyordum. Andy hiç inanmışa benzemiyordu ama yne de başını tamam manasında salladı ve ok çantasından bir ok aldı. Sonra da oku yayına gerdirdi ve bıraktı. Ok hedef tahtasına bile değmemişti. Andy sinirli gözlerle bana baktı. Masum bir tavır takılarak "Daha yeni başladın." dedim. Andy tekrar bir ok aldı ve bir atış daha denemek için hazırlandı. Bende ona talimatlar vermeye başladım. "Dik durmalısın. Konsantre ol. Okçuluk dışında hiçbir şey düşünme." dedim. Andy benim dediklerimi yapıyor gibi görünüyordu. Bir süre sonra oku fırlattı. Ok hedef tahtasının 6. basamağına gelmişti. Bu ikinci atış için gayet güzeldi. Andy'e "Bak yavaş yavaş oluyor." dedim ve ona bir ok daha verdim. Hedef noktasına tam isabat etmeden bir sonraki adıma geçmeyi planlamıyordum.

Tiff beni hedef tahtasından 15 adım daha uzağa götürdüğünde şaka yaptığını zannetmiştim.Ama gerçekten de ciddiydi.Derin bir nefes alarak ok çantasından bir ok çıkardım ve attım.Ah Tanrım, hedef tahtasına bile değmemişti ! Bu gerçekten çok utanç vericiydi.Hırsla bir tane daha ok çıkardım ve attım.6. halkaya isabet ettirmiştim oku.Harika bir atış değildi ama hiç değilse hedef tahtasına değmişti.Tiff beni cesaretledirmeye çalışarak bir tane daha ok uzattı.Sanırım uzun süre çalışacaktık.Yayı tekrar gerdim ve okun yönünü ayarlamaya çalışarak fırlattım.Ok 3. halkadaydı.Açıkçası çığlık atmamak için kendimi zor tutmuştum.Tırnağını kıran bir Afrodit kızı gibi görünmek istemezdim.Bir ok daha aldım ve tekrar attım.Bu seferki okun yönünü ayarlamak için daha fazla uğraşmıştım ancak ok anca 5. halkaya isabet etmişti.Tiff yayı elimden alarak bir ok aldı ve ''Oku atarken çevresel faktörleri de düşünmelisin.Örneğin; rüzgar.'' dedi.İşaret parmağını diliyle ıslatarak havaya tuttu.Tahminimce rüzgarın yönünü hesaplamaya çalışıyordu.''Rüzgar sağa doğru esiyor, o zaman oku biraz daha sola doğru atmalısın.'' dedi ve yayı gererek oku fırlattı.Birinci denemede tam ortasından vurmuştu hedef tahtasını.Ona imrenmiştim açıkçası.''Vay be!'' diyerek şaşkınlığımı itiraf ettim.''Şimdi sen dene!'' dedi ve yayı uzattı.Çantadan bir ok çıkardım.İlk önce rüzgarın yönüne baktım ve yayı gererek oku fırlattım.İ-nan-mı-yo-rum ! Sanırım hırslanınca böyle oluyordu.Oku tam ortaya isabet ettirebilmiştim.Tiff kafasını sallayarak ''Bak, demek ki tek ihtiyacın olan antremanmış.'' diyerek ok çantasını aldı ve koluma girdi.''Şimdi daha da mı zorluyoruz?'' diye sorduğumda ''Aynen öyle!'' dedi Tiff.

Andy sonunda 35 adımdanda isabet ettirmeyi başarmıştı. Bir daha ki aşamaya geçebilirdik. Onun koluna girdim ve hedef tahtasının 50 adım uzağına gittik. Burası da bayağı uzaktı ama Andy kolayca başarabilirdi. Ona gülümsedim ve "Hadi, devam edelim." dedim. Andy bu sefer hiçbir şey demedi. Sadece bana garip bir ifadeyle baktı. Sonra denemeye karar verdi ve oku aldı. Daha önce yaptığımız gibi rüzgarın yönünü ve şiddetini öğrendi ve okunu yayına gerdirdi. Ona "Konsantre ol." dedim. Andy bir süre hedef tahtası ve oka baktıktan sonra oku fırlattı. Ok hızlıca gitti ve hedef tahtasının ucuna isabet etti. Ona gülümseyerek baktım ve parmağımla güzel anlamında işaret yaptım. Andy bir ok daha aldı ve bir daha denedi. Bu da tam isabet etmemişti. Bana döndü ve bir şeyler söylememi bekledi. "Sakin ve sabırlı olmalısın." dedim ve ona bir ok daha verdim. Andy oka baktıktan sonra bana "Sen bir atış daha yapsana." dedi. Bu iyi bir fikirdi. Bir ok aldım ve yayıma gerdirdim sonra Andy'ye dönerek "Dikkatli izle." dedim. Rüzgar biraz şiddetlenmişti ve ben onu rahatça hissedebiliyordum. Konsantre olduktan sonra hızlı bir hareketle oku fırlattım. Ok bir iki saniye kadar havada süzüldükten sonra hedef tahtasının tam ortasına saplandı. Yine tam isabet ettirmiştim. Andy'ye döndüm ve "Bir şeyler kavrayabildin mi?" diye sordum.

Tiff'i örnek almak amacıyla ondan bir atış daha yapmasını istemiştim.Tiff tabii ki de bu konuda çok başarılıydı.Yaptığı ilk denemede hedef tahtasının tam ortasına isabet ettirmişti oku.Onu hayranlıkla izlerken "Bir şeyler kavrayabildin mi?" diyerek beni kendime getirdi Tiff.Zorlukla yutkundum ve evet anlamında başımı salladım.''O zaman bir kere daha dene bakalım!'' diye yayı tekrar bana verdi.Derin bir iç çektikten sonra yayı elime aldım.Çevresel faktörleri falan da hesapladıktan sonra artık bezmiş bir halde yayı gerdim.Başaramadığım her atışta daha da çok soğuyordum dersten.Ama sabırlı olmalıydım.Kendimi toparlayarak hedefi ayarladım ve oku fırlattım.Ok 2. halkadaydı.Tiff'in yüzünde bir tebessüm belirmişti.Bana bakarak ''Sabırlı olman gerekiyor Andy.Yavaş yavaş pratik kazanacaksın zaten.'' dedi.Şimdi sırada ne olduğunu merak ediyordum açıkçası.Muzip bir ses tonuyla ''Şimdi hedef tahtasının 150 adım uzağına mı gidiyoruz?'' dedim.Tiff güldü.Vereceği cevabı heyecanla bekliyordum.

Andy bu sefer daha iyi bir atış yapmıştı. 2. halkayı tutturmuştu ve bana ''Şimdi hedef tahtasının 150 adım uzağına mı gidiyoruz?'' dedi. Güldüm ve "Hayır tabii ki. 75 adımcık uzağına gidiyoruz." dedim. Andy gözlerini devirdi. Ona aladırmadan koluna girdim ve onu hedef tahtasının 75 adım uzağına götürdüm. Yürürken "Gittikçe daha iyi bir okçu oluyorsun." dedim. Andy "Ya ne demezsin." dedi. Ona yapma der gibi baktım ve "Herkes senin gibi. Bu işin hemen olmasını bekleyemezsin. Ben bile doğuştan okçu olmama rağmen bu duruma çok zor geldim." dedim. Andy söylediklerimi tarttı ve yüzünde bana hak veren bir ifade belirdi. Bu sırada da 75 adıma gelmiştik. İkimizde durduk. Andy'e bir ok uzattım ve "İlk atışta yapmayı bekleme." dedim. Andy güldü ve oku elimden aldı. Sonra da yayına gedirdi. On saniye kadar bekledikten sonra oku fırlattı. Ok defef tahtasının son halkasına denk gelmişti. Andy üzülmek yerine gülmeye başladı. Onu böyle görmek beni de mutlu etmişti.

Tiff'in tavsiyesini dinlemeyi denedim.Evet haklıydı, her şeyin ilk denemede olmasını bekleyemezdim.Yapmam gereken şey sabırla çalışmaya devam etmekti.Hedef tahtasının 75 adım uzağına gittiğimizde ilk atışımı yaptım ve hedef tahtasının son halkasına değebilmişti ok.Bu sefer isyan etmek yerine yüzüme kocaman aptal bir gülümseme yerleştirdim.Tiff de bana bakarak sırıtıyordu.Sabırla bir ok daha aldım ve bir daha attım.Ok 3. halkadaydı.Eğer kendim devam etmek istemeseydim büyük ihtimal Tiff daha da uzağa götürecekti beni ama yarım kalan işimi bitirmek istedim.Ok çantasından hırslı bir şekilde bir tane daha ok çıkardım ve tüm etkenleri ayarlayarak oku fırlattım.Azmin sonu iyi olmuştu.Ok hedef tahtasının tam ortasındaydı.Tiff sırıtarak ''Bir an ok çantasını alıp hedef tahtasına fırlatacaksın zannetmiştim.'' dedi.Kısa bir kahkaha attım ve ''Aklıma gelmedi değil.'' dedim gülümseyerek.Tiff tekrar koluma girdi ve yürümeye başladı.''Eh biraz da farklı şeyler yapalım bari.Bu gidişle hep 12'den vuracaksın hedef tahtasını.'' dedi Tiff.Bakalım şimdi ne yapacaktık?

Andy 75 adımda da çok başarılı olmuştu ve aşamayı geçmişti. Gerçekten bu kadar çabuk öğrenen öğrencilere sahip olduğum için çok şanslıydım. Bir diğer aşamaya gelmiştik ve bu biraz daha diğerlerinden farklıydı ve daha zordu. Andy'nin koluna girdim ve onu hedef tahtasının 100 adım uzağına götürdüm. Andy'nin gerildiğini hissediyordum ama o daha aşamayı tam olarak öğrenmemişti. Kısa bir yürüyüşten sonra 100 adıma vardık ve durdum. Rüzgar tamamen istediğim yönden ve istediğim şiddette esiyordu. Gerçekten çok şanslıydık. Eğer rüzgar ters taraftan ve şiddetli esseydi işimiz daha zor olacaktı. Ama tabii Andy'nin onları da tatması lazımdı. Ancak şimdilik bu kadar yeterdi. Andy'ye gülümseyerek baktım ve "Şimdi rüzgara karşı savaşacağız." dedim. Andy daha da bozuldu. Onun bu haline güldüm ve daha sıcak bir gülümsemeyle "Başaracaksın." dedim. Bunu gerçekten yürekten inanarak söylemiştim.

"Şimdi rüzgara karşı savaşacağız." demişti Tiff.Ben daha hedef tahtasıyla savaşamıyordum bir de rüzgarla mı savaşacaktım ? Ürkek bir şekilde Tiff'in uzattığı ok çantasından bir ok çıkardım.Rüzgarın yönünü hesaplamaya çalıştım.Rüzgar şiddetli bir şekilde sağa doğru esiyordu.Eğer sağa doğru esiyorsa biraz daha sola dönmem gerekirdi.Hafifçe sola doğru döndüm ve oku fırlattım.Yüzümü buruşturarak hedef tahtasının son halkasına anca değmiş olan oka baktım.Tiff her zamanki avutmaya çalışan ses tonuyla ''Önemli değil, bu ilk denemendi.Şimdi biraz daha sola dön.'' dedi.Tiff'in bu tavsiyesini dinleyerek bir ok daha çıkardım ve biraz daha sola dönük bir şekilde fırlattım.Ok bu sefer 5. halkadaydı.Tiff ''Daha iyi.'' diyerek başını salladı.Bir kez daha denemek amacıyla bir ok daha çıkardım ve tekrar rüzgara doğru yön alarak oku fırlattım.Ok 3. halkadaydı.Tiff ''Sanırım bu hedef tahtasında yaptığımız alıştırmalar yeter.'' diyerek elimdeki oku aldı.''Ok atma konusunda yeterince çalıştık şimdi biraz da denge konusunda çalışalım.'' dedi Tiff sakin bir şekilde.Meraklı gözlerle ona bakarken ''Denge mi, nasıl yani ?'' dedim.Neyden bahsettiğini merak etmeye başlamıştım.Tiff bir yandan yürürken bir yandan da konuşuyordu.''Herhangi bir savaş durumunda her yerde bulunabilirsin.Bir köprünün üzerinde ya da gölün üzerindeki incecik bir kütüğün üzerinde.Böyle durumlarda oku isabet ettirmek kadar dengede kalmayı da bilmen lazım.'' dedi.Gözlerimi kıstım ve ''O zaman şimdi yapacağımız antremanlar daha da zor olacak, değil mi ?'' dedim.Tiff bir anlık bir tebessümden sonra ''Artık senin elinden hiçbir hedef tahtası kurtulamaz herhalde.'' dedi.Kısa bir yürüyüşten sonra yaklaşık iki metre yükseklikte sabit bir şekilde duran yatay bir kütüğün bulunduğu antreman platformuna geldik.Kütük yaklaşık iki metre uzukluktaydı ve çeşitli desteklerle iki metre yüksekte duruyordu.Sanırım şimdi yapacak olacağım alıştırmaları bu kütüğün üzerinde yapacaktım.Zorlukla yutkundum ve ''Lütfen bana kütüğün üzerine çıkmam gerekmediğini söyle.'' dedim.Tiff güldü ve ''Üzgünüm çıkman gerekiyor.'' dedi ok çantasını uzatırken.Ben bezmiş bir halde kütüğe doğru ilerlerken Tiff ''Sen kütüğün üzerinde dengeni sağla ve hedef tahtasına odaklan.Ben sana yapman gerekenleri söyleyeceğim !'' diye bağırdı.''Tamam ama çok heveslenme.O kütüğün üzerinde bir saniyeden uzun bir süre durabileceğimi sanmıyorum.'' dedim muzip bir şekilde.Yürürken dengemi nasıl sağlayacağım hakkında tereddütler yaşıyordum.

İyi bir okçunun her yerde dengesini koruması gerekiyordu. Bunun için Andy'ye bir kütüğün üzerinde durmasını söyledim. Durmayı başardığında oku hedef tahtassına atmasını söyleyecektim. Onadan sonrada onu mezun edecektim. Andy süper bir öğrenciydi ve birinci seviyeden mezun olmaya çok yaklaşlmıştı. Tabii bunu kendisi bilmiyordu. Büyük ihtimalle bundan sonra da çok fazla şey denettirmemi bekliyordu. Böylesi daha iyiydi. Andy kütüğün üzerine çıktı ve dengede durmaya çalıştı. Bunu çok zor sağlıyordu ama bu çok heyecanlı olmasıla ilgiliydi. "Andy kendini rahat bırak. Hiçbir şey düşünme. Özellikle düşmeyi." deidm. Andy "Kolaysa sen dene." dedi. Ama dediklerimi uygulamaya çalışmaya başladı. Dengesi daha da güçlendi. Sonra yavaş yavaş yürümeye başladı. Çok yavaştı. Arada sırada düşecek gibi oluyordu ama sonra tekrar dengesni topluyordu. Kütüğün sonuna kadar gelmeyi başardığında "Başardım." diye bağırdı. Ancak bu az kalsın düşmesine yol açıyordu. Zor kurtulmuştu. Güldüm ve "Evet başardın." deidm. Sonra yanına giderek ona bir yay-ok takımı verdim. Andy dikkatlice yay-ok takımını tuttu. Sonra uzaktaki bir hedef tahtasını gösterdim ve "Atmaya çalış." dedim. Andy endişeli gözlerle baktı. "Merak etme. Sadece odaklan." dedim.

Kütüğün üzerine çıkar çıkmaz düşeceğimi zannetmiştim.Kısa bir süre sonra dengemi sağlamış olsam da yine de oldukça yavaştım.Emin adımlarla kütüğün üzerinde ilerliyordum.Bir yandan da sıkıntıdan patlamış olduğunu düşündüğüm Tiff'e bakıyordum.Dikkatli bir şekilde adımlarımı ve hareketlerimi takip ediyordu Tiff.Uzun bir süreden sonra sonunda kütüğün üzerinde hiç düşmeden sonuna kadar gitmiştim.Sevincimi saklayamayıp "Başardım !'' diye bağırdığımda neredeyse düşüyordum.Neyse ki kendimi toparlayabilmiştim.Tiff gülerek beni onayladıktan sonra yanıma gelerek bana ok ve yay çantasını verdi.Kütüğün epeyce uzağındaki hedef tahtasını göstererek oraya atmamı söyledi.Dikkatimi toplayarak ok çantasından bir tane ok çıkardım ve düşmemeye çalışarak oku fırlattım.Artık pratik kazanmış olmalıydım ki ok hedef tahtasının 5. halkasına isabet etmişti.Tiff gülerek bana baktı ve ''Çok iyi !'' dedi.''Birkaç atış daha yap bakalım !'' dedikten sonra tekrar beni izlemeye başladı Tiff.O bana bakarken daha fazla heyecanlanıyordum ama konsantre olmalıydım.Dikkatimi hedef tahtasına vererek bir ok daha çıkardım ve fırlattım.Ok hedef tahtasının tam ortasındaydı.Ben bile kendime inanamıyordum.Tiff şen bir şekilde gülerek ''Harika !'' diye bağırdı.''Gerçekten mi ?'' dedim utangaç bir şekilde.Tiff başını salladı ve ''Gerçekten ! Sanırım o kütükten inebilirsin artık.'' dedi.Rahatlamış bir şekilde derin bir iç çektim ve dikkatlice kütükten aşağı indim.Şimdi ne yapacağız acaba diye düşünürken Tiff'in bir şey demesini bekliyordum.

Andy beklediğimden kısa zaman içerisinde tam on ikiden vurmayı başarmıştı. Bu çok iyi bir dereceydi. Ona kütükten inmesini söyledim. Tabii son an kazası geçirmeden inmesi için yardım ettim. İndikten sonra bana meraklı bakışlarla baktı. Şimdiki aşamayı merak ediyor olmalıydı ama şimdiki aşama yoktu. Birinci seviyenin tüm alıştırmalarını yapmıştı ve hepsini başarıyla geçmişti. Artık birinci seviyeden mezun olabilirdi. Gülmeye başladım. Andy buna çok şaşırdı ve bir şey söylememi bekledi. Gülmeyi kestiğimde şarkı söyler bir edayla "Andy seni birinci seviyeden mezun ediyorum." dedim. Andy şimdi daha da şaşırmıştı. Başta hiçbir şey söylemeyip bunun bir şaka olduğunu sandı ama sonra tavırlarımdan gerçek olduğunu anladı ve sevinçle bana sarıldı. Bu haberi sindirip sabit durduğunda "Dersimiz bitti. İkinci seviyeye de beklerim." dedim ve beraber antreman alanından çıktık.

Ders Bitmiştir!