Summer K. Ramsey

Harika bir gündü. Güneş etrafa parıltılar saçıyordu. Böyle bir havada biraz dolaşmak iyi olabilirdi. Bu düşüncemi gerçekleştirmeye karar verdim ve üstümü değiştirerek kulübemden çıktım. Kampta gezinirken Alexis'i gördüm. Ona selam verdikten sonra nereden geldiğini sordum. Bana Büyü Teknikleri Sınıfı'ndan geldiğini söyledi. "Summ, oraya mutlaka sen de gitmelisin. O sınıf sayesinde şimdi özel gücümü istediğim gibi kontrol edebiliyorum." dedi gülümseyerek. Merakla "Peki senin özel gücün ne Lexi ?" diye sordum. Bana "Hayvanların dilinden anlayabiliyorum ve onlara komut verebiliyorum." dedi. Oldukça güzel bir yetenekti. "Vay, bu çok iyiymiş." dedim Lexi'ye. O sırada Lexi saatine baktı ve "Şimdi gitmem gerek Summ, sonra görüşürüz." diyerek yanımdan ayrıldı. Lexi ile olan bu kısa konuşmamız benim içimde Büyü Teknikleri Sınıfı'na uğrama istediği oluşturmuştu. Ben de ani bir kararla Derslikler'e doğru gitmeye başladım. Oraya ulaştığımda Büyü Teknikleri Sınıfı'nı buldum ve yavaşça içeri girdim. "Selam, kimse var mı ?"

Dersliğimde otururken bir ses duydum. Bu br kız sesi idi, meditasyon yaparken dış dünya ile bağlantılarımın azalıyordu bu yüzden tam anlayamamıştım fakat ses, sorusunu yineleyince bu gelenin Sum olduğunu anladım. Meditasyonumu bıraktım ve kapıya yöneldim. Sum, kapının önünde duruyordu. Beni tanıması için biraz daha yaklaştım. Beni fark edince Sum'ın gözleri büyüdü.
"Hektor?"
"Ne için dersliğime gelmiştiniz hanımefendi?"
"Bu güzel mekana özel gücümü geliştirmek için geldim" Belli bir süre değiştirdiğimiz ses tonu yüzünden güldük. Ardından ciddileştim ve ders işlememiz gerektiğini fark ettim.
"Neymiş bakalım özel gücün? Neler yapabiliyorsun özel gücün ile. Daha doğrusu ne yapmak istiyorsun?"

Hektor'a özel gücümü nasıl anlatabileceğimi kafamda biraz tarttıktan sonra konuşmaya başladım. "Şey, aslına bakarsan benim özel gücüm biraz karışık. Bir kişiye odaklanıyorum ve eğer istersem onunla zihinsel iletişime geçebiliyorum. Yani o kişiye söyleyeceğim şeyi düşünüyorum ve o da bana söylemek istediği şeyi içinden geçirince bunu anlayabiliyorum. Ayrıca olayları o kişinin gözünden de görebiliyorum. Bunu yapmak için çok uğraşmam gerekiyor tabii. Bu da beni fazlasıyla yoruyor." Özel gücümü düzgün anlatıp anlatamadığımdan emin değildim ama o bir Tanrı'ydı. Büyük ihtimalle demek istediğimi anlamıştı. Biraz düşündükten sonra da "Hmm, peki o zaman şimdi de biraz neler yapmak istediğinden bahset." dedi. "Öncelikle dediğim gibi, bunu yapmak beni fazlasıyla yoruyor, dikkatimin hiçbir şekilde dağılmaması gerekiyor. Ayrıca bazen o kişiyi tam olarak anlayamıyorum. O kişiyle yanındaymış gibi konuşabilmek güzel olurdu." diye anlattım yapmak istediklerimi. Acaba çok mu şey istemiştim ? Hektor beni başıyla onayladıktan sonra "Tamam öyleyse." dedi. "Derse geçebiliriz."

Birlikte duvara doğru yürüdük ve duvarda açtığım kapı ile özel sınıfa girdik. Burası sessiz ve güzel bir yerdi. Summerla birlikte odanın ortasına doğru yürürken konuşmaya başladım "Senin yeteneğin savaş sırasında çok işe yarıyabilecek bir yetenek. Güzel ve güçlü bir yetenek fakat aynı zamanda geliştirilmesi de kolay bir yetenek. Şimdi, şurada durmanı ve gözlerini kapamanı istiyorum. Odaklan ve o görmeni engelleye zifiri karanlığa yoğunlaş. O karanlıkta, konuşmak istediğin kişiyi görmeye başla. Önce silik görünecektir fakat sonra netleşecektir. Ardından bu kişinin gözlerine odaklan, böylelikle o nereye bakıyorsa oraya göreceksin. Karşındakinin vücudunun istediğin yerine odaklanıp orası ile iletişime geçebilirsin. Duyduğunu duyabilir, hissettiğini hissedebilirsin. Eğer bunları başarırsan bir sonraki aşamaya geçebiliriz. Hadi denemeye başla bakalım" Bu bilgilenirme konuşmasından sonra Summ'ın zihni ile iletişim kurdum ve onun yaptıklarını hissederek doğru yapıp yapmadığını anlamaya çalıştım. Daha denemeye başlamamıştı...

Hektor'un söylediklerini can kulağıyla dinlemiştim. Kısa bir süre durakladıktan sonra anlattıklarını denemeye başladım. İlk olarak gözlerimi kapatıp karanlığa yoğunlaşmam gerekiyordu. Gözlerimi sıkıca yumdum, karanlığa olabildiğince odaklandım. Sonra iletişime geçmek istediğim kişiyi düşündüm. Bu kişi kardeşim Lucy idi. Birkaç saniye boyunca hiçbir görüntü yoktu. Ama sonra yavaş yavaş Lucy'nin görüntüsü gözlerimin önüne gelmeye başladı. Görüntü, bozuk bir televizyon gibi bir gelip bir gidiyordu. Kendimi biraz daha zorlayıp görüntünün sabit kalmasını sağlamayı başardım. Şimdi de gözlerine odaklanmam gerekiyordu. Biraz zorlansam da bunu da başarmıştım. Şimdi Lucy'nin gözünden görüyordum. Elinde bir kitap tutuyordu. İçinde yazanları okumak için biraz daha odaklanmaya çalıştım. Ama maalesef başaramadım. Kafam patlayacak gibi olmuştu sanki. Bunun üzerine heyecanla gözlerimi açtım ve konuşmaya başladım. "Ben, onu gördüm. Kitap okuyordu." dedim. Sonra aklıma Hektor'a kime odaklandığımı söylemediğim geldi. Tam bunu söyleyecekken Hektor başını sallayarak "Biliyorum." dedi. Bu cevap biraz kafamı karıştırmıştı. "Sen Lucy'ye odaklanırken ben de senin zihnini takip ediyordum." dedi. Doğru ya, o bir Tanrı'ydı. Bazen bunu unutuyordum. "Lucy'ye odaklanmakta pek zorlanmadın ama her şeyi net olarak görmek için biraz daha alıştırma yapmalısın. Bir de dikkatinin dağılmasına izin verme." dedi. Başımı tamam anlamında salladım. Sanırım şimdi bir kere daha denemem gerekecekti.

Summ'dan tekrar denemesini rica edecektim fakat bu sefer farklı bir yöntem önerecektim ona. "Yeteneğin odaklanma üzerine bir yetenek. Ne kadar çok odaklanabilirsen istediğini o kadar kolay yaparsın. Senden bir kere daha denemeni isteyeceğim fakat bu sefer başlamadan önce ekstra bir şey yapman gerekecek. Gözlerini kapadığında kendini ortamdan soyutla. O karanlıkta kendi ortamını oluştur; sessiz, sakin ve güvenli bir ortam. İşte o zaman hızla ve rahatlıkla odaklanabilirsin. Haydi bakalım aynı şeyleri tekrar dene fakat bu sefer söylediklerimi eklemeyi unutma" Sözlerimi bitirdim ve Summ'ın odaklanmasını zorlaştırmak için etrafta müzik aletleri oluşturdum ve onları çalmaya başladım. Bateri, piano, keman, elektro gitar, bas gitar... Hepsi en gıcık edici şekilde çalıyordu. "Sesleri umursama Summ, onlardan kendini soyutla" Son taktiği de verdikten sonra Summ'ı beklemeye başladım. Bakalım neler yapacaktı?

Kulağımın dibinde türlü türlü müzik aleti son ses çalarken odaklanmaya çalışmak gerçekten çok zordu. Sürekli olarak içimden 'Sesleri umursama, sesleri umursama...' diye tekrarlayıp duruyordum. Ama ne yazık ki ilk denemem başarısızlıkla sonuçlanmıştı. Ümitsizce Hektor'a baktım. "Tekrar dene." dedi bana sakince. Onun bu sakin tavrı, beni biraz rahatlatıyordu. Dediğini yaptım, gözlerimi kapatıp yeniden odaklanmayı denedim. Bu sefer başarılı oluyordum sanırım. Müzik aletlerinin sesleri git gide azaldı ve sonunda sesler yok oldu. Sanki etrafımdaki hiçbir ses çıkarmıyor gibiydi. Oysaki şu anda çevremde ondan fazla müzik aletinin ses çıkardığından emindim. Neyse, hazır iyice odaklanmışken zihnimi böyle şeylerle meşgul etmemeliydim. Vakit kaybetmeden tekrar Lucy'yi düşündüm. Bu kez görüntü çabucak ve net bir şekilde gelmişti. O an Lucy'nin okuduğu şeyin bir kitap değil, dergi olduğunu fark ettim. Hemen dergide yazılanlara odaklandım. Bunlar burç yorumlarıydı. 'Zihinsel olarak son derece canlı ve enerji dolusunuz. Her konuda olumlu ve işe yarar fikirler üretebilir ve sorunları kıvrak zekanızla çözebilirsiniz...' Devamını okumadım, sonunda tam olarak odaklanabildiğim için çok mutluydum. Yavaşça gözlerimi açtım ve "Bu sefer başardım sanırım." dedim Hektor'a.

Summ başarmıştı. Yeteneğinde uzmanlaşmıştı. Ona döndüm ve "Bu kadar sürede bu kadar çabuk öğrenmen çok iyi. Eh, gerçi sen Athena kızısın. Hızlı öğrenmek sizin kanınızda olmalı. Buradan sonra sana yapabileceğim bir şey yok. Fakat, eğer istersen buraya pratik yapmaya gelebilirsin. Tebrikler Summ! Yeteneğinde Uzmanlaştın!" Sözlerimi bitiridim ve elimde bir diploma oluşturup bunu Summ'a verdim.