Yeni bir dost...

11- Kano Gölü'nde bir arkadaşınla rp yazacaksın.
Mekan: Kano gölü
Katılacaklar: Sen ve arkadaşın.,

Sabahleyin Lucy uyuyor ben ise ne yapacağımı bilemez bir halde oturuyordum.En sonunda karar verdim,dışarı çıkacaktım!
Hemen üstümü giyinip dışarı çıktım.Kano Gölü'ne gidecektim.Yola çıktım,koşarak gidiyordum.Sonunda varmıştım.Ancak nefes nefeseydim.Bir yere oturup dinlenmeye başladım.Yaklaşık 5 dk sonra biri yanıma oturdu.Hemen baktım.Bir erkekti.Sanırım oda sabahleyin canı sıkılmış ve buraya gelmişti.Ona,

''Merhaba!Ben Diana Athena'nın kızıyım!'' Dedim.Bana baktı ve

''Merhaba! Bende Ares'in oğluyum!'' Vay! be savaş..

Ortam bir an sessizliğe boğuldu.İkimizde konuşacak birşey bulamıyorduk.Ben en sonunda,

''Seni hiç görmemiştim.Yeni mi geldin?'' Diye sordum.

''Evet!'' Dedi.Konuşacak birşey bulamıyordum.Acaba ne demeliydim!

''İyi mi savaşırsın?'' Ne demiştim ben çok mantıksız bir soruydu.

''Evet!'' Aman bu hep sıradan cevaplar mı verir!

Uyanığımda dün geceki olanın bir rüya olduğunu düşündüm. Fakat sonra yatağımdan doğrulduğumda elimdeki altın,gümüş karıışımı bileklikleri gördüğümde sevincin bedenimi doldurmasına engel olamadım. Sanırım erken kalmıştım. Mutluluğumu artırmak için ne yapsam diye düşündüm. Odamda oturmaktansa biraz dışarıda dolaşmayı yeğlerdim.

Az sonra kulübeler topluluğunu geçmiş, göle doğru yaklaşmıştım. Göl çok güzel gören bir yer vardı. Oraya doğru yöneldim. Hafif rüzgarın tenimi ısırması hoşuma gitmişti. Oturmak içn niyetlendiğim yere yaklaştığımda orada bir kızın oturduğunu gördüm. Öylece kalakalmıştım. Arkaya gidemezdim. En iyisi gidip oraya oturmaktı. Hem orası onun değildi. Adımlar sonrasında kızın yanına yaklaştım. Kız beni görür görmez "Merhaba ben Diana." dedi. Bunun ardından bende "Merhaba bende Ares'in oğlu" dedim. Cevabım biraz garipkaçmıştı ama birden ağzımdan o çıkmıştı. Sonra ''Seni hiç görmemiştim.Yeni mi geldin?'' diyen kıza kuru bir "evet" dedim. Biraz fazla soğuk olmuştu ama ben böyle biriydim. Aslında tanışıldıktan sonra eğlenceli olduğumu itiraf etmeliydim. Fakat henüz kimseyle o kadar olmamıştım. Ardından konuşmakta ısrar eden kız "iyi mi savaşırsın?"diye sordu. bu sorunun cevabıda kuru bir evet oldu.
Arından kız biraz suskunlaştı. İçimden bir ses bu kadar da soğuk olmamam gerektiğini söyledi.
-Peki ya sen? Sen kimin kızızın?
-Athena.
Cevabı tek solukta çıkmıştı meydan okurcasına. Buraya neden geldiğimi bile unutmak üzereydim. Başımı kaldırıp göle baktım. Manzara muhteşemdi. Ama aklım kızdaydı. Sanırım ailelerimiz düşmandı. Henüz tanışmadığım babamı sevmiyorlardı. Bunu Rick'in vediği kitapta okumuştum. Kıza bu sefer daha yumuşak bir ses tonuyla bir soru yönelttim.
-Sanırım ailelerimiz düşman?

''Evet,sanırım!'' Aklımdaki tüm soruları saymıştım.Bu yüzden onun sormasını belkiyordum.Bana,

''O zaman biz düşman mıyız?'' Diye sordu.

Ona ne biçim soru bu biçiminde göz attım.Ve

''Evet!'' Dedim.

Tıpkı onun bana yaptığı gibi bende ona sıradan cevaplar veriyordum.Sanki onunda soracak sorusu yoktu.Aramızda kısa bir sessizlik oluştu.Daha sonra bana,

''İlla bizimde mi düşman olmamız gerekiyor?''

''Hayır ama biz yinede düşmanız!''

Çok soğuk bir biçimde davranıyordum.Ancak ne demeliydim.Hemen arkadaş olalım mı?!

-Evet,sanırım!
-O zaman biz düşman mıyız?
-'Evet!
-İlla bizimde mi düşman olmamız gerekiyor?
-Hayır ama biz yinede düşmanız!

Buz gibi ortamda gerçekleşen bir iki soru-cevap şeklindeki konuşmalardan sonra ortama yayılan sessizlik insanoı sahır edeecesineydi. Athena'nn kızı kendini beğenmiş gibi görünüyordu. Bileklerimdeki bilekliklerin varlığını sezmeye başlamıştım sanki. Nedendir bilinmez sanki bana destek verricesine onunla savaş der gibi kollarıma buz gibi değiyorlardı. Kızla arkadaş olmam imkansız gibiydi. Hem nedendir bilinmez onun yanına oturmam büyük bir salaklıktı.

-O zaman gitsem iyi olacak?

Gelecek olan cevabı duymayı bekledim.

''İstersen!''

Aslında oturabilirdi,bana zararı yoktu.Ama savaşmak istiyor gibi görünüyordu.Bunu da mümkün olduğunca görmemeye çalıştım.Eğer onla kötü geçinirsem Lucy'e dert açardım.
Bana karşı çok soğuk davranıyordu.Sanırım benim onu olduğum gibi oda benden hoşlanmıyordu.Gözlerinde beni sinir edermişcesine bakmaya başladı.Ne diyebilirdim görmezden geldim.Ben küs kalamazdım bu yüzden en sevecen sesimle,

''İstersen kal benim için farketmez!'' Dedim.

Düşünüyordu...

''Zorlama yok!'' Dedim gülerek.

Ortamı ısıtmaya çalışıyordum.

''Evet,çok güzel!'' Dedim.O arada ortamı sessizlik kapladı.İkimizde ortamın güzelliğine kapılmıştık.En sonunda ben bozdum.

''Akşam olmaya başladı!''

''Evet!''

''Acaba kulübelerimize mi gitsek!''

Etrafa baktı daha sonrada bana baktı.

''Peki sen git ben biraz daha duracağım!'' Dedi.

Peki dedim.Ve koşmaya başladım.Tam giderken ona baktım ve

''Tanıştığıma memnun oldum!'' Dedim.

''Bende!''

Ve koşarak kulübeme gittim.Yuppi! yeni bir arakdaş edinmiştim!

Vaktin kendi halinde monotonluk maratonunu bitirmek üzere olduğunu bana Diana hatılatmıştı. Tanrılar sanki gözümü bağlamıştı. ama o göz bağını çıkaran Diana olmuştu. Bana akşamın olmak üzere olduğüunu söyledi. Sonrasında kulübelerimize dönmemiz gerektiği... Onu haklı bulmuştum tabi o bir kızdı. Bense burada biraz daha kalmak istiyordum. ona da öyle söylemiştim. Ayağa kalkıp biraz koşar adımla uzaklaşimaya başladı. TAm o sırada arkasını dönüp
-Tanıştığımıza memnun oldum.
-Bende.
evet bir gün daha gitmiş bir daha bitmişti ve bir kişiyle kurallarımı çiğneyerek arkadaş olmuştum. Yeni damdan düşer gibiydi ama düşmanla ailelerimiz düşman olması işi en çok zorlaştıran oldu. Biraz daha kalmaya niyetim vardı. Sonrasında kulübeme çekilecektim.

rp out:rp sonrasında Steward ve Diana arkadaş olmuşlardır.